خشم‌هایمان از کدام دسته‌اند؟

[Mιѕѕ UηυѕυαL]

۱- حکاکی بر سنگ

فرض کنید با قلم خطی روی تخته سنگی حک کنیم. این خط برای همیشه رویش می‌ماند. خشم در بعضی افراد شبیه همین خط است. موقعیت‌ها، اتفاقات و رخدادهای زندگی‌شان و از همه مهم‌تر نگرششان به این شرایط آن‌ها را خشمگین می‌کند و این خشم را در آن‌ها تازه نگه می‌دارد. آن‌ها قادر به از یاد بردن آن چه بر سرشان آمده است و نیز قادر به بخشیدن کسانی که زندگی‌شان را به آن سمت کشیده‌اند نیستند و در نتیجه این افکار منفی و خشم حاصل از آن قلبشان را فرا می‌گیرد. مانند یک مجسمه این خشم طرحی همیشگی بر روی ذهنشان برجا می‌گذارد.

این افراد خیلی دیر درمان می‌شوند. مانند سنگی که آسیبی غیر قابل برگشت دیده است. نمی‌توان به عقب بازگشت و آن را مثل روز اول بازسازی کرد. این بدترین نوع خشم و غضب درونی است. کسانی که می‌گذارند این افکار منفی در قلبشان رشد کند و به آن بال و پر می‌دهند مانند مجسمه سازانی هستند که روی سنگ کار می‌کنند. آن‌ها افرادی منفی نگر، بدبین، افسرده و درهم هستند. در برابر هرگونه شرایط نامطلوب و احساسات منفی تنها واکنششان خشم و خشونت است. در هر رخدادی بیزاری و نفرت در وجودشان ریشه می‌کند رگه های خشونت عمیق‌تر و ضخیم‌تر می‌شود و بیشتر و بیشتر ریشه می‌کند.

۲- مجسمه سازی با شن

این نوع از خشم در جهان رایج‌تر است. تصور کنید خطی روی شن‌های ساحل می‌کشید مهم نیست چقدر عمیق و ضخیم باشد ماندگار نیست. مهم نیست دیوار این قلعة شنی چقدر محکم است با موجی سبک شسته می‌شود و از میان می‌رود. همین طور است کسانی که عصبانی می‌شوند ولی این خشم را در خود نگه نمی‌دارند. هنگامی که عصبانی می‌شوند، از خود بیخود شده تصمیماتی می‌گیرند و افکاری به ذهنشان راه می‌دهند اما ناگهان موج بخشش و گذشت همة آن‌ها را می‌شوید و در خود غرق می‌کند. رسیدن ایام خوش و روزهای طلایی، یک عذرخواهی ساده، ابراز پشیمانی و یا برق ندامت در چشمان فرد مقابل می‌تواند بلافاصله دیوارهای تدافعی را فرو ریزد و به خویشتن خویش شاد و سعادتمندشان بازگرداند. افراد هوشمند و دانا قلبشان را صاف و خالص نگه می‌دارند و نمی‌گذارند آلت دست مجسمه سازان شود! عصبانی می‌شوند اما در دل بذر کینه نمی‌پاشند! شعله های خشم و بیزاری و نفرت را زود فرو می‌نشانند و سرانجام هیچ صدمه ای به شن‌ها نمی‌رسد خطوط شسته می‌شوند و در چشم بر هم زدنی در دریای بیکران گم می‌شوند.

۳- موج سوار

به موج سوارها دقت کنید، آن‌ها نیز خطوطی بر آب نقش می‌کنند اما آن‌ها در همان لحظه ای که کشیده می‌شوند پاک می‌شوند. خشم یک موج سوار گذراست، به آرامی برمی آید و به تندی فرو می‌نشیند. آن‌ها قبل از آن که اظهار ناراحتی و اندوه کنند فرو کش می‌کنند و قلبشان را از کینه و خشم انباشته نمی‌کنند هیچ خطی حک نمی‌شود مگر آنکه زودگذر باشد. به آرامی سوار بر امواج می‌شوند و غصه‌ها را در خود حل می‌کنند.

برای غلبه بر خشم فطرتت را بفهم! مجسمه سازی یا موج سوار؟ و نیز خشم‌ات را بشناس! آتشفشان است یا کف و پف؟ و سپس آرام آرام قدرتمندتر از آن خواهی شد و سرانجام شکستش خواهی داد و در غیر این صورت مطمئن باش شکست خواهی خورد و بارها این شکست را به اشکال مختلف در زندگی تجربه خواهی نمود.

نتیجه اخلاقی : مهم نیست قلعه های شنی چقدر زیبا هستند، دیر یا زود اسیر موجها می‌شوند و تا چشم باز می‌کنی از آن‌ها خبری نیست، آگاه باش به چه تکیه می‌کنی!