جشنواره موسیقی «فجر» یا جشنواره «فرهت»/ پای «اجبار» در میان است؟

[ƁяιƖƖιαηт]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


بهره‌مندی تعدادی از گروه‌های داخلی و خارجی شرکت‌کننده در سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر از آثار «شاهین فرهت» دبیر هنری این رویداد یکی از نکات قابل تأمل این دوره است.

به گزارش خبرنگار مهر، سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر در حالی دومین روز خود را پشت سر گذاشت که استفاده تعدادی از گروه‌های خارجی و داخلی شرکت کننده این رویداد از آثار شاهین فرهت دبیرهنری جشنواره یکی از نکات قابل توجهی است که موجب بروز شائبه‌هایی برای جشنواره موسیقی فجر شده است و به همین دلیل هم تعدادی از منتقدان و تماشاگران همیشگی جشنواره‌ها به مطایبه از این دوره به‌عنوان «جشنواره موسیقی شاهین فرهت» یاد می‌کنند!

آنسامبل «آتلاس» از کشور دانمارک با اجرای قطعه تریو بادی چوبی، اپوس ۲۴، «ارکستر سمفونیک تهران» به رهبری شهرداد روحانی با اجرای یکی از آثار شاهین فرهت با تک نوازی ویولن امین غفاری، تریو «اَمَئل» از کشور اسلوونی با اجرای قطعه «تریو برای پیانو، اپوس ۹۶»، تکنوازی پیانو ماری دوالا از کشور ایرلند، ارکستر رتوریک به رهبری نصیر حیدریان با اجرای قطعه «سینفونیتا در لا مینور اپوس ٦٦ »گروه‌ها و هنرمندانی هستند که در رپرتوار اجرایی کنسرت خود حداقل از یک یا دو قطعه شاهین فرهت استفاده کردند.

گویی پیش از برگزاری جشنواره از سوی تیم برگزارکننده این «پیشنهاد» یا «اجبار» صورت گرفته که برای حضور در جشنواره می‌بایست حتما از آثار دبیرهنری جشنواره برای رپرتوار اجرایی خود استفاده کنند. این در حالی است که امیرمهیار تفرشی‌پور از سیاستگذاران اصلی جشنواره سی و چهارم موسیقی فجر و پرفسور هرمز فرهت نیز از جمله هنرمندانی هستند که تعدادی از آثارشان به شکل جالب توجهی در بین فهرست قطعات برخی گروه‌های شرکت‌کننده دیده می‌شود.

اجرای آثار بزرگان موسیقی کشورمان از جمله شاهین فرهت که سابقه علمی درخشانی در عرصه موسیقی دارد می‌تواند یکی از نکات قابل توجهی باشد که هر گروه، هنرمند یا مجموعه به تناسب سلیقه کاری خود می‌تواند از این قطعات برای کنسرت‌ها و اجراهای زنده خود استفاده کند، اما ماجرا از زمانی می‌تواند دربرگیرنده بازتاب‌های منفی برای مخاطبان جشنواره ملی چون جشنواره موسیقی فجر باشد که آهنگسازی که اثرش در فهرست قطعات گروه اجرایی شرکت‌کننده در جشنواره استفاده شده به عنوان دبیر هنری یک رویداد ملی نیز به فعالیت مشغول باشد.

به طور حتم چنین رویکردی حتی اگر با نیات مثبت و دلسوزانه‌ای نیز انجام گرفته باشد در نمای خروجی ماجرا میان تماشاگران، تعدادی از منتقدان و اهالی رسانه بازتاب چندان مثبتی نخواهد داشت و ای کاش مدیران برنامه ریزی جشنواره به گونه‌ای عمل می‌کردند که برای دوری از هرگونه شائبه آثار ارزشمند سایر هنرمندان ایرانی که تعدادشان هم کم نیست مورد استفاده گروه‌های خارجی و داخلی شرکت کننده قرار گیرد.