بازی آنلاین
آپلود عکس
13-12-2015، 16:37
فضاپیمای ژاپنی Akatsuki به طور موفقیت آمیز اطراف سیاره ی ونوس در حال چرخش بود، دقیقا پنج سال پس از اولین تلاش برای این کار. هنگامی که این فضاپیما در ۷ دسامبر سال ۲۰۱۰ به این سیاره رسید، یک نقص فنی در موتور اصلی ردیاب را به فضایی دور از ونوس پرتاب کرد.
در پنج سال آتی، آژانس کاوش هوافضای ژاپنی (JAXA) بر روی راه حل بازیابی این ردیاب تمرکز کرد و شروع عملیات در ۲۰ می سال ۲۰۱۰ شکل گرفت. آن ها سیستم کنترل واکنش امدادی (RCS) را که مورد استفاده ی فضاپیما برای تنظیم بهتر به منظور تنظیم خط سیر ردیاب و کند کردن حرکت آن به سمت مدار پس از چندین حرکت انتقالی خورشید است پرتاب کردند. این راه حل موفقیت آمیز بود.
یکی از اعضای این تیم Takeshi Imamura طبق گزارشات Nature اظهار داشته که "این پنج سال دوره ای سخت و طاقت فرسا برای ما بود".
هنگامی که این فضاپیما وارد مدار ونوس شد، RCS را به مدت ۲۰ دقیقه پرتاب کرد، به طوری که سرعت ردیاب را به اندازه کافی برای به دام افتادن توسط میدان گرانشی ونوس کند کرد. تیم JAXA و تیمی از دانشمندان استرالیایی جهت ارایه ی دستورالعمل های اضافی برای ردیاب به منظور پایدار کردن آن در این مدار آماده بودند، اما این مانور دوم ضروری نبود و Akatsuki به سلامت به دور ونوس می چرخید (نخستین فضاپیمایی که از زمان فعالیت آژانس فضایی اروپا (ESA ) وارد اتمسفر این سیاره شده و در شروع سال ۲۰۱۵ از بین رفته است).
فضاپیمای Akatsuki (که در زبان ژاپنی به معنای سپیده دم است) شانس خود را برای چرخیدن به دور ونوس برای آخرین بار به دلیل وجود دریچه ی معیوبی که اکسید کننده را به مقدار بسیار زیاد به درون محفظه ی احتراق هدایت می کرد و منجر به ایجاد گرمای بسیار زیاد در موتور می شد از دست داد. سپس موتور فضاپیما سه دقیقه زودتر از زمان برنامه ریزی شده خاموش شد. که البته زمان زیادی به نظر نمی رسد، اما بدون تقویت موتور اضافی سرعت این ردیاب به موقع کند نشد و به مسیر خود به دور از این سیاره ادامه داد.
این دریاب با دستگاه های متعددی، علاوه بر سه دوربین مادون قرمز برای مطالعه ی لایه های مختلف اتمسفر ونوسی به علاوه ی جستجوی آتش نشان های فعال مجهز شده بود. یک دوربین ماورابنفش نحوه ی توزیع گازها را در اتمسفر مورد بررسی قرار می داد در حالی که یک دوربین بررسی صاعقه و روشنایی همانطور که از نامش پیداست برای بررسی حضور بالقوه ی صاعقه و نور نیز وجود داشت. این ردیاب همچنین با یک نوسانگر برای دیدن برخی مشاهدات رادیویی تجهیز شده بود.
این تجهیزات تا کنون پیچیده ترین و ماهرانه ترین تصاویر را از اتمسفر ونوس گرفته اند، و به طور نویدبخشی برخی از رموز آن را برای ما آشکار خواهند کرد. صرفنظر از ترکیب نادر این اتمسفر و حضور صاعقه، اتمسفر ونوسی به دلایلی که به طور کامل مشخص نیستند ۶۰ مرتبه سریع تر از چرخش سیاره حرکت می کند (بر روی زمین، بادها حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد سرعت چرخش زمین حرکت می کنند).
در یک بیانیه، JAXA اظهار داشته است که در حال ایجاد مدار فضاپیما اطراف ونوس است (در حال حاضر حدود ۱۷۰۰۰ کیلومتر (۱۰۵۰۰ مایل) دورتر از سطح) و پس از تکمیل عملیات قادر است تا در ۹ دسامبر اطلاع دهد که چه زمان مشاهدات ونوس قابل استفاده هستند.
