بازی آنلاین
آپلود عکس
بزرگ:
اولین نکته ای که در شرح گروه بزرگ توجه ما را به خود جلب کرد، نام نامتعارف و عجیب و صدالبته کنایه ای گروه بود. چراکه در تابستان 93 شاهد آلبوم "پیر شدیم ولی بزرگ نه" از علیرضا جی جی و سیجل و نسیم بودیم. با توجه به پیشینه، موضوع و سیر داستان هر دو آلبوم می توان اختلاف عقیده مبرم اعضای گروه زدبازی و در نتیجه دو شعبه شدن آن ها را از همین کلمه "بزرگ" استنساج کرد. علیرضا جی جی، سیجل و نسیم اصرار دارند که خود را "بزرگ نشده"، و مهراد هیدن، سامان ویلسون و بنوعی سهراب ام جی خود را "بزرگ شده" معرفی کنند. هرچند سامان ویلسون و مهراد هیدن در معرفی "بزرگ" ذهن ها را به سمت ترک "بزرگ" هدایت می کنند. در این آهنگ پیشنیه و چگونگی تشکیل گروه بزرگ به زیبایی هر چه تمام تر توسط مهراد هیدن با استفاده از هنر نمادگرایی معرفی می شود و هدف و چگونگی آینده کاری این گروه توسط سامان ویلسون نشان داده می شود.
نکته دیگری که توجه ما را به خود جلب کرد استفاده از کلمه "جلد دوم یا Vol 2" بعد از نام اولین آلبوم گروه بزرگ است که این حرکتی بی سابقه و سنت شکن در صنعت موزیک است که فقط می توان از اعضای گروه زدبازی انتظار همچنین حرکات متفاوت و خاص را داشت. در توضیح "جلود دوم یا Vol 2" اینگونه آمده است که گویا سه آلبوم با نام بزرگ منتشر می شود که هر کدام از آلبوم ها سیر داستانی سه حالت زمانی یعنی گذشته (بزرگ_ جلود اول یا Vol 1)، حال (بزرگ_ جلود دوم یا Vol 2) و آینده (بزرگ_ جلود سوم یا Vol 3) را روایت می کنند.
آلبوم بزرگ بنا به دلایلی یکی از پر حاشیه ترین آلبوم های رپ فارسی به شمار می آید، دلایل این حواشی را می توان این گونه بیان کرد:
- بازگشت سامان ویلسون
- ارنج و چیدمان جدید گروه
- سبک جدید و غریب با موزیک ایران
- پیشینه و اختلافات درونی گروه زدبازی
- بازار گرمی و تبلیغات قبل از انتشار آلبوم
ویژگی مهمی که آلبوم بزرگ را از سایر آلبوم های موزیک ایران متمایز می کند سبک جدید و غریب با فضای حاکم بر موزیک ایران است. لذا بهترین تعریفی که می توانیم از آلبوم "بزرگ_جلد دوم" داشته باشیم اینگونه است: سبکی جدید از هیپ هاپ! متفاوت و غریب با موزیک ایران! نوپا در سبک راک و الکترو!
با این تعاریف آلبوم "بزرگ_جلد دوم" را آلبومی قابل تقدیر و موفق اما ناپخته و تکامل نایافته می دانیم. به اعتقاد بسیاری و همچنین این جانب، موزیک تعدادی از ترک های آلبوم بزرگ، برخلاف سنت همیشگی و نقطه قوت مهراد، در تنور وسواس او به نِمو و تکامل نرسیده اند و موزیک تعدادی از ترک ها به پختگی کامل نرسیده اند. چراکه در بسیاری از ترک های آلبوم پتانسیل بهتر شدن و نیاز به کار بیشتر دیده می شود و بنوعی جمع شدن سریع این آلبوم در عرض کمتر از یکسال درکنار سوپرایزهایی که به همراه داشت ضربه هایی به موزیک و آهنگسازی وارد کرده است. لازم به ذکر است در بسیاری از قسمت های آلبوم شاهد موزیک سطح بالا در حد بهترین موزیسین های جهانی بودیم که بیانگر رشد و نبوع و فاصله گرفتن مهراد هیدن از سطح متداول موزیک ایران است.
با این حال لیریکس و اجرای آلبوم در سطح بسیار بالایی است.
از لحاظ سبک شناسی، هارمونی اکثر موزیک ها همانطور که باید باشد بر پایه سبک هیپ هاپ پایه گذاری شده است. بر خلاف انتظارات مهراد هیدن بیشتر به سمت سبک الکترو تمایل داشته تا سبک راک. سینث سایزر به عنوان یکی از مهم ترین ساز موسیقی الکترونیک نقش بسیار مهمی در نواختن ملودی ترک ها ایفا می کند. در بخش هایی از آلبوم ورود به فضای آکوستیک و استفاده از گیتار الکترونیک نوید اینفلونس از ژانرهای راک را می دهد اما نه در حد ژانر الکترونیک.
اما میزان محبوبیت ترک های آلبوم در نمودار زیر به نمایش در آوردیم؛
موسیقی شناسی ((بزرگ)):
زدبازی شاید الان در حساس ترین موقعیت خود از لحاظ موسیقیایی باشد. از زمان شروعشان که وضعیت معلوم بود، پس از اضافه شدن اعضای جدید و تحول هم (هدفشان) معلوم بود که تاثیرش را در خط سیر و روند تولید موسیقی جدیدشان دیدیم و حس کردیم. اما حالا با برگشت سامان و دو شعبه شدن، هسته قدیمی (متشکل از مهراد، سامان و سهراب) بدون شک در سرنوشت ساز ترین و حساس ترین لحظات عمر موسیقیایی خود هستند، چراکه شعبه دیگر گروه، حسابش با خودش و موزیکش روشن است. اینجاست که حضور شخصی به نام مهراد هیدن میتواند هم چاره ساز و هم مشکل ساز شود. افکار جدید، ایده های نو موسیقیایی و جهش ها و تغییر سبک ها در تولید آثار برای دو دوست دیگر او شاید تا جایی غیرقابل پذیرش باشد که این قسمت مشکل ساز بودن اوست اما در سوی دیگر تجربه، ذوق قوی و بالای موسیقیایی به همراه درک درست، اعتماد متقابل دیگر اعضا و رابطه چندین ساله و البته جواب گرفته او با شنونده از طریق آثارش نه تنها باری سنگین را به دوش او گذاشته است، بلکه از نظر من او را به مهره کلیدی این جمع سه نفره بدل کرده است. اما به موزیک گروه برگردیم. صحبت های سامان این امر را برای ما و طرفداران واضح و روشن ساخته است که دیگر نباید منتظر و خواستار آن گروه اوایل دهه 80 باشیم. موزیکی که همگان دلشان برایش تنگ میشود، اما به عنوان یک شنونده و یا منتقد، زدبازی سابق، فحش ها، کل کل ها و دیس هایش را نمی خواهم، بلکه خواسته ما آن (روحیه) قدیمیست. کسی خواستار یک آلبوم کاملا گنگ نیست. کسی انتظار انتشار آهنگ های اجتماعی عمیق چون: (سورنا) و (حصین) را ندارد. طرفدار خواهان شنیدن یک ترک دیس لاو و یا پارتی با خصیصه های زدبازی سابق هستند. حتی مضامین عاشقانه هم برای زدبازی دور ار دسترس نیست. آنها تنهایی کافه های فرانسه و غروب های همراه با مِه و دلگیر انگلیس را تجربه کرده اند. برای این امر مثالی مانند آهنگ Bitch Dont Kill My Vibe از شگفتی جوان رپ آمریکا یعنی Lamar بدون شک مثال خوبیست. در سوی دیگر رپر های دیگری چون Tyga هم ترک های دیس لاو منتشر ساخته اند، اما این کجا و آن کجا. Lamar با ابن آهنگ در Grammy اجرا میکند و امثال Tyga و Bow Wow را ما در ایران مسخره میکنیم!!! زدبازیِ هیدن از لحاظ موسیقیایی جزو دسته ای خاص است که نمونه اش را در خارج (البته به صورت خیلی پررنگ تر) در گروه ها و آرتیست هایی چون: Limp Bizkit و Kid Rock و حتی Linkin Park میبینیم. این تفاوت و تاکید و خواستن متفاوت بودن، در (بزرگ) کاملا مشهود و شنیدنیست. هیدن در بزرگ با آرامش و به ظرافت گوش، فکر و البته دانش موسیقیایی شنونده خود ( اعم از طرفدار و یا بدخواه) را به چالش کشیده است. یک گوش نابلد، آماتور و تازه کار (بزرگ) را معجونی از سبک های: الکترو، راک، رپ و R&B میبیند. در صورتی که اینگونه نیست و آلبوم در ژانر کلی ((رپ)) قرار میگیرد. نظرتان در مورد اثبات و تایید این فرضیه بصورت جداگانه چیست؟ برای موزیک الکترو، باید از زیر شاخه هایش یعنی: Dance و Dub Step و House و غیره نام برد. برای اجتناب از طولانی شدن بحث، از ساختارشناسی این سبک ها پرهیز کرده و فقط به این امر که اگر به موزیک های اشخاصی چون: Skrillex و Calvin Harris و Edward Maya و David Guetta و Avicii گوش داده باشید، به صحت گفته های بالا می رسید. R&B اکثرا و عمدتا جای خاص خود را در کروس های آثار رپ داراست. در این بین تنها میتوان به آهنگ (قرمز) اشاره کرد که (تارا) در آن فوق العاده بود و رِنج صدای خود را به رخ دیگران خوانندگان زَن این حوزه کشید. و بحث راک آلبوم. به عنوان شخصی با گروه Body Count به سرکردگی پدر و مخترع گنگستا رپ Ice-T بزرگ شده ام و همین امسال آلبوم Growing Up In Public از اعتبار رپ بریتانیا Professor Green شنیده ام، هیچ گونه رگه ای از راک را در (بزرگ) نمیبینم. اینکه گیتار آکوستیک یا کلاسیک در لحظه ای در آهنگ بکار برده شود، (برخلاف عقیده شنوندگان ایرانی) این راک نیست. (بزرگِ) هیدن، مجموعه ای شنیدنی برای رپ ایران بود. مجموعه ای که با دانشی بروز تر نسبت به دیگر آهنگسازان رپ ایران ساخته شده است. همیشه نظری مثبت و البته همراه با احترام نسبت به هیدن داشتم زیرا آنقدر جرات دارد که دست به پیانو و گیتار ببرد و در آهنگ هایش بصورت زنده از آلات موسیقی بهره ببرد. در انتها تنها این نکته قابل تذکر است که موسیقی (هیدن) در (بزرگ)، به نوعی فدای تکست شده است. اشعاری که اگر تفکر و وقت بیشتری برایشان صرف میشد، در کنار این موزیک، میتوانست و این پتانسیل را داشت که به یکی از مجموعه های به یاد ماندنی سال 93 بدل شود و بارها و یارها در سیتم های شخصی، ماشین و موبایلِ شنوندگان (حتی غیر از طرفداران زدبازی) پِلِی شود.
بررسی اعضا:
مهراد هیدن:
اگر گروه زدبازی به طور مثال بر روی دو پایه استقرار داشت، بدون شک یکی از این پایه ها مهراد هیدن نام داشت.
اکثر قسمت های آهنگ های گروه زدبازی شامل کوروس، هوک، بریج، ورس، اینترو و اوترا و همچنین آهنگسازی و پرودسوری اکثر آهنگ های زدبازی توسط مهراد هیدن اجرا و ساخته شده است.
و به طبع آن در گروه و آلبوم بزرگ هم شاهد این سطح از اجرا به عنوان لیدوکالیست و آهنگسازی تمامی ترک های آلبوم "بزرگ_جلد دوم" از مهراد هیدن هستیم.
شاید اگر در سال های 85 و 86 مهراد هیدن و سامان ویلسون در یک سطح از لحاظ اجرا بودند، غیبت چندین ساله سامان ویلسون و با تجربه تر شدن مهراد هیدن باعث شده است که در این آلبوم شاهد پخته تر و جا افتاده تر نسبی مهراد نسبت به سامان باشیم.
از نکات مثبتی که می شود از کارهای مهراد هیدن استخراج کرد، وجود تنوع و ریسک پذیری بالای او در سبک های مختلف است. که باید گفت متاسفانه در ایران این خلاقیت بسیار کمتر دیده می شود. (علت این امر این است که با موفق بودن یک اثر توسط یک هنرمند به طور واضح عنصر خلاقیت نابود شده و تکرار و تغییر جزئی در آن اثر به عنوان کاری جدید تلقی می شود.)
سامان ویلسون:
حضور سامان ویلسون در سال های ابتدایی رپ فارس، موج جدیدی را وارد رپ فارسی کرد، او کسی بود که بسیار رک و بی پرده می خواند و به نوعی به سبک کوچه بازاری کلمات را بیان می کرد و از هیچگونه فیلتری برای تصحیح کلمات استفاده نمی کرد، بعد از گذر مدت زمان کمی با استفاده از فرمول دوقافیه ای (دوبل) و کمتر کردن فحش ها سامان وارد مرحله ای تازه شد و این روال تا قبل از غیبت او ادامه داشت.
در تمامی این سال ها که سامان ویلسون حضور نداشت، همه منتظر ویلسونی بودند که ادامه دهنده سبک قدیمی خودش باشد، ولی بعد از انتشار آلبوم تنها نقطه اشتراک سامان ویلسون دهه نود با سامان ویلسون دهه هشتاد، تن صدا بود.
از آنجایی که غیبت سامان ویلسون، از کار به یاد ماندنی تابستون کوتاهه شروع شد و در آن زمان ویلسون در آن سبک بسیار موفق بود، انتظار ها از سطح وی برای بازگشت دوباره به موزیک به شدت بالا بود، به نوعی که همه از او انتظار معجزه داشتند و همین انتظار شدیدا این پتانسیل را داشت که به پاشنه آشیلی برای بازگشت سامان ویلسون تبدیل شود.
ادامه بررسی سامان ویلسون در بررسی ترک ها...
سهراب ام جی:
کل دوران فعالیت سهراب را می شود به دو قسمت تقسیم کرد، یک قسمت از ابتدای فعالیت وی تا آلبوم زاخار نامه، و قسمتی دیگر از زاخار نامه تا زمان حال!
سهراب در قسمت اول تغییراتی بسیار کمی داشت و به نوعی تداعی کننده زدبازی قدیم بود و بسیار راحت از مواد محرک و حال و روز های دوران سرمستی نوجوانی و جوانی صحبت میکرد و تقریبا اسلوتر از بقیه اعضا اجرا میکرد. از سال 88 و شروع مجدد گروه بعد از وفقه تابستون کوتاهه، سهراب کمی از چاشنی فحش کم کرد ولی از آلبوم زاخارنامه به بعد تحولی در سهراب به وجود آمد و کم کم سهراب سنگین تر ( لوتی منش ) شد و جالب تر این که به سرعت با این شیوه جدید خو گرفت و حتی بعد از گفتن جمله ( چرا ناراحتی عمو فدات ) لقب عمو، تقریبا به نیک نیم اصلی او یعنی ام جی چربید.
سیر تکامل سهراب در این سبک به نوعی بود که کم کم سهراب به یکی از محبوب ترین اعضای این گروه تبدیل شد.
آرش دارا:
آرش از دوست های صمیمی مهراد است که بیشتر در پشت صحنه حضور دارد و به گفته مهراد هیدن در تهیه آهنگ محبوب تابستون کوتاهه هم به عنوان کو-پرودسور به همراه علیرضا جی جی و مهراد هیدن نقش داشته است.
البته در سال 1385 مهراد هیدن با آرش دارا ترکی به نام همه__کشن را پخش کردند که در آن دوران استقبال نسبتا خوبی از آن آهنگ شد. آن اولین کار سولو از اعضای زدبازی بود که از شاخه زدبازی جدا بود.
آرش دارا از لحاظ اجرا و حتی می شود گفت دیدگاه کاری به مهراد هیدن بسیار نزدیک است و اجرا های آرش هارمونی بسیار خوبی با صدای مهراد دارد.
تارا:
تارا بمانند آرش دارا، امیرعلی ای2 و... از خوانندگانی محسوب می شود که تحت حمایت مهراد هیدن در سطح 1 جامعه موزیک ایران معرفی شد. بعد از همکاری مهراد هیدن در میکس و مستر آهنگای اولیه تارا، در اسفند 92 شاهد اولین همکاری تارا به عنوان خواننده مهمان در آهنگ احساسی "پس چی شد؟" مهراد هیدن بودیم و بعد از این آهنگ همان گونه که انتظار می رفت شاهد حضور تارا به عنوان Female Vocal در دو ترک از آلبوم "بزرگ_جلد دوم" بودیم.
کیارش و سیامک دو خواننده مهمان دیگر آلبوم "بزرگ_جلد دوم" بودند که از نظر شنوندگان شاهد اجرایی سطح بالا از کیارش، و اجرایی سطح پایین از سیامک بودیم.
بررسی ترک های آلبوم بزرگ:
از آنجایی که ما دارای سلیقه های مختلفی هستیم ... در این بررسی سعی بر این شد که نظر های اعضای تیم، متفق القول نشود و به نوعی هر کسی از دیدگاه و سمت و سوی خودش مطلب را دیده و نظرش را منعکس کند که همین روش باعث می شود نظرات بیشتری با این بررسی موافقت کنند. بدین منظور تفاوت میان نظرهای نویسندگان را به پای وجود پارادوکس در مطلب نگذارید.
1- بی تاب
شروع این ترک یا بهتر است بگوییم آلبوم، نت های دارک و غمناک اقتباس شده از سبک راک، نوید سبکی نو و تلفیقی از آلبوم را می دهد که در سرتاسر آلبوم شاهد آن هستیم.
این ترک با مضمون "بی تاب برای شروعی دوباره" قطعا بهترین انتخاب برای شروع آلبوم است. آوازخوانی مهراد در این ترک با تحریر بی نقص و کاملا بجا اجرا شده است بطوری که زمینه بسیار مناسبی برای اجرا و رپ کردن سامان ویلسون شکل داده است و درنتیجه ما با تلفیقی تمام عیار و موفق از ژانر های رپ/راک/الکترو طرف هستیم که سبکی نو از آلبوم را در همان آغاز و شروع کار به رخ می کشد.
بررسی جزئی:
در این ترک و در شروع به اشتباه درمی یابیم که با آهنگی احساسی طرف هستیم... ولی با شنیدن صدای پیانو به سان تیک تاک ساعت همه تصورات کوتاه ما دور انداخته شده و با شروع مهراد هیدن استارت این پروژه خورده می شود
مهراد به مثال گذشته بر روی نت های اجرا شده پیانو اجرای خود را شروع کرده و در نبود درام و ریتمی مشخص به اجرای خود ادامه می دهد. به صورت فید مانندی مهراد گام ها و و ارتفاع نوت ها را به صورت تصاعدی افزایش داده تا پایان اجرای خود در این قسمت
اتمام پایان مهراد مصادف می شود با شروع درام که از کیک و یک های_هت با فاصله های بسیار کم و پیوسته که در حد فاصل نواخته شدن کیک و کلپ به صدا در می آید
شروع سامان ویلسون با افکتی که بر روی صدایش قرار داده شده می تواند شنونده هایی که طرفدار او هستند را برای شنیدن واضحتر صدایش تشنه تر کند
اجرای سامان به مانند یک اجرایی که انتظار میرفت بر روی ریتم و موج به وجود آمده توسط درام و پس از پاساژی کوتاه آغاز شده... البته در میزان های پایانی این ورس بعد از کلپ ها صدایی اسنیر مانند شنیده می شود که می توان اینگونه تصور کرد که این ترفند برای آماده سازی گوش شنونده برای شنیدن کوروس کار به مانند اجرایی در شروع کار با این تفاوت که این بار بر روی درام باشد استفاده شده است
در ورس دوم هم با چیزی شبیه به ورس اول طرف هستیم... ساختار کلی ورس ها به این صورت است که در هشت میزان ابتدایی ما با نت هایی لوپ مانند و بدون تغییر مواجه هستیم ولی از بعد میزان هشتم و با شنیدن کیک هایی پشت سر هم پترنی جدید اضافه شده و به تکامل بیت در این قسمت کمک کرده که اکثرا این امضای مهراد هیدن بر پیکره موزیک هایی است که تا به الان ساخته است.
بررسی فنی:
حدس زدن ژانر این ترک شاید برای گوش های غیر حرفه ای (حتی بعضا نیمه حرفه ای) سخت باشد. شخصا شنیده ام که آهنگسازی اینکار با نمونه های خارجی چون لینکین پارک مقایسه شده است که نوعی قیاس مع الفارق میباشد. ژانر nu-metal که حتی لینکین پارک هم در مقایسه با گروه اسطوره ای Korn چیزی برای عرضه ندارد، خصوصیات خاص خود را داراست. در " بی تاب" اثری از درام و حتی خوش بینانه تر کیک های عمیق، سنگین و کوبنده نیست. گیتار الکترو هم نقشی ملموس و عیان در این اثر ندارد. پس با همین 2 مثال نقض، بدون اشاره به تکنیک ها و خصوصیات وکال مخصوص این سبک (برای مثال hit کردن نت های بالا) مقایسه با لینکین پارک و دیگر مثال های خارجی را تمام می کنیم. اما اگر دوباره به خود آهنگ رجوع کنیم، این اثر نیز در نوع خود دوست داشتنی و بدون اشکال است. فضاسازی خوب یکی از خصیصه ها و برگ های برنده این اثر میباشد که با درون مایه و موضوع شعر کاملا همآهنگ و سینک است. شروع کار (همان موضوعی که باعث درک غلط و مقایسه با گروه هایی چون لینکین پارک می شود ) در تایم 01:15 پس از کوروس اینترو مانند بسیار خوب و بجاست. در ادامه با شروع رپ کردن خواننده، شاهد یک افکت دیگر بر روی صدا و البته میکس/مستری قوی هستیم.
بررسی محتوا و مفهوم ترک:
تلفیق خلـاقانه ای که در آهنگ انجام شده، به طوری است که از شنونده غیر حرفه ای تا شنونده ثابت رپ را به خودش جذب می کند.
کوروس توسط مهراد به زیبایی هر چه تمام تر اجرا شده و هر گوشی را جذب خودش می کند. این آهنگ به طور قطع بهترین انتخاب برای شروع آلبوم بود، به شکلی که مخاطب با پیشینه ذهنی ای که از غیبت سامان دارد احساس می کند سامان راجع به مشکلـاتی که باعث این غیبت و جنگیدن و حضور دوبارش شده، صحبت می کند. در حالی که فرا این نگاه به چیزی بیش از این مشکلات و مسائل کلی می پردازد.
بیتاب را میتوان داستان یک آدمی که باز هم برای چندمین بار شکست میخورد و به چیزایی که تعریف می کند نمی رسد، دید!.... بیتاب توصیف حس لحظه هایی است که بعد از مدت ها، ناگهان به قدرتت ایمان می آوری و به آن چیزی که درونت است وصل میشوی! به علـاوه اینکه آهنگ اول، یک دید کُلی راجع به آلبوم را بیان می کند که باعث می شود موضوعیت کلی آلبوم به مخاطب القا شود. سامان از شروع ورس یک تا پایان ورس دو، با قلم قدرتنمدش راجع به جنگیدن و سختی ها و توانایی هایش صحبت می کند و نوعی غرور و امید را به مخاطب منتقل می کند که بسیار تاثیر گذار است. در سراسر شعر آرایه اغراق به چشم میخورد که میتوان گفت به بهترین نحوه استفاده شده و کاربرد قافیه های غیر کلیشه ای و البته چند هجایی ( بخصوص در ورس دوم ) تاثیر گذاری شعر را بیشتر کرده است.
2- فردا
بررسی کلی
بررسی جزئی:
با شروع آهنگ در میابیم که با رد کردن میزان ها پترن ها یکی بعد از دیگری اضافه شده و ساختار جزئی تکمیل می شود، با شروع اجرای مهراد کلا فضای بیت و گام و نت ها و حتی ساز های اجرا شده دچار تغییر شده و با درامی عجیب طرف هستیم
درامی عجیب از این لحاظ که با ساختار گوش های ما غریبه است...
این درام تا شروع ورس مهراد ادامه دارد و با شروع ورس یک ما با متدواول ترین درام... یعنی کیک... کلپ... مواجه میشیم... اما در این درام تغییراتی خودنمایی می کند که در ذیل به آنها اشاره خواهیم کرد
اولین نکته این است که در حال شنیدن صدایی اضافه بر صداهای معمول ( کیک / کلپ / اسنیر / های_هت / کرش ) هستیم که در مابین فواصل کیک و کلپ نواخته می شود و میزان های فرد را نشانه گرفته است
اجزای دیگر این درام هم های_هت است که بر عکس کار های معمول و بیشتر دیده شده از مهراد به صورت تکی تکی و در فواصل دورتر به صدا در می آید
در میزان های اجرا شده در ورس تغییراتی بیش از این نکات دیده نمی شود
چهار میزان قبل از شروع کوروس درام به صورت کلی حذف شده و فواصل کیک به صورت... ( کیک کیک... کیک کیک کیک ) در می آید... این نحوه اجرا تا شروع ورس دو ادامه دارد
در ورس دوم هم همین روال تکرار می شود.
بررسی فنی:
"فردا" در دسته بیت های کمی قوی تر این آلبوم دسته بندی می شود. تا ثانیه 00:59 به نوعی در عین ناباوری شاهد یک موزیک سطح بالا هستیم. موزیکی که شاید هیدن با گوش دادن به گروه هایی چون: imagine dragons یا one republic و یا lorde الهام گرفته است. استفاده از اینگونه درام ها در سطح جهانی چند مدتیست که رایج شده است و 2 گروه یاد شده به نوعی طلایه دار این موضوع هستند که همین امر شهرتی جهانی را برای گروه بسیار جوان و تازه تاسیس imagine dragons با آهنگ هایی چون radioactive و همچنین جوائز متعددی چون grammy را برای lorde به ارمغان آورده است. همچنین در طول این 59 ثانیه شاهد یک Pan به جا هستیم. اما در ادامه که ضرب سنتی مانند در زیر لایه کار اضافه می شود، تمامی پیش داوری ها و انتظارات را کنسل می کند اما نه مایوس. موضوع تکست حالتی پرخاش جویانه (اما نه گنگ) و لاتی دارد که با ضرب ایرانی حالتی حماسی را ایجاد کرده تا حدی که خواننده می گوید: " من آدم جنگم، من از جنس سنگم" که واقعا در کنار موزیک قابل لمس است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
بعد از مضمونه اِراده، دومین ترک مضمونش " امید " است!
فــردا، دومین ترک آلبوم، از لحاظ نگه داشتن اشتیـاق شنونده برای گوش دادن به ادامه آلبوم و مخصوصا بیشتر آشنا شدن با طرز فکری و نحوه اجرایی سامان، اهمیت دارد. یک نکته قابل توجه کوروس، علـاوه بر اجرای زیبا، مفهومش است. به طوری که کوروس به طرز زیبا و ساده ای، خلـاصه شده ورس اول آهنگ است و ارتباط معنایی خیلی خوبی با ورسش دارد {برای مثال: گشتم گشتم هر جا...... تا رسیدم به یه دریا " با 2 بیت اول ورس که " جست و جو.... تا که رسیدم به اصل " قرابت معنایی دارد } با شروع ورس استایل جالبی را از مهراد شاهد هستیم که در گذشته کمتر به این صورت ازش دیده بودیم. به نظر می آید دلیل این سبک اجرا، نمایان کردن اشتیاق و شـوق خودشان از " فردا " امیدواریی است که بارها در آهنگ بر آن تاکید می شود و آن انرژی خوبی که در خودشان احساس می کنند را به خوبی انتقال می دهند. از سوی دیگر می شود از ورس، برداشت کرد که مهراد درباره دورن نگری , فرایند هوشیاری صحبت می کند!
(که توضیح این عبارات خارج از بحث ما است، فقط خواستم این چنین تیتری را در گوشه ذهنتان داشته باشید). یکی از ویژگی های مهراد در اینجا همین استفاده از تشبیهات جالب و مبالغه (در بعضی مواقع ) بود. که جذابیت خاصی را به ورس داده است.
سامان به نوعی از ادبیات لمپن استفاده می کند! که یادآور استایل گنگ است و مهراد از خودش چهره ای شیک تر نشان می دهد.
هوک فردا مثل یک آینه می ماند. به هر کسی خودش را نشان می دهد که تاثیر بگیرد! آهنگ از لحاظ رایمینگ در سطح متوسطی قرار دارد و قافیه ها اکثرا ساده و معمولی بودند.
3- کافی نیست:
بررسی کلی:
ترک سوم با نام "کافی نیست" و مضمون "بی حد و مرز بودن هدف و قانع نشدن به چیزی که الان است" در دسته ترک های شکل دهنده مفهوم اصلی آلبوم قرار می گیرد. در این ترک با تلفیق نسبتا خوبی طرف هستیم ولی هنوز جای بهتر شدن تا رسیدن به یک تلفیق تمام عیار دیده می شود. بطور کلی نقطه قوت و زیبایی های این ترک در جاهایی دیده می شود که رگه هایی از سبک راک در آن حضور دارد.
بررسی جزئی:
مهراد علاقه مفرطی به اجرای روی نت و بدون درام دارد در این کار هم ترک عادت نمی کند... از تکنیک های سلفژ میتوان به همین اجرا ها اشاره کرد بدین صورت که با نبودن درام و ریتم تنها نت ها هستند که خودنمایی می کنند و روی نت های مشخص اگر به درستی کلمات تلفظ نشوند به اصطلاح اشتباه یا همان فالش رخ می دهد
در میزان های ابتدایی ( هر دو میزان می شود یک بیت... بدین صورت که ورس هشت بیتی، تشکیل شده از شانزده میزان است ) نت های پیانو با فواصلی بدون تغییر نواخته شده تا در ادامه کیک به ساختار درام اضافه شده ( کیک به صورت تکی تکی بدون اسنیر و کلپ )
در میزان های بعدی پترن هایی که نقش ملودی کار را ایفا می کنند به کار اضافه شده ( نت های یکنواخت گیتار ) و با شروع ورس توسط مهراد های_هت هم تقریبا آخرین جز اضافه شده به بیت میباشد
تا پایان ورس دو این روال ادامه داشته و در برک تایم ( بریج ) ساختار درام نتها شامل های_هت شده و این روال چهار میزان ادامه داشته و با شروع ورس های_هت به طور کلی حذف شده و کیک و کلپ به بیت اضافه می شوند... آخرین نکته در این بیت تغییر دوباره ساختار دارم در ورس آخر میباشد که اینبار کیک در فواصل مختلف و غیر منظم شروع به نواختن می کند
از نکات جالب این ترک تغییر مداوم ساختار بیت است به نحوی که هارمونی در میزان های مختلف با ساختار و قوانین مختلف خودنمایی می کند
بررسی فنی:
با استارت اینترو مانند مهراد، "کافی نیست" این شانس را داشت که در ژانر Indie و یا Pop Rock قرار گیرد، تا تایم 00:45 این روند ادامه می یابد که با شروع ورس، این تفکر از بین میرود. این آهنگ نیز همچون عادت های پیشین مهراد بر روی سه ستون: پیانو و درام (غیر زنده) و گیتار استوار شده است. تنها نکته ای که میتوان از آهنگسازی خرده گرفت این است که گیتار (الکترونیک) میتوانست مجال بیشتری برای خودنمایی داشته باشد از نمونه نت هایی که میتوان با bpm خیلی پایین تری ازشان استفاده کرد، می شود به گیتار الکتریک آهنگ Get Lucky اشاره کرد. نکته دیگر وکال مهراد هیدن در کوروس برای اجرای کلمه "بی نهایت" به صدای خود مقداری Rasp اضافه کرده است که دلنشین از آب درنیامده و شاید اگر این قسمت را فالستو اجرا میکرد، تاثیر بیشتری داشت.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
سومین عنصری که دقیقا بهش میپردازند " تکامل گرایی " است!
