☁ ﺁﺩﻣــ بـزرگهــا ☁

[Nυмв]

آدم بـزرگـهـا اعداد را دوســـت دارنــد.

وقـتـــی بـا آنــهـا از دوســـت تـــازه ای صـحـــبـت مـــیــکـنــیــ، هـیــچـوقـت از تـــو راجـع بـه آنــچـه

 

اصـل اســـت نــمـــیــپرســـنــد. هـیــچـوقـت بـه شــمـــا نــمـــیــگـویــنــد کـه مـــثـلاً

آهـنــگ صـدای او چـطـور اســـتـــ؟

چـه  را بـیــشــتـــر دوســـت دارد؟ 

آیــا پروانــه جـمـــع مـــیــکـنــد؟

بـلکـه از شــمـــا مـــیــپرســـنــد: “چـنــد ســـال دارد؟

 چـنــد بـرادر دارد؟

 وزنــش چـقـدر اســـتـــ؟

پدرش چـقـدر درآمـــد دارد؟”

و تـــنــهـا در آن وقـت اســـت کـه خیــال مـــیــکـنــنــد او را مـــی شــنــاســـنــد! 

هـستـــنــد کـسانــی کـه از شــدت دلتـــنــگـی بـه کـمــا رفـتـــه انــد..

حـــرف نــمــی زنــنــد...

راه مــی رونــد...

نــفـس مــیــکـشــنــد ولی چـیــزی حـــس نــمــیــکـنــنــد...

فـقـطـ"فـکـر"مــی کـنــنــد

انــسان فـقـط در قـبـالِ گـفـتـــه هـایــش مــسئول نــیــستـــ

بـلکـه در قـبـالِ نــاگـفـتـــه هـایــش هـم مــسئول است !!

وقـتـــی دلت گــرفـتـــه ، وقـتـــی غمــگـیــنــیــ، وقـتـــی از زنــدگـی سیـــریــ،

حــــــواستــــــو خیــلـــی جـمـــــع کــــن چــــون بـرای آدمــا طـعمـــۀ خــوبـــی هـستـــــــی ..

مــی گـویــنــد فـردا بـهـتـــر خواهـد شــد

مــگـر امــروز فـردای دیــروز نــیــست ؟

تـــنــهـایــی کـه از یــک حـــد گـذشــت ...

دیــگـر تـــمــام آدم هـای دنــیــا هـم تـــرکـت کـنــنــد مــهـم نــیــست ...

مــــادام کـــه تــــلخــی زنــدگـــی دیــگـــران را شــیــــریــن مــیــکـنــیــ، زنــدگــــی مــیــکـنــی ッ

ﺁﺩﻣﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ؛

ﺳﺮ ﻭ ﺗﻬﺶ ﮐﻨﯽ

ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﻮﺩ !!!

ﺁﺩﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ ...

[| ᴘᴏɪꜱᴏɴ |]

Kash mishod bozorg nasham(: