28-08-2014، 13:01
در این مقاله شما با بیماری پسوربازیس و روش های درمانی آن آشنا خواهید شد.
پسوريازيس
تقريبا هفت و نيم ميليون نفر در امريکا مبتلا به پسوريازيس هستند. پنج نوع اصلي پسوريازيس پلاکي، خالدار، پاستولر، معکوس و اريترودرميک است. حدود هشتاد درصد از افراد مبتلا به پسوريازيس، به نوع پلاکي آن دچار هستند.
پسوریازیس شما شديد است يا متوسط؟
پسوريازيس بیماری شايعي است که موجب رشد سریع سلولهاي پوست ميشود. سلولها رشد کرده و پوستی ضخيم، قرمز و پوسته پوسته را ایجاد میکنند. از کجا بفهميد پسوريازيس شما شديد است يا متوسط؟ فکر کنید که پوست کف دست شما 1 درصد از پوست شما را تشکیل دهد، اگر پسوريازيس 3 تا 10 درصد از بدن شما را بپوشاند، متوسط است و اگر بيش از 10 درصد را بپوشاند شديد به شمار مي آيد.
داروهاي موضعي بدون نسخه
پمادها داروهايي هستند که بر روي پوست ماليده ميشوند. شما ميتوانيد انواع بسياري از پمادها را از داروخانه تهيه نماييد اما دريافت برخي از آنها نياز به نسخه دارد. پماد بدون نسخه معمول که براي پسوريازيس استفاده ميشود اسيد ساليسيليک است که پوسته هاي تشکيل شده را نرم کرده و پوسته ريزي را افزايش ميدهد. قطران زغالسنگ نيز ميتوانند رشد سلولهاي پوست را آهسته نموده و خارش آن را آرام کند. درمانهاي ديگر ميتواند پيريتيون روي يا کاپسايسين باشد. مرطوب کننده ها و محلول های شستشو که موادی مانند آلوئه ورا يا جوجوبا دارند نيز ميتوانند پوست را نرم کرده و خارش را آرام نمايند.
استروئيدهاي موضعي
استروئيدهاي موضعي معمولاٌ براي پسوريازيس تجويز ميشوند. اين داروها به کاهش قرمزي و تورم پوست کمک ميکنند. استروئيدها از نظر قدرت چند گروه هستند و به صورت کرم، لوسيون، ژل، پماد و شامپو در دسترس ميباشند. پزشک شما ممکن است استروئيد موضعي را در ترکيب با درمانهاي ديگر تجويز نمايد. استروئيد را تنها بر روي بخش آسيب ديده پوست بماليد. عوارض استروئيدهاي قوي ميتواند شامل نازک شدن پوست، تغيير در رنگ پوست، قرمزي، خطوط کشيدگي و زود کبود شدن پوست باشد. چند مرتبه در سال براي بررسي پوستتان به پزشک مراجعه نماييد.
پانسمان
پانسمان برخي از کرمها ميتواند در بهبود کارایی آنها کمک کند. بستن ناحيه آسيب ديده پوست، ميتواند برای داروهاي بدون نسخه يا تجويزي موثر باشد. اما شما بايد اين کار را تنها با اجازه پزشک انجام دهيد. داروي شما ممکن است براي پوشاندن پوست، بيش از اندازه قوي باشد يا اين کار ممکن است عوارض بدتري ايجاد نمايد. پس از اين که کرم را بر روي پوست ماليديد، منطقه آسيب ديده پوست را با پانسمان ضد آب، نوار پلاستيکي، نايلون يا پارچه کتان بپوشانيد.
آب درماني
براي بر طرف کردن پسوريازيس بدون دارو، آب درماني را امتحان کنيد. نمک اپسوم، نمک درياي مرده، روغن يا جوي دوسر را به آب وان اضافه کنيد. پانزده دقيقه غوطه وري در اين آب مي تواند به آرام شدن خارش پوست و از بين رفتن پوسته ها کمک نمايد. پس از اين کار بايد از مرطوب کننده استفاده کنيد.
شنا در آب نمک نيز باعث حذف پوست مرده ميشود، بنابراين ميتواند به کاهش پوستههاي پسوريازيس کمک نمايد. حتي شنا در يک استخر کلر دار هم ميتواند پوست شما را نرم کرده و بهبود ببخشد. پس از اتمام شنا، دوش بگيريد يا حمام کنيد. کلر بر روي پوست ميتواند تحريکات پوستي ايجاد کند.
نور درماني
در نور درماني پوست را در معرض پرتوهاي فرا بنفش قرار ميدهند. پرتوهاي فرابنفش رشد سلولهاي پوست را آهسته ميکنند.
- نور خورشيد: پزشک به شما ميگويد چه مقدار به نور خورشيد نياز داريد اما انتظار تنها چند دقيقه قرار گيري در معرض نور خورشيد، در حالي که بر روي پوست سالم خود کرم ضد آفتاب زده ايد، را در روز داشته باشید. برخي از کرمهاي موضعي ممکن است خطر آفتاب سوختگي را افزايش دهند پس ابتدا با پزشک خود مشورت نماييد.