تلـاشی دائم برای بهترین (لـازم به ذکر است تکامل گراها طبق نگرش مثبت اندیشی که دارند سعی می کنند با دید مثبت به همه چیز نگاه کنند)
در شروع کار، مهراد با فضاسازی زیبا و ظریفی که انجام می دهد مخاطب را وادار به تصویر سازی یک طبیعت توی ذهنش می کند که البته جدا از این تصویر سازی هدف از اینترو , بیان مفهوم امید بوده که این دفعه با زبان متفاوتی بیان شده که ورس اول بیشتر و دقیق تر به این مفهوم می پردازد. البته آرایه های تشبیه و استعاره ای که استفاده شده بسیار این موضوع را روان تر بیان کرده است ؛ به طور مثال
سنگ بود جلوم روش ریلو ساختم / 1 بودم جلوش 100 تا صفر و کاشتم). ورس بعدی مهراد ( ورس سوم ) محوریتش بیشتر روی تصمیم برای آینده و اهمیت زندگی است و برای اولین بار بعد از چند سال کارنامه هنری اعلـام کرد که دیگر به چشم سرگرمی به موزیک نگاه نمی کند و ایندفعه کاملـا جدی دست به کار شدند. در ورس دومِ هیدن، قافیه های چند هجایی و قافیه های میانی دیده می شود که رایمینگ ورس را در حد خیلی خوبی قرار می دهد. سامان با اینکه ورسش تک قافیه ای است اما قافیه میانی در آن به چشم میخورد.
تشبیه آدما و احساساتشون به موتور سیکلت تشبیه جالب و به جایی بود و خیلی خوب بیان شد. محوریت ورس بعدی سامان روی هدف و تمرکزیست که برای رسیدن به آن گذاشته. همه ابیات این ورس به این موضوع گره خوردند و جزئیات به زبانی ساده بیان شدند.
در هر دو ورس سامان استفاده زیادی از آرایه تناسب شده است
( روز و شب شبو روز کل هفته کل ماه کل سال ) ( صاف گردنم سر بالا و را به جلو مستقیم جهت)
* منظور از قافیه میانی، کلماتی که با قافیه های موجود در انتهای هر دو مصرع قافیه هستند گفته می شود.
4- تا ته:
بررسی کلی:
اگر از دنبال کنندگان پیج سامان ویلسون بوده باشید حتما بیاد دارید که سامان ویلسون قسمتی از همین ترک را با مانور بر فضای گنگ ورس خود و نعره های موجود در ترک به عنوان دمو پخش کرد.
این ترک با نام "تا ته" و مضمونی از سبک گنگ به عنوان چهارمین ترک آلبوم را وارد فاز جدیدی می کند که فضای آلبوم را از تلفیق با ژانر راک دور می کند و به فضای هیپ هاپ با چاشنی الکترو وارد می کند. این فضا تا ترک 8 یعنی "پشت دست" بر آلبوم حاکم است. این ترک و 4 ترک بعدی بنوعی از آهنگ های محافظه کار آلبوم محسوب می شوند چراکه در جهت ارضای سلیقه مخاطبان و شنوندگان قدیم در آلبوم قرار گرفته اند و از حیث مفهوم و محتوا با هدف کلی آلبوم تفاوت دارد.
بررسی جزئی:
تقریبا لقب هیپ هاپی ترین بیت را تا اینجای کار میتوان به این کار نسبت داد
به طور بدیهی این چنین جا افتاده که ساختار و پترن های استفاده شده در این جور بیت ها کمتر از بیت های دیگر در سبک های دیگر است
علت این امر را می شود به لیریکس این طور کارها نسبت داد... چون در این جور کارها بار اصلی کار بر روی دوش تکست است و با ساده و تقریبا لوپ کار کردن میتوان زمینه ای ساخت برای راحت تر و بهتر شنیده شدن کار
اشاره کردن به ساختار و اجزای تشکیل دهنده آن کمی برای گوش های معمولی سخت است به این علت که این درام از ضرب آهنگ مشخص و معمول استفاده نمی کند و تقریبا غربی است اینگونه درام ها و ضرب ها
در میزان های فرد تقریبا با صدای کیک روبرو نمیشیم ولی در طرف مقابل کلپ در جای خودش به صدا در می آید و بار ضرب آهنگ را به تنهایی به دوش میکشه... های_هت به صورت یکنواخت به صدا در آمده و درست در جایی که انتظار نداریم 2 و 3 بار صدای کیک را پشت سر هم میشنویم
این نوع درام ها دست خواننده را برای اجرا بسیار باز میزاره از آن بابت که هم براحتی می شود لش و اسلو خوند و در طرف مقابل هم می شود با کند تلفظ کردن واژه ها... به علت زیاد شدن هجا ها میزان بعدی را جامپ زد
در طول ورس در فواصل نسبتا طولانی میزان ها بت نت های پیانو روبرو میشیم و تعدد این نت ها در کنار هم آکوردی به وجود آورده که دست پرورده این آکورد به وجود آورنده هارمونی شده است
آکورد تونیک ( سه فاصله ای ) ( اگر گوش نگارنده درست شنیده باشد! ) در این بیت به کرات مورد استفاده قرار گرفته است
به طور کلی ساختار بیت در این آهنگ بر عکس ساخته های دیگر مهراد از پیچیدگی کمتری برخوردار میباشد و صد البته که تم این جور کار ها به همین شکل است
بررسی فنی:
تا ته را اگر به یک رپر خارجی هم بدهید، میتواند بر روی این بیت رپ کند. خصایص این بیت که در ادامه اشاره خواهیم کرد، این بیت را بیشتر ساحل غربی و متولد Bay Area نشان می دهد. نمونه دم دستیش هم میتوان به چندین ترک از آلبوم پیشین Nipsey Hussle اشاره کرد که البته با توجه به صدا، و استایل لَش خوانی او، بیت "تا ته" از تمپو بالاتری برخوردار بوده. در کل استفاده از Clap، واضحا به جای درام های دستگاهی و الکترونیک از خصیصه های این نوع آهنگسازیست که با توجه به تکست و موضوع این امر به جا و به خوبی اعمال شده است. فقط یک انتظار کوچک میرفت که نیاز به کمی خلاقیت داشت این است که ای کاش یکی از کوروس ها (بصورت متداول در آهنگ های خارجی کوروس آخر) فقط clap داشت و بر روی آن وکال قرار میگرفت. اکثر رپرها از این ابزار در Live ها و اجراهای زنده خود (اکثرا برای تمامی کوروس ها) استفاده می کنند که با همراهی طرفداران در سالن غوغایی بپا می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تا الـان شنونده با سبک و استایل جدید سامان اشنا شده است و از این ترک ویلی نقش پررنگ تری را در آهنگ ها بازی می کند و اولین آهنگی که سامان شروع کننده است و همین طور یکی از کوروس های آهنگ را هم میخوند، همین آهنگ است.
فضای این آهنگ با آهنگ های قبلی تفاوت دارد. بعد از سه ترکه آرمانی و شعارگونه اولین آهنگ مستند " تا ته " است!
چیزی که همه شاید حس کرده باشند و دور از لمس نباشه! در عین حال تا ته به نوعی پیش زمینه ای برای چند آهنگ بعدی است و فضا را برای شنونده ها اماده می کند که در ادامه شاهد یه دیس و یکی دو تا ترک گنگ باشند! و از این ترک، فرم آلبوم Catchy و عام پسند تر می شود که کشش و ایجاد کند! سامان در این آهنگ به طرز زیبا و محسوسی شروع به تعریف یک داستان می کند
و حالت " استوری تلینگ " به آهنگ می دهد، که توی یک رینگ است و میخواد با دنیا بجنگه ( دنیا زد من و زمین اگه پا نشم حذفم ).
آرایه تشبیه در طول تکست مشهوده، حتی جزیئات داستان هم به خوبی تشبیه شده که باعث می شود تکست سطح خیلی خوبی داشته باشد.
ورس سامان گاها" دارای قافیه داخلی است و تو بعضی ابیات هم قافیه های متوالی استفاده شده که آهنگ را از نظر رایمینگ در وضعیت خیلی خوبی قرار می دهد و تمام ابیات در ارتباط با هم هستند. { در نگاه دیگر میتوان این ترک را در یک جمله به صورت " کسی که رویا های بزرگی داشته و الـان از خودش ناراضیه " بیان کرد } مهراد علیرغم حفظ موضوع آهنگ با حالت طعنه امیزی شروع به خوندن می کند که و این لحن جذابیت خاصی به ورس داده. در تکست مهراد هم همانند ورس سامان تشبیهاتِ خوبی دیده می شود. این ورس از لحاظ مفهومی ادامه ورس سامان است
ولی مهراد از دیدگاه خودش به موضوع اشاره می کند. از لحاظ رایمینگ مهراد خوب شروع می کند اما ادامه نمی دهد، بعضی جاها سبک نوشتن تکست و قافیه , کلاسیک و منظم و بعضی جاها غیر کلاسیک و نامنظم است ( در سبک غیر کلاسیک رپر هرجا احساس کند قافیه لازم است از آن استفاده می کند. در واقع میتوان گفت ابیات یک اندازه نیستند و تعداد " بار " در هر مصراع با مصراع بعدی متفاوت است که باعث می شود در مجموع از قافیه های بیشتری استفاده بشود و محصول نهایی جذابتری برای مخاطب به وجود می اورد. )
از نقاط قوت دیگر مهراد تو این آهنگ می شود به فلوی خوبی که دارد اشاره کرد. اگر بخواهیم ورس هیدن و از جنبه های دیگر بررسی کنیم میتوانیم بگوییم مهراد معنی را به این شکل کامل می کند که، هر کس یه سبک زندگی را برای خودش انتخاب می کند ولی نباید یک مسئله غیر ارزشی و تکراری بخش عمده زندگیش را پر کند. تـا تـه با لحن آمرانه ای که دارد و با مطرح کردن مسائل سعی بی وقفه ای بر اصلاح طرز فکر ها می کند.
5- بریزم بهم:
بررسی کلی:
ترک پنجم آلبوم با نام "بریزم بهم" و با مضمون گنگ و دیس، بطور علنی و بدون نام بردن از سوژه دیس یعنی "علیرضا جی جی" به انتقاد از او و تحقیر او می پردازد.
این ترک به آسانی با شنونده ارتباط برقرار می کند و خیلی زود برای مدتی کوتاه (از چند ساعت تا چند روز) شنونده را به خود قفل می کند. اما بدلیل سادگی بیت و ساختار موزیک در دسته ترک های زودگذر آلبوم قرار می گرد و همانطور که گفتم فقط برای مدتی کوتاه و شاید به عنوان اولین ترک آلبوم شنونده را به خود جذب می کند.
بررسی جزئی:
در این ترک به طور پیش فرض ورس یک به طور فید این به سمت نت های بالاتر رفته و همین تغییر حتی در لحن و سرعت اجرای مهراد هم دیده می شود ( به طوری که حتی به اشتباه می شود تصور کرد که میزان به میزان بیت ریت یا همان تمپو در حال افزایش است ) و در میزان آخر ورس اول پاساژی هم اضافه شده و ورس را جون دار به اتمام میرسونه
از لحاظ فنی سبک اجرایی و نت های نواخته شده در این ترک ( حالا یا به صورت اتفاقی یا به صورت خود خواسته ) به خوبی با هم سینک شده و ترکی دلنشین را به وجود آورده است
بررسی فنی:
یکی از بیت های معمولی این مجموعه همین کار است. هرچند که روند موسیقیایی بیت در طول ترک ثابت است، اما از لحاظ وکال خیلی به این بیت کمک شده. ثابت بودن را حتی میتوان در قسمت کوروس کار دید که پرودوسر تنها به قرار دادن افکت بر روی صدای خواننده کوروس اکتفا کرده است. نکته دیگری که قابل تذکر یک تغییر تمپو در دقیقه 01:02 میباشد که با توجه به تغییر استایل حالت رپ کردن به نیمه فست، بیت با یک افکت دیگر (ته زمینه کار کماکان ثابت است) حالتی قوی تر و اگرسیو تر پیدا کرده است که در بین یکپارچگی سرتاسری این بیت، کمی خوش طعم تر به گوش شنونده می آید. در آخر این را باید اضافه کنم که opening و استارت کار را با موزیک Electro اشتباه نگیرید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
خب بعد از تا ته، بریزم بهم با حفظِ مسیرِ تاثیر گذاری، مضمون به طور کامل گنگ می شود !
از انجایی که آهنگ به اتفاقات درون گروه می پردازد , با در نظر گرفتن کلیت آهنگ یکی از برداشت هایی که از کوروس آن میکنیم این است که مهراد از گذشته و رابطش با بچه ها صحبت می کند و دور هم جمع شدنشان در گذشته را بی هدف بیان می کند ( الکی خوش میگذشت )
و همچنین با لحن تحقیر امیزی آن را اتلـاف وقت میداند ( ساعتارا کشتیم رفت ) که صدای سامان هم می آید " تا من اومدم بریزم به هم " را تکرار می کند که باعث می شود این برداشت محتملی از کوروس باشد. جدا از کنایه به اعضای قبلی گروه و اشاره به حواشی پیش آمده استفاده از لفظ ها و حس برتری که نسبت بهشون عنوان می کند خودش را به عنوان خالق گروه مطرح می کند. در کل به خاطر بودن تو این آلبوم آن فضا سازیه کلی و اشاره های غیر مستقیم این آهنگ تک بعدی نیست وگرنه اگر به صورت سینگل بیرون میامد دیس بود رسما! از نکات بارز ورس مهراد تیکه های غیر مستقیم و در عین حال تند و تیزی است که استفاده می کند. از لحاظ رایمینگ تکست در سطح خیلی خوبی قرار دارد و می شود به قافیه های متوالی، قافیه های دو کلمه ای و چند هجایی اشاره کرد. و همین طوراستعاره های به کار رفته در سه بیت اولیه و بیت اخر بسیار عالی است. سامان هم مثل آهنگ قبلی تو این آهنگ از اول تا اخر یک استعاره را برای ورسش انتخاب کرده. ایندفعه " مهمونی "
استعاره ای است که استفاده شده تا سامان به خاطر مناسبتی که آهنگ با ترک مهمونی خودمونه دارد حسابی رجز خونی کند و قدرتشو نشان بدهد که این کارا به خوبی با فلو های خوب و به موقع، قافیه های دوتایی و متوالی زیبا و استایل جالبی که در این آهنگ گرفته انجام می دهد. نکته جالب دیگر اینکه سامان تشبیهی که استفاده کرده را تو یه جاهایی با واقعیت یکی می کند! انگار واقعا دارد راجع به مهمونی میخونه! و این مرز بین واقعیت و تشبیه به وجود آورده خیلی انعظاف پذیر می شود و واقعا از بهترین ورس هایی است که تو آلبوم اجرا کرده.
6- هارم
بررسی کلی و فنی:
رتبه 3 در لیست تاپ ترک آلبوم "بزرگ_جلد دوم"
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی جزئی:
در این ترک دوباره با بیتی طرف هستیم که ازدیاد پترن در آن بیداد می کند. بدین طورت که که مثلا در یک میزان حداقل پنج پترن در عین حال در حال اجرا شدن هستند
بیسیک ملودی این ترک هم همون طور که می شود حدس زد پیانو است و از آن طرف در طرفی دیگر نتی دیگر نواخته شده و دوباره این تعدد نت ها آکوردی دیگر برای ایجاد هارمونی ایجاد کرده است
جدا از مبحث درام اسنیر نیز در جای جای این درام نواخته شده و حالتی پاساژ مانند را به بیت اضافه می کند
البته این اسنیر با شروع ورس ها حذف شده و درام در ورس یک به ترکیب ( کیک / کلپ... با تاخیر کیک / کلپ / کیک... ) در آمده
در میزان نهم همین کیک و کلپ حذف شده و اسنیر به کار اضافه شده و چهار میزان ادامه داشته و بعد از این پروسه دوباره بیت به حالت اصلی تغییر حالت می دهد به طور کلی ساختار بیت در این ترک در میزان هایی با فواصل نسبتا کم دچار تغییر می شود و همین حالت حذف درام و اضافه شدن اسنیر در ورس دو هم دیده مشه
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
هارم نسل جدید سبک پارتی می شود! اضافه شدن سهراب به این ترک و از لحاظ تنوع و تغییر فضا می شود خیلی به موقع دونست .
یکی از نقاط مثبت این آهنگ تیونیه که را کل آهنگ است، به خصوص تیون قسمت های مربوط به مهراد این ترک از آلبوم را به یکی از آهنگ های شنیدنی و هیت تبدیل کرده! آهنگ یه جورایی آهنگ انرژیک است و حس خوبی را به شنونده منتقل می کند.
و اما آهنگ هارم آهنگی پر از نکته های جالبه! دوباره تو اوج نقاب زدن، ویلی امد گفت من همین گندیم که استم! انتقاد می کند بعدش که اگه پسرا اینجوری هستند , دخترا هم متقابلا برخورد مشابهی دارن. مشکل دو طرفس.
از جمله ویزگی های مختص " بزرگ " همین است. همه جا از منه نوئی و توئه نوئی استفاده شده. نمی شود علت اینکه آهنگ های گنگ مجموعه در کنار هم قرار گرفتند را تنها ارضای طرفدار ها دونست , قطعا پشت این چینش دلیل دیگر هم بوده...! و نکته بسیار جالب این است که بزرگ این کار و با سنت شکنی انجام می دهد! میگه من بدم تو بدی و به نوعی همه همینیم...
لااقل ما به زبون میاریم و اینکه پشت سرم شاید بگن... ولی من که دور و برم و میبینم! در ورس سامان قافیه های دوتایی و قافیه های میانی تکی دیده می شود که آهنگ را از لحاظ رایمینگ در حد خوبی قرار می دهد.
لحن کنایی و استفاده از استعارات و ارجاعات و گریزهایی که سامان به موضوع ها میزنه باعث زیبایی دو چندان شعر شده مانند:
مسائل مربوط به شکار و اجاره و.... سامان در این آهنگ فلویی متفاوت را اجرا می کند که کامل روی بیت میشینه و قدرت خودش را نشان می دهد.
و اما سهراب : تیونی که را صدای سهرابه تنوع خاصی را ایجاد می کند که نسبت به بقیه ورس های آلبوم که کار هوشمندانه ای است. سهراب مقداری " ورد پلی " وارد کار می کند که باعث جذابیت تکستش می شود ؛
( گل سمه اینا سوسکن ) ( اره راس میگن چپمون پره / کسی نمی تواند چپمون کند ). تقریبا تمامی ورس دو قافیه ای بوده که باعث
می شود ورس سهراب هم , از لحاظ رایمینگ و قافیه بازی در سطح خیلی خوبی قرار بگیرد.
7- گل آقا:
بررسی کلی:
این ترک به سبک و سیاق آهنگ های اولیه زدبازی شباهت زیادی دارد و بعد از مدت ها شاهد یک آهنگ فان از مهراد هیدن و سامان ویلسون بودیم.
بررسی جزئی:
در ساختار این بیت برای بهتر شنیده شدن و تاثیر گذاری بیشتر از تکنیک پنینگ نیز استفاده شده... به صورتی که صدای ملودی به صورت رندوم در حال تغییر است بین گوش سمت و راست
نکته دیگری که در این ترک دیده شده و در ترک های دیگر دیده نشده برک های متعدد در میزان های مختلف هر سه ورس است که به نوعی پایان میزان را مشخص کرده و این تکنیک قدیمی و صد البته متداول برای بیشتر به چشم اومدن نقش درام و آهنگین کردن بیت است
بررسی فنی:
با توجه به عقبه ای که پشت این آهنگ قرار دارد و همچنین موضوع این ترک که همگی به خوبی از ان خبر داریم، بیت این کار و همچنین تکست کار بسیار ضعیف و خودمانی تر "شُل" است. طرفدار حتی به کاری چون "چرا بدی" هم که باز نسبت به دیس های قبلی منتشر شده از زدبازی، با سانسور بیشتری در آن صحبت شد راضیست، اما "گل آقا" دیگر اینقدر تمیز است که دل را می زند! برخلاف تمامی انتظارات از یک آهنگ "دیس"، بیشتر با یک آهنگ "فان" را به را هستیم، باز هم میگویم، چه آهنگسازی و چه تکست. ژانر "فان" را اگر بخواهیم تعریف کنیم و مثالی ازش بزنیم، نمونه جهانی آن eminem خودمان است که براحتی و یک نغییر شخصیت به همان slim shady مو زرد این کار را انجام می دهد. از ترک های نمونه هم میتوان به My Ball و همین اواخر So Far اشاره کرد. ترک های "فان" به نوعی یک "دیس تو آل" و یا برای کُری خوانی توسط رپر منتشر می شوند. که در همین So Far امینم میگوید: I own a mansion و یا A king-size bed که همان مسئله کُری خوانیست که وضعیت زنذگی و مالی خود را به رُخ دیگران میکشد. "دیس ترک" ها همانطور که گفته شد چه از لحاظ آهنگسازی و چه تکست، قدرت، پرخاش جویی و کوبش بیشتری دارند. برای این امر هم نیاز به فحاشی مستقیم نیست و ابزار خود را داراست. "گل آقا" را میتوان یک دیس ترک نافرجام دانست که با اتمامش شنونده به خود می گوید: "همین؟!!!"
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اسم این ترک تداعی کننده کاریکاتور های طنزی است که در ذهنمونه!
سیاستی که در رابطه با این آهنگ به خرج داده شده , این است که به جز مسائلی که پیش روی مردم اتفاق افتاده مقداری هم از مسائلی بیان می شود که عمومی نبوده و فقط مربوط به رابطه اعضا باهم بوده و شنونده در حالت عادی نمیتواند تشخیص بدهد که چقدر می تواند حقیقت و چقدر می تواند تندروی باشه. اما چون در کنار مسائلی که مردم به چشم خودشان دیدند عنوان شده است
ناخوداگاه شنونده به این سمت میره که همه حرف ها را میپذیرد. یکی از جنجالی ترین ترک های آلبوم که اجرای ورس های 1 و 2 ان بر عهده سامان است و باز هم شاهد لحن طعنه امیزی هستیم که سعی شده در کل آهنگ رعایت بشود. سامان نسبت به فردی که مورد نظرش است قلم تندی را به کار میبرد. در اینجا هم سامان اکثرا از قافیه های دوتایی استفاده کرده که سطح ورس را از این نظر در وضعیت خوبی قرار می دهد. مهراد نوعی استایل محکم و قوی را در این آهنگ استفاده می کند که با صدای صافش ترکیب می شود و یه صدای پرقدرت را به گوش شنونده منتقل می کند. در ورس سه، مهراد فقط با مقایسه فردی و استفاده از اعتبار و محبوبیتش طرف را بدنام می کند.
از نقاط قوت مربوط به قافیه در این ورس میتوان به هم وزن بودن تمامی قافیه ها از اولین قافیه تا قافیه اخری اشاره کرد که البته با تک قافیه ای بودن این نقطه قوت کمرنگ می شود و با یک جمع بندی میتوان گفت ورس از لحاظ قافیه در حد متوسطی قرار میگیرد.
8- پشت دست:
بررسی کلی
بررسی جزئی:
یکی از جون دار ترین و هایپ ترین بیت ها در این آلبوم بیت همین ترک است
با شروع آهنگ و تنها گذشت چند ثانیه... این بیت نوید یک ترک با چاشنی الد اسکول را میده
شیوه پنینگ در پاساژ در این ترک استفاده شده بدین صورت که اسنیری به صورت پنینگ ( بازی صدا در گوش چپ و راست ) به صدا در می آید
این حالت در ادامه ورس هم وجود دارد بدین صورت که در پایان میزان های زوج به صدا در آورده و دقیقا ریتم را برای خوندن مشخص می کند... منتهی با ذکر این نکته که با گذراندن میزان ها و نزدیک شدن به کوروس... این اسنیر به میزان های فرد نزدیک شده و به خودی خود به عنوان عضوی از اعضای درام تبدیل می شود
در این ترک هم ترکیب درام از تک کیک و تک کلپ و در ادامه سه عدد کیک و تک کلپ به وجود آمده... و پیمودن میزان ها با اضافه شدن پترن ها اصطلاح فرش مومنت به طور کامل به وجود آمده و گوش را به هیچ عنوان خسته نمی کند
از تکنیک برک در ورس دوم استفاده شده و برای استراحت به گوش مخاطب از بریج قبل از شروع ورس سوم نیز استفاده شده است
کیک در این بیت نقش اساسی را بازی می کند... علت این امر هم این است که سر ضرب با کیک شروع شده و نت هایی از ملودی از سر همین کیک شروع به نواختن می کنند
بررسی فنی:
تکنیکی ترین حضور وُکالی مهراد را شاید بتوان در همین ترک یافت. به نظر میرسد که "پشت دس" تنها با حضور مهراد و سهراب کافی بود. حضور سامان جه از لحاظ تکست و چه تکنیک رپ در مقایسه با دیگر آثار ضعیف بود تا جایی که در تایم 01:45 کم می آورد و از جریان بیت عقب می افتد. در سمت مقابل مهراد با قدرت ورس خود را اجرا کرد و همچنین از 2 فلو متغیر در اجرای خود بهره برد که به نظر شخصی اوج این ترک در تایم 00:34 با تغییر فلو و همچنین موزیک توسط او ایجاد شد. روند موسیقیایی "پشت دس" را جدا از 2 تغییر میتوان ساده دانست. تغییر اول، همراه با تغییر فلو مهراد، و تغییر دوم هم یک بِرِیک موسیقیایی در تایم 02:36 قبل از ورس سهراب. نکته دیگر حضور یک pan متداوم در ورس ها است که بستر لازم را برای رپر مهیا ساخته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در این آهنگ هم به نظر می رسد که در لفافه به یک سری مسائل و حواشی پرداخته شده. لحن طعنه آمیزی که در آهنگ های دیس آلبوم شنیده میشد در این آهنگ هم در پیش گرفته شده. مهراد کوتاه ترین ورس آهنگ را دارد و مفهومش مشخصه و به توضیح خاصی نیاز ندارد. اشاره می کند به همی شود قاطی نشدنش و با لحنی غرور آمیز به نظمی که تو زندگیش حاکم است میپردازد. از نقاط قوت این ورس میتوان به استفاده از قافیه های چندهجایی و استایل خوب مهراد اشاره کرد. ورس سامان هم به پیروی از همان لحنی که ابتدا بهش پرداختیم شروع می شود. این ورس می تواند به نوعی دیس باشد ، تا جاهایی احساس می شود که تنها شخص خاصی را مَد نظر دارد اما اواخر ورس به نظر می رسد با یک زبان انتقادی نسبت به گروهی از مردم استفاده می کند که با ادعایی که دارند ولی کارهایی را در زمان و مکان نامناسب انجام میدهند. قافیه تکی و چند هجایی در این ورس به چشم میخورد.
سهراب هم مشابه سامان حرف میزند و تاکید بر واقعی بودن و... دارد ( اشاره می کند به اینکه گند لـات اینایی که میگن نیستند بلکه اونی هست که تو شرایط دوام میاره و عمل می کند ) نکته ی مثبت این ورس فلوی قوی ای است که سهراب استفاده کرده است به طوری که حتی کلماتی هم که باهم قافیه نیستند هم قافیه به نظر می آیند! سهراب در این ورس بیشتر از خودش و توانایی هایش می گوید و البته تکست یک حالت دوپهلویی هم دارد. در کل آهنگ از لحاظ قافیه خوب بود اما با توجه به سبک آهنگ میتوانستند بهتر عمل کنند.
9- یکی دیگه:
بررسی کلی:
بعد از گذر از دسته ترک های گنگ و دیس آلبوم با ترک "یکی دیگه" با مضمون دربرگیرنده محتوای اصلی آلبوم وارد فاز اصلی و اولیه آلبوم می شویم. همواره با حضور آرش دارا باید توقع حضور رگه هایی از سبک راک را هم داشت که این موضوع در این ترک مستثنی نیست و ما با نت هایی از گیتار الکتریک و گیتار آکوستیک طرف هستیم. این ترک برخلاف ترک های قبلی که از ترک های کوبنده و پر انرژی دسته ترک های گنگ آلبوم بودند دارای موزیکی آرام است. در کل سطح اجرای هر سه موزیسین در این ترک معمولی بود.
بررسی جزئی:
سبک سیاق این آهنگ بی شباهت به کار های ساخته شده توسط مهراد در سال یکهزار و سیصد و نود نیست... با شروع کار ما با صدای گیتار روبرو میشیم که در ادامه با کلپ شکلی کاملتر به خودش میگیره... با شروع آرش دارا درام به صورت کامل درآمده به طوری که در یک میزان کیک ها بی وفقه به صدا درمیان و در یک میزان دو کیک به صدا در می آید و در میزانی دیگر تک تیک را میشنویم
وقتی کوروس شروع می شود های_هت به صورت تکی به درام اضافه می شود و نت های پیانو نقش ملودی را ایفا کرده و این پروسه دو بار به تکرار در می آید
در ورس ها ما با همان درام مواجه میشیم و تنها نت های اجرا شده توسط پیانو به مستقل هستند از نت های اجرا شده در کوروس
بعد از اجرا شدن دومین کوروس... و اجرای ارش دارا اکتاو از حالت معمول خارج شده و با تغییر ساز و نت های اجرا شده ( حاصل از هفت نت اصلی و یک نت تکراری که اولین نت یعنی دو میباشد ) هارمونی و فضای بیت از حالت قبلی خارج می شود
در ورس دو با فضایی مانند ورس یک روبرو میشویم با این تفاوت که های_هت میزان پنجم به صورت متوالی به اجرا در می آید
بررسی فنی:
این اثر نیز مانند تند نرا پتانسیل این را داشت که به یکی از خاطره انگیز ترین ترک های این مجموعه تبدیل شود، اما به نظر من با انتخاب اشتباه آرش دارا، این موقعیت از دست صاحبان این آلبوم در رفت. این اثر از معدود کارهای این مجموعه است که در آن شاهد گیتار الکتریک هستیم که در پس زمینه صدای آرش نواخته می شود. شروع کار نیز با امضای همیشگی مهراد شروع می شود. گیتار و سپس کلپ که با آغاز وکال درام نیز به آنه اضافه می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آلبوم از تم گنگی که در چند تا آهنگ پشت سر هم بود جدا می شود. اول به قدرتی که درون هر کسی هست ولی از آن خبر ندارد پرداخته می شود، بعد به قدرتی که دارد و از آن خبر دارد و سپس ضعف هایی که انسان دائما از آن فرار می کند! و در ادامه بحث هایی مثل قناعت و در مقابل آن تنوع طلبی و تکامل گرایی مطرح می شود. هیدن از زبان کسی که راهکار را میداند پند گونه صحبت می کند و قطعا تن صدای مهراد و حالت خوندش باعث تاثیر پذیری دو چندان حرف هایش می شود. مهراد از اطمینان به خود و دیدی که خودش نسبت به موانع دارد صحبت می کند که در آن، هر دری بسته شد یکی دیگر را میتوان باز کرد. از نظر قافیه بازی همانند دیگر ترک های آلبوم ، میتوان شاهد قافیه های تکی و چند هجایی در هر دو ورس بود.
