10-12-2014، 7:00
خيانت واژه ی تلخی ست ، حقیقتی زهرآگین ،
فرود دشنه، پی در پی ، بر پیکره ی دوستت دارمها ،
هرگز تبرئه ای نیست
آنکه را که را چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست و دلی را که پژمرد ...
* * * * * * * * * * * * * *
با عشق به من به من خيانت کردی
دل دادم و تو رد امانت کردی
رفتی و چه آسوده ز من دل کندی
هر دو قلمت خورد اگر برگردی !! ...
* * * * * * * * * * * * * *
کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست
به خیانتکاری چون تو ديگر هرگز اعتماد نخواهم کرد
* * * * * * * * * * * * * *
هر که را دیدم خيانت کرد و رفت
هر که با من بود یار من نبود
هر که آمد بر دلم زخمی گذاشت
خود ندانستم از این غمها چه سود
* * * * * * * * * * * * * *
دانه هایی از عشق کاشتم
و خوشه هایی از غم برداشتم
خيانت
تکرار
و رویش نفرت. ...
* * * * * * * * * * * * * *
هرچه ها میکنم
گرم نمیشود خاطرم
بوی تعفن خيانت از دهانم میآید
هــــــــــا....
خاطر من و
خیال تو و
خیل خيانت ...
* * * * * * * * * * * * * *
همیشه تاریکی کریه نیست !
آبروی نور را برده این خيانت روشن.
* * * * * * * * * * * * * *
ای نارفیق.. به کدامین گناه ناکرده.. تازیانه می زنی بر اعتمادم
زیر پایم را زود خالی کردی . سلام پر مهرت را باور کنم.یا پاشیدن زهر خیانتت را
* * * * * * * * * * * * * *
نمی بخشمت به خاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی ، به خاطر تمام غم هایی که بر صورتم نشاندی ، نمی بخشمت به خاطر دلی که برایم شکستی ، به خاطر احساسی که برایم پر پر کردی ، نمی بخشمت به خاطر زخمی که با خیانت بر وجودم تا ابد نشاندی ،
* * * * * * * * * * * * * *
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار خیانتش
همه وجودت له شده ....
* * * * * * * * * * * * * *
حیران شده ی گریه ی پنهانی خویشم
آرامشی از لحظه ی طوفانی خویشم
پنهان شدی و فکر خيانت به سرم زد
شرمنده ی این حالت شیطانی خویشم ..
* * * * * * * * * * * * * *
اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد این اشتباه از اوست ، اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد این اشتباه از توست ! (شکسپیر)
* * * * * * * * * * * * * *
کاش هرگز در محبت شک نبود ، تک سوار مهربانی تک نبود ، کاش بر لوحی که بر جان دل است ، واژه تلخ خیانت حک نبود .
* * * * * * * * * * * * * *
بی وفایی کن وفایت می کنند ، با وفا باشی خیانت می کنند ، مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست ، مهربان باشی رهایت می کنند
* * * * * * * * * * * * * *
هر آنکه از رفاقت دم میزند / ولی ناخودآگاه از خیانت دم میزند .
* * * * * * * * * * * * * *
بلرزید کوه ها از غم ، خیانت را رصد کردند / میان آسمان عشق به ماه من حسد کردند
بغرید رعد ها از خشم ، شهامت خرد شد ، پوسید / قیامت کرد زمین وقتی ، ستاره ماه را دید . . .
* * * * * * * * * * * * * *
نفرين به تو که با زیباترین نقاب به چهره دوست درامدی. نفرین بر آن مرامی که اینگونه به اعتمادم خیانت کرد
نميبخشمت
* * * * * * * * * * * * * *
تو روزگار رفته ببین چی سهم ما شد ...
از عاشقی تباهی
از زندگی مصیبت
از دوستی شکست و
از سادگی خیانت
* * * * * * * * * * * * * *
مرا صد بار از خود برانی دوستت دارم ، به زندان خیانت هم کشانی دوستت دارم ، چه سود از مهر ورزیدن ، چه حاصل از وفا کردن ، مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم