اولین و احتمالا آخرین گفت وگو با علیرضا حقیقی

[bOoOoOy]

زندگی در دنیای مجازی جریان دارد و تب حاکم بر هر جامعه ای را باید از حرف و حدیث های رایج در شبکه های اجتماعی سنجید. در دنیای مجازی یا روابط پیامکی، بهتر می توان درک کرد چه کسانی برای مردم مهم شده اند. این مقدمه برای این آمد که برسیم به دروازه بان تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۱۴؛ علیرضا حقیقی، حالا یکی از محبوب ترین ها در ایران است. دروازه بان خوش تیپ تیم ملی – او علاوه بر بعد فنی، به لحاظ ظاهری هم مورد توجه رسانه های مختلف قرار گرفت – به طعنه می گوید: «حرفی نمانده، حرف هایم را درون زمین زدم»! و این اولین و شاید آخرین گفت وگو با او، پس از جام جهانی باشد!

شاید بیشتر از ۱۰ روز به هر طریقی که می شد سعی کردیم او را راضی به گفت وگو کنیم اما او فاز سکوت برداشته بود. همین جا اعتراف می کنیم که به خاطر رفتارش قضاوت هایی در موردش داشتیم اما وقتی بعد از یک ساعت صحبت کردن یخ او آب شد، دیدیم دروازه بان خوش تیپ جام تا حدودی حق دارد.

پیش به سوی هدف بعدی!

بعد از بازی با آرژانتین در فیس بوک و بعضی دیگر از رسانه های اجتماعی مطالبی در مورد اتفاقات بدی که پشت سرهم برای تو اتفاق افتاد نوشته و گفته شد اتفاقاتی که نتیجه اش شد رفتنت به جام جهانی، چطور یک نفر از جایی که ناباوری مطلق است به یکی از چهار موقعیت مهم تاریخ فوتبال ایران دست پیدا می کند؟



فکر می کنم مهم ترین چیز در زندگی شخصی علیرضا حقیقی ایمان است. من همیشه ایمان داشتم که به آن سطح و موقعیتی که فکر می کنم می رسم و خدا را شکر تا الان به بخشی از آن رسیدم، یک بخش دیگر آن باقی مانده که شاید خیلی مهم تر از بخش اول باشد. من همین که توانسته ام به این مقطع و جایگاه برسم واقعا خیلی سختی کشیده ام چه در داخل فوتبال چه بیرون از فوتبال. خیلی هاخواستند جلوی فوتبال علیرضا حقیقی را بگیرند که البته بار اول شان نبود و این سنگ اندازی ها را شاید برای خیلی های دیگر هم انجام داده بودند وجلوی پیشرفت شان را گرفتند ولی خدا مرا دوست داشت و رهایم نکرد.

خودم هم سعی و تلاشم را کردم و خیلی به این در و آن در زدم و ماحصل این زحمت ها شد رسیدن به هدف کوتاه مدتم که همین بازی در جام جهانی بود و در حال حاضر باقی تلاشم را برای رسیدن به هدف دراز مدتم که نمی خواهم فعلادر مورد آن صحبت کنم، می گذارم ولی امیدوارم همان طور که در هدف اولم موفق بودم در هدف دومم هم موفق باشم.

وقتی خدا می خواهد

شاید همه ما فکر نمی کردیم که تو بتوانی در ترکیب تیم ملی قرار بگیری اتفاقاتی که در این مسیر برایت افتاد تو را معتقد به سرنوشت نکرد؟

خیلی ها فکر می کردند که من نمی توانم بازی کنم، به هیچ کسی جسارت نمی کنم اما اگر قرار بود به حرف همین خیلی ها اتفاقی بیفتد که الان من باید در خانه جلوی تلویزیون می نشستم و حسرت می خوردم و فوتبال هم بازی نمی کردم. پس این خیلی ها، سرنوشت آدم را رقم نمی زنند. من زحمت زیادی در روسیه، پرتغال و حتی در پرسپولیس کشیده بودم و می دانستم که یک روز مزد زحماتم را می گیرم. بله برایم من اتفاقات خیلی بدی افتاد که می توانست باعث شود فوتبال من تمام شود.

خیلی جاها خودم مقصر بودم و منکر آن نمی شوم به هر حال من یک بازیکن جوان بودم که خیلی چیزها را نمی دانستم و خیلی کارها را انجام می دادم اما خیلی از اتفاقات را دیگران برای من درست کردند. رک و راست بگویم در ایران کسی از پیشرفت دیگری خوشحال نمی شود ولی وقتی آن بالا سری بخواهد هیچ کس نمی تواند کاری کند.

