گمشدگان در فضا و زمان صفر !

[∆ MeRzaD ∆]

در کرانه عظیم گیتی زمین کجا واقع شده و چشم انسان تا کجای جهان را می‌تواند کشف کند؟ دانشمندان می‌گویند که هستی بیش از ۱۳٫۸ میلیارد سال عمر دارد. در سناریوی جهان تورمی ، در اولین یک تریلیون تریلیونیم ثانیه، نیروی ضد گرانش مرموزی باعث گسترش و انبساط جهان شده است.

بسیار سریعتر از آنچه در ابتدا تصور می شد، مدت زمان این تورم به طور غیر قابل تصوری آنی و انفجاری بوده است، به طوری که در این مدت جهان بسیار سریعتر از سرعت نور انبساط یافته است. ( این موضوع نقض گفته اینشتین نیست که هیچ چیز نمی تواند سریعتر از نور حرکت کند، زیرا این فضای خالی است که انبساط می یابد. تنها برای اجرام مادی است که سد سرعت نور نمی تواند شکسته شود. ) جهان در کسری از ثانیه با ضریب غیر قابل تصوری برابر ۱۰ به توان ۵۰ ، انبساط یافته است.

در مدل های کوانتومی به علت افت و خیزهای میدان گرانشی ناپایدار، باعث می شود گذاری خود به خود به عالم در حال انبساط و ماده رخ دهد. ممکن است فکر کنید خلق ماده و انبساط آن به مقداری انرژی نیاز دارد و بنابراین اگر ماده از « فضای خالی » به وجود آمده باشد؛ پایستگی انرژی که یکی از اصول مسلم فیزیک است، بر هم خواهد خورد.
در حقیقت این همان سوالی است که ذهن فلاسفه را به خود مشغول کرده بود: چگونه از هیچ، می تواند چیزی به وجود آید؟ در واقع ، در فرایند هیچ؛ نقض پایستگی انرژی وجود ندارد. به یاد بیاورید که میدان گرانشی دارای انرژی منفی است. ( حالتی مقید به پروتون در حالتی با انرژی منفی وجود دارد؛ هر نیروی جاذبه ای چنین خصوصیتی دارد و نیروی گرانشی همیشه مثبت است.) بنابراین می توان به موقعیتی رسید که انرژی گرانشی منفی با انرژی مثبت ماده ( و انبساط )در تعادل باشد که در نتیجه انرژی کل صفر می شود. معادلات کیهان شناسی کوانتومی نشان می دهند که عالم به علت افت و خیزهای کوانتومی بطور خود به خودی از خلا به وجود آمده است.

البته بسیار پر اشتباه است اگر فکر کنیم همه آنچه لازم است بدانیم، را می دانیم. در خوشبینانه ترین وضع ، باید گفت که کیهان شناسی کوانتومی دوران نوزادی اش را سپری می کند. نقاط ضعف این نظریه ها باید تقویت شوند و جاهای خالی بسیار احتیاج به پر شدن دارند. با این همه، ترکیب نسبیت عام و کوانتوم- دو دستاورد بزرگ قرن بیستم به نظر می رسد ما را به دیدگاهی زیباتر و غنی تر از عالم رهمنون می سازد.