09-08-2012، 7:11
از همان سوت اول معلوم بود که چه خوابی برای قهرمان ایران دیدهاند، تذکر پشت تذکر و اخطار پشت اخطار، آخرش هم سوت پایان و تلخی شکست و آب سردی که روی پیکر عبدولی ریخته شد. همه مردم ایران در آن لحظات نگاهشان به قاب تلویزیون دوخته شده بود و شکست پهلوان خود را باور نمیکردند. اما در همین لحظه مادر این پهلوان در حال دعا بود؛ دعا میکرد که دیگر ورزشکاران ایرانی پرچم کشورش را بالا ببرند.
مادر سعید عبدولی باخت فرزندش را قبول ندارد. او درباره حضور پسرش در المپیک و شکست ناباورانهاش با نادواری به ایسنا، گفت: «از نظر من سعید نباخته چون همه دیدند که با ناداوری حق او را خوردند. حالا خدا را شکر که اگر سعید طلا نگرفت و پرچم ایران را بالا نبرد، بقیه توانستند این کار را بکنند. آنها هم پسر من هستند و مثل سعید برای همهشان دعا کردم.»
دلش پر است از ناجوانمردی قاضی میدان و ناراحتی در کلامش موج میزند! غصهاش اما از باخت پسرش نیست؛ «از لحظهای که سعید روی تشک رفت، داور به او تذکر داد و من فهمیدم که می خواهد سعید را ببازاند. من از این ناراحت شدم که آنها چنین برنامهای را پیاده کردند. ۱۵ سال است که سعید از خوشیها و جشنهای ما دور بود، چون می خواست پرچم ایران را بالا ببرد. همه میدانند که مادر چه زجری میکشد و چه آرزوهایی برای فرزندش دارد.»
مادر عبدولی درخواستی هم از مسئولان دارد که شنیدنش گوش شنوا می خواهد: «سعید برای پرچم ایران و کشورش تلاش میکرد. هدف او سربلندی ایران بود و هست. از مسئولان کشور می خواهم که همان طور که رییس جمهور پیام داد، نگذارند حق سعید ضایع شود. سعید دو روز است که گریه می کند، ما چیزی نمیخواهیم، فقط نگذارند پسرم گریه کند، جز این هیچ انتظاری از کسی ندارم.»
سعید باید خیلی خوشبخت باشد که مادر و پدری این چنین بزرگوار و دریادل دارد. مادرش که دعای خود را پشتیبان او کرده، پدرش هم احساسش را روانه لندن کرده و میگوید: «سعید تلاش زیادی کرد و زحمت کشید. او چند سال در اردو بود. دو دوره قهرمان جوانان جهان و قهرمان آسیا و بزرگسالان جهان شده است. همان لحظهای که داور سوت شروع مسابقه را زد فهمیدم که می خواهد حریفش را برنده کند. آن لحظه قلبم ایستاد و زدم زیر گریه. سعید می توانست قهرمان المپیک شود، اما آنها برنامه ریخته بودند که نگذارند.»
پدر عبدولی می گوید: «وقتی رییس جمهور پیام داد و گفت که سعید قهرمان است، همه استان خوشحال شدند. سعید اعجوبه کشتی ایران و جهان است. من او را بزرگ کردم که پرچم ایران و اسلام را بالا ببرد و دل مردم و رهبر را شاد کند. من فقط از این ناراحتم که ناداوری را سر بچه من خالی کردند.»
سعید عبدولی تلاش خود را کرد و تا جایی که می توانست جنگید. حالا نوبت مسئولان کشور است که وارد کار شوند: «از رییس جمهور و مسئولان ورزش میخواهم که سعید را دلداری دهند و همان گونه با او رفتار کنند که با قهرمانان رفتار میکنند. همه مردم این انتظار را دارند. نباید به خاطر یک باخت که با ناداوری بود، تلاشهای سعید فراموش شود. باید از او هم مانند قهرمانان تقدیر شود، چون او امید طلایی ایران بود. من یک ایرانیام و از این که ایرانیها مدال بگیرند افتخار می کنم، اما میخواهم به سعید روحیه بدهند.»
پدر عبدولی ادامه می دهد: «من پنج پسر دارم که همه آنها می توانند قهرمان دنیا و المپیک باشند. مسئولان باید استعدادیابی کنند. من دو پسر شش و هفت ساله دارم که وقتی حق سعید را خوردند، گریه می کردند. اینها غیرت و تعصب ایرانی را فراموش نکردهاند.»
وی از رسانههایی که به انتشار اخبار ورزشکاران می پردازند هم تشکر کرد و گفت: «خبرنگاران ورزشی کم از قهرمانان ندارند. اینها دل ورزشکاران را شاد می کنند. خواستهام از رسانهها این است که از سعید حمایت کنند و از او بگویند تا روحیهاش عوض شود. خدا شاهد است که در این دو روز خورد و خوراک نداشتهایم، ما این روزها حال خوبی نداریم.»