نجوم چینی

[~ERFAN~]

نجوم چینی

سنت اخترشناسی چین، به هزاره ی دوم پیش از میلاد می رسد و امروزه کمتر از آن صحبت می شود. اما نجوم در چین پشتوانه و اسناد بسیار محکمی دارد. در چین باستان، محاسبات دقیقی از دوره های گرفت خورشید و ماه انجام می شد و چینی ها از صورت های فلکی ویژه ی خود استفاده می کردند. رسم نقشه های دقیق از ستاره ها، یکی دیگر از پیشگامی های چینیان به شمار می رود؛ به همین دلیل، یکی از قدیمی ترین نقشه های چاپی از ستاره ها به نام سوسانگ، متعلق به چینیان و سال های حدود 1092 میلادی است. چینیان در رصد و ثبت دنباله دارها و جرم های نوظهور آسمان، پیشینه ای طولانی داشتند و یکی از دقیق ترین ثبت ها از ابرنواختر 1054 میلادی در صورت فلکی ثور را انجام دادند؛ ابرنواختری که امروزه بقایای آن در قالب سحابی خرچنگ شناخته می شود. به علاوه، آنان رصدخانه ی تاریخی پکن را بر مبنای طرح رصدخانه ی مراغه بنا نهادند و ابزارهای نجومی بسیاری مانند کره ی سماوی ساختند که در طول تاریخ نجوم چین تحول فراوانی یافت.