نمی گویم چه می خواهم

شما در این مسیر چند ماهه یعنی ازپاییز سال گذشته تا جام جهانی چند بار ناامید شدید؟

من هیچ وقت ناامید نشدم، همیشه سعی کرده ام که روحیه ام را حفظ کنم. خیلی وقت ها من در بدترین موقعیت بودم ولی همیشه می دانستم از آن موقعیت خارج می شوم و جواب زحمت هایم را می گیرم. البته الان هم هیچ اتفاق عجیب و غریبی نیفتاده. من هنوز آن چیزی را که می خواهم به دست نیاورده ام ولی مطمئن هستم اگر خدا بخواهد، خودم هم تلاش کنم و روحیه ام را حفظ کنم به آن چیزی که می خواهم و فعلا نمی گویم، می رسم.

داستان سوپرمدل جهانی

حضورتو در دروازه ایران فقط یک اتفاق فنی نبود، بعد از بازی اول تبدیل شدی به یک سوپرمدل که توجه همه را به خود جلب کرد. در ایران هم با توجه به اتفاقات آن طرف توجه ها به سمت تو کشیده شد. حس خودت از این همه تغییر و یک دفعه این همه محبوبیت پیدا کردن چه بود؟

اتفاقی که بعد از بازی با نیجریه افتاد چون فاصله بین بازی ها کم بود زیاد مرا درگیر نکرد فرصتی نبود و من بیشتر تمرکزم را روی بازی گذاشته بودم. چیز خاصی در این مورد نمی توانم بگویم چون برنامه ای برای این داستان نداشتم که بگویم من فلان کار را می کنم که بعد در موردش صحبت کنم. تنها هدف من این بود که برای تیم ملی خوب بازی کنم به همین خاطر باقی چیزها برایم مهم نبود. من در ۱۶ ۱۷ سالگی در دروازه پرسپولیس بودم و در بازی هایم در پنالتی توپ آقای گل جهان را گرفتم.

من از همان روز اول در جایی قرار گرفتم که همه به آن نگاه می کردند و این دیده شدن کم کم برایم جا افتاد. بعد از جام جهانی هم از اینکه مورد توجه و لطف مردم قرار گرفتم خوشحال شدم ولی می دانم که این مسائل یک روز می آیند و یک روز هم می روند به خاطر همین همیشه در برخورد با مسائل سعی می کنم نه زیاد خوشحال باشم و نه زیاد ناراحت.


فراموش نمی کنم که وقتی از پرسپولیس به روسیه و پرتغال رفتم همه مرا فراموش کردند و هیچ سراغی از من نگرفتند و کاملا فراموش شدم. زمانی که برگشتم با اتفاقاتی که افتاد دوباره در کانون توجه قرار گرفتم اما این بار این مورد توجه قرار گرفتن مرا شاد نکرد. این رفتار رسانه ها اصلا خوب نیست. برای من مهم بود که هموطنانم وقتی در تیم خارجی هستم و دور از هیاهوی اینجا بازی می کنم سراغم بیایند و بپرسند که چه می کنم؟ وگرنه طبیعی است که وقتی در اوج هستی همه سراغت بیایند. من در کشورهای دیگر چنین چیزی ندیدم. متاسفانه فقط در ایران این گونه برخورد می شود.

اگر ما در جام جهانی مقابل آرژانتین بر اساس تصورات حداقل ۴ گل می خوردیم، مردم با ما چه برخوردی می کردند؟ به هر حال من سعی خودم را کردم. همیشه مدیون کی روش و کاسپار هستم که تلاش های مرا دیدند و با تمام وجود به من اعتماد کردند و سرنوشت فوتبالی من را تغییر دادند و خدارا شکر از نظر خیلی ها رو سفید بیرون آمدم.

تنها دغدغه من فوتبال است

در مورد پشتکار شما حرف های زیادی شنیده شده، با توجه به این حرف ها اگر شما دروازه بان نمی شدید امکان داشت یک موزیسین یا بازیگر موفق هم می شدید؟

شاید یک موزیسین یا بازیگر یایک مدل می شدم. من به موسیقی خیلی علاقه دارم ولی تا به حال حرفه ای ساز نزده ام فقط یک مقدار تمپو بلد هستم. من یا کاری را انجام نمی دهم یا اگر انجام بدهم به نحو احسن انجام می دهم و تمام سعی ام را می کنم که در آن کار صددرصد موفق باشم و آن کارتمام فکر و ذهن مرا درگیر می کند. در حال حاضر هم دغدغه من فقط فوتبال است. زمانی اگر به من در مورد انرژی مثبت و منفی کسی می گفتند اعتقاد نداشتم ولی بعدها در زندگی کاملا لمسش کردم و می دانم که طرز تفکر و مثبت اندیشیدن در کارها بسیار تاثیرگذار است.

