16-07-2014، 10:55
سروش صحت: یکی از مشخصههای همیشگی متنهای پیمان و محراب همین است که میگویید که نقاط قوت سریال محسوب میشود.نوشتههای آنها، هم میتواند خوب بخنداند و هم حرف دارد، حرفهایی که مسائل مردم است. مردم هم اگر مسائل خودشان را ببینند و بخندند برایشان دلانگیزتر است که خیلی باحاله. محراب قاسمخانی: زمانی که قصه سریال مینویسم هیچوقت به این موضوع فکر نمیکنم چون درگیر قصه شخصیتها و موقعیتها میشوم و اینها برایم در اولویت است. جامعه ما مسائلی دارد که از درون آن کمدی در میآید. کافی است جامعه را به درستی نشان دهید، آن وقت خیلی حرفها و مسائل اجتماعی مطرح میشود.
پژمان جمشیدی: این یکی از وظایف رسانه است. پیمان و محراب هم خوب مینویسند، اما در سریال ما مواردی هست که ما خیلی به آن نمیپردازیم مثلاً میگوییم مافیای فوتبال ولی این را بهطور واقعی مطرح نمیکنیم چون مافیای فوتبال اگر هم وجود داشته باشد با یک آدم 36 ساله کاری ندارد. او فقط میخواهد دلیل بیاورد که چرا بازی نمیکند.
محراب قاسمخانی: در میان همکاران ما هم هستند کسانی که وقتی به پایان دوره کاری شان نزدیک میشوند چون نمیخواهند بپذیرند، تقصیر را به گردن آدمهای دیگر میاندازند و میگویند من زیر بار هر کاری نرفتم یا وارد مافیای سینما نشدم، در کار خودم با این موضوع زیاد برخورد کردم. به هر حال زمانی هم این اتفاق برای خودمان میافتد.
پژمان جمشیدی: این یکی از وظایف رسانه است. پیمان و محراب هم خوب مینویسند، اما در سریال ما مواردی هست که ما خیلی به آن نمیپردازیم مثلاً میگوییم مافیای فوتبال ولی این را بهطور واقعی مطرح نمیکنیم چون مافیای فوتبال اگر هم وجود داشته باشد با یک آدم 36 ساله کاری ندارد. او فقط میخواهد دلیل بیاورد که چرا بازی نمیکند.
محراب قاسمخانی: در میان همکاران ما هم هستند کسانی که وقتی به پایان دوره کاری شان نزدیک میشوند چون نمیخواهند بپذیرند، تقصیر را به گردن آدمهای دیگر میاندازند و میگویند من زیر بار هر کاری نرفتم یا وارد مافیای سینما نشدم، در کار خودم با این موضوع زیاد برخورد کردم. به هر حال زمانی هم این اتفاق برای خودمان میافتد.