نقد و بررسی فیلم مسابقات دشمنی ( Grudge Match )

[Wanton]

مسابقات دشمنی : Grudge Match

کارگردان : Peter Segal

نویسنده : Tim Kelleher ، Rodney Rothman

بازیگران :         

ylvester Stallone...Henry 'Razor' Sharp

Robert De Niro ...Billy 'The Kid' McDonnen

Kevin Hart...Dante Slate, Jr.

Kim Basinger...Sally

Alan Arkin...Louis 'Lightning' Conlon

و...                     

ژانر : کمدی

رده سنی : PG-13( مناسب برای افراد بالای 17 سال)

زمان : 113 دقیقه

یکی از سرگرمی های جدید هالیوود که ظاهراً هر روز در حال محبوب تر شدن است، ساختن فیلمی براساس شخصیت محبوب پیشین دو بازیگر سینما و قرار دادن پرتره ای جدید از آنان در همان حال و هوا در یک فیلم جدید است ! در واقع در این شیوه فیلمسازی، فیلمساز به کارنامه یک بازیگر نگاه میکند و به دنبال شخصیت محبوبی می گردد که او قبلاً ایفا کرده، سپس به دنبال نقشی در همان حال و هوا از یک بازیگر معروف دیگر می گردد و زمانی که موفق به کشف آن شد، شروع به روایت داستانی می کند که در آن این دو در مقابل یکدیگر قرار بگیرند و ایفاگر همان نقشهایی باشند که قبلاً به واسطه آن کلی مورد تحسین و تمجید واقع شده بودند. نتیجه این نوع هنر مدرن فیلمسازی، فیلمی می شود به نام « مسابقات دشمنی » که همه مخاطبینش را دست انداخته است!

هنری " ریزور " شارپ ( سیلوستر استالونه ) یکی از مشت زنان مشهور دهه ی هشتاد میلادی است که قرار هست با بیلی " دکید " مک دونان ( رابرت دنیرو ) در مسابقه برگشت روبرو شود اما ناگهان اعلام بازنشستگی می کند و به این ترتیب عمر حرفه ای هر دوی این ورزشکاران به پایان می رسد.حال پس از سالها، ریزور کارگر کارخانه تولید فولاد است و تنها ارتباطش با دنیای قهرمانی مشت زنی ملاقات با مربی تمرین دهنده اش لوئیز " لایتینگ " کانلن ( آلن آرکین ) ا

ست.

با اینحال به تازگی از طرف یک سازنده بازی های کامپیوتری به ریزور و بیلی دکیر پیشنهاد شده تا با پوشیدن لباسهای مخصوص " موشن کپچر " ، به سازندگان اجازه دهند از صورت و حرکات آنها در یک بازی ویدئویی استفاده کند. اما حضور این دو در کنار هم در استودیو موجب شعله ور شدن اختلافات قدیمی می شود و اتفاقات به گونه ای رقم می خورد که آنها پس از سالها بار دیگر در مقابل یکدیگر قرار میگیرند و...

پیتر سیگال در سال 2008 با ساخت فیلم کمدی ناموفق « اسمارت رو بگیر » شکست سنگینی را در گیشه شاهد بود و از آن پس ردی از وی در سینما یافت نشد تا الان که 5 سال از ساخت آخرین فیلم سینمایی اش می گذرد و این بازگشت به مراتب شکستی بدتر از « اسمارت را بگیر » را نصیبش کرده است.

« مسابقات دشمنی » وضعیت مشخصی دارد و قصد ندارد حرف جدیدی بزند. سازندگان دو بازیگر معروف را در مقابل یکدیگر قرار داده اند که هر دوی آنها قبلاً در فیلمهای بسیار معروفشان ، یکبار نقش مشتزن را ایفا کرده اند و تهیه کنندگان این فیلم هم تشخیص داده اند که حضور این دو در مقابل یکدیگر آن هم به شکل کمدی، می تواند مخاطبین سینما و طرفداران این دو را به خنده و تحسین وا دارد اما در محاسبات خود کاملاً اشتباه کرده اند چراکه « مسابقات دشمنی » شوخی های بامزه ای ندارد و ایده های سطحی نویسندگان هم جواب نداده.

