24-12-2014، 13:01
شـــب اســـت…
کلنــجـار مـیــروم بـا خـــودم…
بـا دلتـنـگی هــایـم بـا قـلــب له شده ام با غـرور شکسته ام
ســراغـش را بگـیرم…نـگیرم…بگیـرم…نگیـرم…
نــزدیـک صـبـح اســت.. دل را بــه دریــا زدم…
مـشتــرک مــورد نـظــر در حــال مــکالمــه می باشــد…
ﮔﺁﮬﻰ ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﻧــﺁﺯ ﻛـﺷـﻳﺩ
ﻧـَـــﺑـﺁﻳـَـﺩ ﺁﮦ ﻛـﺷــــــــــــﻳﺩ
ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ اِﻧـﺗـﻅﺁﺭ ﻛـﺷـــــــﻳﺩ
ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﺩَﺭﺩ ﻛـﺷــــــــــــﻳﺩ
ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﻓـَـﺭﻳـﺁﺩ ﻛـﺷـــــــﻳﺩ
ﺗـَـﻧﮬﺁ ﺑـﺁﻳـَـﺩ دَﺳـﺕ ﻛـﺷــﻳﺩﻭ رَﻓـتــــــ
گرمای تنت ارزانیه همان لاشخورها
من سرمای تنهایی ام را به
گرمای هوست ترجیح میدهم
بــه ســلامــتـیـه دفـتــر خــاطــراتــم ،
کـه هــر چـی بـنـویـسـم نـه مـی خـنـده نـه گــریـه مـیـکـنـه . . .
نـه پــوزخـنـد مـیـزنـه . . . نـه تــرحـم مـیـکـنـه . . .
نـه ســرزنـش . . . نـه نـصـیـحـت . . . نـه کـتـک . . .
امـا عـوضـش هــر وقـت مـیـگـیـرمـش تـو دسـتــام ،
بـاهــاش مـی خـنــدم . . . بـاهــاش گــریـه مـیـکـنـم . . .
بـه خــودم پــوزخـنـد مـی زنــم . . . یـه وقـتـایی تــرحــم مـی کـنـم
حـتی ســرزنـش . . . گـاهی نـصـیـحـت . . .
کـتـک کـه نـه ، امــا درس عـبــرتـاش بــدتــریــن تــو دهـنـیـاس . . .
بـه سـلامــتـیـه کاغــذای سـفـیـدش ،
که دل مـنـو هــم سـفـیــد و سـبـک مـیـکـنـه . . .
حرفـــهایــی هستـنــــــد از "جنــــسِ شیـــــشه"
زود میشکننـــــــد ؛
امــّــــا نــاجـــــور می بُرنــــــد