توصیه های به درد بخور برای دوران نامزدی

[behradjooon]

بعضی ها خیال می کنند همین که جواب بله را از عروس خانم گرفتند، همه چیز تمام شده است و یک راست وارد ظرف عسل شده اند، درحالی که اصلا اینچنین نیست.

کمدی انسانی

این تازه سوت شروع یک مسابقه دوی ماراتن است که حالا حالاها ادامه خواهد داشت. شمایی که هوا برتان داشته است، بدانید و آگاه باشید که خیلی کار دارید. اگر تا به حال انگشتر نداشته اید، تمرین کنید؛ چون باید حلقه را تا آخر عمر تحمل بفرمایید. کمی آشپزی و خانه داری در حد پختن نیمرو و پاک کردن سفره و طرز راضی کردن همسر برای صرف غذا در رستوران را یاد بگیرید. کمی پول دربیاورید، کمی آشغال دم در بگذارید، کمی لباس هایتان را بشویید و اتو کنید و از دور و بری ها بخواهید کمی سین جیمتان کنند تا برای آینده آماده جوابگویی باشید. باورتان بشود یا نه، داستان جدی تر از این حرف هاست؛ هوشیاری مداوم؛ به هیچ کس اعتماد نکنید، هیچ چیز را به هیچ کس نگویید، شما حق ندارید وکیل داشته باشید اما هرچه که می گویید ممکن است بعدا علیه خودتان در دادگاه همسر استفاده شود.

خاله بازی کنید

کسانی به شما خواهند گفت که در دوره شیرین نامزدی از صبح تا شب بروید پارک و سینما و بازار و کافی شاپ و یک گل دست تان بگیرید و حرف هایی را که توی فیلم ها یاد گرفته اید به هم بگویید. این آدم ها یا شاعرند یا خلبان یا بچه شیر. این آدم ها یقیناً تا به حال روی زمین سفت و آسفالت کار نکرده اند.

برادر من، خواهر من، اصلاً اینجوری نیست؛ دوره نامزدی را برای این گذاشته اند که شما وقت کافی برای سایاندن پاشنه کفش های آهنی جهت تکمیل جهیزیه، تهیه مسکن، استحکام جایگاه شغلی، تأمین مخارج عروسی، خریدهای لازمه، انتخاب تالار و تهیه لیست مهمان ها داشته باشید ولاغیر، پس وقت تان را الکی تلف نکنید.

ضمن اینکه این دوره بهترین زمان برای تمرین آینده است. می توانید تمام برنامه های زندگی تان را با هم در میان بگذارید؛ اینکه قرار است در یک دشت پُر از گل روی بالش ابر دراز بکشید و مثل قناری ها چهچه بزنید و خانه ای بسازید؛ در و دیوارش همه نور. با همین کارهاست که چم و خم زندگی دست تان می آید و ابعاد پنهان همسرتان را هم خواهید شناخت.

مودب باشید

احتمالا این روزها کسانی به شما خواهند گفت دیگر که کار تمام شده، هر کاری دلتان خواست می توانید بکنید؛ هر وقت می روید منزل خانواده همسر با خودتان زیرشلواری ببرید؛ با همسر محترم تشریف ببرید شمال؛ ۱۱شب برگردید خانه؛ دیگه چی؟ ما مانده ایم که این افراد اصلاً چرا حرف می زنند؟ اصلاً چرا عین خرچنگ افتاده اند روی زندگی شما؟ یادتان باشد که دوره بین عقد و عروسی مثل دنیا محل گذار است و بالاخره روزی ان شاءالله شما هم بزرگ می شوید و عروسی می کنید. پس در طول این مدت هم فکر این نباشید که با رسم و رسومات خانواده همسرتان بازی کنید. اخلاق داشته باشید. معرفت داشته باشید. اگر از بچگی از تابلوی سبقت ممنوع خوشتان نمی آمده، همسرتان چه گناهی دارد که باید شماتت همسایه را هم بکشد. با نیروی انتظامی خوب تا کنید تا خدا با شما خوب تا کند. ممکن است همه آدم هایی که توی خیابان هستند، تحمل این همه صفا و خلوص میان شما و نامزدتان را نداشته باشند.