10- قرمز:
بررسی کلی:
ترک قرمز با فضایی اصیل از ژانر الکترو در قلب آلبوم بزرگ جای گرفته است. مضمون این ترک در دسته ترک های نمادگرایانه و بنوعی عاشقانه آلبوم قرار دارد. هارمونی موزیک این کار قوی و خوش ساخت است و برای اجرای ورس رپ به هیچ وجه فضای الکتروی موزیک تغییر نمی کند و این خواننده است که فلو و استایل خود را بر قالب الکتروی موزیک سوار می کند. سینث سایزر بخوبی مهندسی شده است و پیچش لاین های موزیک بنوعی تداعی کننده ژانر داب استپ از زیرشاخه های الکترونیک است. اجرای سطح بالای تارا در این ترک قابل تقدیر است.
بررسی جزئی:
برای من بررسی کردن این ترک سخت تر از ترک های دیگر موجود در آلبوم است... بدین منظور که پترن های بسیار زیادی در این ترک وجود دارد و ما میزان به میزان با تغییری در ساختار بیت مواجه میشویم
به طور کلی نگه داشتن و به وجود اوردن هارمونی در این ترک های عملی است بسیار مشکل و از انجایی که ساز های متفاوت و متقابلن اکتاو های مختلف و به وجود آمده نیازمند هارمونی پیچیده برای در هم آمیخته شدن هستند
شروع کار با نت های پیانو است و تغییر آن به شکل تغییر آکورد در اجرا هایی است که با کیبورد صورت میگیرد... و تا قبل از شروع درام که مصادف است با اوج گیری و اجرای نت های بالا توسط تارا چندین پترن دیگر نیز به بیت اضافه می شود ... موجودیت درام و تشخیص آن به علت تعداد زیاد کیک ها کاری سخت است و در این کار های_هت به صورت مکرر و در فواصل کمتر نسبت به ترک قبلی اجرا می شود
با شروع ورس اول این تغییرات محسوس تر می شوند به صورتی در میزان های ابتدایی درام بدون های_هت و بیس شروع به نواختن می کند... در ادامه بیس به کار اضافه شده و با برکی کوتاه های_هت به مانند های_هت آهنگ تلفات جنگ شروع به نواختن می کند
در کوروس بیت در بالا ترین وضعیت خودش به سر میبره و تقریبا اکثر پترن ها در کوروس در حالت اجرا قرار دارن
های_هت در کوروس دچار تغییر شده و به صورت متوالی و با کمترین فاصله ممکن به شارپ شدن کار کمک می کند
در دومین ورس ساختار تغییر کمی به خود میبیند و نت های کوتاه و پایین پیانو شنیده می شود و به نوعی با وجود برک های کوتاه چون سر ضرب هستند ( ضرب به مانند ثانیه اما متکی به مقدار تمپو ) ضرب آهنگ نامی دهد می شوند
در چند میزان پایانی ورس بدون استفاده از اقلامی که در پاساژ به کار میرود فضایی پاساژ مانند ( فید این ) به وجود می آید
در ورس سوم تا قبل از قطع شدن درام همه چیزز به مانند ورس های دیگر است و با قطع شدن درام نت های پیانو همراه با اسنف هستند
نا گفته نماند که در درام اجرا شده در ورس ها کلپ چهار میزان یک بار دبل شده و ضرب را تعیین می کند که اکثرا جنبه تزیین دارد و خیلی کمتر این کار توسط مهراد انجام میگیرد... دقیقا بر عکس رقیب مهراد در آهنگ سازی
بررسی فنی:
رتبه 1 در لیست تاپ ترک آلبوم "بزرگ_جلد دوم"
قرمز را به این دلیل در رتبه 1 این لیست قرار می دهیم چون نه تنها به گوشمان خوش آیند است، بلکه از لحاظ موسیقی شناسی نیز حرف های بسیار دارد. در ابتدا باید خوشحال باشیم که کوروس اینکار به تارا محول شده است که بی اغراق به حد کمال و زیبایی از پس این امر بر آمده است. نکته دیگر که باید اشاره شود این است که 2 ورس مهراد برای این اثر کافی بود که ورس ها و صدای او کاملا با جو و پارت های تارا سینک بود و بعد از تایم 2:40 شنونده از لذت یک ترک (هرچند این مقدار کوتاه) سیراب شده است. از لحاظ موسیقیایی دور از انتظار نیست که قرمز را در دسته new age قرار دهیم. با این دسته بندی شاید تردید در ذهن شنونده ایجاد شود، اما اگر قسمت های موزیکال رپ را که تنها به شکل تکراری و سایکل مانند هستند، از اثر جدا کنیم، بدنه و شاکله اصلی ما را به مقصود نزدیک می کند که اولین نشانه اش، کوبش ها بر روی پد هستند. المان دیگری که به این حدس قوت میبخشد، پارت های تارا چه در کوروس و چه در بریج اثر است که طرز وکال و هیت کردن نت ها توسط او ما را به یقین میرساند. با توجه به درون مایه اشعار به نوعی دیس-لاو میباشند، کوبش بیت ها به تهاجمی تر شدن این ترک کمک شایانی کرده اند. در آخر تنها نکته ای که میتوان به آن خُرده گرفت، افکتیست که بر روی صدای سامان قرار داده شده که حالتی اج-دار، مخصوصا در انتهای آواها به صدای او داده است که دلیل اینکار را باید از خود او یا مهراد پرسید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد که قرمز در اینجا به عنوان یک نماد به کار برده شده است. اکثر هنرهای نمادین بیانگر دیدگاه هنرمند نسبت به یک سوژه ی خاص و طرز فکرش راجع به اون موضوع هست. داستان قرمز به عمد جوری بیان شده که بسته به اینکه مخاطب اون را نماد چه چیزی بداند، همزمان بتواند معناهای اولیه که به ذهن مخاطب می رسد محقق کند.
هر چند مهراد کلیت داستان را در لفافه و به صورت عاشقانه بیان می کند اما قرمز می تواند دورترین دیدگاه ها نسبت به ذهن اشخاص را دنبال کند از عشق یک فرد به وطنش گرفته تا رفتار یک معتاد ( هروئینی ) بعد از مصرف!
{ سفید میاد پایین جاش میره بالـا قرمز! } از همین رو برداشت های مختلفی را هم میتوان از ورس سامان کرد.
از بیرون امدن از یک رابطه ی عشقی گرفته تا ترک کردن یک مخدر! پیرو برداشتی که از ورس یک میتوان کرد.
یا حتی مفهوم های کلیشه تر مثل اعلـان جنگ به رقبای کاری و.... در ورس مهراد قافیه های میانی تکی در 4 بیت اول، و قافیه های چندهجایی در 4 بیت دوم به چشم میخورد که تکست را از لحاظ رایمینگ در سطح خوبی قرار میدهد. سامان هم مانند مهراد از قافیه های تکی و میانی، و قافیه های چند هجایی در ورسش استفاده کرده است
11- امروز نه:
بررسی کلی:
ترک "امروز نه" از انرژی بخش ترین ترک های آلبوم بزرگ محسوب می شود که سیر اصلی مضمون اصلی آلبوم را طی می کند. در ابتدا با شروع پر انرژی سامان طرف هستیم و در قسمت کوروس با صدا و لهجه ای خاص از کیارش طرف هستیم. مهراد هیدن با تجربه بالا لیریکسی درخور با فلویی بجا ارائه می دهد. موزیک این ترک بر پایه هیپ هاپ تحت تاثیر موسیقی الکترو، پر انرژی ساخته شده است.
بررسی جزئی:
در این آهنگ بر عکس ترک های دیگر در ابتدا به جای شنیدن صدای بیت... صدای سامان ویلسون را میشنویم... بعد از دو میزان و با شنیدن صدای کرش همراه با کیک درام به کار اضافه شده و ضرب به وجود می آید
ساختار درام در این آهنگ به نحوی است که انگار کیک با نوعی کرش ترکیب و تلفیق شده و در کنار کلپ خودنمایی می کند
ملودی نیز به مانند آکورد های اجرا شده در سازی مانند کیبورد میباشد و بعد از میزان هشتم است که این نقش را نت های پیانو بازی می کنند
بر عکس ترک قبلی ساختار این ترک ساده تر میباشد و به نوعی با گوش ها راحت تر ارتباط برقرار می کند... اما سبک و هارمونی ایجاد شده در این ترک برای بسیاری از ما غریبه میباشد و حالتی غربی دارد... این مصداق در کوروس به اوج خود میرسد
علت این امر خالی بودن مقدار زیادی میزان در کوروس میباشد که برای گوش ها عجیب میتواند باشد
از نکات جالب این کار استفاده نکردن از پاساژ از ورس به کوروس و از کوروس به ورس است... به نوعی که از ورس یک به کوروس با افکتی پنینگ شده و از کوروس به ورس دوم با میزانی مکث تردد میکنیم
در ورس دو و بعد از طی کردن هشت میزان با تغییراتی نسبت که ورس اول روبرو میشویم
این تغییر شامل متفاوت بودن ملودی و تغییر در پترن ها در میزان های انتهای ورس دو میباشد
بررسی فنی:
در "امروز" نه شاهد یک همنشینی قوی بین کیک و کلپ هستیم. تصور اینکه اگر کیک ها، با درام زنده نواخته میشد، کمی از لذت این هم نشینی کم میکند اما زیاد هم سخت گیر نباشیم! این کیکِ سرتاسری که در طول ترک (به جر توقف های لحظه ای) به نوعی شالوده اصلی لین اثر است که در پس زمینه آن نت های پیانو و گیتار نیز به گوش می آید. کیکِ به نسبت قوی و اگرِسیئ تر این اثر به حال و هوای ان نیز کمک کرذه است. نکته قابل اشاره دیگر حضور "کیارش" است. کروس خوانی او به همراه صدایش همسو و هم گام با جو این اثر است که جنس صدای او (همراه با نوعی Rasp ذاتی) به او کمک کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد این آهنگ هم حول همان نگرش مثبتی که در آلبوم هست و ایندفعه به محوریت اعتماد به نفس نوشته شده است ( فضا فضای بیتابه! ). سامان خودش را شکست ناپذیر اعلام نمی کند اما با بیان کردن عوامل غیر واقعی برای شکستش و اغراق و مبالغه راجع به آن ها در واقع میخواهد خودشو شکست ناپذیر عنوان کند!
در این آهنگ سامان با استایل خوبی که می گیرد و همین طور قافیه بازی و البته " ورد پلی " ای که در طول ورس انجام میدهد باعث جذابیت آهنگ می شود. از نکات دیگر در این ورس میتوان به همآهنگی تکست و بیت اشاره کرد خصوصا قسمت هایی که سامان به نوعی رجز خوانی می کند. در این ترک نه تنها تم کلی آلبوم حفظ شده بلکه حالت انرژیک و امیدوارانه چند برابر شده. صرف هوک های جذاب و خلـاقانه ای که از مهراد در طول آلبوم شنیده ایم در این ترک هم خلاقیت مهراد و صدای کیارش باعث شده تا کروس تنوعی را تو آهنگ بشنویم.
مهراد بیشتر به زندگی در لحظه اشاره کرده و تاکیدش بر این است که همه چی از خود شخص و درونش نشات می گیرد که این دو موضوع یعنی زندگی در لحظه و توجه به خواسته ها و عمل به میل درونی " امروز نه " را میسازد. قافیه های چند هجایی مهراد زیبایی ورس را دو چندان کرده است.
12- تند نرو:
بررسی کلی:
ترک دوازدهم آلبوم با نام "تند نرو" و مضمون عاشقانه بمانند ترک قرمز یکی از قوی ترین ترک های آلبوم است که کمتر شنونده ای را با خود همراه نمی کند و تحت تاثیر قرار نمی دهد. داستان پردازی به شکل فوق العاده زیبایی قوی و خاص است. این ترک در تظرسنجی انجام شده رتبه دوم محبوب ترین ترک آلبوم را ازآن خود کرده است. بدلیل توضیحات درخور در بخش های بررسی جزئی، فنی و محتوا این ترک، بررسی کلی این ترک را بیش از این ادامه نمی دهم.
بررسی جزئی:
در نگاه اول این ترک یکی از متفاوت ترین ترک های آلبوم میباشد... می شود دلیل این متفاوت بودن را گذاشت به پای فضای این کار که تیره تر از کارهای دیگر است و یا حتی ذکر این نکته که ما کمتر با آهنگ هایی با این شکل و شمایل روبرو شدیم
در ابتدا و در اینتروی کار درام به صورت تکی و ساده ترین حالت ممکن به سر میبرد... و های_هت در ابتدای کار وجود دارد اما دیری نمیگذرد که تا قبل از شروع کوروس دیگر اثری از های_هت نیست
با شروع کوروس ملودی به کار اضافه شده ولی درام از لحاظ ساختار تغییری نمی کند...
این ساختار در ورس نیز به همین شکل است... ( کاری که از مهراد هیدن کمتر دیده شده ) این ورس از لحاظ میزان از حد استاندارد و معمول کار ها ( شانزده میزان ) بیشتر بوده و در انتها با قطع شدن ملودی و درام ما وارد کوروس کار میشویم
در ورس دوم نیز با فضایی به مانند ورس اول روبرو میشویم... و برای جلوگیری از تکراری شدن پترن هایی هستند که در میزان های جلوتر به بیت اضافه می شوند
در آخر هم دوباره اجرای کوروس و اوترویی به مانند اینترو با این تفاوت که در اوترا با وجود ملودی...
بررسی فنی:
تند نرو ساخته شده است از 2 عنصر: استوری تلینگ + جو سازی که این اثر را برای من محبوب ترین اثر این مجموعه ساخته است. بر خلاف "هارم" که سامان در قسمت استوری-تلینگ سنگ تمام گذاشته است، اینبار مهراد نیز به او اضافه میشود. در کنار آنها جو سنگین و مالیخولیایی آهنگ نیز به آنها کمک کرده است. تکرار دایره وار نت ها از تخصص آهنگسازان این سبک است که مهراد به خوبی از این ابزار بهره جسته است. تند نرو حاکی روایتی ملموس از دو عاشق قدیمی است که باز هم (مانند هارم) در یک پارتی بعد از سال ها یکدیگر را دیده اند. شاعر (سامان و مهراد) انگار در حالت مستی، نعشگی و یا "خستگی" طرف مقابل را دیده اند به نوعی که حتی "حواسشان نیست که چگونه از پیش او به ته سالن رفته است". این حالت به حدی در آنها اثر گذاشته است که حتی چهره او را نیز به سختی به یاد می آورند و در زیر رقص نور که "رنگ موی او را الکی عوض میکند" از خود میپرسند: "پس این کیه؟" این مثال ها همگی نمونه کوچکی از قدرت استوری-تلینگ این اثر هستند. موسیقی این اثر پتانسیل بسیار زیادی برای اضافه شدن سبک داب استپس داشت که با توجه به شعر و جو کار، معجونی بسیار گوارا و دلنشین می ساخت که نمونه اش را در موزیک ایران نداشته ایم. هرچند همانطور که بالاتر اشاره شد، همین تکرار و سایکل نت ها، حداقل امکان را برای مهراد برای خلق این اثر مهیا کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تند نرو هم مانند قرمز در ظاهر یک داستان عاشقانه همراه با مقداری تخیل است! ولی در بطن خودش می تواند نمایانگر مسائل دیگری باشد. ورس هیدن حالت استوری تلینگ دارد که یک داستان را با جزیئات زیاد بیان می کند و البته یکی از دلـایلی که مخاطب می تواند به راحتی با این ترک ارتباط بگیرد همآهنگی بسیار خوب مهراد با فضای آهنگ است. تند نرو داستان کسی است که بعد از همه ی تجربه ها دوباره تو سراشیبی مسیره و در بازه ی حساسی از زندگیش قرار میگیرد. بسته به شخص می تواند مربوط به لحظه ی سرنوشت ساز یک رابطه ی عاطفی باشد یا اینکه توهات حاصل از مصرف محرک! که البته اصطلاحات زیادی که مختص به مصرف این نوع مواد است در طول تکست مشاهده می شود و استفاده از کلمات و عباراتی مانند : شاید ، عجیبه ، لـابد ، چرا ، نصفه کاره ، یه چیزی غلطه و... نقش پررنگی در به وجود آوردن فضای پر از شَکی که در طول ورس مهراد شاهد هستیم ، دارند. مهراد داستان خودش را جدا از بُعد های زمان و مکان بیان می کند که البته برداشتی که در ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم را محتمل میسازد.
" شاید از بی خوابیه زیاده احتمالش " ، شاید از بیخوابیه زیاده ( بیخوابی زیاد ) یا زیاده احتمالش... که البته دومی صحیحه به خاطر اینکه در حالت اول " احتمالش " بدون هیچ قید و قعلی میماند و معنا از دست میرود و این دوگانگی فقط متوجه شنیدار هست. و اما سامان با نوع توصیفی که انجام می دهد سعی می کند حس های مختلفی را به شنونده برساند همانطور که بعضی قسمت ها را مثبت و بعضی قسمت ها را دلهره اور به تصویر کشیده! تیونی که روی صدای سامان هست کاملـا با فضای آهنگ همخوانی دارد و ورس را دلنشین کرده است. داستانی که سامان تعریف می کند ، داستان جالب و البته غیر منتظره ای است. آوردن بعضی عبارت های مربوط به محرک ها ( مانند اسید! ) در این ورس باعث می شود شنونده ای که با این مسائل آشنا است این برداشت ها را هر قدر هم از اصل آهنگ دور باشند در نظر بگیرد! همینطور آوردن صدای زنگ ساعت با وجود این که داستان های آهنگ خارج از بعد زمان مطرح شدند!
قافیه های چند هجایی خصوصا قافیه های دوکلمه ای در بیشتر ورس استفاده شده بود که باعث می شود آهنگ از لحاظ قافیه در حد خیلی خوبی قرار بگیرد. { یکی از خصوصیات این نوع ورس های داستانی ( استوری تلینگ ) این است که پیوستگی خیلی خوبی بین ابیات هر ورس و در مجموع موضوع کلی آهنگ برقرار است و همین کمک زیادی به تصویر سازی مخاطب می کند و همین نکته باعث می شود شنونده با آهنگ ارتباط برقرار کند }
13- همین کِ هَ:
بررسی کلی:
"همین کِ هَ" با سبکی مستقل نسبت به بقیه ترک های آلبوم است که در این ترک شاهد سومین و آخرین حضور سهراب ام جی در این آلبوم هستیم. از ویژگی های جالب این ترک استوری تلینگ متفاوت هرکدام از اعضا در ورس ها است. بطوری که هرکدام از ورس ها با دیدی متفاوت به موضوع پرداخته است که البته هیچ کدام از ورس ها را نمی شود بی ربط به موضوع ترک یعنی " همین کِ هَ" دانست. بقولی همین که هست!
اما موزیک و سایر لحاظ های فنی ترک در نوع خود بی نقص و حرفه ای است.
بررسی جزئی:
با شروع آهنگ با صدایی افکت مانند روبرو میشیم که کنجکاوی مارا برای حدس زدن این که با چه چیزی روبرو هستیم تشدید می کند... شروع درام و ملودی مصادف می شود با شروع سامان ویلسون... از همان شروع آهنگ می شود فهمید که تمرکز اصلی مهراد هیدن به ملودی و پترن هایی که در این قسمت خودنمایی می کند بوده و ساختار درام به مانند کار های گذشته ساختاری پیچیده را دنبال نمی کند
درام این کار از چهار میزان برای تکمیل شدن و سیر تکرار استفاده می کند به صورتی که در دو میزان اول از کیک / کلپ و در دو میزان دوم کیک کیک / کلپ تشکیل شده است
نکته جالب این ترک شنیده نشدن صدای های_هت ( هیت ) میباشد... در صورتی که در اکثر ساخته های مهراد هیدن از این صوت استفاده شده است... و نکته جالب دیگر ای که وجود دارد این است که مهراد هیدن این عنصر را نیز دچار تغییر می کند در کارهاش و به نوعی از روتین بودن و لوپ بودن آن جلوگیری می کند... در صورتی که در بیش از 90 درصد کارهای شنیده شده های_هت از یک چینش از ابتدا تا انتهای کار پیروی می کند... به طور مثال در ترک تلفات جنگ ( اسفند سال 1388 ) های_هت نقش اصلی را ایفا می کند... به طوری که در اکثر ساخته ها های_هت تنها نقشی تزیین مانند را ایفا می کند... در آن ترک های_هت دو میزان یکبار در چینش دچار تغییر شده و این تغییر هر دو میزان یکبار مجزا از تغییر قبلی میباشد ( به طور کلی دو مدل میباشد )
ملودی کار مانند صدایی سوت مانند ( که در کار های وطنی از یکی از اثر های فرهاد مهراد تقریبا پا به عرصه وجود گذاشت ) میباشد و در چهار میزان ادامه دارد و زمانی که وارد میزان های فرد میشویم این ملودی باز شنیده می شود ... در میزان های جلوتر پترن هایی اضافه شده به بیت که یکی از این پترن ها همان نت های اجرا شده ملودی اصلی را اجرا می کند ( چیزی مانند بک ملودی لاین پایین تر از لاین اصلی ترک چرا بدی ) و پترنی دیگر اسنف مانند بوده که تقریبا دارد نقش های_هت را برای این بیت بازی می کند
در میزان های شش به بعد از سر میزان های فرد صدایی دمبک مانند نیز اضافه شده به پترن ها و سیر اضافه شدن پترن ها تقریبا تا میزان های پایانی ورس نیز ادامه دارد... به نوعی که تقریبا ( به طور مثال ) در میزان های انتهایی نزدیک به پانزده پترن در حال اجرا میباشد
با شروع کوروس به واقع تمام زمینه دچار تحول شده و ملودی اجرا شده تا بدین جا و درام حذف شده و پترن هایی که تا به حال در حال اجرا نبودند اجرا شده و در میزان های بعدی درام به همراه ملودی نیز به کار اضافه می شود
از نکات گفتنی در کوروس فضای خالی آخر کوروس میباشد که این فضا چهار میزان ادامه داشته... و چیزی مانند بریج میباشد ولی از آنجایی که در طول آهنگ سه بار تکرار می شود نمیتوان به آن بریج را نسبت داد
در ساختار پیش فرض کار ها این حرکت جایی نداشته و در دو حالت میتوان بریج را در کارها ( به طور متداول... نه قانونا ) بررسی کرد
کار هایی که بریج دارند و اکثرا این بریج قبل از ورس آخر میباشد... به مانند آهنگ های تابستون کوتاه و زمین صافه... و یا حتی کارهایی که بریج دارند و بریج قبل از ورس یکی مانده به آخر میباشد... به مانند آهنگ زندگی منه...
حالت دوم هم می شود کارهایی که اصلا دارای بریج نمیباشد! مانند ترک کوکولی کو...
( ساختار در دو ورس بعدی به مانند ورس اول )
بررسی فنی:
ابن اثر به دسته های اصلی تکست و آهنگسازی تقسیم میشود. عوامل دیگری چون تکنیک و وکال اهمیت زیادی در این اثر ندارند. اما تکست. موسیقی "رپ" یک موسیقی به نوعی Outlaw و تا حدودی کثیف است. آن لباس های شیک سبک Jazz را ندارد و همچنین خالی ار هرگونه ادبیات وزین "Pop" کلاسیک است. موسیقی "رپ"، کلام، گفتار، لغات و فرهنگ خاص خودش را دارد. برای مثال: استفاده ار کلمه "سرا" توسط سامان، نه تنها هیچ جایی در گفت و گو های عادی مردم ندارد!، بلکه در موسیقی ای چون "رپ" بسیار خارج از عرف است. از لحاظ معنایی، ورس های یک و دو از مفاهیم نزدیک تر و موضوعات هم رَده تری استفاده کرده اند که انسجام خوبی را نشان میدهند. اما ورس آخر که متعلق به سهراب است به موضوعات دَم دستی تر اشاره کرده است که این سوال را برای ما پیش می آورد که اگر این ورس نبود، واقعا چه اتفاقی می افتاد؟ آهنگسازی اثر نیز در نوع خود جالب است. ساختار نوآورانه ای که کمتر شاهد آن هستیم. قلب تپنده این کار "ملودی" است که با همان صدای سوت در طول اثر جریان دارد و زمینه ای خوب برای کیک/کلپ ها محیا میکنند. تعدد پترن ها و البته بعضی ساختارشکنی ها توسط هیدن نیز در نوع خود جالب هستند. استفاده از "آوا" در نقش ملودی اصلی در موسیقی های جدی چند وقتی است که باب شده است و نمونه هایش را در سبکی چون "Synth Pop" میبینیم. نمونه دم دستیش هم گروه خواهران دو قلو "Say Lou Lou" است که به تازگی اولین آلبومشان منتشر شده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
همین که هه به این موضوع میپردازد که باید خودت تو اولویت باشی و خودت شرایط و عوض کنی.
بیت مناسبی که آهنگ دارد باعث می شود شنونده از ابتدا با اشتیاق بیشتری به آهنگ گوش بدهد سامان در آغار از قناعت میگوید و بعد هم از تفاوت ادم ها صحبت می کند. ویلسون بعضی قسمت های ورسش را بین ضرب میخواند که تکنیک جالبی را اجرا می کند. ورس دارای قافیه های چند هجایی و قافیه میانی تکی است و ورس خوبی از لحاظ رایمینگ میباشد.
مهراد دارد یه شخصیتی و معرفی می کند و با دقت تمام ، جزیئات شخصیتی اون فرد رو بیان می کند. مهراد در این ورس استایلی محکم و قوی دارد که به توصیفش کمک می کند و نقش عمده ای در تعریف کردن فضایی که میخواند دارد.
ورس سهراب بیشتر لحن کنایی دارد و با توجه به حاشیه های زیادی که رپ فارس در این چند ساله اخیر داشته ، ممکن است شنونده از این لحن برداشت های سوء بکند و هر قسمت از تکست را به یک رپر مربوط بدوند. اما نباید فراموش کنیم که با توجه به فضای آهنگ برداشت های غیر حاشیه ای هم محتمل است.
سهراب فلوی خیلی خوبی دارد که باعث مانور بیشترش رو بیت شده در نتیجه وکال خیلی با بیت همآهنگه.
سهراب هم یک آدم بی اعتماد به نفس را توصیف می کند که با ظاهرنمایی میخواهد دنیا را عوض کند اما نمی داند که باید از خودش شروع کند!
14- ال و ال:
بررسی کلی:
ترک ال و ال را می شود نسخه جدیدی از ترک های محبوب و بیاد ماندنی "پارتی" و " از خزر تا خلیج فارس" دانست. در این قسمت از این بررسی به شباهت های این ترک اشاره خواهیم کرد:
• مضمون و استوری تلینگ این آهنگ شباهت زیادی با آهنگ "پارتی" دارد.
• کوروس آهنگ بسیار شبیه به ترک پارتی اجرا شده است.
• همکاری سامان در کوروس به مانند " از خزر تا خلیج فارس "
• شماره دهی سامان ویلسون در این آهنگ بی شباهت آدرس پستی دادن مهراد هیدن در "از خزر تا خلیج فارس" نیست.
همونطور که ذکر شد نوستالژی این ترک بنوعی تداعی کننده دوران قدیم زدبازی است. و در دسته ترک های شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم قرار نمی گیرد.
