پشت دریا ها

[ÐeaÐ GiЯl]

حسش می کنمــــــــــ
نزدیکــــــ ـ ـ ـ اســـــ ـ ـ ـ ــت ...
حتی نزدیکــــــ ـ ـ ـ تـــ ـ ـ ـ ـر از رگــــــــ گردنمـــــــــ ...
منتظرش هستمــــــــ ...
ولی پنهـــــــــــــــــــآن اســـــ ـ ـ ـ ــت ...
در این اطراف پرســــهـ می زند ...
او همــــــ از بودنم خستهـ شـــــــــــــدهـ ...
ولی می دانمـــــــــ کهـ چیزی تا آمدنش نماندهـ ...
بالاخرهـ طاقتش تمامـــــــــ می شود ...
آشکــــــــــ ـ ـ ـ ـآر می شود ...
می دانمـــــــــ کهـ مرگـ ـ ـ ـ ـ ـ ـــمــــــــــ بهـ زودی فرا می رســــــــــــــــــــد ...!!!

[Armina]

lاز این تکرار ساعتها
از این بیهوده بودنها
از این بی تاب ماندنها

از این تردیدها

نیرنگها

شکها

خیانتها

از این رنگین کمان سرد آدمها

و از این مرگ باورها و رویاها

پریشانم …

دلم پرواز میخواهد !

[ღdorsaღ]

فقـط چـند قـدم مانـده بـود

برسـم بـه “تــو”

اگر ایـن خواب لعنتـی ، دیشـب ادامـه داشـت !

[MissLone]

آه نوشت: دیوار ترک خورده، همان خاک است!

لطفا تکیه ندهید.

اهن می پوسد من که خاک بودم جای خود

[*Nafas*]

*بنبست بی معناست

زیرا یا راهی خواهیم یافت

یا راهی خواهیم ساخت

این همان راه نو است*

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

ایستاده بود

آفتاب هیچ بود

کهکشان درنگ داشت

خاک بی‌قرار بود

تا تو آمدی

شب بهار شد

سنگ

چکه چکه ریخت

جویبار شد

ابتدای تو

امتزاج آسمان و خاک بود

ای تمام تو تمام نور

تا ببینمت

هر ستاره روزنی است

سمت بی‌نهایت حضور تو

چون که نیستی

آفتاب فرصتی است

با شباهتی غریب

تا کتاب آب را بیان کند

از حضور مهربان تو

لیکن ابرهای وهم

پهن می شوند

من میان ابر و خاک

مانده‌ام غریب

بی تو خاک را

عادت حیات نیست

خالق را چه می‌توان سرود