بازی آنلاین
آپلود عکس
14-08-2014، 14:47
توضیح کلی
گلومرولونفریت عبارت است از التهاب گلومرول‌ها (فیلترهای کوچک و گردی که در کلیه‌ها وجود دارند). آسیب به گلومرول‌ها باعث می‌شود که آنها نتوانند مواد زاید را به خوبی از خون تصفیه کنند. این امر ممکن است پیامدهای جدی در بر داشته باشد. گلومرولونفریت می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان (1 تا 11 سال) شایع‌تر است.
علایم شایع
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر می‌شود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد می‌کند:
ادرار تیره یا کمی قرمز
احساس کسالت
خواب‌آلودگی
تهوع یا استفراغ
سردرد
گاهی تب
بی‌اشتهایی
کاهش ادرار
جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف کردن چشم‌ها و ورم مچ پا
تنگی نفس
بالارفتن فشار خون
وجود پروتئین در ادرار
اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
علل
گلومرولونفریت حاد به دنبال یک عفونت استرپتوککی رخ می‌دهد. شایع‌ترین مکان‌های عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم کلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوککی رخ می‌دهند.
گلومرولونفریت مزمن نادر است و امکان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد.
سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوکاردیت باکتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
عوامل افزایش دهنده خطر
مواجهه با دیگران در مکان‌های عمومی که عفونت‌های استرپتوککی می‌توانند در آنجا سرایت یابند.
عفونت استرپتوککی (مخملک یا باد سرخ)
پیشگیری
از تماس با بیمارانی که عفونت استرپتوککی دارند خودداری کنید.
برای درمان آنتی‌بیوتیکی هرگونه عفونت که شاید استرپتوککی باشد به پزشک مراجعه کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم در عرض 2 هفته تا چند ماه رفع می‌شوند. حدود 90% از کودکان بدون بروز هیچ‌گونه عارضه‌ای بهبود می‌یابند. بزرگسالان نیز بهبود می‌یابند، اما سیر بهبودی آنها آهسته‌تر است.
عوارض احتمالی
نارسایی کلیه، که ممکن است نیازمند دیالیز یا سایر درمان‌های اساسی باشد.
درمان
اصول کلی
اقدامات تشخیصی شامل شمارش سلول‌های خون، آزمایش ادرار به دفعات برای تعیین وجود پروتئین یا سایر عناصر غیرطبیعی در ادرار، اندازه‌گیری تیتر پادتن ضداسترپتوکک، و آزمایشات مربوط به کار کلیه.
اهداف درمان عبارتند از بهبود علایم و پیشگیری از بروز علایم
روزانه 3 بار درجه حرارت بدن را اندازه بگیرید.
ادرار خود را در عرض 24 ساعت جمع‌آوری کنید تا برای آزمایش فرستاده شود.
در موارد شدید ممکن است نیاز به بستری کردن بیمار وجود داشته باشد.
داروها
داروهای کورتیزونی یا سیتوتوکسیک در صورتی که بیماری شدید باشد.
داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای افزایش ادرار
داروهای ضد فشار خون در صورتی که فشار خون بالا رفته باشد.
مکمل‌های آهن و ویتامین در صورت وجود کم‌خونی
فعالیت
تا زمانی که تمام علایم بیماری برطرف نشده باشند، در رختخواب استراحت کنید مگر برای رفتن به توآلت. استراحت در رختخواب باعث می‌شود خون کافی به کلیه‌ها جریان یابد. اصولاً جریان خون به کلیه‌ها در حالت درازکش بهتر از حالات دیگر است.
پس از بهبود، فعالیت‌های عادی خود را تدریجاً از سر گیرید.
رژیم غذایی
تا زمانی که کلیه‌های شما کار خود را به خوبی انجام می‌دهند می‌توانید رژیم غذایی طبیعی و متعادل داشته باشید. البته باید سدیم (نمک) رژیم غذایی را به مقدار زیادی کاهش داد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم گلومرولونفریت را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ می‌دهد:
ـ سردرد شدید یا تشنج
ـ کاهش ادرار به حدود 600 میلی‌لیتر یا کمتر در عرض 24 ساعت
ـ تب
ـ بثورات پوستی
ـ تجمع فزاینده مایع در بدن
ـ زیادتر شدن حالت تهوع، استفراغ، یا اسهال
گلومرولونفریت عبارت است از التهاب گلومرول‌ها (فیلترهای کوچک و گردی که در کلیه‌ها وجود دارند). آسیب به گلومرول‌ها باعث می‌شود که آنها نتوانند مواد زاید را به خوبی از خون تصفیه کنند. این امر ممکن است پیامدهای جدی در بر داشته باشد. گلومرولونفریت می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان (1 تا 11 سال) شایع‌تر است.