دروازه بانی شغلی است که صددرصد با فکر و ذهن درگیر است حتی به جرات می توانم بگویم که یک دروازه بان می تواند یک هفته در خانه بنشیند و فقط فکر کند و بر کارش تمرکز داشته باشد و بعد داخل دروازه قرار بگیرد و بازی فوق العاده ای داشته باشد. من این تجربه را در پرسپولیس داشته ام. دروازه بان باید بتواند حرکات دیگر بازیکنان را پیش بینی کند. من وقتی در دروازه هستم فقط به توپ فکر می کنم حتی صدم ثانیه هم به چیز دیگری فکر نمی کنم.

فعلا به سینمای هالیوود نمی روم

شما به خاطر ظاهرتان شهرت خوبی پیدا کردید و بعد از بازی اول یکی از پدیده های جام جهانی شدید؛ همه می خواستند بدانند شما چطور با این همه بالا و پایین پریدن هیچ تغییر حالتی در موهای تان دیده نشد؟

من قبل از بازی به هیچ عنوان زمانی را برای آرایش موهایم نمی گذاشتم. قبل از رفتنم خودم مدل مویم را انتخاب کردم و به آرایشگرم گفتم آن مدل را روی موهایم اجرا کند.
درضمن مدلی که انتخاب کردم خیلی ساده بود حالا اینکه می گویند موهای علیرضا حقیقی ۹۰ دقیقه تکان نخورد به خاطر این است که موهایم بلند است و با ژل به خوبی ثابت می شود.

لباسی که در جام پوشیدی به سلیقه خودت بود؟

لباس هایی که پوشیدم کاملا انتخاب تیم ملی بود اصلا از ما نپرسیدند که چه رنگی می خواهید بپوشید. خودشان رنگ ها را انتخاب کرده بودند و از سه ماه قبل از جام جهانی رنگ لباس ها فیکس شده بود، حتی در مورد رنگ ها هم چیزی نگفته بودند و وقتی به رختکن می رفتیم تازه متوجه رنگ ها می شدیم. اصول جام جهانی این است که هرتیم با فیفا رنگ هایش را بررسی می کند و
در نهایت به بازیکن ها گفته می شود.

لباس هایت را چه کردی؟

اولین لباسم را بعد از بازی با نیجریه برای موزه فیفا خواستندکه فکر می کنم علتش این باشد که آن بازی اولین صفر صفر جام جهانی ۲۰۱۴ بود. دومین لباس را به خیریه محک دادم،سومی را هم به جای دیگری که نمی خواهم بگویم.



شنیده شده بعد از جام جهانی پیشنهاد بازیگری از هالیوود و مدلینگ از ایتالیا که مهد مد است داشتید. آیا این شنیده ها درست است؟

یک سری پیشنهادات برای بازیگری شده ولی در حال حاضر نمی خواهم به آن سمت بروم ولی شاید بعدا این کار رابکنم هر چند این پیشنهادها برایم وسوسه انگیز است. در ضمن یک پیشنهاد از هالیوود داشته ام. از ایتالیا هم پیشنهاداتی برای مدلینگ داشته ام که برای مذاکره در چند روز آینده به آنجا سفر می کنم.

تقلید نمی کنم

ایمان تو الان به سرنوشت و تقدیر بیشتر نشده، چگونه این نظر ویژه را جبران می کنی؟

من همیشه به سرنوشت و اتفاقاتی که مقدر شده اعتقاد داشتم و الان هم که این اعتقاد چند برابر شده و به هر حال یک چیزهایی بین من و خدای خودم وجود دارد که دوست ندارم آن را جایی عنوان کنم ولی به هر حال چهره ها رسالت هایی برای انجام کارهای خیر بر عهده دارند و برای انجام کارهای خیر باید تبلیغاتی شود که شاید وجود ما بتواند کمک کند و الا من کار خاصی انجام نداده ام.

