24-10-2014، 21:47
دلم را در غمت کردم ز هر ویرانه ویرانتر/چو دیدم دوست می دارد دلت، دل های ویران را
+++
باز امشب غزلی کنج دلم زندانی است/آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است
هیچ کس تلخی لبخند مرا درک نکرد/های های دل دیوانه من پنهانی است
زیباترین گل ها را برای زیبایی زندگیت و کوتاهی عمرشان را برای غم هایت آرزومندم
+++
ای عشق شکسته ام مشکن ما را/اینگونه به خاک ره میفکن ما را
ما در تو به چشم دوستی می بینیم/ای دوست مبین به چشم دشمن ما را
+++
زندگی کردن من مردن تدریجی بود/آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردم
+++
ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم
+++
مصرعی از قلب من، با مصرعی از قلب تو/شاه بیتی می شود در دفتر و دیوان عشق
+++
امیدوارم تو اقیانوس خوشبختی جوری غرق بشی که هیچ وقت نجات پیدا نکنی!
+++
حتی اگه دیدن تو برام بشه خیلی محال/مهم اینه دوستت دارم، فاصله ها رو بی خیال
+++
دیروز می مردند و فراموش می شدند آرام آرام، امروز چه زود از یاد رفته ایم بی آنکه بمیریم
+++
از تن خشک شاخه ها توقع جوانه نیست/اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست
+++
سلام بر دل هایی که در کلاس انتظار غیبت نکردند!
+++
در این دنیا که حتی ابر نمیگیرد به حال ما/همه از من گریزانند، تو هم بگذر از این تنها
+++
نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار/چه کنم حرف دگر یاد ندادست استاد
+++
در این زمانه که شرط حیات نیرنگ است/دلم برای رفیقان بی ریا تنگ است
+++
زندگی چیدن سیبی است که یاید چید و رفت/زندگی تکرار پاییز است که باید دید و رفت
زندگی رودی است جاری هر که آمد/کوزه ای شادمان پر کرد و مشتی آب نوشید و رفت
قاصدک؟ این کولی خانه بدوش روزگار/کوچه گردی های خود را زندگی نامید و رفت
+++
شعله محبت رو نکنه خاموش کنی/دوریم عادت بشه من رو فراموش کنی
+++
با تو بازم اگه باشم وحشت از مردن ندارم/لحظه هام پر میشه از تو وقت غم خوردن ندارم
+++
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق/وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی
+++
از غمت اشک نریزم تو بگو پس چه کنم/آتش قلب خود را با چه خاموش کنم
مطمئن باش که مهرت نرود از دل من/مگر آن روز که در خاک شود منزل من
+++
عشق دیگر از شفقت بر کنار افتاده است/هرچه عاشق زارتر معشوق از او بیزارتر
+++
تقدیم به کسی که کنارم نیست ولی حس بودنش به من شوق زیستن میدهد
+++
عاشق بهترین ها نباش، بهترین باش تا بهترین ها عاشق تو باشند
+++
یکباره بهانه ای به سر خواهم کرد/تن پوش غم از قلب به در خواهم کرد
بر شوق رسیدن تو دل خواهم داد/هم دوش هوای تو سفر خواهم کرد
+++
مهم نیست در زندگی چه داری، مهم اینه که چه کسی را داری
+++
ای یادگار لحظه های زیبا، به احترام تمام زیبائی های دنیا فراموشت نمی کنم
+++
خداوندا تو گفتی که در قلب شکسته خانه داری/شکسته قلب من، جانا به عهد خود وفا کن
+++
ای کاش گذر زمان در دستم بود تا لحظه های با تو بودن را آنقدر طولانی می کردم که برای بی تو بودنم وقتی نمی ماند
+++
دل های پاک خطا نمی کنند، سادگی می کنند و امروز سادگی، پاک ترین خطای دنیاست
+++
کوتاهترین فاصله برای دوست داشتن، فقط یک لبخنده ولی تو نیشتو ببند! چون من بدون لبخند هم دوست دارم!
+++
جز توکل بر خدا سرمایه ای در کار نیست/هر که را باشد توکل، کار او دشوار نیست
+++
در میان دست هایت عشق پیدا می شود/زیر باران نگاهت نسترن وا می شود
با عبور واژه از گوشه لب های تو/مهربانی های قلب تو خوب معنا می شود
+++
بارون رو دوست دارم هنوز/چون تو رو یادم میاره
حس می کنم پیش منی/وقتی که بارون می باره
+++
تا کور نگشته دیدگانم تو بیا/تا مور نخورده استخوانم تو بیا
گر آمدی و ندیدی از من چیزی/از بهر تماشای مزارم تو بیا
+++
خدایا شاهد تنهائی ام باش/بین غم ها تنها ناجی ام باش
پر پرواز من دیریست بسته/تو بگشا و در آزادی ام باش
اسیر موج های تند خشمم/تو آرام دل دریائی ام باش
+++
ز غمت پیر شدم زوق شکفتن ندارم/بخدا دوست دارم جرأت گفتن ندارم!
