14-10-2014، 13:30
او طلبه ای اهل آمریکا بود که یکی دو سالی به ایران آمده و تازه توانسته بود به زبان فارسی مسلط شود.
به گزارش به نقل از بلاغ، سیدحمید مشتاقی نیا، طلبه مازنی حوزه علمیه قم نوشت: چند روزی می شد که صبح ها سر ساعت هشت وقتی از کلاس بیرون می آمدم او را می دیدم که با ظاهری متمایز از همه طلابی که تاکنون دیده ام کنار باغچه مدرسه فیضیه می نشیند و کیک و کلوچه ای می خورد.
نوع پوشش و شمایلش واقعاً برای من عجیب بود و البته آب هویجی که هر روز صبح نوش جان می کرد!
از طرفی دشداشه که یکی از سنتی ترین لباس های صنف روحانیت است را بر تن داشت و از طرفی نوع آرایش موهایش شباهتی به وضع ظاهری طلاب نداشت.
آخر یک روز صبح رفتم کنارش و از او اجازه خواستم تا عکسی بگیرم. خیلی ساده و صمیمی از درخواست من استقبال کرد.
تصور اولیه ام این گونه نبود، با تعجب برایش توضیح دادم که می خواهم این تصویر را در فضای مجازی کنم، فقط لبخند زد.
بعد از این که عکسش را گرفتم با کنجکاوی پرسیدم که اهل کدام شهر است؟
پاسخی داد که چرایی خونسردی و البته ناآشنایی او با آداب و رسوم حوزه را متوجه شدم.
او طلبه ای اهل آمریکا بود که یکی دو سالی به ایران آمده و تازه توانسته بود به زبان فارسی مسلط شود.
برایش آرزوی موفقیت کردم و رفتم.
به گزارش به نقل از بلاغ، سیدحمید مشتاقی نیا، طلبه مازنی حوزه علمیه قم نوشت: چند روزی می شد که صبح ها سر ساعت هشت وقتی از کلاس بیرون می آمدم او را می دیدم که با ظاهری متمایز از همه طلابی که تاکنون دیده ام کنار باغچه مدرسه فیضیه می نشیند و کیک و کلوچه ای می خورد.
نوع پوشش و شمایلش واقعاً برای من عجیب بود و البته آب هویجی که هر روز صبح نوش جان می کرد!
از طرفی دشداشه که یکی از سنتی ترین لباس های صنف روحانیت است را بر تن داشت و از طرفی نوع آرایش موهایش شباهتی به وضع ظاهری طلاب نداشت.
آخر یک روز صبح رفتم کنارش و از او اجازه خواستم تا عکسی بگیرم. خیلی ساده و صمیمی از درخواست من استقبال کرد.
تصور اولیه ام این گونه نبود، با تعجب برایش توضیح دادم که می خواهم این تصویر را در فضای مجازی کنم، فقط لبخند زد.
بعد از این که عکسش را گرفتم با کنجکاوی پرسیدم که اهل کدام شهر است؟
پاسخی داد که چرایی خونسردی و البته ناآشنایی او با آداب و رسوم حوزه را متوجه شدم.
او طلبه ای اهل آمریکا بود که یکی دو سالی به ایران آمده و تازه توانسته بود به زبان فارسی مسلط شود.
برایش آرزوی موفقیت کردم و رفتم.