Gazelle، غزال تیزپای آسمان

[τοxικ]

این قرار داد در فبریه سال 1967 به امضا رسید و قرار شد تا کمپانی وستلند اقدام به تولید تحت لیسانس 292 فروند غزال و 48 فروند پوما در خاک بریتانیا کرده و در عوض به کمپانی Aerospatiale نیز اجازه مونتاژ 40 فروند هلیکوپتر لاینکس(Lynx) برای نیروی دریایی فرانسه را بدهد. 
تا قبل از رونمایی اصلی از غزال این هلیکوپتر دستخوش چندین مورد تغییرات شد. برای مثال این پرنده اولین هلیکوپتری بود که روتور عقبش درون محفظه بود که این کار باعث کاستن از میزان صدای هواگرد میشد و همچنین تیغه های روتور اصلی آن از جنس مواد مرکب بود که امروزه به شکل گسترده ای از این مواد استفاده می شود.

 

 

 

 

 

این پرنده به عنوان یک هلیکوپتر سبک وزن ضد تانک در خدمت نیروهای مسلح فرانسوی بود که به موشک های ضد زره هات مجهز شده بود و گونه ای از آن برای پشتیبانی سبک نفرات پیاده طراحی شده بود که از یک تیربار 20 م م همانند نمونه ضد هواگردش که به موشک های فروسرخ کوتاه برد میسترال مجهز بود بهره میبرد و آخرین گونه از آن که برای ماموریت های شناسایی به کار گرفته میشد مجهز به یک سیستم تصویر برداری فروسرخ بود که به Gazelle Viviane معروف شد. 
این هلیکوپتر در خطوط مقدم ارنش فرانسه جای خود را به تایگر داد اما کماکان در نقش ترابری سبک به کار گرفته میشود.

 

همان طور که قبلا ذکر شد این هواگرد در چند نوع گوناگون در ارتش بریتانیا خدمت کرد که از جمله آنها میتوان به گونه SA.341D که به Gazelle HT.3 معروف شد اشاره کرد که در خدمت نیروی هوایی بریتانیا بود و به عنوان هلیکوپتر آموزشی انجام وظیفه میکرد. 
گونه دیگر SA 341E بود که برای مقاصدی مثل ارتباطات و جابجایی VIP استفاده میشد که به Gazelle HCC.4. معروف بود و نمونه دیگری که برای آموزش خدمه دریایی به کار گرفته شده بود SA 341C نام داشت که در بریتانیا به Gazelle HT.2 شهرت داشت که اکنون همه این مدل های آموزشی با هلیکوپتر Squirrel HT1 جایگزین شده است.

 

 

 

 

 

 

نمونه ای دیگر که برای سپاه تفنگداران هوابرد بریتانیا ساخته شده بود SA 341B نام داشت که برای انجام ماموریت هایی از قبیل پست دیدبانی هوایی و هدایت آتش توپخانه و همچنین هدایت جنگنده ها برای حملات زمینی و تخلیه مجروحان و رله ی ارتباطی و فرماندهی و کنترل میدان جنگ استفاده میشد و Gazelle AH.1 نام داشت.

 

سوابق عملیاتی:

 

فرانسه: 
این کشور در اصل این هواگرد را برای انجام مقاصد نظامی خود از جمله ضد زره و ماموریت های تحت کنترل سازمان ملل به عنوان نیروهای حافظ صلح طراحی کرد که از جمله موارد کاربرد آن میتوان به جنگ این کشور در الجزایر و ماموریت های صلح بانی در چاد (دهه 1980) و یوگوسلاوی (دهه 1990) و جیبوتی (سالهای 91و92) سومالی(93) و ساحل عاج(از سال 2002 تا کنون) اشاره داشت و همچنین این هواگرد در عملیات طوفان صحرا در نقش ضد زره و در مقابل تانک های ارتش عراق به کار گرفته شد.

 

عراق: 
این کشور در دهه های 1970 و 1980 میلادی تعداد زیادی از این هواگرد به همراه میزان قابل توجهی موشک های هات را به خدمت گرفت و از آنها در جنگ علیه ایران استفاده نمود البته پس از آن و در جریان جنگ اول خلیج به دلیل برتری هوایی نیروهای ائتلاف نتوانست از آنها بهره ای ببرد.

 

 

 

 

 

 

سوریه: 
این کشور در طی جنگ سال 1982 لبنان به شکل موثری از این پرنده ها بر ضد نیروهای زرهی اسراییل استفاده کرد و تلفات زیادی به انه واترد اورد در الی که تلفات خود این پرنده ها در حد معمول بود.

 

بریتانیا: 
این کشور در نبردهای فالکلند و کویت و عراق و کوزوو از این پرنده ها استفاده کرد اما نمونه مسلح آن که به یک مسلسل و غلاف های راکت مسلح شده بود فقط برای جنگ فالکلند اآماده شده بود که در این نبرد هم به کار گرفته نشد. 
همچنین این کشور برای گشت هوایی بر فراز ایرلند نیز از همین پرنده استفاده میکند.

 

لبنان: 
غزال توسط نیروی هوایی لبنان در خلال جنگ با گروه فتح الاسلام در اردوگاه نهر البارد به کار گرفته شد.

 

ایرلند: 
سپاه تفنگداران هوایی این کشور از این پرنده برای مقاصد آموزشی بهره میبرد.

 

 

 

 

 

کشورهایی که گونه نظامی آن را در اختیار دارند:

آنگولا/بوسنی/کامرون/چین/اکوادور/مصر/فرانسه/گابون/گینه/عراق/اردن/کنی ا/کویت/لبنان/مونته نگرو/مراکش/قطر/روآندا/سنگال/صربستان/سو ریه/ترینیداد و توباگو/تونس/امارات/بریتانیا

 

 

 

 

 

  

مشخصات فنی:

 

خدمه: 2 نفر

گنجایش(بجز خدمه): 3 نفر

طول:11.97 متر

شعاع روتور اصلی: 10.5 متر

ارتفاع: 3.15 متر

وزن خالی: 908 کیلوگرم

پیشرانه: یک موتور توربو شفت Turbomeca Astazou IIIA با توان 440 کیلو وات یا 590 اسب بخار

حداکثر سرعت: 310 کیلومتر بر ساعت

سرعت کروز: 264 کیلومتر بر ساعت

برد: 670 کیلومتر

سقف پرواز: 5کیلومتر

نرخ صعود: 9 متر بر ثانیه