بازی آنلاین
آپلود عکس
11-09-2014، 9:20
آیا شما بیش از آنچه انتظار دارید در دام اهمال کاری و به تعویق انداختن کارهایتان گرفتار هستید؟ آیا شما دوستان یا همکارانی دارید که به طور مداوم کار و اوقات فراغت خود را بر اثر اهمال کاری از بین می برند؟ آیا مایلید در این باره اصول و معیارهایی را برای غلبه بر این عادت ناپسند مطالعه کنید؟ پس چرا معطل هستید؟ این مقاله را بخوانید!
همیشه تا آخرین لحظه صبر می كند؛ منتظر می ماند تا شاید اتفاق خاصی بیفتد و كار طور دیگری پیش برود. اصلا حوصله ندارد كارش را شروع كند، چه برسد به ادامه دادن و به پایان رساندن! همیشه همین طور بوده و هنوز هم این عادت را ترك نكرده است؛ این بی حوصلگی و بی علاقگی به شروع كار بارها به ضررش تمام شده؛ ولی او هنوز هم متوجه نیست و نمی خواهد یا نمی تواند شرایط را به نفع خودش تغییر دهد.
خیلی از ما هم همین طور عمل می كنیم و آنقدر به این شیوه عادت كرده ایم كه اصلا یادمان رفته شاید این نوع رفتار صحیح نبوده یا نشانه ای از یك مشكل جدی تر باشد. به تعویق انداختن کارها و رفتار کردن به این سیاق تحت عنوان اهمال کاری شناخته می شود، معمولا این افراد برای شروع كار یا در انجام آن تعلل می كنند؛ در واقع از زمانی كه تصمیم می گیرند كار خاصی را انجام دهند یا تعهد می كنند آن كار را به پایان برسانند تا زمانی كه كار در عمل شروع شده یا به پایان برسد، مدتی بیش از حد معمول می گذرد.
چرا اینقدر معطل می كنیم؟
خیلی ها عادت دارند همیشه كارها را دیرتر از آنچه انتظار می رود، انجام دهند، اما همه این خیلی ها دلیل این همه تعلل را نمی دانند و به دنبال دانستن آن هم نیستند. این گروه معمولا تصور می كنند این ، خصوصیتی ذاتی است؛ باید بسوزند و بسازند و همیشه در آخرین دقایق كارها را تحویل دهند.
علل متفاوتی منجر به چنین رفتاری می شود، اما نباید این نكته را فراموش كنید كه بخشی از این رفتارها ممكن است به علت اختلالات و مشكلات روانپزشكی ایجاد شود؛ به عنوان مثال، افسردگی می تواند یكی از عوامل موثر در این زمینه باشد چراكه فرد افسرده، انگیزه و اشتیاق لازم برای شروع كارها را ندارد. علاوه بر این، كسی كه مضطرب است ممكن است به علت نبود تمركز ناشی از این مشكل نتواند كارهایش را به موقع انجام دهد. همچنین افراد مضطرب با ترس و نگرانی از شروع یك برنامه جدید یا نتیجه آن، ممكن است ترجیح دهند كار را تا جایی كه امكان دارد، به تعویق بیندازند.
این نكته ها مشخص می كند به همین راحتی ها هم نباید تصور كنیم افرادی كه در انجام كارها تعلل كرده و همیشه برنامه هایشان را به آینده موكول می كنند «تنبل» هستند و به این شیوه عادت كرده اند؛ چراكه به عقیده متخصصان، اختلالات روانپزشكی هم می تواند در این زمینه موثر باشد.
اغلب افرادی كه انجام یا شروع كارها را به تعویق می اندازند، دچار اختلالات بارز روانپزشكی نیستند و این خصوصیت در میان گروهی از افراد بیشتر به شكل یك ویژگی و عادت رفتاری نمایان می شود.
به هر حال، این نوع رفتار و عادت هم علل مختلفی دارد كه بهتر است با آنها آشنا باشیم؛ مثلا كسی را تصور كنید كه چند دفعه مراحل كار را از ابتدا تا انتها كنترل می كند تا مطمئن شود همه چیز بدون عیب و نقص انجام شده است. او می داند این همه تاخیر به ضررش تمام خواهد شد، ولی نمی تواند طور دیگری عمل كند؛ سال ها همین طور زندگی كرده و میان همه دوستان و آشنایانش هم معروف است كه برای هر كاری تا دقیقه 90 صبر می كند و در آخرین لحظه ها تند و با شتاب كارهایش را انجام می دهد!