بررسی جزئی:
در ابتدای کار ما با صداهایی ( مثل این که ضبط شده ) از سوار شدن و استارت خوردن پورشه هستیم ( که آن هم با توجه به عکس های موجود... پورشه کاین است)
البته این صدا ها تا همین جا فقط کاربرد ندارد و در اواسط کار نیز به کررات به نوعی پترن محسوب شده و در جای جای کار شنیده می شود
قبل از مواجه شدن با درام... ملودی و بیس همراه با ملودی در ابتدا خود نمایی می کنند و بعد از چند میزان با افکتی که حالتی پاساژ مانند دارند وارد کوروس میشویم
در این جا درام به کار اضافه شده و نسبت به ترک قبلی ساختاری پیچیده تر دارد... من برای تشخیص درست و کامل این ساختار نیازمند هدفون های زیادی شدم و از آنجایی که صدای کیک مقداری پایین است و در حین اجرا با پترن های دیگر همزمان شده تشخیص دقیق این ساختار کمی مشکل می شود
ساختار این درام هم در کیک و هم در کلپ دچار تغییر می شود ... امری که کمتر به چشم می آید که در ساخته های هنرمندان به کار رود... بدین دلیل که اکثرا کیک در ساختار درام ها دچار تغییر می شود
در این کار نحوه چینش درام به شکل... کیک / کلپ... کیک کیک / کلپ ( فاصله کیک دوم بسیار کم است با کلپ ) / کیک کیک کیک / کلپ... کیک کیک / کلپ کلپ
همان طور که ذکر شد درام این کار ساختار پیچیده ای دارد و فواصل اکثرا در حال تغییر میباشد و کیک در بیشتر موارد در زمانی جدا از زمان های متداول شنیده می شود
به این چاشنی عجیب های_هت را نیز باید اضافه کرد... که این های_هت هم تقریبا ضد ضرب است... بدین معنی که در فواصل میان میزان ها دچار تغییر شده و باعث شده که درام این کار پیچیده ترین درام این آلبوم نیز از نظر نگارنده لقب بگیرد
با شروع کوروس ملودی ای که در اینتروی کار اجرا شده دچار تغییر نشده و تنها به اضافه شدن درام بسنده شده است
نکته ای که باشد ذکر شود صدایی بیس مانند ( که در ابتدا با نت دو پیانو اشتباه گرفته شده بود ) به گوش میرسد که سر ضرب در میزان های فرد به گوش میرسد
در میزان های جلوتر در ورس اول شاهد تغییر نت های ملودی هستیم که نت های بالاتر را اجرا می کند که صدای بیس سر میزان های فرد نیز قطع می شود ... این روال تا قبل از شروع کوروس ادامه دارد
لازم به ذکر است که در قسمت های مختلف از این ورس صدای ماشین نیز شنیده شده ( و جالب تر اینجاست که دقیقا زمانی شنیده می شود که با محتوای اجرا شده نیز همخوانی دارد... در را از دستم اگه تونستی... نگه داشتن هارمونی حتی با موضوع متن )
ساختار های ورس بعدی و کوروس ها به مانند بالا
بررسی فنی:
"ال و ال" اگر واقعا بر رویش (از لحاظ تکست) سرمایه گذاری میشد، بدون شک محبوب ترین ترک این مجموعه انتخاب میشد. طرفدار با پس زمینه فکری "از اون ته صدا میآد آقا ویسکی کو؟ / صدای کیه اومد سامان ویلی بود" این ترک را پلی میکند. همه چیز هیجانی و خوب شروع میشود. صدای غرش موتور و سپس اس ام اسی که حاوی آدرس پارتی است. بعد هم کروس مهراد که به اقتضای سبک کار، خوب است و بر روی بیت نیز خوش نشسته است. اما با شروع ورس سامان، شعله امید شنونده هر لحظه کم سو تر میشود. زدبازی ای که در ایران اکثرا آنها را با سبک و آهنگ های پارتی میشناسند "به دنبال بادکنک" هستند!!! اصرار سامان بر نیمه فست خواندن ورس ها با وجود مشکل های عمده نفس گیری در طول آهنگ در نوع خود تعجب آور و سوال برانگیز است. آهنگسازی این اثر نسبت به دیگر آثار، از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. از این میان میتوان به استفاده از فواصل کوتاه و همچنین فراز و نشیب های مداوم اشاره کرد که واقعا موسیقی، مورد بی لطفی تکست قرار گرفته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اکثریت آهنگ سامان به تعریف از خودش میپردازد و توانایی هایش را به رُخ میکشد. و به نوعی با لحن تحقیر و زبان کنایه به گروه های مختلف جامعه اعتراض می کند. به جز تم رجز خوانی که به بیشتر آهنگ حاکم بود یک لحن طنزی هم گهگاهی داخل آهنگ استفاده شد. سامان این دفعه با فلوی متفاوت و خوبی با بیت همآهنگ می شود و یکی از بهترین فلو های آلبوم را در این آهنگ اجرا می کند. قافیه های میانی تکی و قافیه های چندهجایی تقریبا اکثریت قافیه های تکست را تشکیل میدهند که میتوان گفت از لحاظ رایمینگ در وضعیت خوبی قرار میگیرد. از آنجایی که خلاقیت زیادی را از مهراد شاهد بودیم انتظار نمی رود که مهراد بخواهد یک اجرای خسته کننده داشته باشد و طبق معمول مهراد سعی می کند به صورت جذاب و جدیدی کروس کار را اجرا کند که به خوبی از عهده ی این کار برامده است.
15- شیدا:
بررسی کلی:
پانزدهمین ترک آلبوم با نام "شیدا" یک تجربه جدید و غیرمنتظره دیگر از مهراد هیدن را به نمایش می گذارد. می شود گفت این ترک در دسته ترک های شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم قرار می گیرد. هرکس می تواند دیگاه خود را نسبت به ترک داشته باشد. شخصا سررشته ای از موسیقی سنتی ایران ندارم و هیچ وقت به خود اجازه اظهار نظر در مورد این سبک از موسیقی کشورمان را نخواهم داد. شخصا از شعر مهراد هیدن بسیار حیرت زده شدم و واقعا لذت بردم. شعر و سطح اجرای سامان ویلسون را معمولی و سیامک را واضحا ضعیف می دانم.
بررسی جزئی:
یک چالش بسیار خوب برای بچه های تیم بررسی ... بررسی همین ترک است ... بدین علت که تقریبا بی مانند است برای ما شنیدن چنین کارهایی در این سبک ...
به طور کلی این جور آهنگ ها در دسته ی بیت های ¾ قرار میگیرند ... علت اصلی این امر را میتوان وجود دمبک در درام دونست ... که از این نظر با درام آهنگ های 6/8 کمی شباهت دارند ... منتها در کار های 6/8 تمپوی کار بالاتر میباشد ... و جدا ار معقوله ی ملودی ... ساختار درام کاملا متفاوت میباشد
به نظر من ... علت اصلی کمتر شنیده شدن این جور کار ها معقوله ی هارمونی میباشد که اصل تعادل و بالانس نگه داشتن اون ... در این نوع کار ها امری پیچیده است
معقوله ی هارمونی شاید برای همه ی گوش ها قابل تشخیص نباشد ... ولی در این جور کار ها ... حتی کسانی که زیاد هم اهل فن نیستند نیز به راحتی میتوانند متوجه وجود ایرادی هر چند نا معلوم در آهنگ شوند
در این ترک نقش ملودی رو استرینگ بازی میکنه که این ملودی رو در اینترو و در کوروس مشاهده میکنیم
در طول ورس درام که متشکل شده از دمبک و کیک های متوالی همراه با های_هت به صورت پیوسته و نزدیک به هم شنیده میشود
البته در طول ورس نیز صدای استرینگ شنیده میشود به صورتی که در طول ورس دچار تغییری نمیشود
نکته ی جالب این کار ... وجود بریج بسیار زیبا میباشد ... که بعد از اجرای کوروس دوم و قبل از ورس مهراد هیدن میباشد
در این بریج درام قطع شده ... صدا دچار افکت شده و در جلو تر صدای دمبک ریورب شده به گوش میرسد و با پاساژی به استقبال ورس دوم میرویم
بررسی فنی:
بدون شک ضعیف ترین و بدترین اثر این مجموعه، با فاصله و بی رقیب نسبت به باقی آثار "شیدا" می باشد. در نظر ابتدایی این کار از ریشه و پایبست ویران است. نظم پارسی + رپ آمریکایی!!! هیچ گاه، حتی با اولین کار "تهم" (که سال ها پیش انتشار یافت) که نسبت به اینکار بسیار قوی تر هم بود، نتوانستم با این ژانر ((مَن در آوردی)) رپرهای ایرانی ارتباط بر قرار کنم. برای گوشی که Scratch های DJ Premier و موسیقی ادغام شده با Funk از Dr. Dre را شنیده است، این هم نشینیِ تظم پارسی و رپ نه تنها غیرقابل هضم است، بلکه شوک آور و تعجب بر انگیز است. عوامل دیگری هم بر ضعیف بودن این اثر دخیل هستند. نمونه بارز آن، خواننده کروس "سیامک" است. اگر به اجرای او گوش کنید، همیشه یک حالت Rush و عجله در اجرای او مشهود است و همچنین عقب افتادن از تایمینگ نیز از دیگر نکات قابل اشاره است. ضعف دیگر او نوع صدای اوست. هر شخصی که بتواند به صدایش تحریر بدهد و نُتی را بکشد، سنتی کار نیست. تمامی این عوامل دست به دست هم دادند تا "سیامک" یک تنه عقبه ستودنی و کُهن موسیقی سنتی ایران را بلرزاند. فاکتور دیگری که ضعف این اثر را بر دوش میکشد، آهنگسازیست. هرچند در این میان هیچ خُرده ای از "هیدن" نمیتوان گرفت زیرا این نوع موسیقی و این نوع آهنگسازی کیلومترها دورتر از حوزه تخصصی و کاری اوست. بقول خارجی ها: it's out of his league. "شیدا" را میتوان یک کار "ریسکی" بی ثمر مانده و یا یک کار "دِلی" از اعضا نام گذاری کرد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
کروس کار خیلی زیبا نوشته شده و به صورت کاملـا" متناسبی با فضای کار خوانده شده و اون حس کلـاسیک و سنتی که در کل کار شاهدش هستیم در کروس هم رعایت شده است. و در عین حال که دارای تنوع میباشد ارائه دهنده ی سبک جدیدی هم است. سامان با موضوعی که انتخاب کرده توانسته شباهت زیادی به شعر کلـاسیک ادبی در تکستش ایجاد کند. کلیت موضوع این ورس در ستایش خدا بود به علـاوه یک نگرش فاعل و مفعولی که در طول ورس وجود دارد همینطور در تعدادی از ابیات خدا ، مخاطب قرار میگیرد و جز یک قافیه که فقط رایم رپ بود الباقی قافیه ها هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ بودند که این کار سختی هست و تسلط زیادی میخواهد. فلو و استایلی که سامان در آهنگ اجرا میکرد ناخوداگاه مخاطب را به یاد پرده خوانی و شاهنامه خوانی میاندازد که سامان با این استایل به نوعی منحصر به فرد ظاهر شد. موضوعاتی که تو ورس مهراد بیان می شود بیشتر پند گونه است که قالب شعری کلـاسیک رو به یاد شنونده می اندازد. انتخاب کلمات خیلی هوشمندانه بوده و تعداد لغات استفاده شده در این ورس زیاد است. لغاتی که در زبان عامیانه استفاده ی چندانی ندارد ولی با این استایل اجرا و تکست همخوانی زیادی دارند. به علـاوه قافیه ها به صورت یک قافیه و یک ردیف چیده شدند به همین خاطر تکست این ورس شباهت زیادی به شعر ادبی دارد. انواع ارایه های ادبی از جمله تناسب - استعاره - کنایه و... در این ورس دیده می شود. تنها تفاوتی که بین این تکست و یک شعر کلاسیک ادبی وجود دارد رعایت نکردن وزن عروضی در همه ی بیت های این تکست بوده ولی از ابعاد دیگر بسیار به شعر های کلـاسیک نزدیک است.
16- بزرگ:
بررسی کلی:
می توان گفت از بین همه ترک های آلبوم، ترک بزرگ پراهمیت ترین ترک آلبوم محسوب می شود. چراکه هم همنام گروه جدید مهراد هیدن و سامان ویلسون است و هم همنام با اولین آلبوم از آن ها! پس این ترک حرف های زیادی هم در موزیک و هم در محتوا برای گفتن دارد! در موزیک این ترک از تکنیک ها و افکت های زیادی برای بالا بردن تاثیرگذاری آن بر شنونده استفاده شده است. صداهای طبیعی موجود در این ترک حس خوبی به شنونده القا می کند. شخصا معتقدم موزیک این ترک با ریزبینی های بیشتر می توانست آن را به یکی از فوق العاده ترین ترک های موزیک کل دوران تاریخ ایران تبدیل کند چراکه با لیریکسی فوق العاده و حرفه ای از مهراد هیدن و سامان ویلسون طرف هستیم. همان گونه که در بررسی آلبوم بزرگ گفتم در این آهنگ پیشنیه و چگونگی تشکیل گروه بزرگ به زیبایی هر چه تمام تر توسط مهراد هیدن با استفاده از هنر نمادگرایی معرفی می شود و هدف و چگونگی آینده کاری این گروه توسط سامان ویلسون نشان داده می شود.
بررسی جزئی:
بدون هیچ شکی... این ترک... ترکی است که مهم ترین ترک این آلبوم بوده و حتی اسم آلبوم را نیز همراه با خودش یدک میکشه... پس به طور یقین توجه تولید کنندگان این اثر... نسبت به این کار... مطمئنن باید متفاوت بوده باشه نسبت به ترک های دیگر موجود در آلبوم
قبل از گوش کردن به این آهنگ انتظار روبرو شدن با بیشترین پترن ها را داشتم... به مانند ترک قرمز... ولی گویی نظرم اشتباه بود و با ساختاری محتاطانه تر روبرو شدم... بدین منظور که مهم ترین نکته برای سازنده ترک به وجود آوردن هارمونی خاص... احساسی جلوه دادن بیت به ویژه برای ورس اول که دقیقا تل استوری میباشد
بیت این آهنگ بیشتر حالتی حماسی مانند دارد... از دو نوع درام در این کار استفاده شده است که اکثرا در کار های 6/8 و حتی موزیک های 4/4 با تمپوی بالا استفاده می شود
این درام در ابتدای شروع آرش از ساده ترین ساختار بدست می آید... یعنی کیک / کلپ... کیک / کلپ
ولی در کوروس این درام به اصطلاح جا افتاده و روتین تر دوقولی میباشد... ولی در اصل از کیک هایی کم و در مقابل از کلپ هایی زیادتر در فواصل کمتر به وجود آمده است... این درام برای گوش بسیاری از آهنگ سازان داخلی آشنا میباشد... بدین منظور که به صورت لوپ در برنامه ای مانند اف ال استدیو یافت می شود ... البته ذکر نکته قبلی اشاره که هلو برا تو گلو بودن درام ندارد... و از همین درام ( چیزی شبیه به این درام ) درترک مرسی کلی نیز استفاده شده است
از افکت های زیادی در این ترک استفاده شده است... به مانند صدای رعد و برق... و حتی صدای عجیب که در اوایل ورس موجود است و من متوجه نوع این صدا نمیشوم
ملودی قالب بر این کار متغیر است... منظور از این جمله این است که ملودی در حال تغییر میباشد... از پیانو به نت های گیتار که با حالتی فید این در اواسط ورس اول به کار اضافه می شود ... به جای اضافه شدن پترن های زیاد در میزان های ورس... به افکت هایی مرتبط با موضوع اکتفا شده است... که این منظور را به نویسنده القا می کند که خواسته سازنده تمرکز بیشتر شنونده به متن کار میباشد
بعد از فاصله به وجود آمده در اواسط ورس اول و با شروع دوباره مهراد هیدن... فضای قالب بر کار از ملودی به درام تغییر می کند... بدین حالت که ملودی نقشی کمتر را اجرا کرده و در فواصل دورتی نسبت به قسمت اول ورس شنیده می شود
ساختار کوروس شبیه به کوروس ابتدای کار میباشد... با این تفاوت که ملودی دیگر نت های پیانو نیست و به طور کلی درام تغییر کرده است
همان طور که در ابتدای بررسی این آهنگ گفته شد... بر روی این آهنگ تمرکز بیشتری شده است... چون ساختار ورس ها با یکدیگر متفاوت میباشد... در ورس دوم ملودی قالب بر کار پیانو میباشد... و در اواخر ورس نیز های_هت که جای خالیش بسیارحس میشد نیز به کار اضافه می شود
بررسی فنی:
"بزرگ" یک کار تماما ایرانی است. اول باید به این موضوع اشاره کرد که این اثر در دسته آثاری گنجانده میشود که آهنگ برای تکست ساخته شده است. بیت "بزرگ" همانطور که گفته شد، یک بیت عادی و روتین ایرانی است که مخصوص رپ کردن با ادبیات و قافیه های پارسیست. از لحاظ معنایی شاید "بزرگ" یک سر و گردن از دیگر آثار این مجموعه بالاتر باشد، اما از لحاظ موسیقیایی اینگونه نیست. به مراتب آهنگسازی های قوی تری را از "هیدن" در این آلبوم شنیده ایم که این سوال را برای ما پیش می آورد که چرا او به همین سطح، آنهم برای Title Track این آلبوم بسنده کرده است. روند موسیقیایی (حتی در کوروس) به جز اضافه کردن چندین افکت تا حد بسیار زیادی ثابت است. حتی اگر تغییرات ملودی (در قسمت هایی کم رنگ شدن و شیفت شدن بین نت های پیانو) را به قولی ار بالا و در یک بازی کلی و یا بر روی یک نمودار مشاهده کنیم، به صحت گقته بالا پی میبریم. در کل به نظر میرسد دقت و زوم بیشتری بر روی اینکار، نسبت به دیگر آثار اعمال شده است که همین امر فاکتور ریسک را از ذهن آهنگساز خارج کرده است. شاید اگر تکست و ریتم "بزرگ" جور دیگری بود، مجال بیشتری برای "هیدن" و آهنگسازی او محیا میشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آهنگ با صدای پر قدرت و دلنشین آرش دارا شروع می شود که حضورش در آلبوم انتخاب هوشمندانه ای بود و اتفاقا ترک هایی که در آن ها گروه را همراهی می کند کامل با استایل و صدا ی آرش همآهنگ هستند.
در این آهنگ هم آرش دارا به بهترین نحو قسمت های مربوط به خودش را اجرا می کند. در این ورس مهراد شعرش را در قالب یک داستان بیان کرده و توصیف های دقیق و سنجیده ای می کند و یک تِـم ادبیات کـتـابی را ایندفعه به شعرش اضافه می کند که باعث ایجاد تنوع می شود و اتفاقا خیلی موفق هم عمل کرده است و تکست در سطح بسیار خوبی قرار دارد. شنونده با کمی دقت تو داستانی که تعریف می شود ناخوداگاه یاد داستان شروع " زدبازی " و گروه " بزرگ " میافتد که میتوان گفت ورس سامان تاییدیه ای برای داستانیست
که مهراد توصیف می کند. ورس مهراد شامل قافیه های میانیست ، البته بعضا به صورت ، هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ (کلماتی که هم در رپ قافیه هستند و هم در ادبیات فارسی ) ترکیب شده که به تم آهنگ نزدیک است. سامان در این ورس دلیل نوع تکست نویسی جدیدشون رو اعلـام می کند که اشاراتی به اینکه هدف از در پیش گرفتن این نوع شعر و اجرا ، ساختن مجموعه ای است متفاوت با بقیه مجموعه هایی که مخاطب تا به حال شنیده. سامان ورسش را با استایلی آرام اجرا کرده که مناسب با ملودی بک گراند کار است. در ورس سامان قافیه ها بیشتر به صورت تک قافیه و یک ردیف نوشته شده است که به فضای کلی کار و ورس مهراد نزدیک است. بزرگ پاسخی است از طرف سامان به اکثریت انتقاد هایی که پیش بینی کرده است!
17- وایسا:
بررسی کلی:
هفدهمین ترک آلبوم با نام "وایسا" یکی دیگر از ترک های پر انرژی و شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم است که محبوبیت چندانی در نظر شنوندگان ندارد. در حالت کلی این ترک نسبت به بقیه ترک های آلبوم بسیار معمولی است و حرف زیادی هم از لحاظ اجرا و هم از موزیک برای گفتن ندارد.
بررسی جزئی:
شروع بیت در این آهنگ با شروع اقسام به وجود آوردنده ملودی میباشد... که در ادامه کامل تر شده و زمانی که کامل می شود کلپ نیز اضافه شده و تا قبل از شروع کوروس کلپ به تنهایی در کنار ملودی خود نمایی می کند
ساختار بیت در این ترک شامل... کیک کیک / کلپ... کیک کیک کیک / کلپ... کیک کیک کیک / کلپ ... کیک کیک کیک / کلپ... چندین کیک متوالی / کلپ
های_هت نیز در فواصل میان کلپ ها دو بار به صدا در می آید و در ادامه تغییری در ساختارش به وجود نمی آید
ملودی این کار توسط ساز های اصلی که در این آلبوم نواخته شد زده نشده است و از این لحاظ در سبکی مقابل با اکثر کار های آلبوم قرار دارد
این ملودی بدین ترتیب است که ساختارش کم کم تکمیل شده و بعد از تکمیل توسط ملودی ای دیگر تکمیل می شود و در میزان های بعدی و جلوتر از ورس اول این موضوع تشدید می شود
بررسی فنی:
"وایسا" یکی از موفق ترین حضور های "دارا" در این مجموعه است. همه چیز برای او در طول اثر خوب پیش میرود و اجرای او نیز خوب بر روی جَو کار سوار است. آهنگسازی "وایسا" از شروع تا پایان رشد میکند. ملودی، کلپ و سپس کیک. گیتار الکترونیک هم در کروس خودنمایی میکند. از این ایده که "هیدن" برای قسمت هایی (مخصوصا کروس ها) که دارای کلماتی که پایانشان با هجاهای بلند است، از گیتار الکترونیک استفاده میکند، در کارهای پیشین نیز دیده ایم. همانطور که گفته ایم بلوغ این اثر حتی تا آخرین لحظات هم ادامه دارد، تا آنجا که حتی در زمان 03:38، "هیدن" تازه دست به گیتار میشود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
وایسا ، ایستادن جلو سختی ها ، پیشرفت و رد شدن از مسیر نهایی!
در شروع مهراد می گوید وقتی از خودت مطمئن باشی کاری به هیچکسی نداری دیگه ، بعدش با بیان اراده و داشته هاش مخاطب را به نوعی به یک چالش دعوت می کند. بخش عمده ی قافیه های ورس مهراد را قافیه های چندهجایی تشکیل میدهند. هر دو قافیه در این ورس از لحاظ وزنی خیلی به هم نزدیک هستند که بخشی از آن به " دلیوری " خوب و مناسب قافیه ها در اجرا و بخش دیگرش هم به انتخاب دقیقی که هیدن در انتخاب کلمات کرده است کرده برمیگردد. به علـاوه از قافیه های میانی هم در این ورس استفاده شده است. از آرایه ادبی در این ورس ها میتوان به واج آرایی اشاره کرد " وقت من طلـاس تلـاشم سخته مثل تخته سنگ... " در ورس سامان شاهد قافیه های چند هجایی و قافیه میانی هستیم و استایل خوبی که سامان در این آهنگ پیاده کرده باعث می شود تا ورسش به مراتب جذاب تر شود.
18- پاشو:
بررسی کلی:
ترک "پاشو" در لحظات پایانی آلبوم بدون حضور سامان ویلسون و بدون وجود رگه ای از سبک هیپ هاپ به مضمون اصلی آلبوم ادامه می دهد. این ترک در نوع خود پرانرژی است و ساختاری مناسب برا پلی شدن بر سیتم ماشین ها دارد و همچنین با توجه به سبک پاپ آهنگ، بخوبی می تواند بیشتر سلیقه های موزیک را در بر گیرد و در عام مردم نفوذ پیدا کند.
بررسی جزئی:
در ابتدا درام به صورت کیک های متوالی به صدا در میاد ... و ملودی نیز به مانند صدایی کیبورد با فعال بودن گزینه ای به مانند اکوردیان به گوش میرسد ( کیبورد )
با شروع آرش دارا همون کیک نیز حذف شده و بعد از چهار میزان دوباره همه چیز به حالت قبلی بازمیگردد ... بعد از پایان اجرای آرش ... کیک و کلپ با هم شروع به نواختن میکنند به همراه نت های گیتار در نقش ملودی
با شروع ورس ... درام شامل تغییری نشده اکورد چهار میزان به چهارمیزان دچار تغییر میشود و در فواصل نسبتا دور ملودی نیز شنیده میشود
بررسی فنی:
هم سویی "پاشو" با آهنگ "Lift me Up" از آلبوم جدید David Guetta از لحاظ معنایی و موسیقیایی شاید امری بی راه نباشد! شاکله اصلی هر دو اثر کیک + بیس هست و مضمون هر دو اثر نیز چیزی نیست جز امید. اما در دستان "دیوید" ابزاری چون صدای خاص و خارق العاده Nico است و کوله باری از تجربه آهنگسازی موسیقی الکترونیک. هرچند که مقایسه مشی و خط کاری "هیدن" با "دیوید" امری بیهوده است اما نکته جالب و مد نظر من، یکسان بودن خواسته ها و ایده های "هیدن" با چنین فردی، آنهم در بالاترین سطح موسیقی جهان است. این امر نوید آنرا به ما میدهد که شاید بالاخره سازندگان موسیقی ما، به مرحله ای فراتر ار خوراکی عادی برای شنوندگان عادی فکر میکنند و البته صدها افسوس از اینکه آهنگسازان ما ابزار پرودوسرهای خارجی را ندارند. برای مثال حتی یک خواننده حرفه ای زَن در جامعه هیپ هاپ ایران نیست. خواننده ای که صدایی بقول خودمان Dope داشته باشد، دانش موسیقی رپ را داشته باشد و از تکنیک های آن نیز یا خبر باشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در اکثر آهنگ های آلبوم از نظر تکست ، اجرا یا آهنگسازی با خلـاقیت هایی مواجه میشویم که بیشتر به گوشمان نخورده است.
" همیشه پنج تا پیچ قبل به نظر اخریه... " از خلـاقیت های دیگه ی این آلبوم است که باعث به وجود آمدن یک حس مشترک بین گروه بزرگی از افراد است. هر کسی در طول عمرش حتما این عبارت را تجربه کرده و این جمله اعتراض گونه را احساس کرده است. تشبیه جاده به مسیر زندگی که در سرتاسر شعر استفاده شده باعث به وجود آمدن جملـات استعاری گوناگون شده است. در این ترک هم مهراد و آرش خودِ انسان را عامل اصلی رسیدن به هدف ( خودشناسی - تا شاید باز بشه خودمو پیدا کنم ) میدانند و در این جهت مفاهیمی چون خود ساختگی ( دورت کسی نیست ) ، اراده ( پاشو ) ، تلـاش ( پرواز کن اوج بگیر) را مطرح می کنند و همچنین محرک هایی که در طول مسیر برای ادامه مورد نیاز است ( یادم میاد سختی وقتی رد میشم از خط پایان )
19- خورشید:
بررسی کلی:
این ترک در عین حال که آخرین ترک آلبوم "بزرگ_جلد دوم" محسوب می شود به نوعی آخرین آهنگ زدبازی است که هواردان برای شندین آن ماه ها به انتظار نشستند. همانطور که می دانید دمویی از این ترک در مستند زدبازی ساخته اردشیر احمدی پخش شد و ما شاهد صحنه ای از کار گروهی اعضا بر روی این ترک جهت آماده سازی و انتشار آن بودیم. اما این آهنگ بر خلاف انتظارها هیچ وقت در دوره فعالیت گروه زدبازی منتشر نشد.
متاسفانه برخلاف آهنگسازی و هارمونی خوب و فوق العاده موزیک، این آهنگ نسبت به بقیه ترک های آلبوم بازخورد مثبتی از طرف شنوندگان دریافت نکرد.
دلیل عدم استقبال شنوندگان از این ترک را در درجه اول می توان به کوتاه بودن و بنوعی بی نظمی و ناقص بودن لیریکس و ورس های این ترک نسبت داد. و در درجه دوم پخش همان دمو و برآورده نشدن انتظارات و عدم حضور سایر اعضای زدبازی در این آهنگ دانست چراکه اجرایی از سهراب ام جی وسیجل بر روی این ترک به نمایش درآمد که نوید یک آهنگ پرچم دار از زدبازی را می داد.
بررسی جزئی:
ساختار سازنده ی درام این ترک ... از کیک و کلپ به صورت کیک / کلپ ... با فاصله ی کمتر ( این ترک یکی از بالاترین تمپو هارو در بین این نوزده ترک دارد ) تشکیل شده است
استفاده از بیس ( یا حتی عنصری بیس مانند که صدایی شبیه به آن را میدهد ) در جای جای فضای بیت شنیده میشه و نقش اصلی ملودی رو نیز ایفا میکند
های_هت به صورت متوالی و در فواصلی نزدیک به هم به گوش میرسد ... البته در قسمت هایی از بیت اسنیر در فضایی غیر معمول و در ضربی مخالف با درام صدایش به گوش میرسد
پترن ها در این ترک نسبتا گسترده هستند و گاها شاهد مدلاسیون هستیم که البته از این شگرد در ترک های دیگر نیز استفاده شده است
بررسی فنی:
موسیقی "خورشید" را بیشتر در کشور فرانسه و کارهای منتشر شده توسط دی جی های فرانسوی شنیده ایم. فضا سازی در این اثر (در نوع خود) خوب است و همچنین آهنگسازی هم با توجه به بی تجربگی اکثر آهنگسازان ایرانی در این حوزه، متوسط رو به بالا است. نکته ای که نبودش دی این اثر حس میشود، همگام نبودن با موسیقی روز است. این اثر میتوانست به همراه بیس های سنگین تر، استفاده از گیتار بیس و یا ویولن بیس در کنار افکت های خاص شنیدنی تر شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
ترکیب صدا های خاص و زیبای این سه نفر باعث به وجود آمدن آهنگی بسیار جذاب شده. خورشید که ترک آخر آلبوم هست و در واقع همان هدفیه که در طول آلبوم در موردش زیاد صحبت شد اینطور به نظر می رسد که انتخاب این ترک به عنوان آهنگ آخر کاملـا با برنامه بوده چرا که جدای از تکرار واژه ی " آخر " در طول آهنگ با توجه به اشاراتی که در آهنگ هست هنرمندان آلبوم خودشون را انتهای مسیر میبینند و کماکان با بیان نگرشی مثبت و تحریکِ شنونده به پیمودن راه عنوان میکنند که در انتهای مسیر ایستاده اند! ( پرواز کن... منتظرماونور ). بعد از " برقص تا دنیا برقصه " موزیک لوپ و رقص دار هست و کار به صورت بک گراند هست یعنی درگیره لیریک نمیشی و تخلیه انرژی میکنی! سامان هم یک بیت می گوید که هم به خاطرخاطره انگیز بودنش هم جایی که بیان شد معنی خاصی میدهد!
سخن پایانی:
خلق یک ایده؛ پرواندن چندین سبک؛ شروعی در سال 2002؛ دیدگاهی تغییر یافته نسبت به قبل؛ آیا اشتراکی از ابتدا تا بدین جا وجود دارد ؟ جواب ساده است ... هیچ
نگاه کردن به موسیقی جهان و اتفاقاتی که هر یک از هنرمندان رقم زدند، به دو دیدگاه ما را راهنمایی می کند
اثراتی که هیت شدن و خوانندگانی که موج هایی ( به اصطلاح میانه ی خارجی ... ویو ) به وجود آوردند . و اثر هایی عمدتا کم ارزش و در بهترین حالت سوژه ی چند ماهه
بودند گروه هایی که که در چندین سال فعالیت، خود را به درجه ی ماندگاری تا ابد رساندند، شاید مصداق صحبت من اشاره ای به گروه بیتلز باشد، و یا حتی عده ای این گروه رو پینک فلوید بنامند ... متالیکا ... کویین ... کم نیستند این دسته از مثال ها ... میشه حتی این شاخص رو از گروه خارج و وارد خوانندگان تکی کرد، و به بزرگانی مانند الویس پریسلی، مایکل جکسون ( حتی در زمان گروه جکسون فایو ) ... استینگ ... لیونل ریچی ... مدونا ... و ده ها مثال دیگر رساند
هیچ کدام از خوانندگانی که اسمشان ذکر شد، در یک سبک نماندند و گذر زمان تغییری در دیدگاه آن ها به وجود اورد و آن ها را وارد وادیه های جدیدی کرد
به طور مثال گروه پینک فلوید در زمان سید برت در ابتدا بازخوانی اثر های دیگران را میکرد ... بعد از آن کارهایی بسیار هارد و با گستره ی دامنه ی بالا رو به نمایش گذاشت و از زمان گیلمور کمی از آن حال و هوا فاصله گرفت ... و از طرفی مایکل جکسون در دهه ی هشتاد میلادی اکثرا در ژنر آر اند بی فعالیت میکرد و بعد ها به سمت بلوز حرکت کرد
این اتفاق ها برای گروه زدبازی نیز رخ داده است ... گروهی که در ابتدا بر روی بیت های خوانندگان معروف اجرا میکرد و به نوعی فارسی شده ی آثار رو به معرض نمایش درمی آورد ... بعد از چند سال از لحاظ آهنگ سازی بی نیاز شده و از لحاظ اجرا فاز گنگستری دهه ی نود میلادی ( دوران بیگی و توپاک ) رو نشانه گرفته بود ... از سال 2005 به بعد به تلفیق سبک روی آورد و اکثر انقلاب هایی که در اعضای گروه رخ داد در این وادیه از زمان رخ داد ... با برگشت به زمان حال مجددا شاهد فروپاشی ایده های گذشته و رشد کردن ایده های نو هستیم ... ایده هایی که میتوانند از لحاظ محتوا فرهنگ آشفته ی امروز رو هدف قرار دهند ... به جنگ کلیشه ها بروند و در سرتاسر آلبوم به معقوله ای به نام امید اشاره کنند!