+++
زیباترین معنی دنیا لبخند یه دوسته که بی صدا بهت میگه به یادتم
+++
تقصیر هیچکس دیگه نیست، قصه ما تموم شده
حیف همه خاطره ها، به پای کی حروم شده
+++
اگر پنهانی از چشمم ولی در خاطرم هستی/وفا دارم به عهد خود اگر اهل وفا هستی
+++
دوست داشتن، بهترین شکل مالکیت و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن است
+++
خوب گوش کردن را خوب بیاموزیم، گاه فرصت ها بسیار آهسته در میزنند
+++
اگر یک روز هیچ مشکلی سر راهم نبود، می فهمم که راهم را اشتباه رفته ام
+++
وقتی از شادی به هوا می پری، مواظب باش کسی زمین رو از زیر پاهات نکشه
+++
تو مپندار که من یاد تو را خواهم برد/من بدون تو به یک پلک زدن خواهم مرد
+++
زندگی غمکده ای بیش نبود/بهر ما جز غم و تشویش نبود
به کدام خاطره اش خوش باشم/که کدام خاطره اش نیش نبود
+++
ساکنان دریا پس ار مدتی صدای امواج را نمی شنوند
چه سخت است قصه عادت
+++
روزگاری جاده ای بودم غرق تردد، جاده ای که از رفت و آمد لحظه ای خالی نمیشد
من که بسیار غریبان را به آبادی رساندم، عاقبت خود ماندم و ویرانه و تنهائی خود
+++
سنگ هائی که من از یاد تو بر دل میزدم، خانه ای میشد اگر خانه بنا می کردم
+++
زندگی ام یه سان پروانه ایست که دور شمعی خاموش پرهایش می سوزد و من چه بیهوده به فکر نشسته ام حسرت پرواز را
+++
پروانه به دور شمع چرخید و بال و پرش سوخت، بیچاره از این عشق فقط سوختن آموخت
+++
باز امشب غزلی کنج دلم زندانی است/آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است
هیچ کس تلخی لبخند مرا درک نکرد/های های دل دیوانه من پنهانی است
زیباترین گل ها را برای زیبایی زندگیت و کوتاهی عمرشان را برای غم هایت آرزومندم
+++
ای عشق شکسته ام مشکن ما را/اینگونه به خاک ره میفکن ما را
ما در تو به چشم دوستی می بینیم/ای دوست مبین به چشم دشمن ما را
+++
زندگی کردن من مردن تدریجی بود/آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردم
+++
ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم
+++
مصرعی از قلب من، با مصرعی از قلب تو/شاه بیتی می شود در دفتر و دیوان عشق
+++
امیدوارم تو اقیانوس خوشبختی جوری غرق بشی که هیچ وقت نجات پیدا نکنی!
+++
حتی اگه دیدن تو برام بشه خیلی محال/مهم اینه دوستت دارم، فاصله ها رو بی خیال
+++
دیروز می مردند و فراموش می شدند آرام آرام، امروز چه زود از یاد رفته ایم بی آنکه بمیریم
+++
از تن خشک شاخه ها توقع جوانه نیست/اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست
+++
سلام بر دل هایی که در کلاس انتظار غیبت نکردند!
