همه آنچه می خواهید درباره بیماری گال بدانید

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

خارش پوست خارش یک حس است که یک شخص را وادار به خاراندن پوست می‌کند و می‌تواند موجب ناراحتی شده و آزار دهنده باشد و اگر شدید باشد منجر به بی‌خوابی، هیجان و افسردگی می‌گردد..

علت دقیق خارش معلوم نیست. خارش یک پروسه پیچیده. گرفتار کننده اعصاب است که در پاسخ به بعضی مواد شیمیایی مثل هیستامین ایجاد می‌شود.

 

خارش ممکن است در نتیجه بیماریهای پوستی، بیماریهای داخلی باشد. چه کسانی دچار خارش می‌شوند؟ بسیاری از بیماریهای پوستی مثل کهیر، آبله مرغان، اگزما خارش ایجاد می‌کنند این بیماریها همراه با یک راش پوستی هستند.

بعضی از بیماریهای پوستی خارش ایجاد می‌کنند بدون اینکه علامتی روی پوست پیدا باشد.

 پوست خشک بخصوص در زمستان باعث خارش می‌گردد. بدون اینکه راش روی پوست باشد. بعضی عفونتهای انگلی مثل گال و پدیکولوز می‌توانند ایجاد خارش شدید بکنند. خالهای خارش دار و پیگمانته ممکن است علامتی از بدخیم شدن باشند.

 

 خارش می‌تواند علامتی از بیماریهای داخلی باشد که شایعترین آنها نارسایی کلیه است. بعضی مشکلات کبدی مثل هپاتیت، بیماری تیروئید هم پرکاری و هم کاری کاری، بعضی بیماریهای خونی مثل لنفوما، آنمی کمبود آهن، پلی سیتمی ورا، میلوم دولپتپل و بیماریهای عصبی مثل پست هرپتیک نورالژیا می‌تواند ایجاد خارش کنند.

 

 بیماریهای عفونی مثل HIV می‌تواند ایجاد خارش شدید کند چطور خارش تشخیص داده و درمان شود؟

 اغلب متخصصین پوست قادرند که با معاینه این ناراحتی را تشخیص دهند بهرحال برای تعیین علت خارش یک آزمایش خون، آزمایش سیستم پوست و یا بیوپسی ممکن است نیاز باشد.

 

اگر خارش در اثر بیماری پوستی مثل کهیر یا اگزما باشد. درمان این بیماریها و تجویز داروهای موضعی و آنتی هیستامین‌های خوراکی این بیماران به درمان بیماری داخل توسط دارو را خوراکی یا نادراً استفاده از نورواولترادیولت جهت تسکین خارش دارد. گاهی اقات متخصصین پوشت از لوسیونهای خنک کننده و یا کرمها جهت تسکین خارش استفاده می‌کنند.

 

 هر گاه نتوان یک علت واضح برای وجود خارش یافت یک بررسی کامل جهت رد مشکلات داخلی بایستی انجام گردد. اگرچه علل زیادی برای ایجاد خارش وجود دارد، بعضی توصیه‌های روتین جهت تسکین خارش به شرح زیر هستند : هنگام دوش گرفتن از آب ولرم استفاده شود.

 

از پاک کننده‌ های ملایم و با PH پایین استفاده شود. صابونها بطور کامل از روی پوست شسته شوند. بعد از حمام یک کرم مرطوب کننده روی پوست مالیده شود. از لباس‌های سبک و شل استفاده شود. هوای نسبتا خنک می‌تواند از شدت خارش کم کند.

 

در بیماریهای خارش دار که همراه با ایجاد تاول و ترشح هستند مثل آبله مرغان یا حساسیت‌های تماسی حاد حمام نشاسته و یا از محلول‌های خشک کننده از قبیل کالامین استفاده شود

 

گال (جرب) چیست؟

این بیماری در اثر هجوم نوعی انگل خارش آور به بدن، ایجاد می شود. این انگل ها Sarcoptes scabiei نامیده میشوند، بسیار ریز بوده و دارای ۸ پا میباشند (در مقایسه با حشرات که ۶ پا هستند).

 

 اندازه آنها بسیار کوچک بوده و تنها به ۳/۱ میلیمتر میرسند. آنها در زیر پوست پنهان می شوند و سبب ایجاد خارش شدید در پوست شده که این خارش ها در شب به مراتب شدید تر می شوند.

 

 انگل هایی که منجر به بروز بیماری خارش می شوند، آنقدر کوچک هستند که با چشم های غیر مسلح قابل رویت نبوده و برای دیدن آنها حتماً باید از ذره بین یا میکروسکوپ استفاده کرد.

 

 ابتلا به بیماری چگونه صورت می پذیرد؟

انگل های ناقل این بیماری سخت گیر و مشکل پسند هستند.

آنها حداکثر برای ۲۴ تا ۳۶ ساعت می توانند در بدن میزبان زنده باقی بمانند.

 انتقال آنها تنها با برخورد مستقیم بدن به بدن از بیمار به فرد سالم امکانپذیر خواهد شد.

 

 به ندرت اتفاق می افتد که بر اثر دست دادن، آویختن لباس ها در کنار لباس های فردی که مبتلا به بیماری است،

 و استفاده از ملافه و پتویی که شب قبل توسط ناقل استفاده شده، به این بیماری دچار شد.

 

 برای انتقال بیماری حتماً برخورد فیزیکی باید صورت بگیرد، به همین دلیل هم هست که این مریضی در جوانانی که زندگی جنسی فعال تری دارند، بیشتر شایع می باشد.

 

همچنین انواع دیگر برخورد فیزیکی مانند زمانی که مادر کودکش را در آغوش می گیرد، نیز می تواند دلیل انتقال بیماری به شمار رود. در طول مدت زمان مکرر، دوستان نزدیک و افراد خانواده نیز می توانند از طریق در آغوش گرفتن یکدیگر به این بیماری مبتلا شوند.

 

آیا سگ و گربه هم ناقل بیماری گال  هستند؟

سگ ها و گربه ها دارای انواع متفاوتی از انگل ها هستند که درصد بسیار زیادی از آنها نمی توانند به راحتی به انسان انتقال پیدا کند.

انگل های بخصوصی بر روی بدن سگ ها وجود دارند که بیماری گال را انتقال می دهند و با نام mange شناخته می شوند.

 

 البته زمانیکه انگل های بدن گربه سانان و سگ سانان با پوست انسان برخورد میکنند، به راحتی نمی توانند به بقای خود ادامه دهند و تنها یک خارش سطحی را بوجود آورده و سپس از بین می روند.

 این قبیل خارش ها با بیماری خارش انسانی که با گذشت زمان بد و بدتر می شود و تا زمانیکه به درستی درمان نشود از بین نمی رود، تفاوت دارد.

 

علائم و نشانه های بیماری گال  چیست؟

این بیماری سبب بروز فرو رفتگی و برآمدگی های کوچکی در آرنج، مچ، بین انگشتان، کشاله ران، و زانو می شود.

 

 در آقایون معمولاً زائده هایی شبیه به جوش و یا کورک بر روی آلت تناسلی پدید می آید.

باید توجه داشت که در تمام برآمدگی ها حشره وجود ندارد.

 در افراد بالغ حتی اگر هزاران فرو رفتگی و برجستگی بر روی پوست ایجاد شده باشد،

 چیزی بیش از ۱۰ تا ۱۵ حشره در بدن آنها وجود نخواهد داشت.

 

 در کتاب های پزشکی مربوط به این بحث اغلب از واژه نقب “burrow” سخن به میان آمده. این ها همان برآمدگی های ۲ تا ۳ میلیمتری هستند که ما بین انگشتان بوجود آمده و تقریباً غیر قابل رویت می باشند.

 

البته این برآمدگی ها معمولاً با خراشیدگی های خطی که بزرگ و قابل مشاده هستند و به دلیل خارش های فراوان بر روی پوست بدن انسان ایجاد می شوند،

 اشتباه گرفته می شوند. باید توجه داشت که اساساً خارش سبب تخریب این گونه نقب ها می شود.

 

 چه احساسی به بیمار مبتلا به گال  دست می دهد؟

خارش یکی از مشخصه های بارز بیماری است. خارشی که انگل ها ایجاد می کنند، بیرحمانه و شدید است. در یک هفته اول خارش ملایم است، اما به مرور زمان شدت پیدا می کند و در طی یک تا دو ماه به جایی می رسد که خوابیدن تقریباً غیر ممکن می شود. ماهیت “شبانه” خارش ها می تواند پرستار و پزشک را گمراه کند، چراکه کلیه بیماری هایی که علائمی از خارش در آنها وجود دارد، در شب شدت پیدا می کنند. دلیلش هم این است که در شب هنگام کمتر مسئله ای وجود دارد که ذهن فرد را نسبت به دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
خارش  منحرف سازد.

 

یکی از مشخصه های خارش در این نوع بیماری ماهیت بیرحمانه آن است. پس از چند هفته خارش شما را به هیچ وجه رها نمی کند. سایر بیماری هایی که با خارش همراه هستند، پس از یک مرحله خارش – که شامل ایجاد اگزما و کهیر نیز می شود-

 

 علائم بیماری به شدت کاهش پیدا می کند.

 تحت این نوع بیماری ها، ممکن است برای مدت زمان بسیار کوتاهی در خواب شبانه فرد اختلال ایجاد شود اما به آن حد نمی رسد که بیمار نتواند در شب استراحت کند و یا به دلیل خارش های مکرر از خواب بیدار شود

 

. درمان بیماری گال چگونه است؟

معالجه این بیماران ساده است. مراحلی که باید برای درمان پشت سر بگذارید به شرح زیر می باشند: ۱- باید از انگل کش هایی مانند پرمترین (permethrin) استفاده کنید.

 

این پمادها از ناحیه گردن به پایین مورد استعمال قرار گرفته و سپس شستشو داده شود. استعمال کرم باید تا ۷ روز ادامه پیدا کند. همچنین می توانید از یک اونس (معادل ۳۰ گرم) کرم لیندان

 

lindane ۱ استفاده کنید.

این کرم را نیز باید از ناحیه گردن به پایین بر روی پوست خود بمالید و حداکثر پس از ۸ ساعت آنرا بشویید. این کرم اگر به طور مستقیم وارد پوست گردد، سبب ایجاد حمله های ناگهانی بیماری های متفاوت می شود به همین دلیل اگر پوست خراشیده، و یا دارای جوش های تحریک پذیر است نباید از آن استفاده کنید.

 

همچنین مصرف این پماد بلافاصله پس از استحمام توصیه نمی شود. به دلیل رعایت جوانب احتیاط بهتر است خانم های باردار، شیرده، و کودکان زیر ۲ سال از این کرم استفاده نکنند. این نوع کرم تنها زمانی تجویز می شود که بیمار، نسبت به سایر راههای درمانی واکنش مناسب نشان نداده باشد.

 

۲- داروهای خوراکی نیز برای درمان بیماری وجود دارند که از جمله آنها می توان به ایورمکتین (ivermectin) اشاره کرد. این ماده یک انگل کش موثر است و درد سر استعمال کرم را هم ندارد. مرکز مبازه با بیماری در امریکا پیشنهاد کرده که بهتر است این دارو در دوز ۲۰۰ میکروگرم به ازای هر کیلو از وزن بدن استفاده شده و دو هفته بعد مجدداً مصرف تکرار شود. هر چند مصرف قرص های خوراکی خیلی راحت تر از استعمال پماد است، اما این قرص تاثیرات جانبی منفی بیشتری نسبت به انواع کرم ها دارد.

 

۳- آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین (diphenhydramine) می توانند در رهایی شما از خارش های مکرر نقش شایان ذکری را ایفا کنند.

 

۴- لباس ها، ملافه ها و پتوها را با آب گرم به خوبی بشویید. انگل ها برای مدت زمان طولانی قادر نیستند در خارج از بدن موجود زنده زندگی کنند، اما بهتر است کل لباس های خود را بشویید و خشک کنید، فرش ها و مبلمان را تمیز کرده و اقدامات پیشگیرانه دیگر را نیز در این خصوص انجام دهید.

 

 ۵- مراقب برخوردهای جنسی خود باشید و ارتباط خود را با اعضای خانواده در یک چهارچوب قرار دهید. (ارتباطتان را با کسانی که خود ناقل بیماری هستند کم کرده و ارتباطی که امکان انتقال بیماری را ممکن می سازد، قطع کنید.) از آنجایی که خارش به مرور زمان افزایش پیدا می کند، برای درمان کامل چند روز وقت لازم است تا خارش به طور کلی از میان برود. پس از گذشت یک تا دو هفته، رهایی شما از بیماری چشمگیر خواهد بود. اگر بعد از این مدت تغییری احساس نکردید، باید از انگل نمونه برداری شده و نوع آنرا مشخص کنند.