شخصیت پردازی در « مسابقات دشمنی » معنا و مفهوم مشخصی ندارد و فیلمساز به جای پرداختن به این مقوله، این بازیگران را در صحنه رها کرده

 تا از هنرهای ذاتی شان استفاده کنند و تماشاگران سرگرم کنند! استالونه در نقش ریزور، شباهت های فراوانی به « راکی » دارد اما اینبار به شکل عجیبی حاضر شده تا شخصیت راکی ( که شهرتش نیز با سری فیلمهای « راکی » بوده ) را تبدیل به شخصیت مضحکی به نام ریزور کند که نه می تواند تماشاگران را هیجان زده کند و نه به خنده وا دارد.

در واقع تمام کاری که ریزور و بیلی " دکید " در « مسابقات دشمنی » انجام می دهند، ملاقات با یکدیگر و تکه پرانی به یکدیگر با ارجاع به آثار قبلی شان است که فرم و شکل ارایه این ارجاعات اصلاً برای مخاطب جالب نیست و بیشتر شبیه به یک حقه دم دستی برای خالی کردن جیب مخاطب بیچاره ای است که فکر میکرده « مسابقات دشمنی » می تواند فرای یک ارجاع بی سر و ته به فیلمهای معروف دو بازیگر اصلی اش در رشته " مشت زنی " باشد.

در این بین حضور شخصیت سالی ( با بازی کیم بسینگر ) هم نمی تواند کمکی به بامزه بودن داستان کند. سالی کسی هست که در دوران جوانی به ریزور خیانت کرده و به سمت بیلی " دکید " رفته و از او پسری هم دارد اما الان پیشمان از گذشته، در صدد ایجاد یک رابطه با ریزور است! با اینکه شاید سازندگان احساس می کردن که حضور یک زن در فیلم که به گذشته هر دوی این ورزشکاران مرتبط است می تواند جالب باشد اما علناً حضور سالی کمکی به پیشبرد فیلمنامه نکرده و بازی کیم بسینگر مشهور هم نتوانسته کمکی به فیلم کند.

شاید تنها نکته

 مثبت این داستان، حضور این دو بازیگر معروف در رینگ بوکس باشد که بهرحال اگر به شوخی های احمقانه آنها دقت نکنیم، می تواند خاطرات زیادی را مخصوصاً در مورد دنیرو زنده کند. استالونه که به واسطه دنباله های فیلم راکی تا همین چند سال اخیر بر پرده سینما حضور داشت و ظاهراً قرار هم هست که قسمت جدید این فیلم را به جلوی دوربین ببرد، در رینگ مسابقات حضور پر انرژی تری را تجربه کرده اما دنیرو به واسطه بیماری که کاملاً مشهود است روی فیزیک او تاثیر گذاشته، کم جنب و جوش تر و به اصطلاح ساکن تر است. با اینحال به دلیل اینکه سالها از حضور دنیرو در فیلم « گاو خشمگین » می گذرد ، لطف تماشای دوباره دنیرو در نقش مشتزن لذت بیشتری به همراه دارد.

« مسابقات دشمنی » در مجموع فیلمی ضعیف از بازیگران معروفی است که در کمال تعجب خودشان را دست انداخته و لایق یک تمشک طلایی ناقابل هستند. هسته « مسابقات دشمنی » براساس سابقه دنیرو و استالونه در فیلمهای « گاو خشمگین » و « راکی » بنا شده و قرار هست که مخاطبین این فیلم هم طرفداران آنها باشند اما فکر نمیکنم که تماشای این دو در این فیلم ضعیف بتواند برای طرفداران فیلم خوشایند به نظر برسد.