+++
در این دنیا که حتی ابر نمیگیرد به حال ما/همه از من گریزانند، تو هم بگذر از این تنها
+++
نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار/چه کنم حرف دگر یاد ندادست استاد
+++
در این زمانه که شرط حیات نیرنگ است/دلم برای رفیقان بی ریا تنگ است
+++
زندگی چیدن سیبی است که یاید چید و رفت/زندگی تکرار پاییز است که باید دید و رفت
زندگی رودی است جاری هر که آمد/کوزه ای شادمان پر کرد و مشتی آب نوشید و رفت
قاصدک؟ این کولی خانه بدوش روزگار/کوچه گردی های خود را زندگی نامید و رفت
+++
شعله محبت رو نکنه خاموش کنی/دوریم عادت بشه من رو فراموش کنی
+++
با تو بازم اگه باشم وحشت از مردن ندارم/لحظه هام پر میشه از تو وقت غم خوردن ندارم
+++
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق/وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی
+++
از غمت اشک نریزم تو بگو پس چه کنم/آتش قلب خود را با چه خاموش کنم
مطمئن باش که مهرت نرود از دل من/مگر آن روز که در خاک شود منزل من
+++
عشق دیگر از شفقت بر کنار افتاده است/هرچه عاشق زارتر معشوق از او بیزارتر
+++
تقدیم به کسی که کنارم نیست ولی حس بودنش به من شوق زیستن میدهد
+++
عاشق بهترین ها نباش، بهترین باش تا بهترین ها عاشق تو باشند
+++
یکباره بهانه ای به سر خواهم کرد/تن پوش غم از قلب به در خواهم کرد
بر شوق رسیدن تو دل خواهم داد/هم دوش هوای تو سفر خواهم کرد
+++
مهم نیست در زندگی چه داری، مهم اینه که چه کسی را داری
+++
ای یادگار لحظه های زیبا، به احترام تمام زیبائی های دنیا فراموشت نمی کنم
+++
خداوندا تو گفتی که در قلب شکسته خانه داری/شکسته قلب من، جانا به عهد خود وفا کن
+++
ای کاش گذر زمان در دستم بود تا لحظه های با تو بودن را آنقدر طولانی می کردم که برای بی تو بودنم وقتی نمی ماند
+++
دل های پاک خطا نمی کنند، سادگی می کنند و امروز سادگی، پاک ترین خطای دنیاست
+++
کوتاهترین فاصله برای دوست داشتن، فقط یک لبخنده ولی تو نیشتو ببند! چون من بدون لبخند هم دوست دارم!
+++
جز توکل بر خدا سرمایه ای در کار نیست/هر که را باشد توکل، کار او دشوار نیست
+++
در میان دست هایت عشق پیدا می شود/زیر باران نگاهت نسترن وا می شود
با عبور واژه از گوشه لب های تو/مهربانی های قلب تو خوب معنا می شود
+++
بارون رو دوست دارم هنوز/چون تو رو یادم میاره
حس می کنم پیش منی/وقتی که بارون می باره
+++
تا کور نگشته دیدگانم تو بیا/تا مور نخورده استخوانم تو بیا
گر آمدی و ندیدی از من چیزی/از بهر تماشای مزارم تو بیا
+++
خدایا شاهد تنهائی ام باش/بین غم ها تنها ناجی ام باش
پر پرواز من دیریست بسته/تو بگشا و در آزادی ام باش
اسیر موج های تند خشمم/تو آرام دل دریائی ام باش
+++
ز غمت پیر شدم زوق شکفتن ندارم/بخدا دوست دارم جرأت گفتن ندارم!
+++
زیباترین معنی دنیا لبخند یه دوسته که بی صدا بهت میگه به یادتم
+++
تقصیر هیچکس دیگه نیست، قصه ما تموم شده
حیف همه خاطره ها، به پای کی حروم شده
+++
اگر پنهانی از چشمم ولی در خاطرم هستی/وفا دارم به عهد خود اگر اهل وفا هستی
+++
دوست داشتن، بهترین شکل مالکیت و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن است
+++
خوب گوش کردن را خوب بیاموزیم، گاه فرصت ها بسیار آهسته در میزنند
+++
اگر یک روز هیچ مشکلی سر راهم نبود، می فهمم که راهم را اشتباه رفته ام
+++
وقتی از شادی به هوا می پری، مواظب باش کسی زمین رو از زیر پاهات نکشه
+++
تو مپندار که من یاد تو را خواهم برد/من بدون تو به یک پلک زدن خواهم مرد
+++
زندگی غمکده ای بیش نبود/بهر ما جز غم و تشویش نبود
به کدام خاطره اش خوش باشم/که کدام خاطره اش نیش نبود
+++
ساکنان دریا پس ار مدتی صدای امواج را نمی شنوند
چه سخت است قصه عادت
+++
روزگاری جاده ای بودم غرق تردد، جاده ای که از رفت و آمد لحظه ای خالی نمیشد
من که بسیار غریبان را به آبادی رساندم، عاقبت خود ماندم و ویرانه و تنهائی خود
+++
سنگ هائی که من از یاد تو بر دل میزدم، خانه ای میشد اگر خانه بنا می کردم
+++
زندگی ام یه سان پروانه ایست که دور شمعی خاموش پرهایش می سوزد و من چه بیهوده به فکر نشسته ام حسرت پرواز را
+++
پروانه به دور شمع چرخید و بال و پرش سوخت، بیچاره از این عشق فقط سوختن آموخت