۱۰ نکته از فهرست نامزدهای اسکار ۲۰۱۵

[|| Mιѕѕ α.η.т ||]

یست نامزدهای اسکار ۲۰۱۵ اعلام شد و مثل همیشه از قلم افتادگی‌ها و غفلت‌های خودش را به همراه داشت. اما آکادمی علوم و هنرهای سینما هنوز هم می‌توانند دست کم به اندازه توان شش هزار مرد میانسال سفیدپوست از راه‌های خوبی هم غافل‌گیرمان کنند. هرچقدر هم که بخواهید با تصورات قالبی به آکادمی نگاه کنید اما حقیقت این است که سلایق بسیار متفاوت و حتی گاهی آزاد اندیشانه‌ای درمیان آنان یافت می‌شوند که البته توانایی این را هم دارند که به فیلم‌ هایی غیر از بیوگرافی‌های دانشمندان بریتانیایی توجه نشان دهند (که البته بدشان هم نمی‌آیند فقط همان را انجام دهند). بنابراین بهترست برای اینکه نوع باورتان را به رای‌های اسکاری عوض کنید نگاهی به ده غافلگیری به شدت خوشایند درمیان نامزدهای اعلام شده بیاندازید. ۱۰٫ فساد ذاتی پل تامس اندرسون در بخش بهترین فیلمنامه یکی از تفرقه‌اندازترین عناوین سال (خبر رسیده است که بسیاری از اعضای آکادمی از آن متنفرند). فساد ذاتی را اکثریت حتی در مقایسه با استانداردهای فیلمی قبلی اندرسون، “مرشد”، فیلمی اسکاری فرض نمی‌کردند. اما واضح است که در بین اعضای آکادمی عضله‌ای قوی از طرفداران سرسخت این کارگردان وجود دارد که توانسته است به دو بخش بهترین طراحی صحنه و بهترین فیلمنامه اقتباسی راه یابد. البته که فیلم برای بسیاری هم غیرقابل درک بوده اما چیزی که به آن توجه شده نام و شهرت پل توماس اندرسون درکنار وظیفه سخت تبدیل رمانی که اساسا در تصور هر کارگردانی فیلم ساختن از روی آن غیرممکن فرض می‌شود بوده است. ۹٫ سالی خوب برای فیلم‌های خارجی زبان و فیلم مستند فیلم‌های مستند یا خارجی زبانی که به اسکار راه پیدا می‌کنند معمولا ممکن است حالتی سرزده داشته باشند که پرنده شانس اسکار ممکن است اتفاقی روی شانه هرکدام از آن ها بنشیند، گاه فیلم‌هایی تار و مبهم و گاهی دیگر عناوینی سرراست که هرسال به یک منوال برنده می‌شوند. اما تغییرات زیادی در این دو بخش در سال های اخیر صورت گرفته. اعضای آکادمی امسال فیلم استیو جیمز؛ Life Itself را نادیده گرفتند (اگرچه این فیلم بیشتر هم به مذاق منتقدان خوش آمد تا فیلمسازان) و فورس ماژور هم زیادی برایشان تلخ و تاریک بود. از طرفی اما Tangerines شاید تنها عنوان سبک درمیان نامزدهای فیلم خارجی زبان باشد که البته در کنار “لویاتان” و “آیدا” از بهترین فیلم های سال هستند که درکنار همه نامزدهای خوب بخش فیلم مستند به طور حتم ارزش پول خرج کردن و تماشا کردن را دارند. دست کم در مقایسه با فیلم‌های نامزد شده در بخش بهترین فیلم این گونه به نظر می‌آید. پس پیشنهاد می‌کنم بی‌درنگ سری هم به آن‌ها بزنید. ۸٫ نامزدی “Beyond The Lights ” در بخش بهترین ترانه فیلم تقریبا هیچ کس این ملودرام دست کم گرفته شده را ندیده است و تمام کمبودی که فیلم در مطرح کردن خود داشت باعث شده است که این نامزدی غیرمعمول به نظر بیاید. ترک Gratefull اما موفق شد راهش را به سوی اسکار باز کند و برای زیتا اورا و دایان ورن یک نامزدی را به ارمغان بیاورد. قطعا