در رفتارهایت از سبک زندگی چه کسی الگو گرفتی یا می گیری؟

من هم در زندگی الگوهایی داشته و دارم و همه دروازه بان ها برایم قابل احترام هستند و همین که از هر کدام یک نکته یاد بگیرم دنیایی از تجربه کسب می کنم. دروازه بان هایی هم هستند که تکنیک های شان را دنبال می کنم. البته من دوست ندارم از کسی تقلید کنم مثلا بگویم فلان دروازه بان آن شکلی راه رفت یا ایستاد من هم همان گونه راه بروم یا بایستم اما در نکات فنی صد درصد الگوهایی دارم. فیلم حرکات فنی دروازه بان ها و فوتبالیست ها را نگاه می کنم تا از مسائل تکنیکی شان استفاده می کنم.

دروازه بان بدون حامی

شما اعتماد به نفس خوبی در شرایط سنی و موقعیت های مختلف با تمام قضاوت ها و نگاه هایی که وجود داشته، داشتید. این اعتماد به نفس را از کجا آوردید؟

من همیشه تنها بودم و جز پدر و مادرم، دوستانم و بعضی از مربیانم شخص دیگری نبوده که بخواهد به من کمک کند. رسانه ها هیچ وقت پشت من نبودند. همین تنها بودن باعث ساخته شدن آدم می شود و مهم ترین چیز هم این است که من هیچ وقت از شکست و تخریب نترسیده ام چون همیشه اینها را چشیده ام و برایم مهم نبوده دیگران چه می گویند یا چه اخباری تیتر می شود و بعد رسانه ای دارد چون مهم ترین خبر روز دنیا هم عمری دو،سه روزه دارد. وقتی هم وارد زمین می شوم فقط می گویم الهی به امید تو.

بعد از بازی ها به گل هایی که خوردی فکر می کنی و به اینکه می شد آن توپ ها را گرفت؟

بله، این کار را می کنم و ناخودآگاه آن لحظات ازجلوی چشمانم رد می شود اما بعضی از گل ها مثل گل مسی را هرقدر مرور می کنم می بینم نمی شد آن را گرفت. من خودم همیشه در قبال خودم سختگیر بوده ام و هستم چه در تمرین چه در بازی اما برای این گل هرقدر دنبال راهی گشتم که گل نمی شد، به جایی نرسیدم.


نظرت در باره این که گلر سیزدهم جام جهانی شدی چیست؟

خیلی خوشحالم و امیدوارم در جام جهانی بعدی جز سه دروازه بان برتر دنیا باشم.

فکر می کنی در جام جهانی بعدی حضور داشته باشی؟

تمام تلاش خودم را می کنم که دروازه بان ثابت تیم ملی در جام جهانی بعدی باشم.

می دانم چه بپوشم

شما کسی را به عنوان مشاور لباس دارید؟

نه چنین کسی را ندارم، شایدگاهی از دوستانم نظر بگیرم اما به آن شکل که بخواهم از شخص خاصی مشاوره بگیرم خیر. تا به حال نیز اکثر اطرافیانم از نوع لباس پوشیدن و ظاهرم تعریف کرده اند و تقریبا می دانم چه لباسی را کجا بپوشم و همیشه سعی کرده ام با توجه به مراسمی که دعوت می شوم لباس بپوشم و فکر نمی کنم به مشاوره در این زمینه نیازی داشته باشم اما برای یکسری مسائل داشتن دوست خوب لازم است چون در شرایط مختلف آمدن فکرجدیدو نگاهی از بیرون می تواند کمک کند.





مشاوران من

حالا که به شهرت بیشتری رسیده ای، فکر نمی کنی نیاز داری از مثلا یک روانشناس به شکل حرفه ای کمک بگیرید؟

باز هم این نکته را تکرار می کنم که در حال حاضر دوستان خوبی برای کمک گرفتن دارم اما موضوعی که می گویید را درک می کنم. به نظرم لازم است در مواردی که نمی دانم یا در تخصص من نیست، از آدم های حرفه ای کمک بگیرم اما ترجیح می دهم چنین روابطی هم کاملا دوستانه باشد نه مثلا به شکل کاملا حرفه ای که من مراجعه کننده باشم و طرف مقابل هم صرفا کسی که کارش را انجام می دهد.

سوء استفاده از دنیای مجازی

از دنیای مجازی چقدر استفاده می کنید؟

تا قبل از این اتفاقات زیاد اهل استفاده از شبکه های اجتماعی نبودم فقط اینستاگرام داشتم که خودم کنترلش می کردم. فیس بوک هم نداشتم اما به خاطر سوء استفاده هایی که شده بود یک صفحه هم در فیس بوک درست کردم. ولی دیگر صفحه ای در دنیای مجازی ندارم چون کاربرد خاصی برای من ندارند. اینستاگرام برایم به خاطر عکس ها جذاب است.