ارزان باشید

کسانی به شما خواهند گفت که در این مدت تامی توانید خرج کنید؛ پول اصلاً مهم نیست و مهم تفاهم و عشق و صفا و اینجور مسائلی است که کی دیده و کی داده و کی گرفته. لازم نیست این افراد را تا جایی که جا دارد بزنید، اما گولشان را هم نخورید. این افراد از ۳ حالت خارج نیستند؛ یا از اقوام و آشنایان و کارفرمایان هستند و می خواهند چیزی نصیب خودشان بشود؛ یا کتاب های ادبیات و حکمت و داستان های پریان زیاد می خوانند؛ یا اینکه اصلاً توی باغ تشریف ند ارند. تفاهم و عشق و صفا چیز خوبی است اما خداوکیلی خیلی هم خرج برمی دارد. پس شما تلاش کنید که کم خرج کنید. مثلاً خرید یک شاخه گل به جای دسته گل روشنفکرانه تر است؛ کندن گلی از پارک و فوق فوقش شنیدن چهارتا فحش از باغبان، معمولا از خریدن گل ارزان تر تمام می شود و گفتن اینکه «شما خودتان از همه گل ها بهتر هستید، رویم نشد برایتان گل بخرم» خیلی ساده تر هم هست. اگر دانشجویید، ناهار و شامتان را توی سلف بخورید یا اینکه در منزل ساندویچ درست کنید و فلاسک چای هم بردارید و بروید پارک محل تا از رستوران و کافی شاپ و دربند، یکجا خلاص شوید. ضمنا جاهای باکلاس دلتان درد بگیرد و حساسیت شدید داشته باشید و هیچی نخورید. تجربه ثابت کرده هرچه غذا ارزان تر، کثیف تر و بدقیافه تر باشد، خوشمزه تر است. ضمنا یادتان باشد بهترین نوشیدنی دنیا آب است، البته نه آب بطری که اصلاً مطمئن نیستید چه چیزی تویش ریخته اند. همین آب شیر پارک چه عیبی دارد؟

مقتصد باشید

پول جمع کنید. تا خود شب عروسی، هم شما و هم همسر گرامی تان مواظب باشید که پول توجیبی ابوی قطع نشود؛ حتی اگر قبلاً نمی گرفته اید، از حالا تا شب عروسی بگیرید که خودش کلی فرج است. پدر محترم را نسبت به سهمی از مخارج عروسی که قرار است بپردازند آگاه فرمایید. از دوروبری ها هرچه می توانید پول بِکنید. می توانید در منزل یا سر کار یک «صندوق کمک های مردمی برای ازدواج این جانب» تعبیه کنید. منزل پدری و پدربزرگ را تجدید دکوراسیون کرده، هر چیز غیرلازمِ قابل فروشی می بینید بفروشید و از قالیچه زیرپای پدربزرگ و چرخ خیاطی کهنه ننه هم نگذرید که ظریفان گفته اند« فقط و فقط و فقط نقدینگی خالص زوج در بدو ازدواج است که میزان خوشبختی شان را رقم می زند.»

طولش ندهید

کسانی به شما خواهند گفت باید طرف مقابل را خوب بشناسید؛ بنابراین لااقل چند سالی برای عروسی دست نگه دارید و هی هر روز با همسرتان بحث کنید، هر شب معماهای فلسفی لاینحلتان را تلفنی از ایشان بپرسید، هر ماه به یک کانون مشاوره سر بزنید و هر سال یک عکس جدید از ایشان بگیرید و ببینید بالاخره به شما می آیند یا نه و بالاخره به اندازه کافی پیر شده اند که ازدواج کنید یا نه. این کسان ممکن است خدای ناکرده عقده چیزی داشته باشند. اینها می خواهند شما را به خاک سیاه بنشانند. می خواهند ببینند کی پشیمان می شوید.

طول این دوره یک اندازه و فرمول خاصی دارد. ولی به هر حال خیلی طولش ندهید که بگویید دارم فکر می کنم تا فرمولش دقیقاً یادم بیاید. نتیجه کار فرسایشی و طولانی مدت همیشه عین جنگ ویتنام افتضاح از آب در می آید. از قدیم گفته اند دندانی که درد نمی کند، صدایش را درنیاورید؛ حالا شما بیکارید که می خواهید صدای خانواده همسرتان را دربیاورید؟ هر چه زودتر و در سن پایین تر زندگی را تشکیل دهید تا بیشتر از عمرتان استفاده کنید. شما که دیگر زیر بار تعهد رفته اید، باور کنید خدا خیلی کریم تر از من و شما و صندوق وام ازدواج سر کوچه است.