مترجم : مهرک فرجی
منبع : iflescience.com
در پنج سال آتی، آژانس کاوش هوافضای ژاپنی (JAXA) بر روی راه حل بازیابی این ردیاب تمرکز کرد و شروع عملیات در ۲۰ می سال ۲۰۱۰ شکل گرفت. آن ها سیستم کنترل واکنش امدادی (RCS) را که مورد استفاده ی فضاپیما برای تنظیم بهتر به منظور تنظیم خط سیر ردیاب و کند کردن حرکت آن به سمت مدار پس از چندین حرکت انتقالی خورشید است پرتاب کردند. این راه حل موفقیت آمیز بود.
یکی از اعضای این تیم Takeshi Imamura طبق گزارشات Nature اظهار داشته که "این پنج سال دوره ای سخت و طاقت فرسا برای ما بود".
هنگامی که این فضاپیما وارد مدار ونوس شد، RCS را به مدت ۲۰ دقیقه پرتاب کرد، به طوری که سرعت ردیاب را به اندازه کافی برای به دام افتادن توسط میدان گرانشی ونوس کند کرد. تیم JAXA و تیمی از دانشمندان استرالیایی جهت ارایه ی دستورالعمل های اضافی برای ردیاب به منظور پایدار کردن آن در این مدار آماده بودند، اما این مانور دوم ضروری نبود و Akatsuki به سلامت به دور ونوس می چرخید (نخستین فضاپیمایی که از زمان فعالیت آژانس فضایی اروپا (ESA ) وارد اتمسفر این سیاره شده و در شروع سال ۲۰۱۵ از بین رفته است).
فضاپیمای Akatsuki (که در زبان ژاپنی به معنای سپیده دم است) شانس خود را برای چرخیدن به دور ونوس برای آخرین بار به دلیل وجود دریچه ی معیوبی که اکسید کننده را به مقدار بسیار زیاد به درون محفظه ی احتراق هدایت می کرد و منجر به ایجاد گرمای بسیار زیاد در موتور می شد از دست داد. سپس موتور فضاپیما سه دقیقه زودتر از زمان برنامه ریزی شده خاموش شد. که البته زمان زیادی به نظر نمی رسد، اما بدون تقویت موتور اضافی سرعت این ردیاب به موقع کند نشد و به مسیر خود به دور از این سیاره ادامه داد.
این دریاب با دستگاه های متعددی، علاوه بر سه دوربین مادون قرمز برای مطالعه ی لایه های مختلف اتمسفر ونوسی به علاوه ی جستجوی آتش نشان های فعال مجهز شده بود. یک دوربین ماورابنفش نحوه ی توزیع گازها را در اتمسفر مورد بررسی قرار می داد در حالی که یک دوربین بررسی صاعقه و روشنایی همانطور که از نامش پیداست برای بررسی حضور بالقوه ی صاعقه و نور نیز وجود داشت. این ردیاب همچنین با یک نوسانگر برای دیدن برخی مشاهدات رادیویی تجهیز شده بود.
این تجهیزات تا کنون پیچیده ترین و ماهرانه ترین تصاویر را از اتمسفر ونوس گرفته اند، و به طور نویدبخشی برخی از رموز آن را برای ما آشکار خواهند کرد. صرفنظر از ترکیب نادر این اتمسفر و حضور صاعقه، اتمسفر ونوسی به دلایلی که به طور کامل مشخص نیستند ۶۰ مرتبه سریع تر از چرخش سیاره حرکت می کند (بر روی زمین، بادها حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد سرعت چرخش زمین حرکت می کنند).
در یک بیانیه، JAXA اظهار داشته است که در حال ایجاد مدار فضاپیما اطراف ونوس است (در حال حاضر حدود ۱۷۰۰۰ کیلومتر (۱۰۵۰۰ مایل) دورتر از سطح) و پس از تکمیل عملیات قادر است تا در ۹ دسامبر اطلاع دهد که چه زمان مشاهدات ونوس قابل استفاده هستند.
مترجم : مهرک فرجی
منبع : iflescience.com
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