نمی شود چشم بسته لب به تحسین گشود و این حرکت رو مورد تشویق قرار داد
نمی شود بدون زمان دادن به این اثر شروع به انتفاد کرد و این موج جدید رو از راه رسیده محکوم کرد
چیزی که واضح است این مسئله است که این سبک جدید برای جا افتادن چه در بین مردم و چه برای خوانندگان اثر نیاز به زمان دارد، زمانی که به خودی خود تعیین کننده موفق و یا ناموفق بودن این اثر می تواند باشد
آخرین نکته که می توان به آن اشاره کرد مربوط به شنوندگان اثر های هنری می باشد که در این قسمت متاسفانه فرهنگ حمایت از خواننده در جایگاهی زیر صفر بوده، فرهنگ احترام به سلیقه های مختلف نیز جایگاهی بهتر از حمایت از خوانندگان ندارد
به نظر شما برای یک بار هم که شده می توان با این دسته از مسائل برخورد کرد و یا مانند گذشته با ناسزا گفتن به این و اون مسئله به ظاهر ختم به خیر می شود؟
آلبوم بزرگ اگر به موفقیت برسد، علت اصلی این رویداد استقبال شنوندگان از این اثر می باشد ... پس ای کاش فرهنگ ها شسته شود تا گوش های مردم در سبک های مختلف میزبان بزرگ هایی بیشتر باشد.
پــــ.نـــــ:سپاس مپاس یادتون نره دیگه
ببینید....من میدونم که الان بعضایتون میاین نظر میدین آآی عاقا زیاده اینا.....ولی خوندنِ اینا عشق میخواد.....حال نمیکنی نیا
اولین نکته ای که در شرح گروه بزرگ توجه ما را به خود جلب کرد، نام نامتعارف و عجیب و صدالبته کنایه ای گروه بود. چراکه در تابستان 93 شاهد آلبوم "پیر شدیم ولی بزرگ نه" از علیرضا جی جی و سیجل و نسیم بودیم. با توجه به پیشینه، موضوع و سیر داستان هر دو آلبوم می توان اختلاف عقیده مبرم اعضای گروه زدبازی و در نتیجه دو شعبه شدن آن ها را از همین کلمه "بزرگ" استنساج کرد. علیرضا جی جی، سیجل و نسیم اصرار دارند که خود را "بزرگ نشده"، و مهراد هیدن، سامان ویلسون و بنوعی سهراب ام جی خود را "بزرگ شده" معرفی کنند. هرچند سامان ویلسون و مهراد هیدن در معرفی "بزرگ" ذهن ها را به سمت ترک "بزرگ" هدایت می کنند. در این آهنگ پیشنیه و چگونگی تشکیل گروه بزرگ به زیبایی هر چه تمام تر توسط مهراد هیدن با استفاده از هنر نمادگرایی معرفی می شود و هدف و چگونگی آینده کاری این گروه توسط سامان ویلسون نشان داده می شود.
نکته دیگری که توجه ما را به خود جلب کرد استفاده از کلمه "جلد دوم یا Vol 2" بعد از نام اولین آلبوم گروه بزرگ است که این حرکتی بی سابقه و سنت شکن در صنعت موزیک است که فقط می توان از اعضای گروه زدبازی انتظار همچنین حرکات متفاوت و خاص را داشت. در توضیح "جلود دوم یا Vol 2" اینگونه آمده است که گویا سه آلبوم با نام بزرگ منتشر می شود که هر کدام از آلبوم ها سیر داستانی سه حالت زمانی یعنی گذشته (بزرگ_ جلود اول یا Vol 1)، حال (بزرگ_ جلود دوم یا Vol 2) و آینده (بزرگ_ جلود سوم یا Vol 3) را روایت می کنند.
آلبوم بزرگ بنا به دلایلی یکی از پر حاشیه ترین آلبوم های رپ فارسی به شمار می آید، دلایل این حواشی را می توان این گونه بیان کرد:
- بازگشت سامان ویلسون
- ارنج و چیدمان جدید گروه
- سبک جدید و غریب با موزیک ایران
- پیشینه و اختلافات درونی گروه زدبازی
- بازار گرمی و تبلیغات قبل از انتشار آلبوم
ویژگی مهمی که آلبوم بزرگ را از سایر آلبوم های موزیک ایران متمایز می کند سبک جدید و غریب با فضای حاکم بر موزیک ایران است. لذا بهترین تعریفی که می توانیم از آلبوم "بزرگ_جلد دوم" داشته باشیم اینگونه است: سبکی جدید از هیپ هاپ! متفاوت و غریب با موزیک ایران! نوپا در سبک راک و الکترو!
با این تعاریف آلبوم "بزرگ_جلد دوم" را آلبومی قابل تقدیر و موفق اما ناپخته و تکامل نایافته می دانیم. به اعتقاد بسیاری و همچنین این جانب، موزیک تعدادی از ترک های آلبوم بزرگ، برخلاف سنت همیشگی و نقطه قوت مهراد، در تنور وسواس او به نِمو و تکامل نرسیده اند و موزیک تعدادی از ترک ها به پختگی کامل نرسیده اند. چراکه در بسیاری از ترک های آلبوم پتانسیل بهتر شدن و نیاز به کار بیشتر دیده می شود و بنوعی جمع شدن سریع این آلبوم در عرض کمتر از یکسال درکنار سوپرایزهایی که به همراه داشت ضربه هایی به موزیک و آهنگسازی وارد کرده است. لازم به ذکر است در بسیاری از قسمت های آلبوم شاهد موزیک سطح بالا در حد بهترین موزیسین های جهانی بودیم که بیانگر رشد و نبوع و فاصله گرفتن مهراد هیدن از سطح متداول موزیک ایران است.
با این حال لیریکس و اجرای آلبوم در سطح بسیار بالایی است.
از لحاظ سبک شناسی، هارمونی اکثر موزیک ها همانطور که باید باشد بر پایه سبک هیپ هاپ پایه گذاری شده است. بر خلاف انتظارات مهراد هیدن بیشتر به سمت سبک الکترو تمایل داشته تا سبک راک. سینث سایزر به عنوان یکی از مهم ترین ساز موسیقی الکترونیک نقش بسیار مهمی در نواختن ملودی ترک ها ایفا می کند. در بخش هایی از آلبوم ورود به فضای آکوستیک و استفاده از گیتار الکترونیک نوید اینفلونس از ژانرهای راک را می دهد اما نه در حد ژانر الکترونیک.
اما میزان محبوبیت ترک های آلبوم در نمودار زیر به نمایش در آوردیم؛
طبق نظر سنجی به عمل آمده در سایت ZedBazi.Net ترک های "هارم" ، "تند نرو" و "بزرگ" به ترتیب عنوان محبوب ترین ترک های آلبوم را به خود اختصاص دادند.
موسیقی شناسی ((بزرگ)):
زدبازی شاید الان در حساس ترین موقعیت خود از لحاظ موسیقیایی باشد. از زمان شروعشان که وضعیت معلوم بود، پس از اضافه شدن اعضای جدید و تحول هم (هدفشان) معلوم بود که تاثیرش را در خط سیر و روند تولید موسیقی جدیدشان دیدیم و حس کردیم. اما حالا با برگشت سامان و دو شعبه شدن، هسته قدیمی (متشکل از مهراد، سامان و سهراب) بدون شک در سرنوشت ساز ترین و حساس ترین لحظات عمر موسیقیایی خود هستند، چراکه شعبه دیگر گروه، حسابش با خودش و موزیکش روشن است. اینجاست که حضور شخصی به نام مهراد هیدن میتواند هم چاره ساز و هم مشکل ساز شود. افکار جدید، ایده های نو موسیقیایی و جهش ها و تغییر سبک ها در تولید آثار برای دو دوست دیگر او شاید تا جایی غیرقابل پذیرش باشد که این قسمت مشکل ساز بودن اوست اما در سوی دیگر تجربه، ذوق قوی و بالای موسیقیایی به همراه درک درست، اعتماد متقابل دیگر اعضا و رابطه چندین ساله و البته جواب گرفته او با شنونده از طریق آثارش نه تنها باری سنگین را به دوش او گذاشته است، بلکه از نظر من او را به مهره کلیدی این جمع سه نفره بدل کرده است. اما به موزیک گروه برگردیم. صحبت های سامان این امر را برای ما و طرفداران واضح و روشن ساخته است که دیگر نباید منتظر و خواستار آن گروه اوایل دهه 80 باشیم. موزیکی که همگان دلشان برایش تنگ میشود، اما به عنوان یک شنونده و یا منتقد، زدبازی سابق، فحش ها، کل کل ها و دیس هایش را نمی خواهم، بلکه خواسته ما آن (روحیه) قدیمیست. کسی خواستار یک آلبوم کاملا گنگ نیست. کسی انتظار انتشار آهنگ های اجتماعی عمیق چون: (سورنا) و (حصین) را ندارد. طرفدار خواهان شنیدن یک ترک دیس لاو و یا پارتی با خصیصه های زدبازی سابق هستند. حتی مضامین عاشقانه هم برای زدبازی دور ار دسترس نیست. آنها تنهایی کافه های فرانسه و غروب های همراه با مِه و دلگیر انگلیس را تجربه کرده اند. برای این امر مثالی مانند آهنگ Bitch Dont Kill My Vibe از شگفتی جوان رپ آمریکا یعنی Lamar بدون شک مثال خوبیست. در سوی دیگر رپر های دیگری چون Tyga هم ترک های دیس لاو منتشر ساخته اند، اما این کجا و آن کجا. Lamar با ابن آهنگ در Grammy اجرا میکند و امثال Tyga و Bow Wow را ما در ایران مسخره میکنیم!!! زدبازیِ هیدن از لحاظ موسیقیایی جزو دسته ای خاص است که نمونه اش را در خارج (البته به صورت خیلی پررنگ تر) در گروه ها و آرتیست هایی چون: Limp Bizkit و Kid Rock و حتی Linkin Park میبینیم. این تفاوت و تاکید و خواستن متفاوت بودن، در (بزرگ) کاملا مشهود و شنیدنیست. هیدن در بزرگ با آرامش و به ظرافت گوش، فکر و البته دانش موسیقیایی شنونده خود ( اعم از طرفدار و یا بدخواه) را به چالش کشیده است. یک گوش نابلد، آماتور و تازه کار (بزرگ) را معجونی از سبک های: الکترو، راک، رپ و R&B میبیند. در صورتی که اینگونه نیست و آلبوم در ژانر کلی ((رپ)) قرار میگیرد. نظرتان در مورد اثبات و تایید این فرضیه بصورت جداگانه چیست؟ برای موزیک الکترو، باید از زیر شاخه هایش یعنی: Dance و Dub Step و House و غیره نام برد. برای اجتناب از طولانی شدن بحث، از ساختارشناسی این سبک ها پرهیز کرده و فقط به این امر که اگر به موزیک های اشخاصی چون: Skrillex و Calvin Harris و Edward Maya و David Guetta و Avicii گوش داده باشید، به صحت گفته های بالا می رسید. R&B اکثرا و عمدتا جای خاص خود را در کروس های آثار رپ داراست. در این بین تنها میتوان به آهنگ (قرمز) اشاره کرد که (تارا) در آن فوق العاده بود و رِنج صدای خود را به رخ دیگران خوانندگان زَن این حوزه کشید. و بحث راک آلبوم. به عنوان شخصی با گروه Body Count به سرکردگی پدر و مخترع گنگستا رپ Ice-T بزرگ شده ام و همین امسال آلبوم Growing Up In Public از اعتبار رپ بریتانیا Professor Green شنیده ام، هیچ گونه رگه ای از راک را در (بزرگ) نمیبینم. اینکه گیتار آکوستیک یا کلاسیک در لحظه ای در آهنگ بکار برده شود، (برخلاف عقیده شنوندگان ایرانی) این راک نیست. (بزرگِ) هیدن، مجموعه ای شنیدنی برای رپ ایران بود. مجموعه ای که با دانشی بروز تر نسبت به دیگر آهنگسازان رپ ایران ساخته شده است. همیشه نظری مثبت و البته همراه با احترام نسبت به هیدن داشتم زیرا آنقدر جرات دارد که دست به پیانو و گیتار ببرد و در آهنگ هایش بصورت زنده از آلات موسیقی بهره ببرد. در انتها تنها این نکته قابل تذکر است که موسیقی (هیدن) در (بزرگ)، به نوعی فدای تکست شده است. اشعاری که اگر تفکر و وقت بیشتری برایشان صرف میشد، در کنار این موزیک، میتوانست و این پتانسیل را داشت که به یکی از مجموعه های به یاد ماندنی سال 93 بدل شود و بارها و یارها در سیتم های شخصی، ماشین و موبایلِ شنوندگان (حتی غیر از طرفداران زدبازی) پِلِی شود.
بررسی اعضا:
مهراد هیدن:
اگر گروه زدبازی به طور مثال بر روی دو پایه استقرار داشت، بدون شک یکی از این پایه ها مهراد هیدن نام داشت.
اکثر قسمت های آهنگ های گروه زدبازی شامل کوروس، هوک، بریج، ورس، اینترو و اوترا و همچنین آهنگسازی و پرودسوری اکثر آهنگ های زدبازی توسط مهراد هیدن اجرا و ساخته شده است.
و به طبع آن در گروه و آلبوم بزرگ هم شاهد این سطح از اجرا به عنوان لیدوکالیست و آهنگسازی تمامی ترک های آلبوم "بزرگ_جلد دوم" از مهراد هیدن هستیم.
شاید اگر در سال های 85 و 86 مهراد هیدن و سامان ویلسون در یک سطح از لحاظ اجرا بودند، غیبت چندین ساله سامان ویلسون و با تجربه تر شدن مهراد هیدن باعث شده است که در این آلبوم شاهد پخته تر و جا افتاده تر نسبی مهراد نسبت به سامان باشیم.
از نکات مثبتی که می شود از کارهای مهراد هیدن استخراج کرد، وجود تنوع و ریسک پذیری بالای او در سبک های مختلف است. که باید گفت متاسفانه در ایران این خلاقیت بسیار کمتر دیده می شود. (علت این امر این است که با موفق بودن یک اثر توسط یک هنرمند به طور واضح عنصر خلاقیت نابود شده و تکرار و تغییر جزئی در آن اثر به عنوان کاری جدید تلقی می شود.)
سامان ویلسون:
حضور سامان ویلسون در سال های ابتدایی رپ فارس، موج جدیدی را وارد رپ فارسی کرد، او کسی بود که بسیار رک و بی پرده می خواند و به نوعی به سبک کوچه بازاری کلمات را بیان می کرد و از هیچگونه فیلتری برای تصحیح کلمات استفاده نمی کرد، بعد از گذر مدت زمان کمی با استفاده از فرمول دوقافیه ای (دوبل) و کمتر کردن فحش ها سامان وارد مرحله ای تازه شد و این روال تا قبل از غیبت او ادامه داشت.
در تمامی این سال ها که سامان ویلسون حضور نداشت، همه منتظر ویلسونی بودند که ادامه دهنده سبک قدیمی خودش باشد، ولی بعد از انتشار آلبوم تنها نقطه اشتراک سامان ویلسون دهه نود با سامان ویلسون دهه هشتاد، تن صدا بود.
از آنجایی که غیبت سامان ویلسون، از کار به یاد ماندنی تابستون کوتاهه شروع شد و در آن زمان ویلسون در آن سبک بسیار موفق بود، انتظار ها از سطح وی برای بازگشت دوباره به موزیک به شدت بالا بود، به نوعی که همه از او انتظار معجزه داشتند و همین انتظار شدیدا این پتانسیل را داشت که به پاشنه آشیلی برای بازگشت سامان ویلسون تبدیل شود.
ادامه بررسی سامان ویلسون در بررسی ترک ها...
سهراب ام جی:
کل دوران فعالیت سهراب را می شود به دو قسمت تقسیم کرد، یک قسمت از ابتدای فعالیت وی تا آلبوم زاخار نامه، و قسمتی دیگر از زاخار نامه تا زمان حال!
سهراب در قسمت اول تغییراتی بسیار کمی داشت و به نوعی تداعی کننده زدبازی قدیم بود و بسیار راحت از مواد محرک و حال و روز های دوران سرمستی نوجوانی و جوانی صحبت میکرد و تقریبا اسلوتر از بقیه اعضا اجرا میکرد. از سال 88 و شروع مجدد گروه بعد از وفقه تابستون کوتاهه، سهراب کمی از چاشنی فحش کم کرد ولی از آلبوم زاخارنامه به بعد تحولی در سهراب به وجود آمد و کم کم سهراب سنگین تر ( لوتی منش ) شد و جالب تر این که به سرعت با این شیوه جدید خو گرفت و حتی بعد از گفتن جمله ( چرا ناراحتی عمو فدات ) لقب عمو، تقریبا به نیک نیم اصلی او یعنی ام جی چربید.
سیر تکامل سهراب در این سبک به نوعی بود که کم کم سهراب به یکی از محبوب ترین اعضای این گروه تبدیل شد.
آرش دارا:
آرش از دوست های صمیمی مهراد است که بیشتر در پشت صحنه حضور دارد و به گفته مهراد هیدن در تهیه آهنگ محبوب تابستون کوتاهه هم به عنوان کو-پرودسور به همراه علیرضا جی جی و مهراد هیدن نقش داشته است.
البته در سال 1385 مهراد هیدن با آرش دارا ترکی به نام همه__کشن را پخش کردند که در آن دوران استقبال نسبتا خوبی از آن آهنگ شد. آن اولین کار سولو از اعضای زدبازی بود که از شاخه زدبازی جدا بود.
آرش دارا از لحاظ اجرا و حتی می شود گفت دیدگاه کاری به مهراد هیدن بسیار نزدیک است و اجرا های آرش هارمونی بسیار خوبی با صدای مهراد دارد.
تارا:
تارا بمانند آرش دارا، امیرعلی ای2 و... از خوانندگانی محسوب می شود که تحت حمایت مهراد هیدن در سطح 1 جامعه موزیک ایران معرفی شد. بعد از همکاری مهراد هیدن در میکس و مستر آهنگای اولیه تارا، در اسفند 92 شاهد اولین همکاری تارا به عنوان خواننده مهمان در آهنگ احساسی "پس چی شد؟" مهراد هیدن بودیم و بعد از این آهنگ همان گونه که انتظار می رفت شاهد حضور تارا به عنوان Female Vocal در دو ترک از آلبوم "بزرگ_جلد دوم" بودیم.
کیارش و سیامک دو خواننده مهمان دیگر آلبوم "بزرگ_جلد دوم" بودند که از نظر شنوندگان شاهد اجرایی سطح بالا از کیارش، و اجرایی سطح پایین از سیامک بودیم.
بررسی ترک های آلبوم بزرگ:
از آنجایی که ما دارای سلیقه های مختلفی هستیم ... در این بررسی سعی بر این شد که نظر های اعضای تیم، متفق القول نشود و به نوعی هر کسی از دیدگاه و سمت و سوی خودش مطلب را دیده و نظرش را منعکس کند که همین روش باعث می شود نظرات بیشتری با این بررسی موافقت کنند. بدین منظور تفاوت میان نظرهای نویسندگان را به پای وجود پارادوکس در مطلب نگذارید.
1- بی تاب
بررسی کلی:
این ترک با مضمون "بی تاب برای شروعی دوباره" قطعا بهترین انتخاب برای شروع آلبوم است. آوازخوانی مهراد در این ترک با تحریر بی نقص و کاملا بجا اجرا شده است بطوری که زمینه بسیار مناسبی برای اجرا و رپ کردن سامان ویلسون شکل داده است و درنتیجه ما با تلفیقی تمام عیار و موفق از ژانر های رپ/راک/الکترو طرف هستیم که سبکی نو از آلبوم را در همان آغاز و شروع کار به رخ می کشد.
بررسی جزئی:
در این ترک و در شروع به اشتباه درمی یابیم که با آهنگی احساسی طرف هستیم... ولی با شنیدن صدای پیانو به سان تیک تاک ساعت همه تصورات کوتاه ما دور انداخته شده و با شروع مهراد هیدن استارت این پروژه خورده می شود
مهراد به مثال گذشته بر روی نت های اجرا شده پیانو اجرای خود را شروع کرده و در نبود درام و ریتمی مشخص به اجرای خود ادامه می دهد. به صورت فید مانندی مهراد گام ها و و ارتفاع نوت ها را به صورت تصاعدی افزایش داده تا پایان اجرای خود در این قسمت
اتمام پایان مهراد مصادف می شود با شروع درام که از کیک و یک های_هت با فاصله های بسیار کم و پیوسته که در حد فاصل نواخته شدن کیک و کلپ به صدا در می آید
شروع سامان ویلسون با افکتی که بر روی صدایش قرار داده شده می تواند شنونده هایی که طرفدار او هستند را برای شنیدن واضحتر صدایش تشنه تر کند
اجرای سامان به مانند یک اجرایی که انتظار میرفت بر روی ریتم و موج به وجود آمده توسط درام و پس از پاساژی کوتاه آغاز شده... البته در میزان های پایانی این ورس بعد از کلپ ها صدایی اسنیر مانند شنیده می شود که می توان اینگونه تصور کرد که این ترفند برای آماده سازی گوش شنونده برای شنیدن کوروس کار به مانند اجرایی در شروع کار با این تفاوت که این بار بر روی درام باشد استفاده شده است
در ورس دوم هم با چیزی شبیه به ورس اول طرف هستیم... ساختار کلی ورس ها به این صورت است که در هشت میزان ابتدایی ما با نت هایی لوپ مانند و بدون تغییر مواجه هستیم ولی از بعد میزان هشتم و با شنیدن کیک هایی پشت سر هم پترنی جدید اضافه شده و به تکامل بیت در این قسمت کمک کرده که اکثرا این امضای مهراد هیدن بر پیکره موزیک هایی است که تا به الان ساخته است.
بررسی فنی:
حدس زدن ژانر این ترک شاید برای گوش های غیر حرفه ای (حتی بعضا نیمه حرفه ای) سخت باشد. شخصا شنیده ام که آهنگسازی اینکار با نمونه های خارجی چون لینکین پارک مقایسه شده است که نوعی قیاس مع الفارق میباشد. ژانر nu-metal که حتی لینکین پارک هم در مقایسه با گروه اسطوره ای Korn چیزی برای عرضه ندارد، خصوصیات خاص خود را داراست. در " بی تاب" اثری از درام و حتی خوش بینانه تر کیک های عمیق، سنگین و کوبنده نیست. گیتار الکترو هم نقشی ملموس و عیان در این اثر ندارد. پس با همین 2 مثال نقض، بدون اشاره به تکنیک ها و خصوصیات وکال مخصوص این سبک (برای مثال hit کردن نت های بالا) مقایسه با لینکین پارک و دیگر مثال های خارجی را تمام می کنیم. اما اگر دوباره به خود آهنگ رجوع کنیم، این اثر نیز در نوع خود دوست داشتنی و بدون اشکال است. فضاسازی خوب یکی از خصیصه ها و برگ های برنده این اثر میباشد که با درون مایه و موضوع شعر کاملا همآهنگ و سینک است. شروع کار (همان موضوعی که باعث درک غلط و مقایسه با گروه هایی چون لینکین پارک می شود ) در تایم 01:15 پس از کوروس اینترو مانند بسیار خوب و بجاست. در ادامه با شروع رپ کردن خواننده، شاهد یک افکت دیگر بر روی صدا و البته میکس/مستری قوی هستیم.
بررسی محتوا و مفهوم ترک:
تلفیق خلـاقانه ای که در آهنگ انجام شده، به طوری است که از شنونده غیر حرفه ای تا شنونده ثابت رپ را به خودش جذب می کند.
کوروس توسط مهراد به زیبایی هر چه تمام تر اجرا شده و هر گوشی را جذب خودش می کند. این آهنگ به طور قطع بهترین انتخاب برای شروع آلبوم بود، به شکلی که مخاطب با پیشینه ذهنی ای که از غیبت سامان دارد احساس می کند سامان راجع به مشکلـاتی که باعث این غیبت و جنگیدن و حضور دوبارش شده، صحبت می کند. در حالی که فرا این نگاه به چیزی بیش از این مشکلات و مسائل کلی می پردازد.
بیتاب را میتوان داستان یک آدمی که باز هم برای چندمین بار شکست میخورد و به چیزایی که تعریف می کند نمی رسد، دید!.... بیتاب توصیف حس لحظه هایی است که بعد از مدت ها، ناگهان به قدرتت ایمان می آوری و به آن چیزی که درونت است وصل میشوی! به علـاوه اینکه آهنگ اول، یک دید کُلی راجع به آلبوم را بیان می کند که باعث می شود موضوعیت کلی آلبوم به مخاطب القا شود. سامان از شروع ورس یک تا پایان ورس دو، با قلم قدرتنمدش راجع به جنگیدن و سختی ها و توانایی هایش صحبت می کند و نوعی غرور و امید را به مخاطب منتقل می کند که بسیار تاثیر گذار است. در سراسر شعر آرایه اغراق به چشم میخورد که میتوان گفت به بهترین نحوه استفاده شده و کاربرد قافیه های غیر کلیشه ای و البته چند هجایی ( بخصوص در ورس دوم ) تاثیر گذاری شعر را بیشتر کرده است.
2- فردا
بررسی کلی
:
ترک دوم آلبوم با نام "فردا" و مضمون امید و اتکا به خود در کوروس و ورس مهراد و رجزخوانی و کوچک شمردن بدخواهان در ورس سامان، بنوعی ادامه دهنده مضمون ترک قبلی یعنی "بیتاب" است و از دسته ترک های شکل دهنده مفهوم کلی و اصلی آلبوم محسوب می شود. برخلاف ترک بیتاب که تلفیق شاخه های موزیک در بطن موزیک حل شده بود اما در این ترک تلفیق در دو بخش جدا از هم انجام شده و فضای متفاوت اینتروی آهنگ و کوروس ها در مقایسه با مابقی آهنگ با هر گوش غیرحرفه ای هم قابل تشخیص است. همان طور که در بررسی کلی آلبوم بزرگ ذکر کردیم موزیک برخی ترک های آلبوم مانند همین ترک "فردا" به پختگی کامل نرسیده اند. اما شعر این ترک در نوع خود بی نظیر است و در لیریکس مهراد تکنیک های ادبی بسیاری میبینیم. سامان ویلسون هم بگونه ای هنرمندانه مضمون ترک را با شعری گنگ و حماسی درآمیخته است.بررسی جزئی:
با شروع آهنگ در میابیم که با رد کردن میزان ها پترن ها یکی بعد از دیگری اضافه شده و ساختار جزئی تکمیل می شود، با شروع اجرای مهراد کلا فضای بیت و گام و نت ها و حتی ساز های اجرا شده دچار تغییر شده و با درامی عجیب طرف هستیم
درامی عجیب از این لحاظ که با ساختار گوش های ما غریبه است...
این درام تا شروع ورس مهراد ادامه دارد و با شروع ورس یک ما با متدواول ترین درام... یعنی کیک... کلپ... مواجه میشیم... اما در این درام تغییراتی خودنمایی می کند که در ذیل به آنها اشاره خواهیم کرد
اولین نکته این است که در حال شنیدن صدایی اضافه بر صداهای معمول ( کیک / کلپ / اسنیر / های_هت / کرش ) هستیم که در مابین فواصل کیک و کلپ نواخته می شود و میزان های فرد را نشانه گرفته است
اجزای دیگر این درام هم های_هت است که بر عکس کار های معمول و بیشتر دیده شده از مهراد به صورت تکی تکی و در فواصل دورتر به صدا در می آید
در میزان های اجرا شده در ورس تغییراتی بیش از این نکات دیده نمی شود
چهار میزان قبل از شروع کوروس درام به صورت کلی حذف شده و فواصل کیک به صورت... ( کیک کیک... کیک کیک کیک ) در می آید... این نحوه اجرا تا شروع ورس دو ادامه دارد
در ورس دوم هم همین روال تکرار می شود.
بررسی فنی:
"فردا" در دسته بیت های کمی قوی تر این آلبوم دسته بندی می شود. تا ثانیه 00:59 به نوعی در عین ناباوری شاهد یک موزیک سطح بالا هستیم. موزیکی که شاید هیدن با گوش دادن به گروه هایی چون: imagine dragons یا one republic و یا lorde الهام گرفته است. استفاده از اینگونه درام ها در سطح جهانی چند مدتیست که رایج شده است و 2 گروه یاد شده به نوعی طلایه دار این موضوع هستند که همین امر شهرتی جهانی را برای گروه بسیار جوان و تازه تاسیس imagine dragons با آهنگ هایی چون radioactive و همچنین جوائز متعددی چون grammy را برای lorde به ارمغان آورده است. همچنین در طول این 59 ثانیه شاهد یک Pan به جا هستیم. اما در ادامه که ضرب سنتی مانند در زیر لایه کار اضافه می شود، تمامی پیش داوری ها و انتظارات را کنسل می کند اما نه مایوس. موضوع تکست حالتی پرخاش جویانه (اما نه گنگ) و لاتی دارد که با ضرب ایرانی حالتی حماسی را ایجاد کرده تا حدی که خواننده می گوید: " من آدم جنگم، من از جنس سنگم" که واقعا در کنار موزیک قابل لمس است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
بعد از مضمونه اِراده، دومین ترک مضمونش " امید " است!
فــردا، دومین ترک آلبوم، از لحاظ نگه داشتن اشتیـاق شنونده برای گوش دادن به ادامه آلبوم و مخصوصا بیشتر آشنا شدن با طرز فکری و نحوه اجرایی سامان، اهمیت دارد. یک نکته قابل توجه کوروس، علـاوه بر اجرای زیبا، مفهومش است. به طوری که کوروس به طرز زیبا و ساده ای، خلـاصه شده ورس اول آهنگ است و ارتباط معنایی خیلی خوبی با ورسش دارد {برای مثال: گشتم گشتم هر جا...... تا رسیدم به یه دریا " با 2 بیت اول ورس که " جست و جو.... تا که رسیدم به اصل " قرابت معنایی دارد } با شروع ورس استایل جالبی را از مهراد شاهد هستیم که در گذشته کمتر به این صورت ازش دیده بودیم. به نظر می آید دلیل این سبک اجرا، نمایان کردن اشتیاق و شـوق خودشان از " فردا " امیدواریی است که بارها در آهنگ بر آن تاکید می شود و آن انرژی خوبی که در خودشان احساس می کنند را به خوبی انتقال می دهند. از سوی دیگر می شود از ورس، برداشت کرد که مهراد درباره دورن نگری , فرایند هوشیاری صحبت می کند!