ریشتان سفید شود

کسانی به شما خواهند گفت اصلاً در برابر زور کوتاه نیایید و ضعیف نباشید و منت کشی نکنید و اگر دیدید طرف دارد بی محلی می کند، شما بدترش را انجام دهید. این افراد آگاه نیستند. این افراد یا کتک خوردن های خودشان یادشان رفته یا می خواهند شما را بدبخت کرده، بعداً مسخره تان کنند. اصلاً گوش نکنید. فوق فوقش همسرتان قدری با کمربند، سیاه و کبودتان کرده یا ناخن هایش را کرده توی چشمتان و ... اینها نمک زندگی هستند. بعداً بهتر از اینهایش هم پیش می آید. یک آدمِ بزرگِ فهمیده که با این شوخی ها از میدان به در نمی رود و ناراحت نمی شود. الان وقتش شده که خلاف جریان تاریخ شنا کنید؛ تمرین ضددمکراسی و تحمل استبداد، تمرین منت کشی، تحمل توسری خوردن آرام، عدم مقاومت و گریه کردن های ساکت شبانه زیر لحاف. مردها با زن ها خیلی فرق دارند و همسرها با ایده آل ها خیلی خیلی. سقراط می گوید:« ازدواج کنید؛ اگر زد و همسرتان خوب درآمد که خوشبخت می شوید و اگر بد بود هم عیبی ندارد، سرطان که نگرفته اید، عین من، فیلسوف می شوید.» سعی کنید هرچه بیشتر هم را بشناسید. اگر همسرتان خصوصیت بدی دارد، حقتان است و اگر احیاناً و تصادفاً خصوصیت خوبی از وی سر زد، شانس آورده اید. خیلی تغییر خواهید کرد اما روی تغییر دادن طرف مقابلتان خیلی حساب نکنید. فوق فوقش اگر اوضاع خیلی غیرقابل تحمل بود و همسرتان نمی توانست حاصل ضرب ۶۳۵۸در ۳۶۸۷را ذهنی در ۳ ثانیه حساب کند هم که هنوز چیزی نشده، تلاش کنید در آینده خودتان نتیجه را با دست حساب کنید.

پاچه بخارانید

کسانی به شما خواهند گفت در رابطه با فامیل همسرتان سعی کنید خودتان باشید، نیازی به تظاهر و دورویی نیست و حق مسلم شماست که از ته دل دوستشان داشته باشید. افرادی که این حرف ها را می زنند خیر شما را نمی خواهند. این افراد اصلاً چه می فهمند؟! ولی حواستان باشد لااقل در مرحله فعلی در شرایطی نیستید که بخواهید ماهیت واقعی تان را نشان بدهید و دعوای قدیمی عروس مادرشوهر یا داماد مادرزن را یکسره کنید. برای این کار وقت زیاد است و تازه اگر اندکی مثلاً ۶ ماه صبر کنید، آن وقت خوراک لازم برای یک دعوای جانانه را در اختیار خواهید داشت.

سعی کنید با نخستین (و آخرین) هدایایی که برای خانواده محترم همسر می خرید، دلشان را تا اطلاع ثانوی به دست آورید. هیچ هدیه ای جای کریستال و طلا (البته حتماً همراه گل) برای مادر وبه جایدیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
ساعت مچی ، جوراب و زیرپوش و پیچ گوشتی و فوق فوقش کیف پول (حتماً بدون گل) برای پدر همسرتان را نمی گیرد. از خریدن خوراکی مثل بستنی، میوه های نوبرانه و شیرینی غفلت نکنید. همه آدم ها از ناحیه شکم آسیب پذیر هستند؛ مخصوصاً اگر قبلاً فهمیده باشید که چه هله هوله هایی دوست دارند. برادران و خواهران همسرتان، به خصوص اگر کم سن و سال تر باشند، بهترین و امن ترین محل برای سرمایه گذاری بلندمدت در این راستا هستند.

به پدر و مادر همسرتان زیاد سر بزنید. فکر نکنید با یک «مامان» و «بابا» گفتن ساده، کار حل است. این کلمات در امتحان سطح بندی حتی در سطح مقدماتی هم قرار نمی گیرند. «مامان جون» و «باباجون» کمی بهترند. دست و صورتشان را زیاد ماچ کنید. از آنها هی الکی تشکر کنید. به مصایبی که حین بزرگ کردن همسرتان کشیده اند، به دقت گوش کنید و حتی گاهی سری به نشان تأسف تکان بدهید. الکی به آنها تلقین کنید مریضند و بعد برایشان وقت دکتر بگیرید. میز شام را بچینید و جمع کنید و ظرف ها را هم بشویید. آن تنها غذا یا دسر یا سالادی را که بلدید، برایشان درست کنید و هزارتا پاچه خاری دیگر که ندای قلبتان خودش به شما یاد خواهد داد. از دایی جان، عموجان، خاله جان و دایی زاده جان همسرتان که به ترتیب فاضل ترین، مهربان ترین، شیرین ترین و گرم و دوست داشتنی ترین موجوداتی هستند که حتی نمی توانسته اید خوابش را دیده باشید، مدام تعریف کنید.