تکرار

[G*O*H*A*R]

نمی داند دل تنها میان جمع هم تنهاست

مرا افکنده در تْنگی که نام دیگرش دریاست

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من

خودش از گریه ام فهمید مدت هاست، مدت هاست

به جای دیدن روی تو، در خود خیره ایم ای عشق

اگر آه تو در آیینه پیدا نیست عیب از ماست

 جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار

اگر جایی به حال خویش باید گریه کرد اینجاست

من این تکرار را چون سیلی امواج بر ساحل

تحمل می کنم هرچند

جانکاه است و جان فرساست

در این فکرم که در پایان این تکرار پی در پی

اگر جایی برای مرگ باشد، زندگی زیباست...