(که توضیح این عبارات خارج از بحث ما است، فقط خواستم این چنین تیتری را در گوشه ذهنتان داشته باشید). یکی از ویژگی های مهراد در اینجا همین استفاده از تشبیهات جالب و مبالغه (در بعضی مواقع ) بود. که جذابیت خاصی را به ورس داده است.
سامان به نوعی از ادبیات لمپن استفاده می کند! که یادآور استایل گنگ است و مهراد از خودش چهره ای شیک تر نشان می دهد.
هوک فردا مثل یک آینه می ماند. به هر کسی خودش را نشان می دهد که تاثیر بگیرد! آهنگ از لحاظ رایمینگ در سطح متوسطی قرار دارد و قافیه ها اکثرا ساده و معمولی بودند.
3- کافی نیست:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
مهراد علاقه مفرطی به اجرای روی نت و بدون درام دارد در این کار هم ترک عادت نمی کند... از تکنیک های سلفژ میتوان به همین اجرا ها اشاره کرد بدین صورت که با نبودن درام و ریتم تنها نت ها هستند که خودنمایی می کنند و روی نت های مشخص اگر به درستی کلمات تلفظ نشوند به اصطلاح اشتباه یا همان فالش رخ می دهد
در میزان های ابتدایی ( هر دو میزان می شود یک بیت... بدین صورت که ورس هشت بیتی، تشکیل شده از شانزده میزان است ) نت های پیانو با فواصلی بدون تغییر نواخته شده تا در ادامه کیک به ساختار درام اضافه شده ( کیک به صورت تکی تکی بدون اسنیر و کلپ )
در میزان های بعدی پترن هایی که نقش ملودی کار را ایفا می کنند به کار اضافه شده ( نت های یکنواخت گیتار ) و با شروع ورس توسط مهراد های_هت هم تقریبا آخرین جز اضافه شده به بیت میباشد
تا پایان ورس دو این روال ادامه داشته و در برک تایم ( بریج ) ساختار درام نتها شامل های_هت شده و این روال چهار میزان ادامه داشته و با شروع ورس های_هت به طور کلی حذف شده و کیک و کلپ به بیت اضافه می شوند... آخرین نکته در این بیت تغییر دوباره ساختار دارم در ورس آخر میباشد که اینبار کیک در فواصل مختلف و غیر منظم شروع به نواختن می کند
از نکات جالب این ترک تغییر مداوم ساختار بیت است به نحوی که هارمونی در میزان های مختلف با ساختار و قوانین مختلف خودنمایی می کند
بررسی فنی:
با استارت اینترو مانند مهراد، "کافی نیست" این شانس را داشت که در ژانر Indie و یا Pop Rock قرار گیرد، تا تایم 00:45 این روند ادامه می یابد که با شروع ورس، این تفکر از بین میرود. این آهنگ نیز همچون عادت های پیشین مهراد بر روی سه ستون: پیانو و درام (غیر زنده) و گیتار استوار شده است. تنها نکته ای که میتوان از آهنگسازی خرده گرفت این است که گیتار (الکترونیک) میتوانست مجال بیشتری برای خودنمایی داشته باشد از نمونه نت هایی که میتوان با bpm خیلی پایین تری ازشان استفاده کرد، می شود به گیتار الکتریک آهنگ Get Lucky اشاره کرد. نکته دیگر وکال مهراد هیدن در کوروس برای اجرای کلمه "بی نهایت" به صدای خود مقداری Rasp اضافه کرده است که دلنشین از آب درنیامده و شاید اگر این قسمت را فالستو اجرا میکرد، تاثیر بیشتری داشت.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
سومین عنصری که دقیقا بهش میپردازند " تکامل گرایی " است!
تلـاشی دائم برای بهترین (لـازم به ذکر است تکامل گراها طبق نگرش مثبت اندیشی که دارند سعی می کنند با دید مثبت به همه چیز نگاه کنند)
در شروع کار، مهراد با فضاسازی زیبا و ظریفی که انجام می دهد مخاطب را وادار به تصویر سازی یک طبیعت توی ذهنش می کند که البته جدا از این تصویر سازی هدف از اینترو , بیان مفهوم امید بوده که این دفعه با زبان متفاوتی بیان شده که ورس اول بیشتر و دقیق تر به این مفهوم می پردازد. البته آرایه های تشبیه و استعاره ای که استفاده شده بسیار این موضوع را روان تر بیان کرده است ؛ به طور مثال
سنگ بود جلوم روش ریلو ساختم / 1 بودم جلوش 100 تا صفر و کاشتم). ورس بعدی مهراد ( ورس سوم ) محوریتش بیشتر روی تصمیم برای آینده و اهمیت زندگی است و برای اولین بار بعد از چند سال کارنامه هنری اعلـام کرد که دیگر به چشم سرگرمی به موزیک نگاه نمی کند و ایندفعه کاملـا جدی دست به کار شدند. در ورس دومِ هیدن، قافیه های چند هجایی و قافیه های میانی دیده می شود که رایمینگ ورس را در حد خیلی خوبی قرار می دهد. سامان با اینکه ورسش تک قافیه ای است اما قافیه میانی در آن به چشم میخورد.
تشبیه آدما و احساساتشون به موتور سیکلت تشبیه جالب و به جایی بود و خیلی خوب بیان شد. محوریت ورس بعدی سامان روی هدف و تمرکزیست که برای رسیدن به آن گذاشته. همه ابیات این ورس به این موضوع گره خوردند و جزئیات به زبانی ساده بیان شدند.
در هر دو ورس سامان استفاده زیادی از آرایه تناسب شده است
( روز و شب شبو روز کل هفته کل ماه کل سال ) ( صاف گردنم سر بالا و را به جلو مستقیم جهت)
* منظور از قافیه میانی، کلماتی که با قافیه های موجود در انتهای هر دو مصرع قافیه هستند گفته می شود.
4- تا ته:
بررسی کلی:
این ترک با نام "تا ته" و مضمونی از سبک گنگ به عنوان چهارمین ترک آلبوم را وارد فاز جدیدی می کند که فضای آلبوم را از تلفیق با ژانر راک دور می کند و به فضای هیپ هاپ با چاشنی الکترو وارد می کند. این فضا تا ترک 8 یعنی "پشت دست" بر آلبوم حاکم است. این ترک و 4 ترک بعدی بنوعی از آهنگ های محافظه کار آلبوم محسوب می شوند چراکه در جهت ارضای سلیقه مخاطبان و شنوندگان قدیم در آلبوم قرار گرفته اند و از حیث مفهوم و محتوا با هدف کلی آلبوم تفاوت دارد.
بررسی جزئی:
تقریبا لقب هیپ هاپی ترین بیت را تا اینجای کار میتوان به این کار نسبت داد
به طور بدیهی این چنین جا افتاده که ساختار و پترن های استفاده شده در این جور بیت ها کمتر از بیت های دیگر در سبک های دیگر است
علت این امر را می شود به لیریکس این طور کارها نسبت داد... چون در این جور کارها بار اصلی کار بر روی دوش تکست است و با ساده و تقریبا لوپ کار کردن میتوان زمینه ای ساخت برای راحت تر و بهتر شنیده شدن کار
اشاره کردن به ساختار و اجزای تشکیل دهنده آن کمی برای گوش های معمولی سخت است به این علت که این درام از ضرب آهنگ مشخص و معمول استفاده نمی کند و تقریبا غربی است اینگونه درام ها و ضرب ها
در میزان های فرد تقریبا با صدای کیک روبرو نمیشیم ولی در طرف مقابل کلپ در جای خودش به صدا در می آید و بار ضرب آهنگ را به تنهایی به دوش میکشه... های_هت به صورت یکنواخت به صدا در آمده و درست در جایی که انتظار نداریم 2 و 3 بار صدای کیک را پشت سر هم میشنویم
این نوع درام ها دست خواننده را برای اجرا بسیار باز میزاره از آن بابت که هم براحتی می شود لش و اسلو خوند و در طرف مقابل هم می شود با کند تلفظ کردن واژه ها... به علت زیاد شدن هجا ها میزان بعدی را جامپ زد
در طول ورس در فواصل نسبتا طولانی میزان ها بت نت های پیانو روبرو میشیم و تعدد این نت ها در کنار هم آکوردی به وجود آورده که دست پرورده این آکورد به وجود آورنده هارمونی شده است
آکورد تونیک ( سه فاصله ای ) ( اگر گوش نگارنده درست شنیده باشد! ) در این بیت به کرات مورد استفاده قرار گرفته است
به طور کلی ساختار بیت در این آهنگ بر عکس ساخته های دیگر مهراد از پیچیدگی کمتری برخوردار میباشد و صد البته که تم این جور کار ها به همین شکل است
بررسی فنی:
تا ته را اگر به یک رپر خارجی هم بدهید، میتواند بر روی این بیت رپ کند. خصایص این بیت که در ادامه اشاره خواهیم کرد، این بیت را بیشتر ساحل غربی و متولد Bay Area نشان می دهد. نمونه دم دستیش هم میتوان به چندین ترک از آلبوم پیشین Nipsey Hussle اشاره کرد که البته با توجه به صدا، و استایل لَش خوانی او، بیت "تا ته" از تمپو بالاتری برخوردار بوده. در کل استفاده از Clap، واضحا به جای درام های دستگاهی و الکترونیک از خصیصه های این نوع آهنگسازیست که با توجه به تکست و موضوع این امر به جا و به خوبی اعمال شده است. فقط یک انتظار کوچک میرفت که نیاز به کمی خلاقیت داشت این است که ای کاش یکی از کوروس ها (بصورت متداول در آهنگ های خارجی کوروس آخر) فقط clap داشت و بر روی آن وکال قرار میگرفت. اکثر رپرها از این ابزار در Live ها و اجراهای زنده خود (اکثرا برای تمامی کوروس ها) استفاده می کنند که با همراهی طرفداران در سالن غوغایی بپا می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تا الـان شنونده با سبک و استایل جدید سامان اشنا شده است و از این ترک ویلی نقش پررنگ تری را در آهنگ ها بازی می کند و اولین آهنگی که سامان شروع کننده است و همین طور یکی از کوروس های آهنگ را هم میخوند، همین آهنگ است.
فضای این آهنگ با آهنگ های قبلی تفاوت دارد. بعد از سه ترکه آرمانی و شعارگونه اولین آهنگ مستند " تا ته " است!
چیزی که همه شاید حس کرده باشند و دور از لمس نباشه! در عین حال تا ته به نوعی پیش زمینه ای برای چند آهنگ بعدی است و فضا را برای شنونده ها اماده می کند که در ادامه شاهد یه دیس و یکی دو تا ترک گنگ باشند! و از این ترک، فرم آلبوم Catchy و عام پسند تر می شود که کشش و ایجاد کند! سامان در این آهنگ به طرز زیبا و محسوسی شروع به تعریف یک داستان می کند
و حالت " استوری تلینگ " به آهنگ می دهد، که توی یک رینگ است و میخواد با دنیا بجنگه ( دنیا زد من و زمین اگه پا نشم حذفم ).
آرایه تشبیه در طول تکست مشهوده، حتی جزیئات داستان هم به خوبی تشبیه شده که باعث می شود تکست سطح خیلی خوبی داشته باشد.
ورس سامان گاها" دارای قافیه داخلی است و تو بعضی ابیات هم قافیه های متوالی استفاده شده که آهنگ را از نظر رایمینگ در وضعیت خیلی خوبی قرار می دهد و تمام ابیات در ارتباط با هم هستند. { در نگاه دیگر میتوان این ترک را در یک جمله به صورت " کسی که رویا های بزرگی داشته و الـان از خودش ناراضیه " بیان کرد } مهراد علیرغم حفظ موضوع آهنگ با حالت طعنه امیزی شروع به خوندن می کند که و این لحن جذابیت خاصی به ورس داده. در تکست مهراد هم همانند ورس سامان تشبیهاتِ خوبی دیده می شود. این ورس از لحاظ مفهومی ادامه ورس سامان است
ولی مهراد از دیدگاه خودش به موضوع اشاره می کند. از لحاظ رایمینگ مهراد خوب شروع می کند اما ادامه نمی دهد، بعضی جاها سبک نوشتن تکست و قافیه , کلاسیک و منظم و بعضی جاها غیر کلاسیک و نامنظم است ( در سبک غیر کلاسیک رپر هرجا احساس کند قافیه لازم است از آن استفاده می کند. در واقع میتوان گفت ابیات یک اندازه نیستند و تعداد " بار " در هر مصراع با مصراع بعدی متفاوت است که باعث می شود در مجموع از قافیه های بیشتری استفاده بشود و محصول نهایی جذابتری برای مخاطب به وجود می اورد. )
از نقاط قوت دیگر مهراد تو این آهنگ می شود به فلوی خوبی که دارد اشاره کرد. اگر بخواهیم ورس هیدن و از جنبه های دیگر بررسی کنیم میتوانیم بگوییم مهراد معنی را به این شکل کامل می کند که، هر کس یه سبک زندگی را برای خودش انتخاب می کند ولی نباید یک مسئله غیر ارزشی و تکراری بخش عمده زندگیش را پر کند. تـا تـه با لحن آمرانه ای که دارد و با مطرح کردن مسائل سعی بی وقفه ای بر اصلاح طرز فکر ها می کند.
5- بریزم بهم:
بررسی کلی:
این ترک به آسانی با شنونده ارتباط برقرار می کند و خیلی زود برای مدتی کوتاه (از چند ساعت تا چند روز) شنونده را به خود قفل می کند. اما بدلیل سادگی بیت و ساختار موزیک در دسته ترک های زودگذر آلبوم قرار می گرد و همانطور که گفتم فقط برای مدتی کوتاه و شاید به عنوان اولین ترک آلبوم شنونده را به خود جذب می کند.
بررسی جزئی:
در این ترک به طور پیش فرض ورس یک به طور فید این به سمت نت های بالاتر رفته و همین تغییر حتی در لحن و سرعت اجرای مهراد هم دیده می شود ( به طوری که حتی به اشتباه می شود تصور کرد که میزان به میزان بیت ریت یا همان تمپو در حال افزایش است ) و در میزان آخر ورس اول پاساژی هم اضافه شده و ورس را جون دار به اتمام میرسونه
از لحاظ فنی سبک اجرایی و نت های نواخته شده در این ترک ( حالا یا به صورت اتفاقی یا به صورت خود خواسته ) به خوبی با هم سینک شده و ترکی دلنشین را به وجود آورده است
بررسی فنی:
یکی از بیت های معمولی این مجموعه همین کار است. هرچند که روند موسیقیایی بیت در طول ترک ثابت است، اما از لحاظ وکال خیلی به این بیت کمک شده. ثابت بودن را حتی میتوان در قسمت کوروس کار دید که پرودوسر تنها به قرار دادن افکت بر روی صدای خواننده کوروس اکتفا کرده است. نکته دیگری که قابل تذکر یک تغییر تمپو در دقیقه 01:02 میباشد که با توجه به تغییر استایل حالت رپ کردن به نیمه فست، بیت با یک افکت دیگر (ته زمینه کار کماکان ثابت است) حالتی قوی تر و اگرسیو تر پیدا کرده است که در بین یکپارچگی سرتاسری این بیت، کمی خوش طعم تر به گوش شنونده می آید. در آخر این را باید اضافه کنم که opening و استارت کار را با موزیک Electro اشتباه نگیرید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
خب بعد از تا ته، بریزم بهم با حفظِ مسیرِ تاثیر گذاری، مضمون به طور کامل گنگ می شود !
از انجایی که آهنگ به اتفاقات درون گروه می پردازد , با در نظر گرفتن کلیت آهنگ یکی از برداشت هایی که از کوروس آن میکنیم این است که مهراد از گذشته و رابطش با بچه ها صحبت می کند و دور هم جمع شدنشان در گذشته را بی هدف بیان می کند ( الکی خوش میگذشت )
و همچنین با لحن تحقیر امیزی آن را اتلـاف وقت میداند ( ساعتارا کشتیم رفت ) که صدای سامان هم می آید " تا من اومدم بریزم به هم " را تکرار می کند که باعث می شود این برداشت محتملی از کوروس باشد. جدا از کنایه به اعضای قبلی گروه و اشاره به حواشی پیش آمده استفاده از لفظ ها و حس برتری که نسبت بهشون عنوان می کند خودش را به عنوان خالق گروه مطرح می کند. در کل به خاطر بودن تو این آلبوم آن فضا سازیه کلی و اشاره های غیر مستقیم این آهنگ تک بعدی نیست وگرنه اگر به صورت سینگل بیرون میامد دیس بود رسما! از نکات بارز ورس مهراد تیکه های غیر مستقیم و در عین حال تند و تیزی است که استفاده می کند. از لحاظ رایمینگ تکست در سطح خیلی خوبی قرار دارد و می شود به قافیه های متوالی، قافیه های دو کلمه ای و چند هجایی اشاره کرد. و همین طوراستعاره های به کار رفته در سه بیت اولیه و بیت اخر بسیار عالی است. سامان هم مثل آهنگ قبلی تو این آهنگ از اول تا اخر یک استعاره را برای ورسش انتخاب کرده. ایندفعه " مهمونی "
استعاره ای است که استفاده شده تا سامان به خاطر مناسبتی که آهنگ با ترک مهمونی خودمونه دارد حسابی رجز خونی کند و قدرتشو نشان بدهد که این کارا به خوبی با فلو های خوب و به موقع، قافیه های دوتایی و متوالی زیبا و استایل جالبی که در این آهنگ گرفته انجام می دهد. نکته جالب دیگر اینکه سامان تشبیهی که استفاده کرده را تو یه جاهایی با واقعیت یکی می کند! انگار واقعا دارد راجع به مهمونی میخونه! و این مرز بین واقعیت و تشبیه به وجود آورده خیلی انعظاف پذیر می شود و واقعا از بهترین ورس هایی است که تو آلبوم اجرا کرده.
6- هارم
بررسی کلی و فنی:
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی جزئی:
در این ترک دوباره با بیتی طرف هستیم که ازدیاد پترن در آن بیداد می کند. بدین طورت که که مثلا در یک میزان حداقل پنج پترن در عین حال در حال اجرا شدن هستند
بیسیک ملودی این ترک هم همون طور که می شود حدس زد پیانو است و از آن طرف در طرفی دیگر نتی دیگر نواخته شده و دوباره این تعدد نت ها آکوردی دیگر برای ایجاد هارمونی ایجاد کرده است
جدا از مبحث درام اسنیر نیز در جای جای این درام نواخته شده و حالتی پاساژ مانند را به بیت اضافه می کند
البته این اسنیر با شروع ورس ها حذف شده و درام در ورس یک به ترکیب ( کیک / کلپ... با تاخیر کیک / کلپ / کیک... ) در آمده
در میزان نهم همین کیک و کلپ حذف شده و اسنیر به کار اضافه شده و چهار میزان ادامه داشته و بعد از این پروسه دوباره بیت به حالت اصلی تغییر حالت می دهد به طور کلی ساختار بیت در این ترک در میزان هایی با فواصل نسبتا کم دچار تغییر می شود و همین حالت حذف درام و اضافه شدن اسنیر در ورس دو هم دیده مشه
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
هارم نسل جدید سبک پارتی می شود! اضافه شدن سهراب به این ترک و از لحاظ تنوع و تغییر فضا می شود خیلی به موقع دونست .
یکی از نقاط مثبت این آهنگ تیونیه که را کل آهنگ است، به خصوص تیون قسمت های مربوط به مهراد این ترک از آلبوم را به یکی از آهنگ های شنیدنی و هیت تبدیل کرده! آهنگ یه جورایی آهنگ انرژیک است و حس خوبی را به شنونده منتقل می کند.
و اما آهنگ هارم آهنگی پر از نکته های جالبه! دوباره تو اوج نقاب زدن، ویلی امد گفت من همین گندیم که استم! انتقاد می کند بعدش که اگه پسرا اینجوری هستند , دخترا هم متقابلا برخورد مشابهی دارن. مشکل دو طرفس.
از جمله ویزگی های مختص " بزرگ " همین است. همه جا از منه نوئی و توئه نوئی استفاده شده. نمی شود علت اینکه آهنگ های گنگ مجموعه در کنار هم قرار گرفتند را تنها ارضای طرفدار ها دونست , قطعا پشت این چینش دلیل دیگر هم بوده...! و نکته بسیار جالب این است که بزرگ این کار و با سنت شکنی انجام می دهد! میگه من بدم تو بدی و به نوعی همه همینیم...
لااقل ما به زبون میاریم و اینکه پشت سرم شاید بگن... ولی من که دور و برم و میبینم! در ورس سامان قافیه های دوتایی و قافیه های میانی تکی دیده می شود که آهنگ را از لحاظ رایمینگ در حد خوبی قرار می دهد.
لحن کنایی و استفاده از استعارات و ارجاعات و گریزهایی که سامان به موضوع ها میزنه باعث زیبایی دو چندان شعر شده مانند:
مسائل مربوط به شکار و اجاره و.... سامان در این آهنگ فلویی متفاوت را اجرا می کند که کامل روی بیت میشینه و قدرت خودش را نشان می دهد.
و اما سهراب : تیونی که را صدای سهرابه تنوع خاصی را ایجاد می کند که نسبت به بقیه ورس های آلبوم که کار هوشمندانه ای است. سهراب مقداری " ورد پلی " وارد کار می کند که باعث جذابیت تکستش می شود ؛
( گل سمه اینا سوسکن ) ( اره راس میگن چپمون پره / کسی نمی تواند چپمون کند ). تقریبا تمامی ورس دو قافیه ای بوده که باعث
می شود ورس سهراب هم , از لحاظ رایمینگ و قافیه بازی در سطح خیلی خوبی قرار بگیرد.
7- گل آقا:
بررسی کلی:
بررسی کلی:
"گل آقا" یکی از ترک های گنگ و فان آلبوم است که نقطه قوت آن بیشتر بر محتوا تکیه دارد. موزیک این ترک بیشتر به سبک فان می چربد تا سبک گنگ، اما موضوع این ترک در نوع خود بسیار گیرا و جذاب است. مهراد و سامان تصویر روشنی از گل آقا ارئه نمی دهند و بسادگی نمی توان مخاطب خاص این ترک را پیدا کرد اما تصویرسازی گل آقا در نوع خود جالب است.این ترک به سبک و سیاق آهنگ های اولیه زدبازی شباهت زیادی دارد و بعد از مدت ها شاهد یک آهنگ فان از مهراد هیدن و سامان ویلسون بودیم.
بررسی جزئی:
در ساختار این بیت برای بهتر شنیده شدن و تاثیر گذاری بیشتر از تکنیک پنینگ نیز استفاده شده... به صورتی که صدای ملودی به صورت رندوم در حال تغییر است بین گوش سمت و راست
نکته دیگری که در این ترک دیده شده و در ترک های دیگر دیده نشده برک های متعدد در میزان های مختلف هر سه ورس است که به نوعی پایان میزان را مشخص کرده و این تکنیک قدیمی و صد البته متداول برای بیشتر به چشم اومدن نقش درام و آهنگین کردن بیت است
بررسی فنی:
با توجه به عقبه ای که پشت این آهنگ قرار دارد و همچنین موضوع این ترک که همگی به خوبی از ان خبر داریم، بیت این کار و همچنین تکست کار بسیار ضعیف و خودمانی تر "شُل" است. طرفدار حتی به کاری چون "چرا بدی" هم که باز نسبت به دیس های قبلی منتشر شده از زدبازی، با سانسور بیشتری در آن صحبت شد راضیست، اما "گل آقا" دیگر اینقدر تمیز است که دل را می زند! برخلاف تمامی انتظارات از یک آهنگ "دیس"، بیشتر با یک آهنگ "فان" را به را هستیم، باز هم میگویم، چه آهنگسازی و چه تکست. ژانر "فان" را اگر بخواهیم تعریف کنیم و مثالی ازش بزنیم، نمونه جهانی آن eminem خودمان است که براحتی و یک نغییر شخصیت به همان slim shady مو زرد این کار را انجام می دهد. از ترک های نمونه هم میتوان به My Ball و همین اواخر So Far اشاره کرد. ترک های "فان" به نوعی یک "دیس تو آل" و یا برای کُری خوانی توسط رپر منتشر می شوند. که در همین So Far امینم میگوید: I own a mansion و یا A king-size bed که همان مسئله کُری خوانیست که وضعیت زنذگی و مالی خود را به رُخ دیگران میکشد. "دیس ترک" ها همانطور که گفته شد چه از لحاظ آهنگسازی و چه تکست، قدرت، پرخاش جویی و کوبش بیشتری دارند. برای این امر هم نیاز به فحاشی مستقیم نیست و ابزار خود را داراست. "گل آقا" را میتوان یک دیس ترک نافرجام دانست که با اتمامش شنونده به خود می گوید: "همین؟!!!"
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اسم این ترک تداعی کننده کاریکاتور های طنزی است که در ذهنمونه!
سیاستی که در رابطه با این آهنگ به خرج داده شده , این است که به جز مسائلی که پیش روی مردم اتفاق افتاده مقداری هم از مسائلی بیان می شود که عمومی نبوده و فقط مربوط به رابطه اعضا باهم بوده و شنونده در حالت عادی نمیتواند تشخیص بدهد که چقدر می تواند حقیقت و چقدر می تواند تندروی باشه. اما چون در کنار مسائلی که مردم به چشم خودشان دیدند عنوان شده است
ناخوداگاه شنونده به این سمت میره که همه حرف ها را میپذیرد. یکی از جنجالی ترین ترک های آلبوم که اجرای ورس های 1 و 2 ان بر عهده سامان است و باز هم شاهد لحن طعنه امیزی هستیم که سعی شده در کل آهنگ رعایت بشود. سامان نسبت به فردی که مورد نظرش است قلم تندی را به کار میبرد. در اینجا هم سامان اکثرا از قافیه های دوتایی استفاده کرده که سطح ورس را از این نظر در وضعیت خوبی قرار می دهد. مهراد نوعی استایل محکم و قوی را در این آهنگ استفاده می کند که با صدای صافش ترکیب می شود و یه صدای پرقدرت را به گوش شنونده منتقل می کند. در ورس سه، مهراد فقط با مقایسه فردی و استفاده از اعتبار و محبوبیتش طرف را بدنام می کند.
از نقاط قوت مربوط به قافیه در این ورس میتوان به هم وزن بودن تمامی قافیه ها از اولین قافیه تا قافیه اخری اشاره کرد که البته با تک قافیه ای بودن این نقطه قوت کمرنگ می شود و با یک جمع بندی میتوان گفت ورس از لحاظ قافیه در حد متوسطی قرار میگیرد.
8- پشت دست:
بررسی کلی
:
"پشت دست" آخرین ترک از بخش گنگ و دیس آلبوم بزرگ است. در موزیک این کار در سطح بالایی از سبک الکترو تلفیق شده است و صدای سینث‌سایزر بخوبی در دل موزیک هیپ هاپ جا باز کرده است. اجرای مهراد هیدن در نوع خود بی نظیر است و تکست سطح بالای سهراب ام جی قابل تقدیر است. در این ترک بدون استفاده از کلمات زننده و فحش مستقیم، کوبش و هجوم ویران کننده ای به لطف اجرای ورس و کوروس مهراد هیدن به همراهی سامان ویلسون خلق شده است.بررسی جزئی:
یکی از جون دار ترین و هایپ ترین بیت ها در این آلبوم بیت همین ترک است
با شروع آهنگ و تنها گذشت چند ثانیه... این بیت نوید یک ترک با چاشنی الد اسکول را میده
شیوه پنینگ در پاساژ در این ترک استفاده شده بدین صورت که اسنیری به صورت پنینگ ( بازی صدا در گوش چپ و راست ) به صدا در می آید
این حالت در ادامه ورس هم وجود دارد بدین صورت که در پایان میزان های زوج به صدا در آورده و دقیقا ریتم را برای خوندن مشخص می کند... منتهی با ذکر این نکته که با گذراندن میزان ها و نزدیک شدن به کوروس... این اسنیر به میزان های فرد نزدیک شده و به خودی خود به عنوان عضوی از اعضای درام تبدیل می شود
در این ترک هم ترکیب درام از تک کیک و تک کلپ و در ادامه سه عدد کیک و تک کلپ به وجود آمده... و پیمودن میزان ها با اضافه شدن پترن ها اصطلاح فرش مومنت به طور کامل به وجود آمده و گوش را به هیچ عنوان خسته نمی کند
از تکنیک برک در ورس دوم استفاده شده و برای استراحت به گوش مخاطب از بریج قبل از شروع ورس سوم نیز استفاده شده است
کیک در این بیت نقش اساسی را بازی می کند... علت این امر هم این است که سر ضرب با کیک شروع شده و نت هایی از ملودی از سر همین کیک شروع به نواختن می کنند
بررسی فنی:
تکنیکی ترین حضور وُکالی مهراد را شاید بتوان در همین ترک یافت. به نظر میرسد که "پشت دس" تنها با حضور مهراد و سهراب کافی بود. حضور سامان جه از لحاظ تکست و چه تکنیک رپ در مقایسه با دیگر آثار ضعیف بود تا جایی که در تایم 01:45 کم می آورد و از جریان بیت عقب می افتد. در سمت مقابل مهراد با قدرت ورس خود را اجرا کرد و همچنین از 2 فلو متغیر در اجرای خود بهره برد که به نظر شخصی اوج این ترک در تایم 00:34 با تغییر فلو و همچنین موزیک توسط او ایجاد شد. روند موسیقیایی "پشت دس" را جدا از 2 تغییر میتوان ساده دانست. تغییر اول، همراه با تغییر فلو مهراد، و تغییر دوم هم یک بِرِیک موسیقیایی در تایم 02:36 قبل از ورس سهراب. نکته دیگر حضور یک pan متداوم در ورس ها است که بستر لازم را برای رپر مهیا ساخته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در این آهنگ هم به نظر می رسد که در لفافه به یک سری مسائل و حواشی پرداخته شده. لحن طعنه آمیزی که در آهنگ های دیس آلبوم شنیده میشد در این آهنگ هم در پیش گرفته شده. مهراد کوتاه ترین ورس آهنگ را دارد و مفهومش مشخصه و به توضیح خاصی نیاز ندارد. اشاره می کند به همی شود قاطی نشدنش و با لحنی غرور آمیز به نظمی که تو زندگیش حاکم است میپردازد. از نقاط قوت این ورس میتوان به استفاده از قافیه های چندهجایی و استایل خوب مهراد اشاره کرد. ورس سامان هم به پیروی از همان لحنی که ابتدا بهش پرداختیم شروع می شود. این ورس می تواند به نوعی دیس باشد ، تا جاهایی احساس می شود که تنها شخص خاصی را مَد نظر دارد اما اواخر ورس به نظر می رسد با یک زبان انتقادی نسبت به گروهی از مردم استفاده می کند که با ادعایی که دارند ولی کارهایی را در زمان و مکان نامناسب انجام میدهند. قافیه تکی و چند هجایی در این ورس به چشم میخورد.