همین هم باعث خواهد شد که افراد بیشتری برای تماشای فیلم کنجکاو شوند. ۷٫ حضور گری یرشون در بخش بهترین موسیقی متن برای فیلم “آقای ترنر” اگرچه فیلم از نامزدی در بخش‌های دیگر جا ماند اما اولین نامزدی اسکار را برای آهنگساز خود، یرشون به ارمغان آورد. ما فکر می‌کنیم که موزیک یرشون آراستگی خاصی داشت، بدون اینکه این توانایی را داشته باشد که در ذهن تماشاگر برای مدتی خودش را نگه دارد. البته در حالی که هیچ گزینه دیگری برای انتخاب کردن وجود نداشت (موزیک بردمن شایستگی لازم را ندارد، الکساندر دسپلا پیشاپیش دوبار نامش در فهرست ذکر شده و موسیقی زیرپوست هم شاید زیادی به گوش اعضای آکادمی اکسپریمنتال بیاید) پس ما هم فرض می‌کنیم که یرشون لیاقت نامزدی در این بخش را دارد. ۶٫ نامزدی “آیدا” در بخش بهترین فیلمبرداری اسکار بخش بهترین فیلمبرداری تقریبا غیرمنتظره‌ترین عناوین را در خود جای داده است. شاید اعضای آکادمی تصمیم گرفتد که در پیروی از نامزدی فیلم “استاد بزرگ” در سال گذشته (فیلمی که به هیچ وجه در هیچ بخش دیگری یک مدعی اسکاری نبود) امسال هم به فیلمبرداری سیاه و سفید خیره‌کننده لوکاس ژل و ریژارد لنژویسکی برای فیلم “آیدا” توجه نشان دهند تا سیر توجهات، سوای حضور در بخش فیلم‌ خارجی زیان به این فیلم همچنان صعودی بماند. البته که رای دهندگان چیز ارزشمندی در فیلمبرداری این دو فیلمبردار لهستانی دیده‌اند. ۵٫ نامزدی لارا درن برای فیلم “وحشی” قبول دارم، بخش بهترین بازیگران مکمل زن امسال چندان قوی نبود. باز هم بسیاری فکر می‌کردند که نام جسیکا چستین را برای فیلم “پرخشونت‌ترین سال” و رنه روسو را برای “نایت کراولر” در این بخش خواهند دید. اما در نهایت این بخش از مدار فیلم‌های جنایی سیاه بیرون آمد و به لارا درن روی خوش نشان داد. ستاره فیلم “مخمل آبی” (که پیش از در سال ۱۹۹۱ برای فیلم “رز پریشان” نامزد جایزه اسکار شده بود) تنها در فلاش بک فیلم وحشی حضور دارد و همین باعث شد بسیاری گمان کنند که این بازیگر نتوانسته تاثیر لازم را بر مخاطب به وجود بیاورد و هنوز هم ریس ویترسپون در مرکز توجهات قرار دارد. این انتخاب البته که از چستین و روسو گزینه امن‌تری‌ست اما در عین حال بازی درن چیزی کم ندارد و این خوب است که اعضای آکادمی به بازگشت او توجه نشان داده‌اند. ۴٫ حضور بردلی کوپر و استیو کارل در بخش بهترین بازیگر مرد همیشه باید با خواندن اسامی نامزدهای این بخش یک دردی به دل ما بنشیند. و حالا امسال هم شاهد آن هستیم که بازی خارق‌العاده رالف فاینس در هتل بزرگ بوداپست کنار گذاشته شده. در کنار این درد همیشگی همیشه یکی دو تا بازنده هم وجود دارد. امسال جیک جیلنهال و دیوید اویلوو فرصت حضور در این بخش را به کارل برای بازی در “فاکس کچر” و کوپر برای “تک‌تیرانداز آمریکایی” باختند. بازی کوپر در ابتدا سر و صدا کرد اما با توجه به افت حجم توجهات به “تک‌تیرانداز آمریکایی” در هفته‌های اخیر انتخاب او هم دور از ذهن بود. کارل اما کمتر غافلگیرکننده بود. او همیشه شکار مناسبی بوده، البته بعد از بی‌مهری‌ای که در بفتا به او شد حالا خوشحالیم