 

آیا امکان دارد که تشخیص بیماری نادرست باشد؟ معمولاً چنین اتفاقی می افتد؛ چرا که در مراحل اولیه برآمدگی ها شبیه به جوش های کوچک یا نیش پشه هستند، اما پس از گذشت چند هفته، زمانیکه بیماری به اوج خود می رسد، علائم نمود بیشتری پیدا کرده و کاملاً قابل تشخیص خواهد بود.

 

تحت چه شرایط خاصی امکان انتقال بیماری افزایش می یابد؟

 افراد سالخورده و ضعیف که در خانه سالمندان و یا سازمان های مشابه دیگر نگهداری می شوند، ممکن است دچار بیماری شده و علائم خاصی را نیز از خود بروز ندهند. در این شرایط بیماری به صورت اپیدمی درآمده و فراگیر می شود.

 

مبارزه با نمونه های اینچنین بسیار دشواربوده اما خوشبختانه تعداد آنها بسیار کم می باشد احساس خارش در بدن هدفمند است، چون این احساس ما را وادار می‌کند تا گرد وغبار و میکروبها را با خاراندن از پوست بزداییم. امروزه در کشورهای صنعتی و توسعه یافته اشخاص به بهداشت فردی خود بسیار اهمیت می‌دهند؛ به همین دلیل عوامل اولیه از قبیل میکروب و خاک دیگر به عنوان عامل بروز خارش نقشی ندارد.

 

عفونت‌های پوستی هم می‌توانند سبب بروز احساس خارش شوند و بیمار با خاراندن پوست، انگلها را از بدن دور می‌کند، بدون اینکه نیاز به درمان بیشتری باشد. اما در بیشتر ناراحتی‌هایی که با خارش همراه هستند، خاراندن چاره کار نیست، بر عکس پوستی که خود به خود تحریک می‌شود با خاراندن آسیب بیشتری می‌بیند.

 

 بدین ترتیب در محل‌هایی که پوست بر اثر خاراندن زخم شده، میکروبها نفوذ می‌کنند و باعث می‌شوند که بیماریهای عفونی مانند عفونت پوستی یا التهاب حاد باکتریایی رخ دهد که به ناچار باید از آنتی بیوتیک برای معالجه آن استفاده کرد. نخستین اقدام برای برطرف کردن احساس خارش، استفاده از پمادها و کرمهایی است که مواد موثر در برطرف کردن خارش دارند. می‌توان برخی از این پمادها را بدون نیاز به نسخه پزشک از داروخانه‌ها تهیه کرد. هم چنین کمپرس آب یخ یا آب و سرکه می‌تواند خارش را تسکین دهد.

 

‌ چنانچه احساس خارش بیش از دو روز ادامه پیدا کند، فرد باید به متخصص پوست مراجعه نماید. چون ممکن است به بیماریهای پوستی مبتلا شده باشد. شایع‌ترین علت خارش، اگزمای تماسی (مانند واکنش آلرژیک نسبت به فلزی خاص، عطر و اسانس)، التهاب پوشش عصبی (التهاب مزمن پوست که اغلب در کودکی به طور ناگهانی بروز می‌کند) و نیش حشرات است.

 بیماریهای پوستی شدید دیگری نیز از قبیل اگزمای پوستی‌ می‌تواند با خارش همراه شود.

ویژگی مشترک بیماری‌های پوستی این است که در محل خارش، پوست به شکل محسوسی تغییر می‌کند.

 

 برای مثال روی پوست‌ لکه‌های قرمز، خال و یا زگیل بروز می‌کند در این موارد تشخیص از راه مقایسه، آسان است. اگر پزشک هیچ آثاری که با احساس خارش در ارتباط باشد روی پوست پیدا نکند، کشف علت خارش دشوار می‌شود.

 

در این وضعیت ممکن است، علت خارش ابتلا به ناراحتی‌هایی از قبیل اختلالات سوخت و سازی مانند دیابت یا بیماریهای کبدی باشد. برای تسکین خارش، متخصصان توصیه‌هایی را ارائه کرده‌اند. به گفته آنها خارش مزمن به مداوای پزشکی نیاز دارد، اما فرد مبتلا هم می‌تواند کارهایی انجام دهد تا ناراحتی‌اش کمی تسکین پیدا کند.

