ما پروردگارمان را نشناخته ایم!

[ρυяρℓє_ѕку]

حضرت موسی (ع) در راه طور سینا بود، در بین راه کسی به حضرت التماس کرد

و گفت من گناه بدی کرده ام، از خدا بخواه که از من بگذرد؛

سپس گناهی که مرتکب شده بود را به حضرت موسی گفت.

حضرت به خداوند گفت: این بنده از تو پوزش می طلبد،

او را مشمول رحمت و مغفرتت قرار بده! از جانب خداوند خطاب رسید که من او را بخشیدم،

ولی به او بگو که من از او یک گلایه دارم،

چرا این مطلب را به تو گفت که تو مطلع شوی و هر وقت تو را ببیند، از تو خجالت بکشد؟!

من نمیخواهم بنده من از کسی خجالت بکشد...

هیچکس نتوانسته است "غافرالذنب" و "رحمه للعالمین" بودنِ خداوند را درک کند؛

وقتی میگویی أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْه و استغفار میکنی،

به مقام غفاریّتِ خداوند پناه میبری، حتّی نیازی نیست که بگوییم أَسْتَغْفِرُ اللَّه؛ همینکه خدا ببیند

ما در دلمان پشیمان و خجالت زده هستیم، رحمت و غفران خود را شامل حال ما میکند.

امام صادق (ع) می فرماید: "هیچ بندهای نیست که گناهی کرده باشد و پشیمان شده باشد،

مگر اینکه خدا او را قبل از آنکه بگوید أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْه میآمرزد.".

..ما پروردگارمان را نشناخته ایم!

آیت الله مجتبی تهرانی