02-11-2014، 14:11
۱. رابطه عمل و جزا در آخرت ، رابطه " عینیت " و " اتحاد " است ، یعنی آنچه که در آخرت به عنوان پاداش یا کیفر به نیکوکاران و بدکاران داده می شود تجسم خود عمل آنهاست ۱، بنابراین تناسب عمل و جزا بی معناست ، چرا که جزا ، معلول و اثر حقیقی خود عمل است .۲
قرآن کریم می فرماید :
" یومئذ یصدر الناس اشتاتا لیروا اعمالهم فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره " ۳
" در این روز مردم گروه گروه بیرون می آیند تا در نمایشگاه اعمال ، اعمال آنها به آنها ارائه داده شود . پس هر کس هموزن یک ذره ، کار نیک کند ، آن را می بیند و هر کس هموزن یک ذره ، کار زشت کند ، می بیند "
۲. اصل مغفرت ، یک پدیده استثنائی نیست ، یک فرمول کلی است که از غلبه رحمت در نظام هستی نتیجه شده است . از اینجا دانسته می شود که مغفرت الهی ، عام است و همه موجودات را در حدود امکان و قابلیت آنها فرا می گیرد .۴ و ۵
قرآن کریم می فرماید :
" یومئذ یصدر الناس اشتاتا لیروا اعمالهم فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره " ۳
" در این روز مردم گروه گروه بیرون می آیند تا در نمایشگاه اعمال ، اعمال آنها به آنها ارائه داده شود . پس هر کس هموزن یک ذره ، کار نیک کند ، آن را می بیند و هر کس هموزن یک ذره ، کار زشت کند ، می بیند "
۲. اصل مغفرت ، یک پدیده استثنائی نیست ، یک فرمول کلی است که از غلبه رحمت در نظام هستی نتیجه شده است . از اینجا دانسته می شود که مغفرت الهی ، عام است و همه موجودات را در حدود امکان و قابلیت آنها فرا می گیرد .۴ و ۵