دانستنی های علم نجوم و فضا

[•ДmịrHoSsiŋ•]

اولين بار كدام سياره كشف شد؟ اولين مرد يا اولين زني كه به فضا رفت ، چه كسي بود؟ وزن انسان درفضا چقدر خواهد بود؟ اگر به دنبال يافتن پاسخ اين پرسشها و يا به جستجوي دانستني‌هاي جالب ، در مورد فضا و علم نجوم هستيد ، روي ادامه مطلب كليك نماييد.

آیا اولین ستاره شناس تلسکوپ داشت؟
تالس ستاره شناس بزرگ یونان قدیم توانست از یک خورشید گرفتگی که در سال ۵۸۵ قبل از میلاد رخ می داد با خبر شود و این ۲۰۰۰ سال قبل از اختراع تلسکوپ بود. اختر شناسان قدیمی به جای تلسکوپ وسایلی برای اندازه گیری سیارات ، خورشید و ستارگان داشتند.

چه کسی کشف کرد که زمین به دور خورشید می چرخد؟
سالهای بسیار دور، حدود ۲۶۰ سال قبل از میلاد مسیح آریستار خوس ستاره شناس یونانی گفته بود که زمین به دور خورشید می چرخد، اما بیشتر مردم نمی توانند باور کنند که زمین حرکت میکند. تا اینکه در سال ۱۷۲۸ میلادی حدود ۲۰۰۰ سال بعد معلوم گردید که او حقیقت را گفته است. جیمز برادلی ستاره شناس انگلیسی ، با بکار بردن تلسکوپ بسیار بزرگ مشاهده کرد که ستارگان بسیار کند حرکت میکنند و بنابراین زمین به دور خورشید می چرخد.

چه کسی کشف کرد زمین گرد است؟
زمانی که کشتی از ساحل دور می شد این طور به نظر می رسید که افق ناپدید می گردد و مردم به همین دلیل می اندیشیدند که زمین باید گرد باشد، اما این مساله تا زمانی که اولین کشتی در دهه ۱۵۰۰ میلادی به دور جهان سفر کرد ثابت نشد. سالها قبل حدود ۲۴۰ سال قبل از میلاد ستاره شناس یونانی اراتوستنیز برای محاسبه دقیق محیط زمین کار می کرد. هر چند هیچ کس در آن زمان نمی توانست باور کند که زمین این قدر بزرگ باشد.

چه کسی تلسکوپ را اختراع کرد؟
هانس لیپرشی عینک ساز هلندی در سال ۱۶۰۸ میلادی تلسکوپ را اختراع کرد. او و ویا دستیارش متوجه شدند که اشیا از میان دو عدسی نزدیکتر به نظر می رسد. لیپرشی، عدسی ها را داخل یک لوله سوار و بدین گونه اولین تلسکوپ ساخته شد. یک سال بعد در سال ۱۶۰۹ گالیله ستاره شناس بزرگ ایتالیایی تلسکوپی ساخت و چندین کشف مهم را انجام داد.

اولین بار کدام سیاره کشف شد؟
۵ سیاره نزدیکتر به زمین یعنی تیر - ونوس - مریخ - مشتری - و کیوان از سالهای قبل شناخته شده بودند. در سال ۱۷۸۱ ستاره شناس انگلیسی سر ویلیام هرشل در حالی که با تلسکوپ خود در جستجوی ستاره ها بود به طور اتفاقی یک سیاره جدید را کشف کرد که آن را اورانوس نامیدند. در حقیقت اورانوس را با چشم غیر مسلح نیز میتوان دید. اما تا آن زمان کسی متوجه نشده بود که اورانوس یک سیاره است.

چگونه ستاره شناسان کشف دو سیاره را قبلا پیشگویی کرده بودند؟
در سال ۱۸۴۶ یک ستاره شناس فرانسوی و یک ستاره شناس انگلیسی اعلام کردند که سیاره ناشناخته ای در مدار اورانوس ایجاد اختلال می کند. هیچ کدام از آنها نمی دانستند که هر دو بر روی سیاره جدیدی کار می کنند. این سیاره به زودی توسط یک ستاره شناس آلمانی درست در جایی که آن دو ستاره شناس پیشگویی کرده بودند کشف شد. این سیاره جدید نپتون خوانده شد. احتمالا اختلال در مدار سر انجام در سال ۱۹۳۰ آنها را به کشف سیاره دیگری به نام پلوتون رهبری کرد.