 

 از این رو توصیه می‌شود که خود را نخارانید.

 این جمله به حرف آسان است اما آیا به راستی می‌تـوان از عهده آن برآمد. در بخشی توصیه می‌شود، پوستی را که می‌خارد به مواد اضافی آلوده نکنید. برای مثال از لوازم آرایشی و زیبایی که روغن‌های فرار دارند، استفاده نکنید. زیرا اغلب باعث بروز واکنشهای حساسیت زا می‌شوند. از چربی‌های لبنی استفاده نشود؛ زیرا حاوی مواد افزودنی تحریک کننده پوست هستند.

 

آخرین توصیه این است که پوست خود را به اندازه کافی مرطوب نگه دارید.

پوست بسیار خشک به آسانی دچار خارش می‌شود. برای شستن بدن نیز بهتر است از مواد شوینده بدون عطر یا از لوسیونها و محلولهای شوینده استفاده شود. هم چنین هر قدر زمان شست وشو کوتاه‌تر و آب خنک‌تر باشد، بهتر است.

 

 پس از شست وشو هم می‌توانید از کرم‌ها یا لوسیونهای مرطوب کننده مصرف کنید استفاده از شامپوهای نامناسب و افراط در شستشو باعث ایجاد خارش در پوست سر می‌شود از عوامل ایجاد خارش در سر می‌توان به آلودگیهای قارچی و آلودگی به شپش اشاره کرد،

 

 گرما و تعریق نیز باعث افزایش شدت خارش در بیماری‌های پوستی می‌شود، همچنین استفاده از آب داغ به مدت طولانی، مواد نامناسب، افراط در رنگ مو و سشوار عواملی هستند که در ایجاد خارش سر موثرند استفاده از شامپوهای نامناسب و غیر استاندارد و افراط در شستشو باعث ایجاد خارش در پوست سر می‌شود خارش پوست بدن نیز به دلیل بیماری‌های پوستی از قبیل اگزما، کهیر، بعضی از آلودگیهای پوستی و بیماریهای انگلی و قارچ‌ها ایجاد می‌شود، بیماری‌های داخلی و عمومی از جمله بیماری‌های کبدی، کلیوی و کم کاری و پر کاری تیروئید، کم خونی نیز خود را به صورت خارش در پوست نشان می‌دهند.

 

درمورد کرم‌های ضد آفتاب: به اثبات رسیده کرم‌های ضد آفتاب با SPF۳۰، نزدیک به ۹۷ درصد اشعه ماوراء بنفش (UVB) را می‌پوشاند و نیازی به استفاده از کرم‌های ضد آفتاب با SPF بالاتر حتی با وجود استفاده از کرم‌های لایه‌بردار نیست در بیماریهای خارش دار مثل کهیر، حساسیت و خارش های موضعی یا کلی علاوه بر درمان دارویی رعایت رژیم غذایی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است.به عبارت دیگر در صورتیکه بیمار همزمان با مصرف دارو رژیم غذایی نداشته باشد

 

 احتمال بهبودی او شدیداً کاهش مییابد.موارد ذکر شده نمونه های مهم رژیم حذفی میباشد: غذاها: ماهی، بادمجان، گوجه، پنیر، شکلات، الکل، تخم مرغ،مواد حاوی محافظ مثل کنسروجات مخصوصاً ماهی،سوسیس و کالباس، مربا و سس مایونز میوه جات: توت فرنگی، موز، کیوی، خربزه، هندوانه،آناناس،انگور سفید

 

تنقلات: آجیل مخصوصاً بادام زمینی،

 

مواد دارای افزودنی مثل چیپس و پفک داروها: آسپرین، مسکن ها مثل بروفن و ایندومتاسین، آنتی بیوتیک ها مثل پنیسیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، ملین ها، ویتامین ها برای کشف حساسیت به ماده غذایی خاص میتوانید به مدت ۵ روز فقط از آب، شکر،نمک، گوشت بره و برنج استفاده کنید اگر پس از ۳ روز کهیر ظاهر شد به ماده غذایی خاصی حساسیت ندارید.اگر کهیر ظاهر نشد یک روز در میان ماده جدیدی را اضافه کنید تا در صورت حساسیت سریعاً متوجه شوید