برخی از افراد ممكن است بخواهند كاری را خیلی خوب، به بهترین شكل و بدون نقص انجام دهند و چون تمایل دارند كارشان بدون كوچك ترین ایرادی شروع شده و به پایان برسد، معمولا آنقدر معطل می كنند تا از نگاه خودشان به زمان و شرایط ایده آل برسند، غافل از این كه در دنیای واقعی برای انجام دادن كارها هیچ وقت وضع ایده آلی كه آنها در ذهنشان ترسیم می كنند، پیش نمی آید و فقط كار بی دلیل به تعویق می افتد.
گاهی اوقات به این ویژگی افراد «كمال گرایی» گفته می شود كه بار معنایی مثبتی دارد؛ در حالی كه اگر تبعات منفی آن را بر عملكرد فرد در نظر بگیریم، شاید متناسب با آن بارمعنایی مثبتی كه اصطلاح كمال گرایی منتقل می كند، نباشد. بنابراین بهتر است این ویژگی را «بی نقص گرایی» بنامیم كه نشان دهنده توقع بالایی است كه دستیابی به آن در زندگی واقعی غیرممكن است. در واقع، گاهی افراد بی نقص گرا به قدری درگیر جزئیات می شوند كه حتی فرصت نمی كنند كار را شروع كرده و آن را به مرحله اجرا درآورند.
همچنین اگر فرد بیش از توانش مسئولیت بپذیرد، ممكن است نتواند تعهدات خود را انجام دهد و به ناچار حداقل بخشی از كارهایش به موقع تمام نمی شود. گاهی هم ممكن است افراد به دلیل آشنا نبودن با مهارت های پایه ای مانند اولویت بندی و برنامه ریزی، با زمان بندی نامناسب، بخشی از كارها را به آینده ای نامعلوم موكول كنند. در واقع، اگر نتوانیم كارهای مختلف و متفاوتی را كه بر عهده ماست، به درستی اولویت بندی كنیم با این مشكل روبه رو خواهیم شد.
به همین دلیل است كه بسیاری از ما كارهای لذت بخش و دوست داشتنی را اول وقت و سر فرصت انجام می دهیم و كارهای دشوار می ماند برای روزی و وقتی دیگر! اما اگر بتوانیم به درستی كارها را اولویت بندی كنیم، این مشكل هم برطرف خواهد شد.
اگر بدون اولویت بندی و برنامه ریزی كارهایتان را انجام دهید، ممكن است ابتدا مشغول بخش های ساده و لذتبخش شوید و در نتیجه كارهای سخت تر و طولانی تر می ماند برای بعد! بنابراین تعجبی ندارد اگر این گروه همیشه قسمتی از كارها را به تعویق بیندازند و با تاخیر آنها را انجام دهند.
اگر به فكر نباشید...
تا به حال با خودتان فكر كرده اید اگر این مشكل درمان نشود، چه عوارض و عواقبی در پی خواهد داشت؟ البته اگر شما هم جزو آن گروه هستید كه فكر می كنند تعلل كردن و به تعویق انداختن كارها مشكل مهمی نیست و نباید به فكرش بود، خوب است بدانید متخصصان نظر دیگری دارند.
آنان معتقدند: رفتارهایی از این دست برای خیلی ها حل شده است؛ این گروه معمولا تنها با ذكر این كه «آدم های تنبلی» هستند و كارها را «دقیقه 90» انجام می دهند، صورت مساله را پاك می كنند. در واقع آنها آنقدر راحت درباره نوع رفتارشان صحبت می كنند كه گویی می خواهند یكی از ویژگی های فیزیكی مادرزادی مانند رنگ چشم شان را بیان كنند؛ خصوصیتی كه همیشه همین طور بوده و به همین شكل هم باقی خواهد ماند، اما باید توجه داشت بسیاری از این موارد عادت های رفتاری هستند كه ما به تدریج آنها را آموخته و با تكرار هم تثبیت شان كرده ایم. بنابراین اگر روزی تصمیم به تغییر بگیریم، حتما توانایی این كار را خواهیم داشت.
یكی از مهم ترین عواقبی كه در صورت نادیده گرفتن این مساله ایجاد خواهد شد، آن است كه فرد پایین تر از توانایی های بالقوه اش عمل می كند؛ به عنوان مثال دانش آموزان و دانشجویانی كه عادت دارند شب امتحان درس بخوانند، معمولا با ورود به دانشگاه با یك افت تحصیلی روبه رو می شوند كه ناشی از عادات رفتاری غلط است و نه ناتوانی فرد.
علاوه بر این، فشار و سنگینی كارهای نیمه تمامی كه برای روزها و هفته های بعد باقی می ماند، استرس بیشتری به فرد وارد كرده و موجب سردرگمی و اضطراب بیشتر او می شود. این مجموعه استرس و نگرانی، باعث می شود بتدریج فرد نتواند فعالیت های لذتبخش و حتی تفریحات را هم به راحتی و درست انجام دهد.
