شهر خورموج

[spent †]

قدمت این شهر به قبل از اسلام بر می‌گردد و وجود آثار و ابنیه تاریخی در این شهر حکایت از قدمت باستانی آن دارد. آثاری همچون بارگاه میرارم بن سام بن نوح، نوه نوح، باقیمانده‌های شهر باستانی خورموج و قلعه محمد خان دشتی.
در مورد وجه تسمیه آن گفته می‌شود که «خورموج» از دو بخش خور و موج تشکیل شده است که خور مخفف خورشید و موج یا موچ یامچ یعنی نخل. یعنی خورموج به معنی شهر نخل و خورشید است.خورموج معانی دیگری هم دارد ، کلمه خور به معنی اب راه است یا جایی که از ان اب می گذرد که این کلمه ریشه ای عربی داردو موج هم که پر واضح است کلمه ای عربیست مثل امواج البحری یعنی امواج دریایی .از این نوع کلمه در شهرهای عربی به وفور یافت می شود مثل :خورفکان و خوردوبی.
بزرگان زیادی در این منطقه رشد یافته و به درجات عالی علمی فرهنگی هنری دست یافته اند. افرادی چون میرزا محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی (کسی که مرگ امیر کبیر را فاش کرد)، علی دشتی، فایز دشتی و محمد خان دشتی.
اخلاق و عادات مردم دشتی
مردم دشتی و خورموج مردمی مهربان و خونگرم و در عین حال مهمان نواز ،بی ریا ، صادق، متدین و در انجام مراسمات مذهبی گوناگون جدی و در مواقع غم و شادی شریک و غمخوار یکدیگرند. این خصوصیات و طبع بلند ،الهام گرفته از یک فرهنگ غنی و نشات گرفته از تمدن پرشکوه ایرانی و اسلامی است.
گویش مردم دشتی
تقریبا تمام مردم شهر خورموج به زبان فارسی لهجه دار که در مناطق روستایی بیشتر از شهر خورموج متنوع و مشهود است.
غذاهای سنتی و شیرینیهای محلی
غذاهای سنتی :قلیه ماهی ،پلو ماهی، لخ لخ (دمپخت ماهی)، ماهی تنوری(شکم گرفته)،قلیه تخم مرغ،دو پیازه جگیر،سمبوسه، پکورا،فلافل،دال عدس
شیرینی های محلی: رنگینک، حلوای خرمایی، حلوای انگشت پیچ،حلوای شکری، حلوا برنجی،حلوای راشی
بازی های محلی
هفت سنگ، گرگروک بازی،گلوله بازی، کیلی بازی، اسبم چه رنگ،
صنایع دستی
مهم ترین صنایع دستی شهرستان عبارت است از گبه و گلیم ، قالی ، عبا ، انواع سبد و حصیر ، عبای دشتی که در روستای کردوان
از توابع بخش کاکی ساخته می شود دارای شهرت جهانی است.
بیشتر این محصولات در کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای اروپایی مانند آلمان به فروش می رسد.