- نور درماني UVB: پنل مخصوص نور که پرتوهاي فرا بنفش ساطع ميکند، براي درمان پوست ميتواند مورد استفاده قرار گیرد.
- نور درماني PUVA: نور فرابنفش را با داروي حساس سازي به نور، ترکيب ميکند.
- جکرمن ((Goeckerman يا اينگرام درماني: ترکيبي از درمان پرتو فرا بنفش و کرم موضعي است.
عوارض نور درماني ميتواند شامل قرمزي، خشکي و خارش پوست شبیه به آفتاب سوختگي باشد. PUVA ممکن است تهوع، سردرد و خستگي نيز ايجاد نمايد.
ليزر درماني
ليزر لکه هاي پسوريازيس متوسط را با دوز شديدي از نور پاک ميکند. اين روش به پوست پيرامون اين ناحيه آسیبی نمیرساند. ليزر درماني معمولا به چند جلسه نياز دارد. مطالعات نشان ميدهد که پوست درمان شده ممکن است چند ماه تا يک سال، سالم بماند. درمان ميتواند منجر به تورم، قرمزي و احساس سوزش کوتاه مدت شود.
داروهاي خوراکي
اگر نميتوانيد از داروهاي موضعي يا نور درماني استفاده کنيد يا اين درمانها موثر نبودهاند، ميتوانيد از داروهاي خوراکي استفاده کنيد. اين داروها با آهسته کردن رشد سلولهاي پوست، تاثير خود را ميگذارند. داروهاي خوراکي معمول عبارتند از اسيترتين (سوريتان)، سيکلوسپورين ( جنگرف، نئورال، سانديمون ) و متوتروکسيت (ترکسال، رماترکس) ولی عوراض اين داروها ممکن است جدي باشد و شامل آسيب به کبد و کليه نیز شود.
درمان بيولوژيک
درمانهاي بيولوژيک با تزريق يا تزريق وريدي، پسوريازيس متوسط تا شديد را درمان ميکنند. تزريق از عملکرد سلولهایی که موجب پسوريازيس ميشود، جلوگيري ميکند. اين روش در صورتي که درمانهاي ديگر موثر نبودهاند، ميتواند مورد استفاده قرار بگيرد. درمان بيولوژيک ممکن است خطر عفونت را به همراه داشته باشد چون جلوي بخشي از سيستم ايمني را ميگيرد. عوارض اين روش ميتواند شامل عفونتهاي تنفسي، تحريک در ناحيه تزريق و علائم مشابه آنفلوانزا باشد. داروهاي بيولوژيک عبارتند از آداليمومب (هوميرا)، الفاسپت (آمه وايو)، اتانرسپت (انبرل)، گوليموماب (سيمپوني)، اينفليکسيماب (يميکيد) و اوستکينوماب (استلارا).
درمان و بارداري
اگر باردار يا شير ده هستيد يا تصميم داريد باردار شويد از پزشک خود بپرسيد کدام یک از درمانهاي پسوريازيس بي خطر هستند. برخي از روشهاي نور درماني ميتواند براي زنان باردار بی خطر و مطمئن باشد. داروهاي خوراکي، بيولوژیک و حتي برخي از داروهاي موضعي ممکن است باعث ايجاد نواقصي در جنين شده يا از طريق شير مادر به فرزند منتقل گردند. اگر پزشک شما نور درماني را براي پسوريازيس شما تاييد کرده است، براي کمک به پيشگيري از ملاسما يا لکه هاي قهوه اي که در برخي زنان باردار ايجاد ميشود، از ضد آفتاب استفاده کنيد.
درمانهاي جايگزين
برخي از درمانهاي جايگزين پسوريازيس، نويد بخش هستند. برخي از مردم ممکن است از گياهان دارويي مانند آلوئه ورا و گل مینا يا مکملهايي مانند روغن ماهي براي پسوريازيس استفاده نمايند. با اين وجود، مطالعات، فوايد آنها در پسوريازيس را ثابت نکرده است. طب سوزني نيز ميتواند به برخي از بيماران پسوريازيس کمک کند چون برای کاهش استرس در برخي از افراد مفيد است. از پزشک خود بپرسيد ميتوانيد از فوايد آن بهره ببريد یا خير.
کاهش استرس
استرس ممکن است پسوريازيس را در برخي از افراد تحريک کند. روشهاي کاهش استرس ميتواند به مديريت بهتر پسوريازيس کمک کند. مديتيشن، ماساژ يا تاي چي ميتواند در آرام کردن ذهن و بدن موثر باشد. تجربه ها و نگرانيهاي خود در مورد پسوريازيس رابا ديگران در ميان بگذاريد چون اين کار به کاهش استرس کمک مينمايد. به گروه حمايتي بپيونديد يا با يک درمانگر صحبت کنيد.