در واقع، اهمال كاری منجر به ایجاد عواقب ناگواری می شود كه اگر صادقانه و آگاهانه به آنها دقت كنید، حتما متوجه تاثیرات مخرب آن بر زندگی تان خواهید شد.
همیشه تا آخرین لحظه صبر می كند؛ منتظر می ماند تا شاید اتفاق خاصی بیفتد و كار طور دیگری پیش برود. اصلا حوصله ندارد كارش را شروع كند، چه برسد به ادامه دادن و به پایان رساندن! همیشه همین طور بوده و هنوز هم این عادت را ترك نكرده است؛ این بی حوصلگی و بی علاقگی به شروع كار بارها به ضررش تمام شده؛ ولی او هنوز هم متوجه نیست و نمی خواهد یا نمی تواند شرایط را به نفع خودش تغییر دهد.
خیلی از ما هم همین طور عمل می كنیم و آنقدر به این شیوه عادت كرده ایم كه اصلا یادمان رفته شاید این نوع رفتار صحیح نبوده یا نشانه ای از یك مشكل جدی تر باشد. به تعویق انداختن کارها و رفتار کردن به این سیاق تحت عنوان اهمال کاری شناخته می شود، معمولا این افراد برای شروع كار یا در انجام آن تعلل می كنند؛ در واقع از زمانی كه تصمیم می گیرند كار خاصی را انجام دهند یا تعهد می كنند آن كار را به پایان برسانند تا زمانی كه كار در عمل شروع شده یا به پایان برسد، مدتی بیش از حد معمول می گذرد.
چرا اینقدر معطل می كنیم؟
خیلی ها عادت دارند همیشه كارها را دیرتر از آنچه انتظار می رود، انجام دهند، اما همه این خیلی ها دلیل این همه تعلل را نمی دانند و به دنبال دانستن آن هم نیستند. این گروه معمولا تصور می كنند این ، خصوصیتی ذاتی است؛ باید بسوزند و بسازند و همیشه در آخرین دقایق كارها را تحویل دهند.
علل متفاوتی منجر به چنین رفتاری می شود، اما نباید این نكته را فراموش كنید كه بخشی از این رفتارها ممكن است به علت اختلالات و مشكلات روانپزشكی ایجاد شود؛ به عنوان مثال، افسردگی می تواند یكی از عوامل موثر در این زمینه باشد چراكه فرد افسرده، انگیزه و اشتیاق لازم برای شروع كارها را ندارد. علاوه بر این، كسی كه مضطرب است ممكن است به علت نبود تمركز ناشی از این مشكل نتواند كارهایش را به موقع انجام دهد. همچنین افراد مضطرب با ترس و نگرانی از شروع یك برنامه جدید یا نتیجه آن، ممكن است ترجیح دهند كار را تا جایی كه امكان دارد، به تعویق بیندازند.
این نكته ها مشخص می كند به همین راحتی ها هم نباید تصور كنیم افرادی كه در انجام كارها تعلل كرده و همیشه برنامه هایشان را به آینده موكول می كنند «تنبل» هستند و به این شیوه عادت كرده اند؛ چراكه به عقیده متخصصان، اختلالات روانپزشكی هم می تواند در این زمینه موثر باشد.
اغلب افرادی كه انجام یا شروع كارها را به تعویق می اندازند، دچار اختلالات بارز روانپزشكی نیستند و این خصوصیت در میان گروهی از افراد بیشتر به شكل یك ویژگی و عادت رفتاری نمایان می شود.
به هر حال، این نوع رفتار و عادت هم علل مختلفی دارد كه بهتر است با آنها آشنا باشیم؛ مثلا كسی را تصور كنید كه چند دفعه مراحل كار را از ابتدا تا انتها كنترل می كند تا مطمئن شود همه چیز بدون عیب و نقص انجام شده است. او می داند این همه تاخیر به ضررش تمام خواهد شد، ولی نمی تواند طور دیگری عمل كند؛ سال ها همین طور زندگی كرده و میان همه دوستان و آشنایانش هم معروف است كه برای هر كاری تا دقیقه 90 صبر می كند و در آخرین لحظه ها تند و با شتاب كارهایش را انجام می دهد!
برخی از افراد ممكن است بخواهند كاری را خیلی خوب، به بهترین شكل و بدون نقص انجام دهند و چون تمایل دارند كارشان بدون كوچك ترین ایرادی شروع شده و به پایان برسد، معمولا آنقدر معطل می كنند تا از نگاه خودشان به زمان و شرایط ایده آل برسند، غافل از این كه در دنیای واقعی برای انجام دادن كارها هیچ وقت وضع ایده آلی كه آنها در ذهنشان ترسیم می كنند، پیش نمی آید و فقط كار بی دلیل به تعویق می افتد.