علایم شایع
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر می‌شود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد می‌کند:
ادرار تیره یا کمی قرمز
احساس کسالت
خواب‌آلودگی
تهوع یا استفراغ
سردرد
گاهی تب
بی‌اشتهایی
کاهش ادرار
جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف کردن چشم‌ها و ورم مچ پا
تنگی نفس
بالارفتن فشار خون
وجود پروتئین در ادرار
اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
علل
گلومرولونفریت حاد به دنبال یک عفونت استرپتوککی رخ می‌دهد. شایع‌ترین مکان‌های عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم کلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوککی رخ می‌دهند.
گلومرولونفریت مزمن نادر است و امکان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد.
سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوکاردیت باکتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
عوامل افزایش دهنده خطر
مواجهه با دیگران در مکان‌های عمومی که عفونت‌های استرپتوککی می‌توانند در آنجا سرایت یابند.
عفونت استرپتوککی (مخملک یا باد سرخ)
پیشگیری
از تماس با بیمارانی که عفونت استرپتوککی دارند خودداری کنید.
برای درمان آنتی‌بیوتیکی هرگونه عفونت که شاید استرپتوککی باشد به پزشک مراجعه کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم در عرض 2 هفته تا چند ماه رفع می‌شوند. حدود 90% از کودکان بدون بروز هیچ‌گونه عارضه‌ای بهبود می‌یابند. بزرگسالان نیز بهبود می‌یابند، اما سیر بهبودی آنها آهسته‌تر است.
عوارض احتمالی
نارسایی کلیه، که ممکن است نیازمند دیالیز یا سایر درمان‌های اساسی باشد.
درمان
اصول کلی
اقدامات تشخیصی شامل شمارش سلول‌های خون، آزمایش ادرار به دفعات برای تعیین وجود پروتئین یا سایر عناصر غیرطبیعی در ادرار، اندازه‌گیری تیتر پادتن ضداسترپتوکک، و آزمایشات مربوط به کار کلیه.
اهداف درمان عبارتند از بهبود علایم و پیشگیری از بروز علایم
روزانه 3 بار درجه حرارت بدن را اندازه بگیرید.
ادرار خود را در عرض 24 ساعت جمع‌آوری کنید تا برای آزمایش فرستاده شود.
در موارد شدید ممکن است نیاز به بستری کردن بیمار وجود داشته باشد.
داروها
داروهای کورتیزونی یا سیتوتوکسیک در صورتی که بیماری شدید باشد.
داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای افزایش ادرار
داروهای ضد فشار خون در صورتی که فشار خون بالا رفته باشد.
مکمل‌های آهن و ویتامین در صورت وجود کم‌خونی
فعالیت
تا زمانی که تمام علایم بیماری برطرف نشده باشند، در رختخواب استراحت کنید مگر برای رفتن به توآلت. استراحت در رختخواب باعث می‌شود خون کافی به کلیه‌ها جریان یابد. اصولاً جریان خون به کلیه‌ها در حالت درازکش بهتر از حالات دیگر است.
پس از بهبود، فعالیت‌های عادی خود را تدریجاً از سر گیرید.
رژیم غذایی
تا زمانی که کلیه‌های شما کار خود را به خوبی انجام می‌دهند می‌توانید رژیم غذایی طبیعی و متعادل داشته باشید. البته باید سدیم (نمک) رژیم غذایی را به مقدار زیادی کاهش داد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم گلومرولونفریت را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ می‌دهد:
ـ سردرد شدید یا تشنج
ـ کاهش ادرار به حدود 600 میلی‌لیتر یا کمتر در عرض 24 ساعت
ـ تب
ـ بثورات پوستی
ـ تجمع فزاینده مایع در بدن
ـ زیادتر شدن حالت تهوع، استفراغ، یا اسهال
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
