مرغ عشق پرنده ای زیباست با صدایی دل انگیز.اینم از مشخصات:
مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است.
تاریخچه
مرغ عشق براي اولين بار در اواخر سال 1700 ميلادي به صورت گله¬هاي وحشي در استراليا مشاهده شد كه تعداد افراد اين گله¬ها به هزاران قطعه مي¬رسيد. نام انگليسي مرغ عشق «باجريگار» از كلمه بومي Betcherrygah گرفته شده است كه اين لغت در زبان بوميان استراليا به معني «غذاي خوب» مي¬باشد و شايد علت اين تسميه بدان جهت بوده است كه وجود اين پرنده در منطقه اي دليل وفور نعمت و غذاي فراوان در آن منطقه بوده است، زيرا كه اين پرنده در شرايط مناسب غذايي به شدت زاد و ولد نموده و گله¬هاي بزرگي به وجود مي¬آورد. اين پرنده براي اولين بار در سال 1805 توسط «جورج شاو» مدير جانور شناسي موزه طبيعي بريتانيا شناسايي شد و در سال 1832 طبيعي دان « موزه لينه» كه «يوهان واگلر» نام داشت توضيحاتي در باره مرغ عشق منتشر كرد. در سال 1840میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتیهای زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتیها مرغ عشقها را در دستههای چند ده هزارتایی حمل میکردند. در طول سفر چند هفتهای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا میرسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال 1846 براي اولين بار وارد كشور فرانسه شد و هشت سال بعد يعني در سال 1854 طبيعي دان فرانسوي «جان دلون» مقاله¬اي در خصوص تكثير، تغذيه و نگهداري مرغ عشق منتشر كرد. در سال 1859 نويسنده آلماني «كارل بوله» در نشريه پرنده شناسي آلمان مقاله مفصلي در باره مرغ عشق منتشر كرد. از نوشته هاي «بوله» چنين بر مي آيد كه مرغ عشق در آن زمان در تمامي شهرهاي بزرگ آلمان به عنوان حيوان خانگي رايج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق براي اولين بار در سال 1855 درشهر برلين آلمان توسط «گرفين شورين» تكثير يافت. مرغ عشق از سال 1860 به بعد در تمامي باغ وحش¬هاي آلمان وجود داشته و با موفقيت تكثير و پرورش يافته است. طی 50 سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غير قابل تصوري رسيد. بنابر نوشته هاي «دبراساي» تنها در سال 1894 واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر يك ميليون و دويست هزار قطعه بوده كه در آن، واردات مستقيم به انگلستان و آلمان منعكس نشده است.
مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر میباشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شدهاست.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی میباشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز میباشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی میباشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیرهاند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی میباشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکههای بنفشی که ریش نامیده میشود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع میشوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی میباشد.
تعيين جنسيت نر وماده
براي فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬میباشد.در نوع نر رنگ این پوست آبی تیرهاست اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوهای یا متمایل به قوهای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات میشود و در نرهای مسن قهوهای شده و ترکهایی در آن دیده میشود.اما رنگ این پوست در مادهها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار میگردد.
امیدوارم از این مطلب خوشتان بیاید
مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است.
تاریخچه
مرغ عشق براي اولين بار در اواخر سال 1700 ميلادي به صورت گله¬هاي وحشي در استراليا مشاهده شد كه تعداد افراد اين گله¬ها به هزاران قطعه مي¬رسيد. نام انگليسي مرغ عشق «باجريگار» از كلمه بومي Betcherrygah گرفته شده است كه اين لغت در زبان بوميان استراليا به معني «غذاي خوب» مي¬باشد و شايد علت اين تسميه بدان جهت بوده است كه وجود اين پرنده در منطقه اي دليل وفور نعمت و غذاي فراوان در آن منطقه بوده است، زيرا كه اين پرنده در شرايط مناسب غذايي به شدت زاد و ولد نموده و گله¬هاي بزرگي به وجود مي¬آورد. اين پرنده براي اولين بار در سال 1805 توسط «جورج شاو» مدير جانور شناسي موزه طبيعي بريتانيا شناسايي شد و در سال 1832 طبيعي دان « موزه لينه» كه «يوهان واگلر» نام داشت توضيحاتي در باره مرغ عشق منتشر كرد. در سال 1840میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتیهای زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتیها مرغ عشقها را در دستههای چند ده هزارتایی حمل میکردند. در طول سفر چند هفتهای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا میرسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال 1846 براي اولين بار وارد كشور فرانسه شد و هشت سال بعد يعني در سال 1854 طبيعي دان فرانسوي «جان دلون» مقاله¬اي در خصوص تكثير، تغذيه و نگهداري مرغ عشق منتشر كرد. در سال 1859 نويسنده آلماني «كارل بوله» در نشريه پرنده شناسي آلمان مقاله مفصلي در باره مرغ عشق منتشر كرد. از نوشته هاي «بوله» چنين بر مي آيد كه مرغ عشق در آن زمان در تمامي شهرهاي بزرگ آلمان به عنوان حيوان خانگي رايج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق براي اولين بار در سال 1855 درشهر برلين آلمان توسط «گرفين شورين» تكثير يافت. مرغ عشق از سال 1860 به بعد در تمامي باغ وحش¬هاي آلمان وجود داشته و با موفقيت تكثير و پرورش يافته است. طی 50 سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غير قابل تصوري رسيد. بنابر نوشته هاي «دبراساي» تنها در سال 1894 واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر يك ميليون و دويست هزار قطعه بوده كه در آن، واردات مستقيم به انگلستان و آلمان منعكس نشده است.
مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر میباشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شدهاست.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی میباشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز میباشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی میباشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیرهاند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی میباشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکههای بنفشی که ریش نامیده میشود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع میشوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی میباشد.
تعيين جنسيت نر وماده
براي فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬میباشد.در نوع نر رنگ این پوست آبی تیرهاست اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوهای یا متمایل به قوهای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات میشود و در نرهای مسن قهوهای شده و ترکهایی در آن دیده میشود.اما رنگ این پوست در مادهها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار میگردد.
امیدوارم از این مطلب خوشتان بیاید