نمایی از یک پرورشگاه ستاره‌ای

[_Lσѕт_]

بیگ بنگ: دوربین میدانی عریض امگاکم (OmegaCAM) که بر روی تلسکوپ نقشه برداری(VLT) رصدخانه جنوبی در پارانال- شیلی، نصب شده، یک تصویر باشکوه از پرورشگاه ستاره‌ای به نام شارپلس۲۹ ثبت کرده است.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ، سحابی شارپلس ۲۹ حدود ۵۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت‌فلکی قوس واقع شده است. این سحابی به عنوان Sh 2-29، این منطقه بسیاری از شگفتی‌های اخترشناسی از جمله منطقه بسیار فعال تشکیل ستاره NGC 6559، را در خود جای داده است. با رصد سحابی مرکزی، می توان ویرانی‌هایی را که ستارگان هنگام تشکیل در ابر بین ستاره‌ای در حال وقوع است، را به خوبی مشاهده کرد.

ستارگان جوان و داغ این سحابی، دو میلیون سال دارند و جریان‌های پرتوهای پر انرژی منتشر می کنند. این انرژی غبار و گاز مجاور را گرم می کند، در حالی که بادهای ستاره‌ای آنها محل تولدشان را به شدت فرسوده می کنند. در حقیقت، سحابی حاوی یک حفره برجسته است که توسط یک سیستم دو ستاره‌ای ِ پر انرژی شکل گرفته است. این حفره در حال گسترش است، و باعث انباشته شدن مواد میان ستاره‌ای و ایجاد مرز قرمز رنگ کمانی شکل می گردد.

هنگامی که غبار و گاز میان ستاره‌ای با نور فرا بنفش ِ ستارگان داغ و جوان بمباران می شوند، این انرژی سبب تابش درخشان‌تر و  براق‌تر آنها می گردد. تابش نور قرمز پراکنده که در این تصویر نفوذ کرده، از انتشار گاز هیدروژن حاصل می شود، در حالی که نور آبی درخشان از طریق انعکاس و پراکندگی ذرات غبار کوچک ایجاد می شود. علاوه بر انتشار و انعکاس، لکه‌های گرد و غبار، نوری که به سمت ما حرکت می کند را مسدود می کنند و ما را از دیدن ِ ستارگان پشتی منع می نماید و ساختارهای کوچکتر گرد و غبار رشته‌ای و تیره‌ای، درون ابرها ایجاد می کنند.

محیط غنی و متنوع شارپلس ۲۹، مجموعه‌ای پرتنوع از خواص فیزیکی را به اخترشناسان برای مطالعه نشان می دهد. تشکیل این ستاره‌ها، تاثیر ستاره‌های جوان بر غبار و گاز و اختلال در میدان مغناطیسی می تواند در این منطقه، مشاهده و بررسی شود. اما ستاره‌های جوان و عظیم ثابت زندگی می کنند و جوان می میرند. آنها در نهایت به طور انفجاری ِ زندگی خود را در یک ابرنواختر به پایان خواهند رساند و گاز و غبار را در به اطراف پخش می‌کنند. در نهایت طی ده‌ها میلیون سال، این ستارگان از بین می روند و فقط یک خوشۀ باز ستاره‌ای، باقی می ماند.