بزرگترین و قوی ترین تلسکوپ ستاره شناسی در کجا است؟
بزرگترین تلسکوپ در روسیه است. این تلسکوپ آینه ای به قطر ۷/۱۹ فوت دارد و می توان با آن اشیاء را در هر گوشه جهان شناخته شده دید. تلسکوپ بزرگتری با یک آینه به قطر ۳۳ فوت در هاوایی ساخته شده است. بزرگترین تلسکوپ رادیویی که به جای نور ، امواج رادیویی را جمع آوری می کند تلسکوپ آریسبو است که در پورتوریکو قرار دارد. این تلسکوپ صفحه ای به قطر ۱۰۰۰ فوت دارد.

اولین مردی که به فضا رفت چه کسی بود؟
یوری گاگارین فضا نورد روسی اولین مردی بود که به فضا پرواز کرد. او در ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ با سفینه فضایی وستوک یک به فضا رفت و قبل از رسیدن به خشکی مدار زمین را طی کرد.

اولین زنی که به فضا رفت چه کسی بود؟
خانم والنتینا تریشکوا اولین زنی بود که به فضا رفت. او یک فضانورد روس بود که در ۶ ژوئن ۱۹۶۳ به مدت سه روز با سفینه وستوک ۶ به فضا پرواز کرد. طول مدت پرواز او ۴۸ بار مدار زمین را طی کرد.

اولین فردی که پا به روی سطح کره ماه گذاشت چه کسی بود؟
اولین شخصی که قدم به سطح کره ماه گذاشت. فضانورد آمریکایی نیل آرمسترانگ بود. او در ۲۱ ماه ژوئیه سال ۱۹۶۹ قدم به ماه گذاشت. هنگامیکه او از سفینه فضایی آپلو ۱۱ پائین آمد و قدم بر روی ماه گذاشت گفت: "این یک قدم کوچک برای یک مرد و یک پرش بلند برای بشریت است" بعد از مدت کوتاهی همسفر نیل به نام ادوین آلدرین بر روی سطح کره ماه به او پیوست.

چه خطراتی در یک پرواز فضایی وجود دارد؟
در حقیقت بیشتر خطرات در پایان سفر فضایی وجود دارد. وقتی یک سفینه فضایی از فضا به سمت کره زمین بر میگردد بایستی با سرعت بسیار زیاد حرکت کند. و چون داخل لایه های اتمسفر شد با هوای اطراف برخورد می کند و این برخورد باعث ایجاد گرمای شدیدی در سفینه می شود و ممکن است سفینه به گرمای سرخ برسد و سرنشینان آن را هلاک کند. برای سرد نگاه داشتن و مراقبت از فضانوردان در داخل سفینه یک سپر گرمایی تعبیه می شود. اگر سفینه با یک سپر گرمایی که جلوی آن را پوشانیده است، تجهیز نشود هنگام ورود به جو خواهد سوخت.

در چه زمانی اولین سفینه فضایی فرستاده شد؟
اولین راکتی که به آن سوی اتمسفر فرستاده شد. یک راکت آمریکایی بود که در سال ۱۹۴۹ به فضا ارسال شد. اما اولین سفینه فضایی واقعی، ماهواره ای بود که به مدار زمین فرستاده شد این ماهواره روسی" اسپوتنیک یک "نام داشت و بدون هیچ سرنشینی "انسان یا حیوان" در چهارم اکتبر ۱۹۵۷ به فضا فرستاده شد. این ماهواره شامل چند دستگاه بود که به وسیله امواج رادیویی اطلاعات را به زمین می فرستاد.

یک سفینه فضایی چه سرعتی باید داشته باشد؟
برای رسیدن به ماه یا هر سیاره دیگر سفینه فضایی بایستی با سرعت زیادی به فضا فرستاده شود. سرعت پرتاب سفینه از زمین به فضا را "شتاب گریز" می گویند که برابر ۷ مایل در ثانیه یا ۲۴۸۰۰ مایل در ساعت است. این سرعت باید به قدری باشد که بتوان در یک ساعت یك بار دور زمین با آن گردش کرد. این سرعت در بالای زمین بیشتر است. اگر سفینه فضایی به سرعت "شتاب گریز" نرسد، به زمین سقوط خواهد کرد، یا در مدار زمین قرار خواهد گرفت.

آیا هرگز اخباری از فضا به زمین رسیده است؟
در سال ۱۹۳۱ کارل یانسکی مهندس آمریکایی یک صدای عجیب رادیویی شنید، وقتی صدا را تعقیب کرد متوجه شد که این صدا از ستاره ها می آید. و این به خاطر آن است که ستاره ها و کهکشان ها امواج رادیویی را بخوبی نور تولید می کنند. در سال ۱۹۶۷ یک ایستگاه رادیویی ستاره شناسی ، در انگلستان به نام جاسلین بل برنل علامت قطع و وصلی را کشف کرد که از فضا می آمد. این علائم از یک نوع ستاره نوترونی به نام پالسار می آمد.

