26-02-2015، 17:02
جشن تاجگذاری. در ایران باستان تختنشینی و تاجگذاری فرمانروایان با تشریفات مفصّل همراه بود.
نخست «آتش شاهی» تازهای مینشاندند و اغلب نامی تازه بر شخص تاجور میگذاشتند. در دوره هخامنشی پادشاه جدید به معبد آناهیتا در پاسارگاد میرفت تا آیین تاجگذاری را به سرپرستی مغان به جای آورد.
پادشاه ردای خود را میكند و لباسی را كه كورش بزرگ پیش از رسیدن به پادشاهی میپوشید، در بر میكرد و معجونی از انجیر خشك و بادام میخورد و قدری برگ سقز میجوید و نوشیدنیای از شیر ترش [ = دوغ ] مینوشید و با آیین خاص تاج بر سر میگذاشت (پلوتارك، اردشیر ، بند 3). پادشاهان اشكانی را مجلسی از مهان و انجمنی از مغان بر میگزید (استرابون ، ج 5، كتاب 11، بند 9، فقره 3، ص 277) و یكی از اعضای خاندان سورِن (خانوادهای اشكانیتبار) وظیفه داشت تاج را بر سر شاه بگذارد (پلوتارك، كراسوس ، بند 21).
در دوره ساسانی، شاهان جانشین خود را بر میگزیدند و تاج را خود بر سر میگذاردند اما از زمان بهرام گور (حك : 420ـ439 م)، كه نفوذ موبدان زیاد شد، وظیفه تاجگذاری گاهی با موبد موبدان بود ( د. ایرانیكا ، ذیل "Coronation" ).
نخست «آتش شاهی» تازهای مینشاندند و اغلب نامی تازه بر شخص تاجور میگذاشتند. در دوره هخامنشی پادشاه جدید به معبد آناهیتا در پاسارگاد میرفت تا آیین تاجگذاری را به سرپرستی مغان به جای آورد.
پادشاه ردای خود را میكند و لباسی را كه كورش بزرگ پیش از رسیدن به پادشاهی میپوشید، در بر میكرد و معجونی از انجیر خشك و بادام میخورد و قدری برگ سقز میجوید و نوشیدنیای از شیر ترش [ = دوغ ] مینوشید و با آیین خاص تاج بر سر میگذاشت (پلوتارك، اردشیر ، بند 3). پادشاهان اشكانی را مجلسی از مهان و انجمنی از مغان بر میگزید (استرابون ، ج 5، كتاب 11، بند 9، فقره 3، ص 277) و یكی از اعضای خاندان سورِن (خانوادهای اشكانیتبار) وظیفه داشت تاج را بر سر شاه بگذارد (پلوتارك، كراسوس ، بند 21).
در دوره ساسانی، شاهان جانشین خود را بر میگزیدند و تاج را خود بر سر میگذاردند اما از زمان بهرام گور (حك : 420ـ439 م)، كه نفوذ موبدان زیاد شد، وظیفه تاجگذاری گاهی با موبد موبدان بود ( د. ایرانیكا ، ذیل "Coronation" ).