سهراب هم مشابه سامان حرف میزند و تاکید بر واقعی بودن و... دارد ( اشاره می کند به اینکه گند لـات اینایی که میگن نیستند بلکه اونی هست که تو شرایط دوام میاره و عمل می کند ) نکته ی مثبت این ورس فلوی قوی ای است که سهراب استفاده کرده است به طوری که حتی کلماتی هم که باهم قافیه نیستند هم قافیه به نظر می آیند! سهراب در این ورس بیشتر از خودش و توانایی هایش می گوید و البته تکست یک حالت دوپهلویی هم دارد. در کل آهنگ از لحاظ قافیه خوب بود اما با توجه به سبک آهنگ میتوانستند بهتر عمل کنند.
9- یکی دیگه:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
سبک سیاق این آهنگ بی شباهت به کار های ساخته شده توسط مهراد در سال یکهزار و سیصد و نود نیست... با شروع کار ما با صدای گیتار روبرو میشیم که در ادامه با کلپ شکلی کاملتر به خودش میگیره... با شروع آرش دارا درام به صورت کامل درآمده به طوری که در یک میزان کیک ها بی وفقه به صدا درمیان و در یک میزان دو کیک به صدا در می آید و در میزانی دیگر تک تیک را میشنویم
وقتی کوروس شروع می شود های_هت به صورت تکی به درام اضافه می شود و نت های پیانو نقش ملودی را ایفا کرده و این پروسه دو بار به تکرار در می آید
در ورس ها ما با همان درام مواجه میشیم و تنها نت های اجرا شده توسط پیانو به مستقل هستند از نت های اجرا شده در کوروس
بعد از اجرا شدن دومین کوروس... و اجرای ارش دارا اکتاو از حالت معمول خارج شده و با تغییر ساز و نت های اجرا شده ( حاصل از هفت نت اصلی و یک نت تکراری که اولین نت یعنی دو میباشد ) هارمونی و فضای بیت از حالت قبلی خارج می شود
در ورس دو با فضایی مانند ورس یک روبرو میشویم با این تفاوت که های_هت میزان پنجم به صورت متوالی به اجرا در می آید
بررسی فنی:
این اثر نیز مانند تند نرا پتانسیل این را داشت که به یکی از خاطره انگیز ترین ترک های این مجموعه تبدیل شود، اما به نظر من با انتخاب اشتباه آرش دارا، این موقعیت از دست صاحبان این آلبوم در رفت. این اثر از معدود کارهای این مجموعه است که در آن شاهد گیتار الکتریک هستیم که در پس زمینه صدای آرش نواخته می شود. شروع کار نیز با امضای همیشگی مهراد شروع می شود. گیتار و سپس کلپ که با آغاز وکال درام نیز به آنه اضافه می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آلبوم از تم گنگی که در چند تا آهنگ پشت سر هم بود جدا می شود. اول به قدرتی که درون هر کسی هست ولی از آن خبر ندارد پرداخته می شود، بعد به قدرتی که دارد و از آن خبر دارد و سپس ضعف هایی که انسان دائما از آن فرار می کند! و در ادامه بحث هایی مثل قناعت و در مقابل آن تنوع طلبی و تکامل گرایی مطرح می شود. هیدن از زبان کسی که راهکار را میداند پند گونه صحبت می کند و قطعا تن صدای مهراد و حالت خوندش باعث تاثیر پذیری دو چندان حرف هایش می شود. مهراد از اطمینان به خود و دیدی که خودش نسبت به موانع دارد صحبت می کند که در آن، هر دری بسته شد یکی دیگر را میتوان باز کرد. از نظر قافیه بازی همانند دیگر ترک های آلبوم ، میتوان شاهد قافیه های تکی و چند هجایی در هر دو ورس بود.
10- قرمز:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
برای من بررسی کردن این ترک سخت تر از ترک های دیگر موجود در آلبوم است... بدین منظور که پترن های بسیار زیادی در این ترک وجود دارد و ما میزان به میزان با تغییری در ساختار بیت مواجه میشویم
به طور کلی نگه داشتن و به وجود اوردن هارمونی در این ترک های عملی است بسیار مشکل و از انجایی که ساز های متفاوت و متقابلن اکتاو های مختلف و به وجود آمده نیازمند هارمونی پیچیده برای در هم آمیخته شدن هستند
شروع کار با نت های پیانو است و تغییر آن به شکل تغییر آکورد در اجرا هایی است که با کیبورد صورت میگیرد... و تا قبل از شروع درام که مصادف است با اوج گیری و اجرای نت های بالا توسط تارا چندین پترن دیگر نیز به بیت اضافه می شود ... موجودیت درام و تشخیص آن به علت تعداد زیاد کیک ها کاری سخت است و در این کار های_هت به صورت مکرر و در فواصل کمتر نسبت به ترک قبلی اجرا می شود
با شروع ورس اول این تغییرات محسوس تر می شوند به صورتی در میزان های ابتدایی درام بدون های_هت و بیس شروع به نواختن می کند... در ادامه بیس به کار اضافه شده و با برکی کوتاه های_هت به مانند های_هت آهنگ تلفات جنگ شروع به نواختن می کند
در کوروس بیت در بالا ترین وضعیت خودش به سر میبره و تقریبا اکثر پترن ها در کوروس در حالت اجرا قرار دارن
های_هت در کوروس دچار تغییر شده و به صورت متوالی و با کمترین فاصله ممکن به شارپ شدن کار کمک می کند
در دومین ورس ساختار تغییر کمی به خود میبیند و نت های کوتاه و پایین پیانو شنیده می شود و به نوعی با وجود برک های کوتاه چون سر ضرب هستند ( ضرب به مانند ثانیه اما متکی به مقدار تمپو ) ضرب آهنگ نامی دهد می شوند
در چند میزان پایانی ورس بدون استفاده از اقلامی که در پاساژ به کار میرود فضایی پاساژ مانند ( فید این ) به وجود می آید
در ورس سوم تا قبل از قطع شدن درام همه چیزز به مانند ورس های دیگر است و با قطع شدن درام نت های پیانو همراه با اسنف هستند
نا گفته نماند که در درام اجرا شده در ورس ها کلپ چهار میزان یک بار دبل شده و ضرب را تعیین می کند که اکثرا جنبه تزیین دارد و خیلی کمتر این کار توسط مهراد انجام میگیرد... دقیقا بر عکس رقیب مهراد در آهنگ سازی
بررسی فنی:
رتبه 1 در لیست تاپ ترک آلبوم "بزرگ_جلد دوم"
قرمز را به این دلیل در رتبه 1 این لیست قرار می دهیم چون نه تنها به گوشمان خوش آیند است، بلکه از لحاظ موسیقی شناسی نیز حرف های بسیار دارد. در ابتدا باید خوشحال باشیم که کوروس اینکار به تارا محول شده است که بی اغراق به حد کمال و زیبایی از پس این امر بر آمده است. نکته دیگر که باید اشاره شود این است که 2 ورس مهراد برای این اثر کافی بود که ورس ها و صدای او کاملا با جو و پارت های تارا سینک بود و بعد از تایم 2:40 شنونده از لذت یک ترک (هرچند این مقدار کوتاه) سیراب شده است. از لحاظ موسیقیایی دور از انتظار نیست که قرمز را در دسته new age قرار دهیم. با این دسته بندی شاید تردید در ذهن شنونده ایجاد شود، اما اگر قسمت های موزیکال رپ را که تنها به شکل تکراری و سایکل مانند هستند، از اثر جدا کنیم، بدنه و شاکله اصلی ما را به مقصود نزدیک می کند که اولین نشانه اش، کوبش ها بر روی پد هستند. المان دیگری که به این حدس قوت میبخشد، پارت های تارا چه در کوروس و چه در بریج اثر است که طرز وکال و هیت کردن نت ها توسط او ما را به یقین میرساند. با توجه به درون مایه اشعار به نوعی دیس-لاو میباشند، کوبش بیت ها به تهاجمی تر شدن این ترک کمک شایانی کرده اند. در آخر تنها نکته ای که میتوان به آن خُرده گرفت، افکتیست که بر روی صدای سامان قرار داده شده که حالتی اج-دار، مخصوصا در انتهای آواها به صدای او داده است که دلیل اینکار را باید از خود او یا مهراد پرسید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد که قرمز در اینجا به عنوان یک نماد به کار برده شده است. اکثر هنرهای نمادین بیانگر دیدگاه هنرمند نسبت به یک سوژه ی خاص و طرز فکرش راجع به اون موضوع هست. داستان قرمز به عمد جوری بیان شده که بسته به اینکه مخاطب اون را نماد چه چیزی بداند، همزمان بتواند معناهای اولیه که به ذهن مخاطب می رسد محقق کند.
هر چند مهراد کلیت داستان را در لفافه و به صورت عاشقانه بیان می کند اما قرمز می تواند دورترین دیدگاه ها نسبت به ذهن اشخاص را دنبال کند از عشق یک فرد به وطنش گرفته تا رفتار یک معتاد ( هروئینی ) بعد از مصرف!
{ سفید میاد پایین جاش میره بالـا قرمز! } از همین رو برداشت های مختلفی را هم میتوان از ورس سامان کرد.
از بیرون امدن از یک رابطه ی عشقی گرفته تا ترک کردن یک مخدر! پیرو برداشتی که از ورس یک میتوان کرد.
یا حتی مفهوم های کلیشه تر مثل اعلـان جنگ به رقبای کاری و.... در ورس مهراد قافیه های میانی تکی در 4 بیت اول، و قافیه های چندهجایی در 4 بیت دوم به چشم میخورد که تکست را از لحاظ رایمینگ در سطح خوبی قرار میدهد. سامان هم مانند مهراد از قافیه های تکی و میانی، و قافیه های چند هجایی در ورسش استفاده کرده است
11- امروز نه:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
در این آهنگ بر عکس ترک های دیگر در ابتدا به جای شنیدن صدای بیت... صدای سامان ویلسون را میشنویم... بعد از دو میزان و با شنیدن صدای کرش همراه با کیک درام به کار اضافه شده و ضرب به وجود می آید
ساختار درام در این آهنگ به نحوی است که انگار کیک با نوعی کرش ترکیب و تلفیق شده و در کنار کلپ خودنمایی می کند
ملودی نیز به مانند آکورد های اجرا شده در سازی مانند کیبورد میباشد و بعد از میزان هشتم است که این نقش را نت های پیانو بازی می کنند
بر عکس ترک قبلی ساختار این ترک ساده تر میباشد و به نوعی با گوش ها راحت تر ارتباط برقرار می کند... اما سبک و هارمونی ایجاد شده در این ترک برای بسیاری از ما غریبه میباشد و حالتی غربی دارد... این مصداق در کوروس به اوج خود میرسد
علت این امر خالی بودن مقدار زیادی میزان در کوروس میباشد که برای گوش ها عجیب میتواند باشد
از نکات جالب این کار استفاده نکردن از پاساژ از ورس به کوروس و از کوروس به ورس است... به نوعی که از ورس یک به کوروس با افکتی پنینگ شده و از کوروس به ورس دوم با میزانی مکث تردد میکنیم
در ورس دو و بعد از طی کردن هشت میزان با تغییراتی نسبت که ورس اول روبرو میشویم
این تغییر شامل متفاوت بودن ملودی و تغییر در پترن ها در میزان های انتهای ورس دو میباشد
بررسی فنی:
در "امروز" نه شاهد یک همنشینی قوی بین کیک و کلپ هستیم. تصور اینکه اگر کیک ها، با درام زنده نواخته میشد، کمی از لذت این هم نشینی کم میکند اما زیاد هم سخت گیر نباشیم! این کیکِ سرتاسری که در طول ترک (به جر توقف های لحظه ای) به نوعی شالوده اصلی لین اثر است که در پس زمینه آن نت های پیانو و گیتار نیز به گوش می آید. کیکِ به نسبت قوی و اگرِسیئ تر این اثر به حال و هوای ان نیز کمک کرذه است. نکته قابل اشاره دیگر حضور "کیارش" است. کروس خوانی او به همراه صدایش همسو و هم گام با جو این اثر است که جنس صدای او (همراه با نوعی Rasp ذاتی) به او کمک کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد این آهنگ هم حول همان نگرش مثبتی که در آلبوم هست و ایندفعه به محوریت اعتماد به نفس نوشته شده است ( فضا فضای بیتابه! ). سامان خودش را شکست ناپذیر اعلام نمی کند اما با بیان کردن عوامل غیر واقعی برای شکستش و اغراق و مبالغه راجع به آن ها در واقع میخواهد خودشو شکست ناپذیر عنوان کند!
در این آهنگ سامان با استایل خوبی که می گیرد و همین طور قافیه بازی و البته " ورد پلی " ای که در طول ورس انجام میدهد باعث جذابیت آهنگ می شود. از نکات دیگر در این ورس میتوان به همآهنگی تکست و بیت اشاره کرد خصوصا قسمت هایی که سامان به نوعی رجز خوانی می کند. در این ترک نه تنها تم کلی آلبوم حفظ شده بلکه حالت انرژیک و امیدوارانه چند برابر شده. صرف هوک های جذاب و خلـاقانه ای که از مهراد در طول آلبوم شنیده ایم در این ترک هم خلاقیت مهراد و صدای کیارش باعث شده تا کروس تنوعی را تو آهنگ بشنویم.
مهراد بیشتر به زندگی در لحظه اشاره کرده و تاکیدش بر این است که همه چی از خود شخص و درونش نشات می گیرد که این دو موضوع یعنی زندگی در لحظه و توجه به خواسته ها و عمل به میل درونی " امروز نه " را میسازد. قافیه های چند هجایی مهراد زیبایی ورس را دو چندان کرده است.
12- تند نرو:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
در نگاه اول این ترک یکی از متفاوت ترین ترک های آلبوم میباشد... می شود دلیل این متفاوت بودن را گذاشت به پای فضای این کار که تیره تر از کارهای دیگر است و یا حتی ذکر این نکته که ما کمتر با آهنگ هایی با این شکل و شمایل روبرو شدیم
در ابتدا و در اینتروی کار درام به صورت تکی و ساده ترین حالت ممکن به سر میبرد... و های_هت در ابتدای کار وجود دارد اما دیری نمیگذرد که تا قبل از شروع کوروس دیگر اثری از های_هت نیست
با شروع کوروس ملودی به کار اضافه شده ولی درام از لحاظ ساختار تغییری نمی کند...
این ساختار در ورس نیز به همین شکل است... ( کاری که از مهراد هیدن کمتر دیده شده ) این ورس از لحاظ میزان از حد استاندارد و معمول کار ها ( شانزده میزان ) بیشتر بوده و در انتها با قطع شدن ملودی و درام ما وارد کوروس کار میشویم
در ورس دوم نیز با فضایی به مانند ورس اول روبرو میشویم... و برای جلوگیری از تکراری شدن پترن هایی هستند که در میزان های جلوتر به بیت اضافه می شوند
در آخر هم دوباره اجرای کوروس و اوترویی به مانند اینترو با این تفاوت که در اوترا با وجود ملودی...
بررسی فنی:
تند نرو ساخته شده است از 2 عنصر: استوری تلینگ + جو سازی که این اثر را برای من محبوب ترین اثر این مجموعه ساخته است. بر خلاف "هارم" که سامان در قسمت استوری-تلینگ سنگ تمام گذاشته است، اینبار مهراد نیز به او اضافه میشود. در کنار آنها جو سنگین و مالیخولیایی آهنگ نیز به آنها کمک کرده است. تکرار دایره وار نت ها از تخصص آهنگسازان این سبک است که مهراد به خوبی از این ابزار بهره جسته است. تند نرو حاکی روایتی ملموس از دو عاشق قدیمی است که باز هم (مانند هارم) در یک پارتی بعد از سال ها یکدیگر را دیده اند. شاعر (سامان و مهراد) انگار در حالت مستی، نعشگی و یا "خستگی" طرف مقابل را دیده اند به نوعی که حتی "حواسشان نیست که چگونه از پیش او به ته سالن رفته است". این حالت به حدی در آنها اثر گذاشته است که حتی چهره او را نیز به سختی به یاد می آورند و در زیر رقص نور که "رنگ موی او را الکی عوض میکند" از خود میپرسند: "پس این کیه؟" این مثال ها همگی نمونه کوچکی از قدرت استوری-تلینگ این اثر هستند. موسیقی این اثر پتانسیل بسیار زیادی برای اضافه شدن سبک داب استپس داشت که با توجه به شعر و جو کار، معجونی بسیار گوارا و دلنشین می ساخت که نمونه اش را در موزیک ایران نداشته ایم. هرچند همانطور که بالاتر اشاره شد، همین تکرار و سایکل نت ها، حداقل امکان را برای مهراد برای خلق این اثر مهیا کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تند نرو هم مانند قرمز در ظاهر یک داستان عاشقانه همراه با مقداری تخیل است! ولی در بطن خودش می تواند نمایانگر مسائل دیگری باشد. ورس هیدن حالت استوری تلینگ دارد که یک داستان را با جزیئات زیاد بیان می کند و البته یکی از دلـایلی که مخاطب می تواند به راحتی با این ترک ارتباط بگیرد همآهنگی بسیار خوب مهراد با فضای آهنگ است. تند نرو داستان کسی است که بعد از همه ی تجربه ها دوباره تو سراشیبی مسیره و در بازه ی حساسی از زندگیش قرار میگیرد. بسته به شخص می تواند مربوط به لحظه ی سرنوشت ساز یک رابطه ی عاطفی باشد یا اینکه توهات حاصل از مصرف محرک! که البته اصطلاحات زیادی که مختص به مصرف این نوع مواد است در طول تکست مشاهده می شود و استفاده از کلمات و عباراتی مانند : شاید ، عجیبه ، لـابد ، چرا ، نصفه کاره ، یه چیزی غلطه و... نقش پررنگی در به وجود آوردن فضای پر از شَکی که در طول ورس مهراد شاهد هستیم ، دارند. مهراد داستان خودش را جدا از بُعد های زمان و مکان بیان می کند که البته برداشتی که در ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم را محتمل میسازد.
" شاید از بی خوابیه زیاده احتمالش " ، شاید از بیخوابیه زیاده ( بیخوابی زیاد ) یا زیاده احتمالش... که البته دومی صحیحه به خاطر اینکه در حالت اول " احتمالش " بدون هیچ قید و قعلی میماند و معنا از دست میرود و این دوگانگی فقط متوجه شنیدار هست. و اما سامان با نوع توصیفی که انجام می دهد سعی می کند حس های مختلفی را به شنونده برساند همانطور که بعضی قسمت ها را مثبت و بعضی قسمت ها را دلهره اور به تصویر کشیده! تیونی که روی صدای سامان هست کاملـا با فضای آهنگ همخوانی دارد و ورس را دلنشین کرده است. داستانی که سامان تعریف می کند ، داستان جالب و البته غیر منتظره ای است. آوردن بعضی عبارت های مربوط به محرک ها ( مانند اسید! ) در این ورس باعث می شود شنونده ای که با این مسائل آشنا است این برداشت ها را هر قدر هم از اصل آهنگ دور باشند در نظر بگیرد! همینطور آوردن صدای زنگ ساعت با وجود این که داستان های آهنگ خارج از بعد زمان مطرح شدند!
قافیه های چند هجایی خصوصا قافیه های دوکلمه ای در بیشتر ورس استفاده شده بود که باعث می شود آهنگ از لحاظ قافیه در حد خیلی خوبی قرار بگیرد. { یکی از خصوصیات این نوع ورس های داستانی ( استوری تلینگ ) این است که پیوستگی خیلی خوبی بین ابیات هر ورس و در مجموع موضوع کلی آهنگ برقرار است و همین کمک زیادی به تصویر سازی مخاطب می کند و همین نکته باعث می شود شنونده با آهنگ ارتباط برقرار کند }
13- همین کِ هَ:
بررسی کلی:
اما موزیک و سایر لحاظ های فنی ترک در نوع خود بی نقص و حرفه ای است.
بررسی جزئی:
با شروع آهنگ با صدایی افکت مانند روبرو میشیم که کنجکاوی مارا برای حدس زدن این که با چه چیزی روبرو هستیم تشدید می کند... شروع درام و ملودی مصادف می شود با شروع سامان ویلسون... از همان شروع آهنگ می شود فهمید که تمرکز اصلی مهراد هیدن به ملودی و پترن هایی که در این قسمت خودنمایی می کند بوده و ساختار درام به مانند کار های گذشته ساختاری پیچیده را دنبال نمی کند
درام این کار از چهار میزان برای تکمیل شدن و سیر تکرار استفاده می کند به صورتی که در دو میزان اول از کیک / کلپ و در دو میزان دوم کیک کیک / کلپ تشکیل شده است
نکته جالب این ترک شنیده نشدن صدای های_هت ( هیت ) میباشد... در صورتی که در اکثر ساخته های مهراد هیدن از این صوت استفاده شده است... و نکته جالب دیگر ای که وجود دارد این است که مهراد هیدن این عنصر را نیز دچار تغییر می کند در کارهاش و به نوعی از روتین بودن و لوپ بودن آن جلوگیری می کند... در صورتی که در بیش از 90 درصد کارهای شنیده شده های_هت از یک چینش از ابتدا تا انتهای کار پیروی می کند... به طور مثال در ترک تلفات جنگ ( اسفند سال 1388 ) های_هت نقش اصلی را ایفا می کند... به طوری که در اکثر ساخته ها های_هت تنها نقشی تزیین مانند را ایفا می کند... در آن ترک های_هت دو میزان یکبار در چینش دچار تغییر شده و این تغییر هر دو میزان یکبار مجزا از تغییر قبلی میباشد ( به طور کلی دو مدل میباشد )
ملودی کار مانند صدایی سوت مانند ( که در کار های وطنی از یکی از اثر های فرهاد مهراد تقریبا پا به عرصه وجود گذاشت ) میباشد و در چهار میزان ادامه دارد و زمانی که وارد میزان های فرد میشویم این ملودی باز شنیده می شود ... در میزان های جلوتر پترن هایی اضافه شده به بیت که یکی از این پترن ها همان نت های اجرا شده ملودی اصلی را اجرا می کند ( چیزی مانند بک ملودی لاین پایین تر از لاین اصلی ترک چرا بدی ) و پترنی دیگر اسنف مانند بوده که تقریبا دارد نقش های_هت را برای این بیت بازی می کند
در میزان های شش به بعد از سر میزان های فرد صدایی دمبک مانند نیز اضافه شده به پترن ها و سیر اضافه شدن پترن ها تقریبا تا میزان های پایانی ورس نیز ادامه دارد... به نوعی که تقریبا ( به طور مثال ) در میزان های انتهایی نزدیک به پانزده پترن در حال اجرا میباشد
با شروع کوروس به واقع تمام زمینه دچار تحول شده و ملودی اجرا شده تا بدین جا و درام حذف شده و پترن هایی که تا به حال در حال اجرا نبودند اجرا شده و در میزان های بعدی درام به همراه ملودی نیز به کار اضافه می شود
از نکات گفتنی در کوروس فضای خالی آخر کوروس میباشد که این فضا چهار میزان ادامه داشته... و چیزی مانند بریج میباشد ولی از آنجایی که در طول آهنگ سه بار تکرار می شود نمیتوان به آن بریج را نسبت داد
در ساختار پیش فرض کار ها این حرکت جایی نداشته و در دو حالت میتوان بریج را در کارها ( به طور متداول... نه قانونا ) بررسی کرد
کار هایی که بریج دارند و اکثرا این بریج قبل از ورس آخر میباشد... به مانند آهنگ های تابستون کوتاه و زمین صافه... و یا حتی کارهایی که بریج دارند و بریج قبل از ورس یکی مانده به آخر میباشد... به مانند آهنگ زندگی منه...
حالت دوم هم می شود کارهایی که اصلا دارای بریج نمیباشد! مانند ترک کوکولی کو...
( ساختار در دو ورس بعدی به مانند ورس اول )
بررسی فنی:
ابن اثر به دسته های اصلی تکست و آهنگسازی تقسیم میشود. عوامل دیگری چون تکنیک و وکال اهمیت زیادی در این اثر ندارند. اما تکست. موسیقی "رپ" یک موسیقی به نوعی Outlaw و تا حدودی کثیف است. آن لباس های شیک سبک Jazz را ندارد و همچنین خالی ار هرگونه ادبیات وزین "Pop" کلاسیک است. موسیقی "رپ"، کلام، گفتار، لغات و فرهنگ خاص خودش را دارد. برای مثال: استفاده ار کلمه "سرا" توسط سامان، نه تنها هیچ جایی در گفت و گو های عادی مردم ندارد!، بلکه در موسیقی ای چون "رپ" بسیار خارج از عرف است. از لحاظ معنایی، ورس های یک و دو از مفاهیم نزدیک تر و موضوعات هم رَده تری استفاده کرده اند که انسجام خوبی را نشان میدهند. اما ورس آخر که متعلق به سهراب است به موضوعات دَم دستی تر اشاره کرده است که این سوال را برای ما پیش می آورد که اگر این ورس نبود، واقعا چه اتفاقی می افتاد؟ آهنگسازی اثر نیز در نوع خود جالب است. ساختار نوآورانه ای که کمتر شاهد آن هستیم. قلب تپنده این کار "ملودی" است که با همان صدای سوت در طول اثر جریان دارد و زمینه ای خوب برای کیک/کلپ ها محیا میکنند. تعدد پترن ها و البته بعضی ساختارشکنی ها توسط هیدن نیز در نوع خود جالب هستند. استفاده از "آوا" در نقش ملودی اصلی در موسیقی های جدی چند وقتی است که باب شده است و نمونه هایش را در سبکی چون "Synth Pop" میبینیم. نمونه دم دستیش هم گروه خواهران دو قلو "Say Lou Lou" است که به تازگی اولین آلبومشان منتشر شده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
همین که هه به این موضوع میپردازد که باید خودت تو اولویت باشی و خودت شرایط و عوض کنی.
بیت مناسبی که آهنگ دارد باعث می شود شنونده از ابتدا با اشتیاق بیشتری به آهنگ گوش بدهد سامان در آغار از قناعت میگوید و بعد هم از تفاوت ادم ها صحبت می کند. ویلسون بعضی قسمت های ورسش را بین ضرب میخواند که تکنیک جالبی را اجرا می کند. ورس دارای قافیه های چند هجایی و قافیه میانی تکی است و ورس خوبی از لحاظ رایمینگ میباشد.
مهراد دارد یه شخصیتی و معرفی می کند و با دقت تمام ، جزیئات شخصیتی اون فرد رو بیان می کند. مهراد در این ورس استایلی محکم و قوی دارد که به توصیفش کمک می کند و نقش عمده ای در تعریف کردن فضایی که میخواند دارد.
ورس سهراب بیشتر لحن کنایی دارد و با توجه به حاشیه های زیادی که رپ فارس در این چند ساله اخیر داشته ، ممکن است شنونده از این لحن برداشت های سوء بکند و هر قسمت از تکست را به یک رپر مربوط بدوند. اما نباید فراموش کنیم که با توجه به فضای آهنگ برداشت های غیر حاشیه ای هم محتمل است.
سهراب فلوی خیلی خوبی دارد که باعث مانور بیشترش رو بیت شده در نتیجه وکال خیلی با بیت همآهنگه.
سهراب هم یک آدم بی اعتماد به نفس را توصیف می کند که با ظاهرنمایی میخواهد دنیا را عوض کند اما نمی داند که باید از خودش شروع کند!
14- ال و ال:
بررسی کلی:
• مضمون و استوری تلینگ این آهنگ شباهت زیادی با آهنگ "پارتی" دارد.
• کوروس آهنگ بسیار شبیه به ترک پارتی اجرا شده است.
• همکاری سامان در کوروس به مانند " از خزر تا خلیج فارس "
• شماره دهی سامان ویلسون در این آهنگ بی شباهت آدرس پستی دادن مهراد هیدن در "از خزر تا خلیج فارس" نیست.
همونطور که ذکر شد نوستالژی این ترک بنوعی تداعی کننده دوران قدیم زدبازی است. و در دسته ترک های شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم قرار نمی گیرد.
بررسی جزئی:
در ابتدای کار ما با صداهایی ( مثل این که ضبط شده ) از سوار شدن و استارت خوردن پورشه هستیم ( که آن هم با توجه به عکس های موجود... پورشه کاین است)
البته این صدا ها تا همین جا فقط کاربرد ندارد و در اواسط کار نیز به کررات به نوعی پترن محسوب شده و در جای جای کار شنیده می شود
قبل از مواجه شدن با درام... ملودی و بیس همراه با ملودی در ابتدا خود نمایی می کنند و بعد از چند میزان با افکتی که حالتی پاساژ مانند دارند وارد کوروس میشویم
در این جا درام به کار اضافه شده و نسبت به ترک قبلی ساختاری پیچیده تر دارد... من برای تشخیص درست و کامل این ساختار نیازمند هدفون های زیادی شدم و از آنجایی که صدای کیک مقداری پایین است و در حین اجرا با پترن های دیگر همزمان شده تشخیص دقیق این ساختار کمی مشکل می شود
ساختار این درام هم در کیک و هم در کلپ دچار تغییر می شود ... امری که کمتر به چشم می آید که در ساخته های هنرمندان به کار رود... بدین دلیل که اکثرا کیک در ساختار درام ها دچار تغییر می شود
در این کار نحوه چینش درام به شکل... کیک / کلپ... کیک کیک / کلپ ( فاصله کیک دوم بسیار کم است با کلپ ) / کیک کیک کیک / کلپ... کیک کیک / کلپ کلپ
همان طور که ذکر شد درام این کار ساختار پیچیده ای دارد و فواصل اکثرا در حال تغییر میباشد و کیک در بیشتر موارد در زمانی جدا از زمان های متداول شنیده می شود
به این چاشنی عجیب های_هت را نیز باید اضافه کرد... که این های_هت هم تقریبا ضد ضرب است... بدین معنی که در فواصل میان میزان ها دچار تغییر شده و باعث شده که درام این کار پیچیده ترین درام این آلبوم نیز از نظر نگارنده لقب بگیرد
با شروع کوروس ملودی ای که در اینتروی کار اجرا شده دچار تغییر نشده و تنها به اضافه شدن درام بسنده شده است
نکته ای که باشد ذکر شود صدایی بیس مانند ( که در ابتدا با نت دو پیانو اشتباه گرفته شده بود ) به گوش میرسد که سر ضرب در میزان های فرد به گوش میرسد
در میزان های جلوتر در ورس اول شاهد تغییر نت های ملودی هستیم که نت های بالاتر را اجرا می کند که صدای بیس سر میزان های فرد نیز قطع می شود ... این روال تا قبل از شروع کوروس ادامه دارد
لازم به ذکر است که در قسمت های مختلف از این ورس صدای ماشین نیز شنیده شده ( و جالب تر اینجاست که دقیقا زمانی شنیده می شود که با محتوای اجرا شده نیز همخوانی دارد... در را از دستم اگه تونستی... نگه داشتن هارمونی حتی با موضوع متن )
ساختار های ورس بعدی و کوروس ها به مانند بالا
بررسی فنی:
"ال و ال" اگر واقعا بر رویش (از لحاظ تکست) سرمایه گذاری میشد، بدون شک محبوب ترین ترک این مجموعه انتخاب میشد. طرفدار با پس زمینه فکری "از اون ته صدا میآد آقا ویسکی کو؟ / صدای کیه اومد سامان ویلی بود" این ترک را پلی میکند. همه چیز هیجانی و خوب شروع میشود. صدای غرش موتور و سپس اس ام اسی که حاوی آدرس پارتی است. بعد هم کروس مهراد که به اقتضای سبک کار، خوب است و بر روی بیت نیز خوش نشسته است. اما با شروع ورس سامان، شعله امید شنونده هر لحظه کم سو تر میشود. زدبازی ای که در ایران اکثرا آنها را با سبک و آهنگ های پارتی میشناسند "به دنبال بادکنک" هستند!!! اصرار سامان بر نیمه فست خواندن ورس ها با وجود مشکل های عمده نفس گیری در طول آهنگ در نوع خود تعجب آور و سوال برانگیز است. آهنگسازی این اثر نسبت به دیگر آثار، از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. از این میان میتوان به استفاده از فواصل کوتاه و همچنین فراز و نشیب های مداوم اشاره کرد که واقعا موسیقی، مورد بی لطفی تکست قرار گرفته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اکثریت آهنگ سامان به تعریف از خودش میپردازد و توانایی هایش را به رُخ میکشد. و به نوعی با لحن تحقیر و زبان کنایه به گروه های مختلف جامعه اعتراض می کند. به جز تم رجز خوانی که به بیشتر آهنگ حاکم بود یک لحن طنزی هم گهگاهی داخل آهنگ استفاده شد. سامان این دفعه با فلوی متفاوت و خوبی با بیت همآهنگ می شود و یکی از بهترین فلو های آلبوم را در این آهنگ اجرا می کند. قافیه های میانی تکی و قافیه های چندهجایی تقریبا اکثریت قافیه های تکست را تشکیل میدهند که میتوان گفت از لحاظ رایمینگ در وضعیت خوبی قرار میگیرد. از آنجایی که خلاقیت زیادی را از مهراد شاهد بودیم انتظار نمی رود که مهراد بخواهد یک اجرای خسته کننده داشته باشد و طبق معمول مهراد سعی می کند به صورت جذاب و جدیدی کروس کار را اجرا کند که به خوبی از عهده ی این کار برامده است.