که بالاخره می‌توانیم شاهد حضور او در این بخش باشیم. ۳٫ نامزدی میان‌ ستاره‌ای در بخش بهترین تدوین صدا دو بخشی که در بین جوایز اسکار به بهترین تدوین صدا و بهترین میکس صدا اختصاص دارد همیشه از طرف عموم نادیده گرفته شده‌اند. اما امسال قطعا با نامزدی میان ستاره‌ایِ کریستوفر نولان ابروهای زیادی به نشانه تعجب بالا پریده‌اند. معمولا سرازیری توجهات بی امان به فیلم‌های نولان چیز تعجب برانگیزی نبوده است اما حالا این میکس صدای فیلم است که بیشتر از همه چیز درباره آن صحبت شده. و این را بگوییم که این همهمه بیشتر در مسیر بدی بوده، چرا که تماشاگران به غیرقابل تحمل بودن صدای فیلم نولان اعتراض کردند و تا جایی پیش رفتند که این کارگردان مجبور شد برای دفاع از انتخاب خلاقانه‌اش به آن‌ها جواب پس بدهد. با این حال برخلاف تماشاگران، اعضای اکادمی تحت تاثیر کار او قرار گرفتند. ۲٫ حضور ماریون کوتیار در بخش بهترین بازیگر زن حضور جولیان مور، فلیسیتی جونز، روزاموند پایک و ریس ویترسپون از ماه سپتامبر در این بخش قطعی شده بود. اما پنجمین نامزد با اما و اگرهای زیادی همراه بود. بسیاری فکر می‌کردند که ایمی آدامز برای فیلم “چشمان بزرگ” این جایگاه را پر می‌کند. بعضی‌ها هم به حضور جنیفر آنیستون برای فیلم “کیک” یا امیلی بلانت برای “در اعماق جنگل” شک داشتند. اما در نهایت همه این گزینه‌ها خط خوردند و ماریون کوتیار برای فیلم “دو روز، یک شب” موفق به دریافت این نامزدی شد. ما فکر می‌کردیم که اگر او نتوانسته برای فیلم “زنگار و استخوان” که از حمایت کمپانی سونی پیکچرز برخوردار بود در این بخش نامزد شود پس به طور حتم فیلم برادران داردن از هیچ شانسی برخوردار نخواهد بود. اما حالا به نظر می‌آید که فیلم در دل اعضای آکادمی جا خوش کرده و البته ماهم خوشحالیم که کوتیار هم که یکی از اجراهای مورد علاقه امسال‌مان را به نمایش گذاشت در این صف ایستاده است. ۱٫حضور بنت میلر در بخش بهترین کارگردان روزهایی که فقط پنچ عنوان شانس حضور در بخش بهترین فیلم را داشتند معمولا عادت بر این بود که کارگردانان کمتر دیده شده به بخش بهترین کارگردان راه پیدا کنند. اگرچه عریض کردن این بخش از سال ۲۰۰۹ این احتمال را کاهش داد. امسال اما بزرگترین شوک با دیدن نام بنت میلر در بخش بهترین کارگردانی به ما وارد شد، بدون اینکه فیلمش، فاکس کچر توانسته باشد برای نامزدی در بخش بهترین فیلم سال چراغ سبز بگیرد. از سال ۲۰۰۷ تا به اینجا و پس نامزدی جولیان اشنابل این اتفاق برای اولین بار افتاده است. این انتخاب نه تنها میزان اعتبار فیلم را نشان می‌دهد بلکه به منزله تایید احترامی‌ست که اعضای آکادمی برای میلر قائل شده‌اند (او تقریبا با همه از جود آپاتو تا اسپایک جونز رابطه دوستانه‌ای دارد). ما فکر می‌کنیم که این حضور به ضرر کلینت ایستوود تمام شد و شاید حتی میلر را مقصر این موضوع بدانیم. اما خوب زیاد هم نمی شود اعتراض کرد.ادامه مطلب در: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://weblog.omidvaar.ir/240/10-point-oscar-2015-nominees.htmlCopyright © omidvaar.ir