سر پل ذهاب

[Brooklyn Baby]

سر پل ذهاب در نزديكي ويرانه‌هاي شهر قديمي حلوان بنا شده و قلعه مخروبه‌اي نيز در نزديكي آن قرار دارد. سر پل ذهاب به عنوان دژ و پايگاه مرزي ايران بود كه در زمان حمله عرب‌ها به ايران از بين رفته و آثاري از پايه‌هاي آجري آن به جا مانده است. در كتب تاريخي از اين ناحيه به عنوان دژ و پايگاه مرزي ايران بود كه در زمان حمله عرب‌ها به ايران از بين رفته و آثاري از پايه‌هاي آجري آن به جا مانده است.

در كتب تاريخي از اين ناحيه به عنوان ( زهاو) مركز ايالت حلوان نام برده شده است. كلمه ذهاب در لغت به معني ( آب مقطر، خوب و همچنين به معني چشمه و منبع آب) آمده است. ظاهراً به علت چشمه سارها و سراب‌هاي فراوان، اين شهر به ذهاب مشهور شده است. نام ديگر اين ناحيه ( سرپل) است كه از نام پلي برروي رودخانه الوند در 12 كيلومتري ذهاب اخذ شده است. اين پل در سال 1345 هجري‌شمسي تخريب شده است.

مراكز ديدني و تاريخي

كاروانسراي سرپل ذهاب
دكان داوود
نقش آتوباني‌ني
چشمه آب گرم تنگ آب حمام

صنايع و معادن

دام‌داری تنها با شيوه سنتی رواج داشته و شامل پرورش بيش از 10 هزار راس گاو و 400 هزار راس گوسفند و 20 هزار راس بز است. هم چنين فرآورده‌های دامی به مقدار قابل ملاحظه‌ای صادر می شود. لازم به توضيح است كه مراتع اين شهرستان از بهترين مراتع قشلاقی استان كرمانشاه به شمار می رود. محصولاتی چون فرآورده های دامی و دام، گندم، جو، ‌تره بار، انگور، انار، انجير و سيب در زمره صادرات شهرستان سرپل ذهاب هستند.

کشاورزی و دام داری

شغل اصلی مردم سرپل ذهاب كشاورزی و دام‌داری است و فرآورده ها و محصولات كشاورزی شهرستان عبارتنداز: گندم، جو، بنشن،‌ كنجد، گياهان علوفه ای، ذرت، انواع تره بار، سيب، گلابی،‌ انار، و انجير. كشاورزی در شهرستان سرپل ذهاب سنتی و نوع كشت آبی و ديمی است. رواج كشاورزی در اين ناحيه به علت خاك مساعد و آب فراوان است. آب كشاورزی از رودخانه های متعدد و چاه های ژرف و نيمه ژرف تامين می‌شود. در اين شهرستان باغ‌داری نيز رواج زيادی داشته و شامل پرورش درختان سيب، انار، گلابی و انجير مي‌شود كه تمام آن ها در زمره اقلام صادراتی سرپل ذهاب محسوب می‌شوند.

مشخصات جغرافيايي

شهرستان سرپل ذهاب از شمال به شهرستان جوانرود، ‌از خاور و جنوب خاوری به شهرستان اسلام آباد غرب، از جنوب و جنوب باختری به شهرستان گيلان غرب و از باختر به شهرستان قصر شيرين و خاك عراق محدود می‌شود. شهر سرپل ذهاب مركز شهرستان سرپل ذهاب، در 52 درجه و 45 دقيقه درازای جغرافيايی و 28 درجه و 34 دقيقه پهنای جغرافيايی، در 550 متری از سطح دريا و در 147 كيلومتری راه اصلی كرمانشاه – قصر شيرين قرار دارد. رود دايمی الوند از ميان شهر می‌گذرد و آب و هوای آن نسبتا گرم و نيمه خشك است.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

سرپل ذهاب در جوار ويرانه های شهر قديمی حلوان بنا شده و قلعه مخروبه‌ای نيز در نزديكی آن قرار دارد. سرپل ذهاب به عنوان دژ و پايگاه مرزی ايران باستان بود كه در زمان حمله عرب ها به ايران از بين رفته و تنها آثاری از پايه های آجری آن بر جای مانده است. در كتب تاريخی از اين ناحيه به عنوان «زهاو» مركز ايالت حلوان نام برده شده است. كلمه ذهاب در لغت به معنای آب مقطر، خوب و هم چنين به معنی چشمه و منبع آب آمده است و ظاهرا ‌اين شهر به علت چشمه سارها و سراب های فراوان، به ذهاب مشهور شده است. نام ديگر اين ناحيه سرپل است كه از نام پلی بر روی رودخانه الوند در 12 كيلومتری ذهاب اخذ شده است. اين شهر طبيعتی بسيار زيبا دارد. قدمت اين شهر به زمان مادها می رسد كه در نوشته های جغرافی دانان بعد از اسلام بنام حلوان ياد شده و آشوريان به آن «كالمانو» می گفتند. اين منطقه در زمان ساسانيان استانی به نام ‹‹خسرو شادفيروز››‌ و دربردارنده پنج شهر ‹‹فيروز قباد››، ‹‹كهستان››، ‹‹تامرا››، ‹‹ارپل›› و «خانقين» بوده است. در دوران خلفای عباسی اين ناحيه تابع حكومت بغداد بود. اما بعدها به استثنای دوره زنديه و قاجاريه كه توسط پادشاهان عثمانی اداره می شد، همواره جزء قلمرو ايران بوده است.