12-09-2014، 18:06
افسردگی بیماری ای متداول است که مدت زمان ابتلا به آن در شرایط مختلف، بین افراد متفاوت است. در صورتی که شما کمی افسرده باشید، با علائمی همچون ناراحتی، کج خلقی، خشم و خستگی برای هفته ها درگیر هستید. این دست از افسردگی ها بر روی کیفیت زندگی شما تاثیر بسیاری گذاشته و روند طبیعی آن را مختل می کنند.
در برخی از موارد افسردگی بسیار شدیدتر است و با علائمی همچون فکر کردن بیش از حد به مرگ و یا خودکشی همراه است. در واقع این دست از افسردگی می تواند زندگی شما را به کامل فلج کند و شما خودتان را از دیگران دور نگه میدارید و معمولا به سختی از رختخواب و یا خانه خارج می شوید.
علائم افسردگی مزمن
از علائم اصلی افسردگی می توان به موارد زیر اشاره کرد
- مصرف بیش از حد مواد مخدر و الکل
- بی خوابی و یا خواب بیش از حد
- کج خلقی
- از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلا به آنها علاقه مند بودید
- نا امیدی
- فکر کردن مداوم راجع به اینکه اتفاق بدی در راه است
- فکر کردن راجع به مرگ و یا خودکشی و یا تلاش برای انجام آن
- توهم و هذیان گویی
شاید با خودتان فکر کنید که افسردگی شما غیر قابل درمان است، اما بهتر است با یک روانشناس متخصص صحبت کنید و از او راه حل بخواهید. حتی برای موارد خیلی شدید افسردگی هم راه حل وجود دارد.
عوامل خطر برای خودکشی
تمامی افرادی که در معرض عوامل خطر قرار می گیرند خودکشی نمی کنند. علاوه بر افسردگی شدید و دیگر بیماری های روانی، عوامل خطر برای دست زدن به خودکشی می تواند موارد زیر باشد:
- سو سابقه مصرف مواد
- سابقه دست زدن به خودکشی
- سابقه خودکشی در خانواده
- سابقه خانواده در بیماری های روانی و یا سو مصرف مواد
- وجود اسلحه در خانه
- محبوس بودن
- قرار گرفتن در معرض رفتار متمایل به خودکشی در دیگر افراد
فکر کردن به خودکشی: وضعیت اورژانسی
برای افرادی که به افسردگی مزمن مبتلا هستند، خودکشی یک تهدید اصلی محسوب می شود. بر طبق آمار اعلام شده سالانه بیش از ۳۰ هزار نفر در آمریکا دست به خودکشی می زنند و به احتمال زیاد عدد واقعی خودکشی از این عدد بیشتر است. بین افرادی که افسردگی مزمن آنها درمان نشده است، ۱۵ درصد آنها دست به خودکشی میزنند.
اما نشانه های فکر کردن به خودکشی و یا تصمیم به آن چیست؟
- صحبت کردن راجع به مردن و یا کشتن خودتان
- جستجو راجع به راه های کشتن خود. به عنوان مثال جستجو در اینترنت برای یافتن سم یا داروهای خطرناک
- صحبت کردن راجع به ناامیدی و یا عدم یافت دلیل کافی برای زندگی کردن
- حرف زدن در مورد یک درد و ناراحتی لاعلاج که فرد افسرده گمان می کند گرفتارش شده
- تصورات و صحبت هایی با درون مایه سربار بودن برای دیگران
- افزایش استفاده از مواد مخدر و یا الکل
- داشتن رفتار مضطرب و آشفته
- خوابیدن بیشتر و یا کمتر از میزان عادی
- احساس منزوی بودن
- نشان دادن خشم و یا صحبت کردن راجع به انتقام
- نوسانات خلقی شدید
کمک بگیرید
به خاطر داشته باشید که اقدام به خودکشی تصمیمی است که تنها در یک لحظه گرفته می شود. اگر فکر می کنید درگیر این بیماری و حس هستید، اسلحه، داروها و هر چیز دیگری را که فکر می کنید با آن به خودتان صدمه میزنید را از دسترس دور کنید. با دور نگه داشتن ابزار خودکشی، شما وقت را برای خودتان می خرید و شاید بتوانید در این زمان از فکر خودکشی بیرون بیایید و شاید هم بر ناراحتی خود غلبه کنید.
از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید و یا به دنبال راه درمانی برای رهایی از اعتیاد به آنها باشید. مصرف آنها می تواند افسردگی شما را شدیدتر کنند و فکر خودکشی را در شما تقویت کنند. تحقیقات نشان می دهد که بین ۳۳ تا ۶۹ درصد افرادی که به خودکشی دست زده اند، قبل از خودکشی الکل مصرف کرده اند.