گاهی اوقات به این ویژگی افراد «كمال گرایی» گفته می شود كه بار معنایی مثبتی دارد؛ در حالی كه اگر تبعات منفی آن را بر عملكرد فرد در نظر بگیریم، شاید متناسب با آن بارمعنایی مثبتی كه اصطلاح كمال گرایی منتقل می كند، نباشد. بنابراین بهتر است این ویژگی را «بی نقص گرایی» بنامیم كه نشان دهنده توقع بالایی است كه دستیابی به آن در زندگی واقعی غیرممكن است. در واقع، گاهی افراد بی نقص گرا به قدری درگیر جزئیات می شوند كه حتی فرصت نمی كنند كار را شروع كرده و آن را به مرحله اجرا درآورند.
همچنین اگر فرد بیش از توانش مسئولیت بپذیرد، ممكن است نتواند تعهدات خود را انجام دهد و به ناچار حداقل بخشی از كارهایش به موقع تمام نمی شود. گاهی هم ممكن است افراد به دلیل آشنا نبودن با مهارت های پایه ای مانند اولویت بندی و برنامه ریزی، با زمان بندی نامناسب، بخشی از كارها را به آینده ای نامعلوم موكول كنند. در واقع، اگر نتوانیم كارهای مختلف و متفاوتی را كه بر عهده ماست، به درستی اولویت بندی كنیم با این مشكل روبه رو خواهیم شد.
به همین دلیل است كه بسیاری از ما كارهای لذت بخش و دوست داشتنی را اول وقت و سر فرصت انجام می دهیم و كارهای دشوار می ماند برای روزی و وقتی دیگر! اما اگر بتوانیم به درستی كارها را اولویت بندی كنیم، این مشكل هم برطرف خواهد شد.
اگر بدون اولویت بندی و برنامه ریزی كارهایتان را انجام دهید، ممكن است ابتدا مشغول بخش های ساده و لذتبخش شوید و در نتیجه كارهای سخت تر و طولانی تر می ماند برای بعد! بنابراین تعجبی ندارد اگر این گروه همیشه قسمتی از كارها را به تعویق بیندازند و با تاخیر آنها را انجام دهند.
اگر به فكر نباشید...
تا به حال با خودتان فكر كرده اید اگر این مشكل درمان نشود، چه عوارض و عواقبی در پی خواهد داشت؟ البته اگر شما هم جزو آن گروه هستید كه فكر می كنند تعلل كردن و به تعویق انداختن كارها مشكل مهمی نیست و نباید به فكرش بود، خوب است بدانید متخصصان نظر دیگری دارند.
آنان معتقدند: رفتارهایی از این دست برای خیلی ها حل شده است؛ این گروه معمولا تنها با ذكر این كه «آدم های تنبلی» هستند و كارها را «دقیقه 90» انجام می دهند، صورت مساله را پاك می كنند. در واقع آنها آنقدر راحت درباره نوع رفتارشان صحبت می كنند كه گویی می خواهند یكی از ویژگی های فیزیكی مادرزادی مانند رنگ چشم شان را بیان كنند؛ خصوصیتی كه همیشه همین طور بوده و به همین شكل هم باقی خواهد ماند، اما باید توجه داشت بسیاری از این موارد عادت های رفتاری هستند كه ما به تدریج آنها را آموخته و با تكرار هم تثبیت شان كرده ایم. بنابراین اگر روزی تصمیم به تغییر بگیریم، حتما توانایی این كار را خواهیم داشت.
یكی از مهم ترین عواقبی كه در صورت نادیده گرفتن این مساله ایجاد خواهد شد، آن است كه فرد پایین تر از توانایی های بالقوه اش عمل می كند؛ به عنوان مثال دانش آموزان و دانشجویانی كه عادت دارند شب امتحان درس بخوانند، معمولا با ورود به دانشگاه با یك افت تحصیلی روبه رو می شوند كه ناشی از عادات رفتاری غلط است و نه ناتوانی فرد.
علاوه بر این، فشار و سنگینی كارهای نیمه تمامی كه برای روزها و هفته های بعد باقی می ماند، استرس بیشتری به فرد وارد كرده و موجب سردرگمی و اضطراب بیشتر او می شود. این مجموعه استرس و نگرانی، باعث می شود بتدریج فرد نتواند فعالیت های لذتبخش و حتی تفریحات را هم به راحتی و درست انجام دهد.
در واقع، اهمال كاری منجر به ایجاد عواقب ناگواری می شود كه اگر صادقانه و آگاهانه به آنها دقت كنید، حتما متوجه تاثیرات مخرب آن بر زندگی تان خواهید شد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