15- شیدا:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
یک چالش بسیار خوب برای بچه های تیم بررسی ... بررسی همین ترک است ... بدین علت که تقریبا بی مانند است برای ما شنیدن چنین کارهایی در این سبک ...
به طور کلی این جور آهنگ ها در دسته ی بیت های ¾ قرار میگیرند ... علت اصلی این امر را میتوان وجود دمبک در درام دونست ... که از این نظر با درام آهنگ های 6/8 کمی شباهت دارند ... منتها در کار های 6/8 تمپوی کار بالاتر میباشد ... و جدا ار معقوله ی ملودی ... ساختار درام کاملا متفاوت میباشد
به نظر من ... علت اصلی کمتر شنیده شدن این جور کار ها معقوله ی هارمونی میباشد که اصل تعادل و بالانس نگه داشتن اون ... در این نوع کار ها امری پیچیده است
معقوله ی هارمونی شاید برای همه ی گوش ها قابل تشخیص نباشد ... ولی در این جور کار ها ... حتی کسانی که زیاد هم اهل فن نیستند نیز به راحتی میتوانند متوجه وجود ایرادی هر چند نا معلوم در آهنگ شوند
در این ترک نقش ملودی رو استرینگ بازی میکنه که این ملودی رو در اینترو و در کوروس مشاهده میکنیم
در طول ورس درام که متشکل شده از دمبک و کیک های متوالی همراه با های_هت به صورت پیوسته و نزدیک به هم شنیده میشود
البته در طول ورس نیز صدای استرینگ شنیده میشود به صورتی که در طول ورس دچار تغییری نمیشود
نکته ی جالب این کار ... وجود بریج بسیار زیبا میباشد ... که بعد از اجرای کوروس دوم و قبل از ورس مهراد هیدن میباشد
در این بریج درام قطع شده ... صدا دچار افکت شده و در جلو تر صدای دمبک ریورب شده به گوش میرسد و با پاساژی به استقبال ورس دوم میرویم
بررسی فنی:
بدون شک ضعیف ترین و بدترین اثر این مجموعه، با فاصله و بی رقیب نسبت به باقی آثار "شیدا" می باشد. در نظر ابتدایی این کار از ریشه و پایبست ویران است. نظم پارسی + رپ آمریکایی!!! هیچ گاه، حتی با اولین کار "تهم" (که سال ها پیش انتشار یافت) که نسبت به اینکار بسیار قوی تر هم بود، نتوانستم با این ژانر ((مَن در آوردی)) رپرهای ایرانی ارتباط بر قرار کنم. برای گوشی که Scratch های DJ Premier و موسیقی ادغام شده با Funk از Dr. Dre را شنیده است، این هم نشینیِ تظم پارسی و رپ نه تنها غیرقابل هضم است، بلکه شوک آور و تعجب بر انگیز است. عوامل دیگری هم بر ضعیف بودن این اثر دخیل هستند. نمونه بارز آن، خواننده کروس "سیامک" است. اگر به اجرای او گوش کنید، همیشه یک حالت Rush و عجله در اجرای او مشهود است و همچنین عقب افتادن از تایمینگ نیز از دیگر نکات قابل اشاره است. ضعف دیگر او نوع صدای اوست. هر شخصی که بتواند به صدایش تحریر بدهد و نُتی را بکشد، سنتی کار نیست. تمامی این عوامل دست به دست هم دادند تا "سیامک" یک تنه عقبه ستودنی و کُهن موسیقی سنتی ایران را بلرزاند. فاکتور دیگری که ضعف این اثر را بر دوش میکشد، آهنگسازیست. هرچند در این میان هیچ خُرده ای از "هیدن" نمیتوان گرفت زیرا این نوع موسیقی و این نوع آهنگسازی کیلومترها دورتر از حوزه تخصصی و کاری اوست. بقول خارجی ها: it's out of his league. "شیدا" را میتوان یک کار "ریسکی" بی ثمر مانده و یا یک کار "دِلی" از اعضا نام گذاری کرد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
کروس کار خیلی زیبا نوشته شده و به صورت کاملـا" متناسبی با فضای کار خوانده شده و اون حس کلـاسیک و سنتی که در کل کار شاهدش هستیم در کروس هم رعایت شده است. و در عین حال که دارای تنوع میباشد ارائه دهنده ی سبک جدیدی هم است. سامان با موضوعی که انتخاب کرده توانسته شباهت زیادی به شعر کلـاسیک ادبی در تکستش ایجاد کند. کلیت موضوع این ورس در ستایش خدا بود به علـاوه یک نگرش فاعل و مفعولی که در طول ورس وجود دارد همینطور در تعدادی از ابیات خدا ، مخاطب قرار میگیرد و جز یک قافیه که فقط رایم رپ بود الباقی قافیه ها هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ بودند که این کار سختی هست و تسلط زیادی میخواهد. فلو و استایلی که سامان در آهنگ اجرا میکرد ناخوداگاه مخاطب را به یاد پرده خوانی و شاهنامه خوانی میاندازد که سامان با این استایل به نوعی منحصر به فرد ظاهر شد. موضوعاتی که تو ورس مهراد بیان می شود بیشتر پند گونه است که قالب شعری کلـاسیک رو به یاد شنونده می اندازد. انتخاب کلمات خیلی هوشمندانه بوده و تعداد لغات استفاده شده در این ورس زیاد است. لغاتی که در زبان عامیانه استفاده ی چندانی ندارد ولی با این استایل اجرا و تکست همخوانی زیادی دارند. به علـاوه قافیه ها به صورت یک قافیه و یک ردیف چیده شدند به همین خاطر تکست این ورس شباهت زیادی به شعر ادبی دارد. انواع ارایه های ادبی از جمله تناسب - استعاره - کنایه و... در این ورس دیده می شود. تنها تفاوتی که بین این تکست و یک شعر کلاسیک ادبی وجود دارد رعایت نکردن وزن عروضی در همه ی بیت های این تکست بوده ولی از ابعاد دیگر بسیار به شعر های کلـاسیک نزدیک است.
16- بزرگ:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
بدون هیچ شکی... این ترک... ترکی است که مهم ترین ترک این آلبوم بوده و حتی اسم آلبوم را نیز همراه با خودش یدک میکشه... پس به طور یقین توجه تولید کنندگان این اثر... نسبت به این کار... مطمئنن باید متفاوت بوده باشه نسبت به ترک های دیگر موجود در آلبوم
قبل از گوش کردن به این آهنگ انتظار روبرو شدن با بیشترین پترن ها را داشتم... به مانند ترک قرمز... ولی گویی نظرم اشتباه بود و با ساختاری محتاطانه تر روبرو شدم... بدین منظور که مهم ترین نکته برای سازنده ترک به وجود آوردن هارمونی خاص... احساسی جلوه دادن بیت به ویژه برای ورس اول که دقیقا تل استوری میباشد
بیت این آهنگ بیشتر حالتی حماسی مانند دارد... از دو نوع درام در این کار استفاده شده است که اکثرا در کار های 6/8 و حتی موزیک های 4/4 با تمپوی بالا استفاده می شود
این درام در ابتدای شروع آرش از ساده ترین ساختار بدست می آید... یعنی کیک / کلپ... کیک / کلپ
ولی در کوروس این درام به اصطلاح جا افتاده و روتین تر دوقولی میباشد... ولی در اصل از کیک هایی کم و در مقابل از کلپ هایی زیادتر در فواصل کمتر به وجود آمده است... این درام برای گوش بسیاری از آهنگ سازان داخلی آشنا میباشد... بدین منظور که به صورت لوپ در برنامه ای مانند اف ال استدیو یافت می شود ... البته ذکر نکته قبلی اشاره که هلو برا تو گلو بودن درام ندارد... و از همین درام ( چیزی شبیه به این درام ) درترک مرسی کلی نیز استفاده شده است
از افکت های زیادی در این ترک استفاده شده است... به مانند صدای رعد و برق... و حتی صدای عجیب که در اوایل ورس موجود است و من متوجه نوع این صدا نمیشوم
ملودی قالب بر این کار متغیر است... منظور از این جمله این است که ملودی در حال تغییر میباشد... از پیانو به نت های گیتار که با حالتی فید این در اواسط ورس اول به کار اضافه می شود ... به جای اضافه شدن پترن های زیاد در میزان های ورس... به افکت هایی مرتبط با موضوع اکتفا شده است... که این منظور را به نویسنده القا می کند که خواسته سازنده تمرکز بیشتر شنونده به متن کار میباشد
بعد از فاصله به وجود آمده در اواسط ورس اول و با شروع دوباره مهراد هیدن... فضای قالب بر کار از ملودی به درام تغییر می کند... بدین حالت که ملودی نقشی کمتر را اجرا کرده و در فواصل دورتی نسبت به قسمت اول ورس شنیده می شود
ساختار کوروس شبیه به کوروس ابتدای کار میباشد... با این تفاوت که ملودی دیگر نت های پیانو نیست و به طور کلی درام تغییر کرده است
همان طور که در ابتدای بررسی این آهنگ گفته شد... بر روی این آهنگ تمرکز بیشتری شده است... چون ساختار ورس ها با یکدیگر متفاوت میباشد... در ورس دوم ملودی قالب بر کار پیانو میباشد... و در اواخر ورس نیز های_هت که جای خالیش بسیارحس میشد نیز به کار اضافه می شود
بررسی فنی:
"بزرگ" یک کار تماما ایرانی است. اول باید به این موضوع اشاره کرد که این اثر در دسته آثاری گنجانده میشود که آهنگ برای تکست ساخته شده است. بیت "بزرگ" همانطور که گفته شد، یک بیت عادی و روتین ایرانی است که مخصوص رپ کردن با ادبیات و قافیه های پارسیست. از لحاظ معنایی شاید "بزرگ" یک سر و گردن از دیگر آثار این مجموعه بالاتر باشد، اما از لحاظ موسیقیایی اینگونه نیست. به مراتب آهنگسازی های قوی تری را از "هیدن" در این آلبوم شنیده ایم که این سوال را برای ما پیش می آورد که چرا او به همین سطح، آنهم برای Title Track این آلبوم بسنده کرده است. روند موسیقیایی (حتی در کوروس) به جز اضافه کردن چندین افکت تا حد بسیار زیادی ثابت است. حتی اگر تغییرات ملودی (در قسمت هایی کم رنگ شدن و شیفت شدن بین نت های پیانو) را به قولی ار بالا و در یک بازی کلی و یا بر روی یک نمودار مشاهده کنیم، به صحت گقته بالا پی میبریم. در کل به نظر میرسد دقت و زوم بیشتری بر روی اینکار، نسبت به دیگر آثار اعمال شده است که همین امر فاکتور ریسک را از ذهن آهنگساز خارج کرده است. شاید اگر تکست و ریتم "بزرگ" جور دیگری بود، مجال بیشتری برای "هیدن" و آهنگسازی او محیا میشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آهنگ با صدای پر قدرت و دلنشین آرش دارا شروع می شود که حضورش در آلبوم انتخاب هوشمندانه ای بود و اتفاقا ترک هایی که در آن ها گروه را همراهی می کند کامل با استایل و صدا ی آرش همآهنگ هستند.
در این آهنگ هم آرش دارا به بهترین نحو قسمت های مربوط به خودش را اجرا می کند. در این ورس مهراد شعرش را در قالب یک داستان بیان کرده و توصیف های دقیق و سنجیده ای می کند و یک تِـم ادبیات کـتـابی را ایندفعه به شعرش اضافه می کند که باعث ایجاد تنوع می شود و اتفاقا خیلی موفق هم عمل کرده است و تکست در سطح بسیار خوبی قرار دارد. شنونده با کمی دقت تو داستانی که تعریف می شود ناخوداگاه یاد داستان شروع " زدبازی " و گروه " بزرگ " میافتد که میتوان گفت ورس سامان تاییدیه ای برای داستانیست
که مهراد توصیف می کند. ورس مهراد شامل قافیه های میانیست ، البته بعضا به صورت ، هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ (کلماتی که هم در رپ قافیه هستند و هم در ادبیات فارسی ) ترکیب شده که به تم آهنگ نزدیک است. سامان در این ورس دلیل نوع تکست نویسی جدیدشون رو اعلـام می کند که اشاراتی به اینکه هدف از در پیش گرفتن این نوع شعر و اجرا ، ساختن مجموعه ای است متفاوت با بقیه مجموعه هایی که مخاطب تا به حال شنیده. سامان ورسش را با استایلی آرام اجرا کرده که مناسب با ملودی بک گراند کار است. در ورس سامان قافیه ها بیشتر به صورت تک قافیه و یک ردیف نوشته شده است که به فضای کلی کار و ورس مهراد نزدیک است. بزرگ پاسخی است از طرف سامان به اکثریت انتقاد هایی که پیش بینی کرده است!
17- وایسا:
بررسی کلی:
بررسی جزئی:
شروع بیت در این آهنگ با شروع اقسام به وجود آوردنده ملودی میباشد... که در ادامه کامل تر شده و زمانی که کامل می شود کلپ نیز اضافه شده و تا قبل از شروع کوروس کلپ به تنهایی در کنار ملودی خود نمایی می کند
ساختار بیت در این ترک شامل... کیک کیک / کلپ... کیک کیک کیک / کلپ... کیک کیک کیک / کلپ ... کیک کیک کیک / کلپ... چندین کیک متوالی / کلپ
های_هت نیز در فواصل میان کلپ ها دو بار به صدا در می آید و در ادامه تغییری در ساختارش به وجود نمی آید
ملودی این کار توسط ساز های اصلی که در این آلبوم نواخته شد زده نشده است و از این لحاظ در سبکی مقابل با اکثر کار های آلبوم قرار دارد
این ملودی بدین ترتیب است که ساختارش کم کم تکمیل شده و بعد از تکمیل توسط ملودی ای دیگر تکمیل می شود و در میزان های بعدی و جلوتر از ورس اول این موضوع تشدید می شود
بررسی فنی:
"وایسا" یکی از موفق ترین حضور های "دارا" در این مجموعه است. همه چیز برای او در طول اثر خوب پیش میرود و اجرای او نیز خوب بر روی جَو کار سوار است. آهنگسازی "وایسا" از شروع تا پایان رشد میکند. ملودی، کلپ و سپس کیک. گیتار الکترونیک هم در کروس خودنمایی میکند. از این ایده که "هیدن" برای قسمت هایی (مخصوصا کروس ها) که دارای کلماتی که پایانشان با هجاهای بلند است، از گیتار الکترونیک استفاده میکند، در کارهای پیشین نیز دیده ایم. همانطور که گفته ایم بلوغ این اثر حتی تا آخرین لحظات هم ادامه دارد، تا آنجا که حتی در زمان 03:38، "هیدن" تازه دست به گیتار میشود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
وایسا ، ایستادن جلو سختی ها ، پیشرفت و رد شدن از مسیر نهایی!
در شروع مهراد می گوید وقتی از خودت مطمئن باشی کاری به هیچکسی نداری دیگه ، بعدش با بیان اراده و داشته هاش مخاطب را به نوعی به یک چالش دعوت می کند. بخش عمده ی قافیه های ورس مهراد را قافیه های چندهجایی تشکیل میدهند. هر دو قافیه در این ورس از لحاظ وزنی خیلی به هم نزدیک هستند که بخشی از آن به " دلیوری " خوب و مناسب قافیه ها در اجرا و بخش دیگرش هم به انتخاب دقیقی که هیدن در انتخاب کلمات کرده است کرده برمیگردد. به علـاوه از قافیه های میانی هم در این ورس استفاده شده است. از آرایه ادبی در این ورس ها میتوان به واج آرایی اشاره کرد " وقت من طلـاس تلـاشم سخته مثل تخته سنگ... " در ورس سامان شاهد قافیه های چند هجایی و قافیه میانی هستیم و استایل خوبی که سامان در این آهنگ پیاده کرده باعث می شود تا ورسش به مراتب جذاب تر شود.
18- پاشو:
بررسی کلی:
:
ترک "پاشو" در لحظات پایانی آلبوم بدون حضور سامان ویلسون و بدون وجود رگه ای از سبک هیپ هاپ به مضمون اصلی آلبوم ادامه می دهد. این ترک در نوع خود پرانرژی است و ساختاری مناسب برا پلی شدن بر سیتم ماشین ها دارد و همچنین با توجه به سبک پاپ آهنگ، بخوبی می تواند بیشتر سلیقه های موزیک را در بر گیرد و در عام مردم نفوذ پیدا کند.
بررسی جزئی:
در ابتدا درام به صورت کیک های متوالی به صدا در میاد ... و ملودی نیز به مانند صدایی کیبورد با فعال بودن گزینه ای به مانند اکوردیان به گوش میرسد ( کیبورد )
با شروع آرش دارا همون کیک نیز حذف شده و بعد از چهار میزان دوباره همه چیز به حالت قبلی بازمیگردد ... بعد از پایان اجرای آرش ... کیک و کلپ با هم شروع به نواختن میکنند به همراه نت های گیتار در نقش ملودی
با شروع ورس ... درام شامل تغییری نشده اکورد چهار میزان به چهارمیزان دچار تغییر میشود و در فواصل نسبتا دور ملودی نیز شنیده میشود
بررسی فنی:
هم سویی "پاشو" با آهنگ "Lift me Up" از آلبوم جدید David Guetta از لحاظ معنایی و موسیقیایی شاید امری بی راه نباشد! شاکله اصلی هر دو اثر کیک + بیس هست و مضمون هر دو اثر نیز چیزی نیست جز امید. اما در دستان "دیوید" ابزاری چون صدای خاص و خارق العاده Nico است و کوله باری از تجربه آهنگسازی موسیقی الکترونیک. هرچند که مقایسه مشی و خط کاری "هیدن" با "دیوید" امری بیهوده است اما نکته جالب و مد نظر من، یکسان بودن خواسته ها و ایده های "هیدن" با چنین فردی، آنهم در بالاترین سطح موسیقی جهان است. این امر نوید آنرا به ما میدهد که شاید بالاخره سازندگان موسیقی ما، به مرحله ای فراتر ار خوراکی عادی برای شنوندگان عادی فکر میکنند و البته صدها افسوس از اینکه آهنگسازان ما ابزار پرودوسرهای خارجی را ندارند. برای مثال حتی یک خواننده حرفه ای زَن در جامعه هیپ هاپ ایران نیست. خواننده ای که صدایی بقول خودمان Dope داشته باشد، دانش موسیقی رپ را داشته باشد و از تکنیک های آن نیز یا خبر باشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در اکثر آهنگ های آلبوم از نظر تکست ، اجرا یا آهنگسازی با خلـاقیت هایی مواجه میشویم که بیشتر به گوشمان نخورده است.
" همیشه پنج تا پیچ قبل به نظر اخریه... " از خلـاقیت های دیگه ی این آلبوم است که باعث به وجود آمدن یک حس مشترک بین گروه بزرگی از افراد است. هر کسی در طول عمرش حتما این عبارت را تجربه کرده و این جمله اعتراض گونه را احساس کرده است. تشبیه جاده به مسیر زندگی که در سرتاسر شعر استفاده شده باعث به وجود آمدن جملـات استعاری گوناگون شده است. در این ترک هم مهراد و آرش خودِ انسان را عامل اصلی رسیدن به هدف ( خودشناسی - تا شاید باز بشه خودمو پیدا کنم ) میدانند و در این جهت مفاهیمی چون خود ساختگی ( دورت کسی نیست ) ، اراده ( پاشو ) ، تلـاش ( پرواز کن اوج بگیر) را مطرح می کنند و همچنین محرک هایی که در طول مسیر برای ادامه مورد نیاز است ( یادم میاد سختی وقتی رد میشم از خط پایان )
19- خورشید:
بررسی کلی:
متاسفانه برخلاف آهنگسازی و هارمونی خوب و فوق العاده موزیک، این آهنگ نسبت به بقیه ترک های آلبوم بازخورد مثبتی از طرف شنوندگان دریافت نکرد.
دلیل عدم استقبال شنوندگان از این ترک را در درجه اول می توان به کوتاه بودن و بنوعی بی نظمی و ناقص بودن لیریکس و ورس های این ترک نسبت داد. و در درجه دوم پخش همان دمو و برآورده نشدن انتظارات و عدم حضور سایر اعضای زدبازی در این آهنگ دانست چراکه اجرایی از سهراب ام جی وسیجل بر روی این ترک به نمایش درآمد که نوید یک آهنگ پرچم دار از زدبازی را می داد.
بررسی جزئی:
ساختار سازنده ی درام این ترک ... از کیک و کلپ به صورت کیک / کلپ ... با فاصله ی کمتر ( این ترک یکی از بالاترین تمپو هارو در بین این نوزده ترک دارد ) تشکیل شده است
استفاده از بیس ( یا حتی عنصری بیس مانند که صدایی شبیه به آن را میدهد ) در جای جای فضای بیت شنیده میشه و نقش اصلی ملودی رو نیز ایفا میکند
های_هت به صورت متوالی و در فواصلی نزدیک به هم به گوش میرسد ... البته در قسمت هایی از بیت اسنیر در فضایی غیر معمول و در ضربی مخالف با درام صدایش به گوش میرسد
پترن ها در این ترک نسبتا گسترده هستند و گاها شاهد مدلاسیون هستیم که البته از این شگرد در ترک های دیگر نیز استفاده شده است
بررسی فنی:
موسیقی "خورشید" را بیشتر در کشور فرانسه و کارهای منتشر شده توسط دی جی های فرانسوی شنیده ایم. فضا سازی در این اثر (در نوع خود) خوب است و همچنین آهنگسازی هم با توجه به بی تجربگی اکثر آهنگسازان ایرانی در این حوزه، متوسط رو به بالا است. نکته ای که نبودش دی این اثر حس میشود، همگام نبودن با موسیقی روز است. این اثر میتوانست به همراه بیس های سنگین تر، استفاده از گیتار بیس و یا ویولن بیس در کنار افکت های خاص شنیدنی تر شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
ترکیب صدا های خاص و زیبای این سه نفر باعث به وجود آمدن آهنگی بسیار جذاب شده. خورشید که ترک آخر آلبوم هست و در واقع همان هدفیه که در طول آلبوم در موردش زیاد صحبت شد اینطور به نظر می رسد که انتخاب این ترک به عنوان آهنگ آخر کاملـا با برنامه بوده چرا که جدای از تکرار واژه ی " آخر " در طول آهنگ با توجه به اشاراتی که در آهنگ هست هنرمندان آلبوم خودشون را انتهای مسیر میبینند و کماکان با بیان نگرشی مثبت و تحریکِ شنونده به پیمودن راه عنوان میکنند که در انتهای مسیر ایستاده اند! ( پرواز کن... منتظرماونور ). بعد از " برقص تا دنیا برقصه " موزیک لوپ و رقص دار هست و کار به صورت بک گراند هست یعنی درگیره لیریک نمیشی و تخلیه انرژی میکنی! سامان هم یک بیت می گوید که هم به خاطرخاطره انگیز بودنش هم جایی که بیان شد معنی خاصی میدهد!
سخن پایانی:
خلق یک ایده؛ پرواندن چندین سبک؛ شروعی در سال 2002؛ دیدگاهی تغییر یافته نسبت به قبل؛ آیا اشتراکی از ابتدا تا بدین جا وجود دارد ؟ جواب ساده است ... هیچ
نگاه کردن به موسیقی جهان و اتفاقاتی که هر یک از هنرمندان رقم زدند، به دو دیدگاه ما را راهنمایی می کند
اثراتی که هیت شدن و خوانندگانی که موج هایی ( به اصطلاح میانه ی خارجی ... ویو ) به وجود آوردند . و اثر هایی عمدتا کم ارزش و در بهترین حالت سوژه ی چند ماهه
بودند گروه هایی که که در چندین سال فعالیت، خود را به درجه ی ماندگاری تا ابد رساندند، شاید مصداق صحبت من اشاره ای به گروه بیتلز باشد، و یا حتی عده ای این گروه رو پینک فلوید بنامند ... متالیکا ... کویین ... کم نیستند این دسته از مثال ها ... میشه حتی این شاخص رو از گروه خارج و وارد خوانندگان تکی کرد، و به بزرگانی مانند الویس پریسلی، مایکل جکسون ( حتی در زمان گروه جکسون فایو ) ... استینگ ... لیونل ریچی ... مدونا ... و ده ها مثال دیگر رساند
هیچ کدام از خوانندگانی که اسمشان ذکر شد، در یک سبک نماندند و گذر زمان تغییری در دیدگاه آن ها به وجود اورد و آن ها را وارد وادیه های جدیدی کرد
به طور مثال گروه پینک فلوید در زمان سید برت در ابتدا بازخوانی اثر های دیگران را میکرد ... بعد از آن کارهایی بسیار هارد و با گستره ی دامنه ی بالا رو به نمایش گذاشت و از زمان گیلمور کمی از آن حال و هوا فاصله گرفت ... و از طرفی مایکل جکسون در دهه ی هشتاد میلادی اکثرا در ژنر آر اند بی فعالیت میکرد و بعد ها به سمت بلوز حرکت کرد
این اتفاق ها برای گروه زدبازی نیز رخ داده است ... گروهی که در ابتدا بر روی بیت های خوانندگان معروف اجرا میکرد و به نوعی فارسی شده ی آثار رو به معرض نمایش درمی آورد ... بعد از چند سال از لحاظ آهنگ سازی بی نیاز شده و از لحاظ اجرا فاز گنگستری دهه ی نود میلادی ( دوران بیگی و توپاک ) رو نشانه گرفته بود ... از سال 2005 به بعد به تلفیق سبک روی آورد و اکثر انقلاب هایی که در اعضای گروه رخ داد در این وادیه از زمان رخ داد ... با برگشت به زمان حال مجددا شاهد فروپاشی ایده های گذشته و رشد کردن ایده های نو هستیم ... ایده هایی که میتوانند از لحاظ محتوا فرهنگ آشفته ی امروز رو هدف قرار دهند ... به جنگ کلیشه ها بروند و در سرتاسر آلبوم به معقوله ای به نام امید اشاره کنند!
نمی شود چشم بسته لب به تحسین گشود و این حرکت رو مورد تشویق قرار داد
نمی شود بدون زمان دادن به این اثر شروع به انتفاد کرد و این موج جدید رو از راه رسیده محکوم کرد
چیزی که واضح است این مسئله است که این سبک جدید برای جا افتادن چه در بین مردم و چه برای خوانندگان اثر نیاز به زمان دارد، زمانی که به خودی خود تعیین کننده موفق و یا ناموفق بودن این اثر می تواند باشد
آخرین نکته که می توان به آن اشاره کرد مربوط به شنوندگان اثر های هنری می باشد که در این قسمت متاسفانه فرهنگ حمایت از خواننده در جایگاهی زیر صفر بوده، فرهنگ احترام به سلیقه های مختلف نیز جایگاهی بهتر از حمایت از خوانندگان ندارد
متاسفانه هیچ گونه نظارتی به علت غیر مجاز بودن بر این مسائل نمی شود، متاسفانه در فرهنگ موسیقی ما آنقدری اسطوره های قدیمی ( چه در قید حیات و چه ... ) به بت تبدیل شده اند که دیگر جایی برای استعداد های جوان نمانده است و یا آنقدری حمایت ها ضعیف است و خط مشی ها به درستی تعیین نمیشود که خوانندگان خوب کشور تبدیل به خوانندگان تک اثری شده و به مرور زمان در پیچ و خم گذر زمان غیب می شوند ... متاسفانه فرهنگ غلط بدین نقطه می رسد که ما به اسطوره ای مانند ویگن لقب سلطان جاز میدهیم در صورتی که این خواننده ی فقید حتی یک اثر نیز در این سبک ندارد!
به نظر شما تا زمانی که شنوندگان اکثرا ناخواسته در این فرهنگ شناور باشند چگونه می توان از خواننده انتظار اثری مانگار داشت؟به نظر شما برای یک بار هم که شده می توان با این دسته از مسائل برخورد کرد و یا مانند گذشته با ناسزا گفتن به این و اون مسئله به ظاهر ختم به خیر می شود؟
آلبوم بزرگ اگر به موفقیت برسد، علت اصلی این رویداد استقبال شنوندگان از این اثر می باشد ... پس ای کاش فرهنگ ها شسته شود تا گوش های مردم در سبک های مختلف میزبان بزرگ هایی بیشتر باشد.
پــــ.نـــــ:سپاس مپاس یادتون نره دیگه
ببینید....من میدونم که الان بعضایتون میاین نظر میدین آآی عاقا زیاده اینا.....ولی خوندنِ اینا عشق میخواد.....حال نمیکنی نیا
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