در صورتی که خودتان، دوستان یا یکی از اعضای خانواده علائم فوق را دیده اید، بهتر است مراجعه سریع به پزشک، روانپزشک و یا روانشناس را در اولویت های کاری تان قرار دهید.
در برخی از موارد افسردگی بسیار شدیدتر است و با علائمی همچون فکر کردن بیش از حد به مرگ و یا خودکشی همراه است. در واقع این دست از افسردگی می تواند زندگی شما را به کامل فلج کند و شما خودتان را از دیگران دور نگه میدارید و معمولا به سختی از رختخواب و یا خانه خارج می شوید.
علائم افسردگی مزمن
از علائم اصلی افسردگی می توان به موارد زیر اشاره کرد
- مصرف بیش از حد مواد مخدر و الکل
- بی خوابی و یا خواب بیش از حد
- کج خلقی
- از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلا به آنها علاقه مند بودید
- نا امیدی
- فکر کردن مداوم راجع به اینکه اتفاق بدی در راه است
- فکر کردن راجع به مرگ و یا خودکشی و یا تلاش برای انجام آن
- توهم و هذیان گویی
شاید با خودتان فکر کنید که افسردگی شما غیر قابل درمان است، اما بهتر است با یک روانشناس متخصص صحبت کنید و از او راه حل بخواهید. حتی برای موارد خیلی شدید افسردگی هم راه حل وجود دارد.
عوامل خطر برای خودکشی
تمامی افرادی که در معرض عوامل خطر قرار می گیرند خودکشی نمی کنند. علاوه بر افسردگی شدید و دیگر بیماری های روانی، عوامل خطر برای دست زدن به خودکشی می تواند موارد زیر باشد:
- سو سابقه مصرف مواد
- سابقه دست زدن به خودکشی
- سابقه خودکشی در خانواده
- سابقه خانواده در بیماری های روانی و یا سو مصرف مواد
- وجود اسلحه در خانه
- محبوس بودن
- قرار گرفتن در معرض رفتار متمایل به خودکشی در دیگر افراد
فکر کردن به خودکشی: وضعیت اورژانسی
برای افرادی که به افسردگی مزمن مبتلا هستند، خودکشی یک تهدید اصلی محسوب می شود. بر طبق آمار اعلام شده سالانه بیش از ۳۰ هزار نفر در آمریکا دست به خودکشی می زنند و به احتمال زیاد عدد واقعی خودکشی از این عدد بیشتر است. بین افرادی که افسردگی مزمن آنها درمان نشده است، ۱۵ درصد آنها دست به خودکشی میزنند.
اما نشانه های فکر کردن به خودکشی و یا تصمیم به آن چیست؟
- صحبت کردن راجع به مردن و یا کشتن خودتان
- جستجو راجع به راه های کشتن خود. به عنوان مثال جستجو در اینترنت برای یافتن سم یا داروهای خطرناک
- صحبت کردن راجع به ناامیدی و یا عدم یافت دلیل کافی برای زندگی کردن
- حرف زدن در مورد یک درد و ناراحتی لاعلاج که فرد افسرده گمان می کند گرفتارش شده
- تصورات و صحبت هایی با درون مایه سربار بودن برای دیگران
- افزایش استفاده از مواد مخدر و یا الکل
- داشتن رفتار مضطرب و آشفته
- خوابیدن بیشتر و یا کمتر از میزان عادی
- احساس منزوی بودن
- نشان دادن خشم و یا صحبت کردن راجع به انتقام
- نوسانات خلقی شدید
کمک بگیرید
به خاطر داشته باشید که اقدام به خودکشی تصمیمی است که تنها در یک لحظه گرفته می شود. اگر فکر می کنید درگیر این بیماری و حس هستید، اسلحه، داروها و هر چیز دیگری را که فکر می کنید با آن به خودتان صدمه میزنید را از دسترس دور کنید. با دور نگه داشتن ابزار خودکشی، شما وقت را برای خودتان می خرید و شاید بتوانید در این زمان از فکر خودکشی بیرون بیایید و شاید هم بر ناراحتی خود غلبه کنید.
از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید و یا به دنبال راه درمانی برای رهایی از اعتیاد به آنها باشید. مصرف آنها می تواند افسردگی شما را شدیدتر کنند و فکر خودکشی را در شما تقویت کنند. تحقیقات نشان می دهد که بین ۳۳ تا ۶۹ درصد افرادی که به خودکشی دست زده اند، قبل از خودکشی الکل مصرف کرده اند.
در صورتی که خودتان، دوستان یا یکی از اعضای خانواده علائم فوق را دیده اید، بهتر است مراجعه سریع به پزشک، روانپزشک و یا روانشناس را در اولویت های کاری تان قرار دهید.