بزرگی و قدرت بزرگترین راکت فضایی چقدر است؟
بزرگترین راکت فضایی که تاکنون ساخته شده است راکت ساتورن ۵ است. این راکت آمریکایی است و برای پرتاب فضانورد های آپولو در پرواز به ماه از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ مورد استفاده قرار گرفت. راکت مذکور ۱۶۴ فوت بلندی داشت که حدود بیست برابر یک ساختمان دو طبقه است. در زمان برخاستن سفینه، موتورهای آن یک فشار ۳۹۰۰ تنی را که به اندازه چهل جامبوجت است تولید می کردند.

قمر چیست؟
قمر یک جرم یا شی کوچک فضایی است که در اطراف جرمی بزرگتر حرکت کند. ماه یک قمر زمین است. زمین و سایر سیارات اقمار خورشید هستند، اما مردم این کلمه را بیشتر به قمرهای مصنوعی که توسط انسان ساخته شده و بدور مدار زمین گردش می کند به کار می برند. این اقمار مشاهدات علمی از فضا و زمین را امکان پذیر می سازند. و تصاویری که آنها به زمین ارسال می دارند، به همواشناسی برای پیش بینی هوا کمک می سازند. حتی این اقمار می توانند تصاویر تلویزیونی و پیامهای تلفنی را از یک قاره به قاره دیگر ارسال نمایند.

آیا انسان قادر خواهد شد به سیارات و ستاره ها سفر کند؟
هیچ فضاپیمایی که به اندازه کافی قدرت داشته باشد تا انسان را به سیارات برساند، وجود ندارد. ساختن چنین فضاپیمایی نیز احتیاج به هزینه بسیار هنگفت دارد. اما ایستگاههای فضایی میتوانند از سیارات برای ما طالاعاتی ارسال نمایند. ستاره ها نیز آنقدر از ما دور هستند که اگر بخواهیم با فضاپیمایی که بالاترین سرعت ممکن را دارد به نزدیکترین ستاره سفر کنیم، این سفر ۲۰۰۰۰ سال طول خواهد کشید و بعید به نظر می رسد که انسان هرگز قادر شود به ستاره ها سفر کند.

ایستگاه های فضایی به کجا می روند؟
ایستگاههای فضایی ، فضا پیمایی است که سرنشینی ندارد و به سمت ماه یا سیارات پرواز میکند. و ممکن است در سطح ماه یا سیارات فرود آید و یا در داخل مدار آنها گردش کند و یا نزدیک آنها پرواز نماید. ایستگاه فضایی دارای دوربین ها و سایر ابزار آلاتی است که از طریق رادیو تصاویر و اطلاعات را به زمین می فرستد.
شاتل فضایی چیست؟
شاتل فضایی نوع جدیدی از فضاپیما است که برخلاف فضا پیماهای اولیه از آن میتوان بارها و بارها استفاده کرد. شاتل فضایی مانند یک راکت از زمین بلند میشود و مانند یک هواپیما برروی زمین فرود می آید. ولی نمیتواند به دور ماه یا سیارات گردش کند. او به دور مدار زمین میچرخد. سرنشینان آن میتوانند کارهای علمی انجام دهند و ایستگاههای فضایی را در مدار ملاقات نمایند.

وزن شما در فضا چقدر خواهد بود؟
اگر شما به فضا سفر کنید، ممکن است در بیشتر طول سفر ابدا وزنی نداشته باشید. فقط وقتی که موتورها برای شروع سفر روشن میشوند و يا در پایان سفر وزنی پیدا خواهید کرد. شما در بین هوای داخل کابین شناور خواهید ماند، چون جاذبه زمین در آنجا نمیتواند فضانورد را پائین بکشد.

چگونه انسان میتواند در فضا زندگی کند؟
در فضا هیچ چیزی برای اینکه انسان را زنده نگهدارد، وجود ندارد. نه هوایی ، نه آبی و نه غذایی و بدون آنها انسان در طول چند ثانیه خواهد مرد. یک فضا پیما باید آب و هوا و غذا برای سرنشینان خود داشته باشد. در خارج از فضا پیما ، فضانورد بایستی لباس مخصوص فضانورد ها را بپوشد که این لباسها با خود مخزن های هوا یا اکسیژن دارند. در صورت لزوم آب و غذا نیز باید داشته باشد. لباسهای فضانوردی مجهز به سیستم های خنک کننده و یا گرم کننده هستند. برای اینکه هوای آنجا ممکن است خیلی سرد یا خیلی گرم باشد و این بستگی به آن دارد که فضانورد در زیر نور خورشید است یا نه.