09-10-2014، 11:20
سرخپوستان ملونجان ؛ ملوانان دولت عثماني بودند كه هنگام نبرد با دزدان دريايي پرتغالي (1500-1600 م.) اسير شده ( احتمالا جنگ دريايي بيبرس با دزان دريايي پرتغالي در نزديكي فاس مركش) و به برزيل برده شدند.
سپس بعدها يك دريادار (آدميرال؛ امير البحر) انگليسي Sir Francis Drake آنان را از چنگ پرتغالي ها نجات داد و قول داد كه آنان را به عثماني باز گرداند. او آنان را نزديك كارولينا آورد. انگليسي هايي كه به تازدگي به امريكا آمده بودند به دريادار گفتند كه با آب و هواي امريكا سازگاري نيافته اند و مي خواهند به انگلستان برگردند.
دريادار به تعداد انگليسي ها از ملوان ترك نيز در كشتي جاي داد. و گفت كه بقيه با يك كشتي ديگري كه در 3-4 هفته آينده مي رسد ، مي توانند باز گردند.
اما انگليسي آنان را به دولت عثماني در ازاي دريافت فديه و پول خونبها تقديم كردند و بقيه در امريكا ماندند.
آنان به سبب گندمگون بودن رنگ پوستشان مورد تحقيقر امريكايي ها قرار گرفتند و از حق راي محروم شدند.
ملونجان ( ملعون جان) ها نيز گاه خودشان را پرتغالي ، اسپانيايي و گاه با نام هاي ديگر شناساندند.
امريكايي نيز آنان را در رديف سرخپوستان و افريقالي ها قلمداد مي كردند و آنان را از خانه و كاشانه خود تبعيد كردند و تا پاي كوه آپالاش راندند.
آنان خود را ملعون و لعنت كرده خدا و " ملعون جان" ناميدند.
برخي از خصوصيات سرخپوستان ملونجان (Melungeons)
1- دست باف هاي مردم ملونجان با گليم و دستبافت هاي تركان شباهت دارد.
2- غذايي از بلغور درست مي كنند و مي خورند (آش بلغور) و به بلغور هم " بولجور " مي گويند.
3- گوشت گوسفند و بره مصرف مي كنند درحالي امريكايي ها تمايل به اين نوع غذاها ندارند.
4- براي جلوگيري از چشم زخم ، به تخته مي زنند و گوششان را مي كِشند. ( اصطلاح بزنم به تخته)
5- براي نشان دادن سير شدن چند بار با پشت دست به چانه ي خود مي زنند.
6- ختنه مي كنند.
7- هنگام دشت كردن و دريافت پول ، آنرا به ريش خود مي مالند.
8- هنگام روبرو شدن باهم ، همديگر را بغل كرده و با دست به پشت هم مي زنند.
9- عادت روبوسي مردانشان با عادات آمريكايي متفاوت است.
10- سازي شبيه كمانچه دارند.
11- هنگام دلتنگي " نه قامي " ( نه غمي؟) چه غمي؟ مي گويند.
12- بجاي واژه ي نه و خير گاه صداي " جيك" (نوچ فارسي) در مي آورند.
13- به روابط خانوادگي پايبند هستند.
14- گفته مي شود كه در رمان هاي گذشته روزي پنج بار به طرف مشرق خم شده ( شبيه حالت سجده در نماز) و بلند شده و حركاتي را بجا مي آوردند. يعني نسل هاي گذشته نماز مي خواندند كه كم كم فراموش شده است.
15- زنان پشت سر مردان حركت مي كنند.
16- بسيار مهمان دوست هستند.
17- خصوصيات بدني آنان همانند مردم تركيه است
سپس بعدها يك دريادار (آدميرال؛ امير البحر) انگليسي Sir Francis Drake آنان را از چنگ پرتغالي ها نجات داد و قول داد كه آنان را به عثماني باز گرداند. او آنان را نزديك كارولينا آورد. انگليسي هايي كه به تازدگي به امريكا آمده بودند به دريادار گفتند كه با آب و هواي امريكا سازگاري نيافته اند و مي خواهند به انگلستان برگردند.
دريادار به تعداد انگليسي ها از ملوان ترك نيز در كشتي جاي داد. و گفت كه بقيه با يك كشتي ديگري كه در 3-4 هفته آينده مي رسد ، مي توانند باز گردند.
اما انگليسي آنان را به دولت عثماني در ازاي دريافت فديه و پول خونبها تقديم كردند و بقيه در امريكا ماندند.
آنان به سبب گندمگون بودن رنگ پوستشان مورد تحقيقر امريكايي ها قرار گرفتند و از حق راي محروم شدند.
ملونجان ( ملعون جان) ها نيز گاه خودشان را پرتغالي ، اسپانيايي و گاه با نام هاي ديگر شناساندند.
امريكايي نيز آنان را در رديف سرخپوستان و افريقالي ها قلمداد مي كردند و آنان را از خانه و كاشانه خود تبعيد كردند و تا پاي كوه آپالاش راندند.
آنان خود را ملعون و لعنت كرده خدا و " ملعون جان" ناميدند.

برخي از خصوصيات سرخپوستان ملونجان (Melungeons)
1- دست باف هاي مردم ملونجان با گليم و دستبافت هاي تركان شباهت دارد.
2- غذايي از بلغور درست مي كنند و مي خورند (آش بلغور) و به بلغور هم " بولجور " مي گويند.
3- گوشت گوسفند و بره مصرف مي كنند درحالي امريكايي ها تمايل به اين نوع غذاها ندارند.
4- براي جلوگيري از چشم زخم ، به تخته مي زنند و گوششان را مي كِشند. ( اصطلاح بزنم به تخته)
5- براي نشان دادن سير شدن چند بار با پشت دست به چانه ي خود مي زنند.
6- ختنه مي كنند.
7- هنگام دشت كردن و دريافت پول ، آنرا به ريش خود مي مالند.
8- هنگام روبرو شدن باهم ، همديگر را بغل كرده و با دست به پشت هم مي زنند.
9- عادت روبوسي مردانشان با عادات آمريكايي متفاوت است.
10- سازي شبيه كمانچه دارند.
11- هنگام دلتنگي " نه قامي " ( نه غمي؟) چه غمي؟ مي گويند.
12- بجاي واژه ي نه و خير گاه صداي " جيك" (نوچ فارسي) در مي آورند.
13- به روابط خانوادگي پايبند هستند.
14- گفته مي شود كه در رمان هاي گذشته روزي پنج بار به طرف مشرق خم شده ( شبيه حالت سجده در نماز) و بلند شده و حركاتي را بجا مي آوردند. يعني نسل هاي گذشته نماز مي خواندند كه كم كم فراموش شده است.
15- زنان پشت سر مردان حركت مي كنند.
16- بسيار مهمان دوست هستند.
17- خصوصيات بدني آنان همانند مردم تركيه است