سلسله فلاوین...

[armin van buuren]

پس از کشته شدن نرون ، قدرت در روم به دست گالبا افتاد که با سیاست های خود ، زمینه ی نابودی حکومتش را فراهم کرد و سرانجام بدست اتو ، یکی از دوستان قدیمی نرون ، سرنگون شد.
اما لژیون های ناحیه رَن او را به پادشاهی نپذیرفته و سردارشان ، ویتلیوس را به امپراتوری برگزیده و سپس در کِرِمُن بر اُتو غلبه یافتند. این بار ویتلیوس به تاج و تخت رسید. (آوریل 69 )

ویتلیوس

ویتلیوس که به پرخوری و شکم پرستی معروف شده بود ، با خطر بزرگی مواجه شد. لشکریان شرقی روم ، سردار برجسته ی خود یعنی وِسپازین را امپراتوری معرفی کرده و به ایتالیا هجوم بردند. این بار باز هم در کرمُن ، نیروهای وسپازین به پیروزی رسیده و پایتخت را گرفتند.
وسپازین (69-79 میلادی) :
وِسپازین نخستین امپراتور سلسله فلاوین ها می باشد. سنا قدرت وی را به رسمیت شناخت و او توانست با اتکا به حمایت آنان ، اوضاع کشور را آرام کند.
هنگامی که وسپازین بر تخت شاهی نشست، دو شورش بزرگ در امپراتوری رخ داد.در گل فردی به نام سیویلیس با کمک چندین لژیون شورش خود را آغاز کرد ولی سرانجام سرکوب شد.
شورش خطرناک تری در فلسطین کنونی اتفاق افتاد که یهودیان آن ناحیه دست به اسلحه برده و بر علیه رومی ها قیام کردند.وسپازین با ارتشی نیرومند به سراغ آنان رفته و موفق شد پس از تلفات تکان دهنده ، یهودیان را شکست دهد.

وسپازین

وسپازین فردی لایق برای اداره ی پادشاهی بود که توانست رضایت مردم را جلب کند و همچنین امنیت را در قلمرو روم برقرار سازد. او سرانجام در 79 میلادی درگذشت.
 
تیتوس (79-81 میلادی ) :
تیتوس ، پسر وسپازین ، جای او را گرفت. او سعی کرد در تمام مدت حکومتش به شیوه ای کاملاً صلح جویانه رفتار کند ؛ اگرچه ، دوره ی حکومت او پر از بلایای طبیعی بود : آتش سوزی و نیز طاعونی بزرگ به شهر رم خسارت زد و انفجار کوه آتشفشانی وزوو ، شهر پمپئی را در زیر لایه های خاکستر مدفون ساخت. (79 میلادی)

تیتوس

دُمیسین (81-96 میلادی) :
دُمیسین ، برادر تیتوس که پس از وی امپراتور شد ، اخلاق و رفتاری همانند تیبریوس داشت. مدیر باکفایت و لایقی بود اما در مقابل جنگجو و بی رحم.
لشکرکشی های او خاک روم را در بریتانیا وسعت بخشید و شکست در نبرد با اقوام داس را به ارمغان آورد. ( داس ها اقوامی کهن در کناره های رود دانوب بودند. )
پس از مدتی ، او ادعای خدایی کرد و این گونه مخالفت ها را برانگیخت. زمانی که دُمیسین خواست مخالفانش را از میان ببرد ، خون های زیادی بر زمین ریخت و دوباره خاطره ی نرون در دل ها زنده شد.

دُمیسین

اما این اقدامات او به ضررش تمام شد. لژیون های رَن شورش کردند و توطئه های درباریان بر ضد وی بیشتر شد. عاقبت دُمیسین در سال 96 میلادی به قتل رسید و سلسله فلاوین ها درست همانند ژولیو کلُدین ها با خفت و خواری از میان رفت.