من و دستکش های سیاه ام

چرا دستکش شما در جام جهانی هیچ برندی نداشت؟

راستش سر در مورد مبلغی که برای تبلیغات برند قرار بود به من بدهند، به توافق نرسیدیم من هم تصمیم گرفتم وقتی آنها نمی توانند آن چیزی را که من می خواهم تامین کنند چه از لحاظ مالی چه از لحاظ ابزاری دستکش های سیاه و بدون نام برند، استفاده کنم. البته من شخصا رنگ سیاه را برای لباس خیلی می پسندم و همیشه هم از کفش مشکی در بازی ها استفاده می کنم. بعد از بازی اول تمام برندهایی که قبلا با هم به توافق نرسیده بودیم، خواستند که با مبالغ بسیار بالاتری با من قرارداد ببندد که دیگر من قبول نکردم چون برای من همان بار اول مهم است نه اینکه یک اتفاق بیفتد، کل دنیا ببینند بعد سراغت بیایند.

کنترل لازم نیست

ستاره بودن مخصوصا وقتی که از ظاهر خوبی برخوردار باشی اثراتی در زندگی داردکه خیلی ها نتوانستند آن را کنترل کنند و از مسیر اصلی کاری شان منحرف شدند شما به این ماجرا چگونه نگاه می کنید، آیا برنامه ریزی برای آن دارید؟

در خارج از ایران این مشکل دیده نمی شود و من چون در خارج از ایران زندگی می کنم به این قضیه فکر نمی کنم البته بازهم دوست خوب و مدیر برنامه ام هومن صمیمی در کنارم هست و در مواقع لازم به من مشاوره می دهد و اگر احیانا به بیراهه بروم حتما به من متذکر می شود.

حقیقی و حضور در مهد مُد

شغل دیگری در کنار فوتبال دارید؟

شغل خاص دیگری جز فوتبال ندارم ولی در بعضی کارها سرمایه گذاری می کنم. ترجیح می دهم زمانی که فوتبال بازی می کنم به شغل دیگری فکر نکنم. به نظرم کسی که فوتبال حرفه ای بازی می کند در آن زمان باید آنقدر درآمد جمع کند که بعد از بازنشستگی در خانه اش بنشیند و از زندگی لذت ببرد.



بازیکن ها در زمان ورزشی شان واقعا نمی توانند از زندگی لذت ببرند و کاملا وقف ورزش می شوند پس حق دارند که درآمد خوب داشته باشند تا در زمان بازنشستگی شان از آن استفاده کنند. حرفه اصلی من همانطور که گفتم فوتبال است. ولی با توجه به اینکه تبلیغات در دنیای امروز فوتبال نقش مهمی ایفا می کند من هم دوست دارم به دنیای تبلیغات و مد وارد شوم.

تبدیل رؤیا به واقعیت

شما چند سال پیش گفته بودید می خواهید دروازه بان اصلی تیم ملی شوید. یعنی این رویای بچگی شما بود.

آن مصاحبه اولین مصاحبه من بود که مربوط به ۱۰ سال پیش است. آنجا گفتم می خواهم چند سال دیگر در دروازه تیم ملی بایستم و رؤیایی بود که خوشبختانه به واقعیت تبدیل شد. از نظر خودم این اتفاق می توانست زودتر از اینها برایم بیفتاد، من همیشه قدر چیزهایی که داشتم را می دانم و این بار هم قدر این فرصت را می دانم و خوشحالم در چهاردوره جام جهانی که ایران حضور داشته یکی از چهار دروازه بان تیم ملی بودم. در تمام این مدت هیچ وقت حمایت رسانه ها با من نبود. اگر خوب بازی می کردم بد می نوشتند، اگر بد بازی می کردم بدتر می نوشتند.

هیچ وقت هیچ کس نمی تواند ادعا داشته باشد که من را حمایت کرده است و خدا را شکر می کنم که با تمام فشارهایی که رسانه ها به من آوردند تا من در تیم ملی نباشم، این اتفاق افتاد. اگر خیلی از این فشارها نبود من زودتر در دروازه تیم ملی قرار می گرفتم. متاسفانه ما مردمانی هستیم که حتی اگر یک اتفاق مثبت بیفتد می خواهیم منفی اش کنیم.