پروژه قلعه نوعی حالا جواب می دهد؛ همه مثل یک نفر!

[~ArMiNa~]

به گزارش سرویس خبر ورزشی ملت ایران: لیگ برتر به حساس ترین روزهای ممکن خود رسیده اما باز هم خبری از حضور هواداران در ورزشگاه نیست. تا امروز سردی هوا، گرانی بلیت و خیلی از مسائل را علم کردند تا این گریز دسته جمعی را توجیه کنند اما واقعیت این است که بازی های کم گل و بدون جذابیت باعث شده که رفتن به ورزشگاه در چنین شرایطی از سبد خیلی از خانواده های ایرانی خارج شود.
استقلال در روز بازی با مس و سایپا روی هم رفته ۵۰۰۰ هزار هوادار را به ورزشگاه نکشاند. وضعیت پرسپولیس هم با توجه به نتایج یک ماه اخیر این تیم چندان بهتر از ابی ها نیست. اما گویا مربیان هم چندان از این غیبت هواداران ناراضی نیستند. قلعه نویی می گوید مردم استقلال را دوست دارند و برای همین هواداران تیم او بازی می کند. دایی هم چنین تزی دارد. اما آنها ااشاره ای به کیفیت تیم های خود نمی کنند. استقلال با متد قلعه نویی در دو سال اخیر با یک روش محتاطانه موفق شده عملکرد خوبی از حیث نتیجه داشته باشد. خوب که نه تقریبا فوق العاده.
احتمالا قلعه نویی راضی از این قضیه است که ۵۰ هزار هوادار در روزی بازی با سایپا نیامدند تا به خاطر بازی خنثی تیمش در نیمه اول مورد شماتت واقع شود. صدای ۲۰۰۰ هزار نفر هم قطعا ازار دهنده نیست. استقلال به قول بازیکنانش هوشمندانه بازی کرد. بدون انکه حمله همه جانبه ای را کند عقب نشست و سر بزنگاه روی دو ضد حمله دو گل زد. البته آنها این بار سنت شکنی کردند چرا که اخرین بار چهار ماه قبل مقابل فولاد بود که در لیگ برتر با تفاضل دو گل از سد رقیب شان گذشتند.
اگرچه خیلی ها امروز موقعیت تیم نفت را ستایش می کنند و یحیی را عامل اصلی این موفقیت میدانند اما بازی های نفت هم نشان میدهد این تیم تقریبا با روشی شبیه به استقلال بازی می کند. دفاع مطمئن و سپس زدن ضربه در ضد حمله. پرسپولیس و دایی هم همین هستند و سپاهان هم با این متد توانست در نیمفصل دوم به جمع مدعیان برگردد.
آنچه برای مربیان اهمیت دارد و خط و مشی انهاست کسب پیروزی با هر کیفیتی است. جوانتر ها وقتی می بینند قلعه نویی با هزار و یک مشکل و کمبود بازیکن میتواند یک تیم را دو سال اینچنین قهرمان کند و یا دست کم در کورس تا روز اخر حفظ کند، آن وقت آنان هم چنین می کنند.
پروژه فراری دادن خانواده ها از ورزشگاه ها که از سوی قلعه نویی مطرح شد بیشتر یک نگاه دایی جان ناپلئونی است. مربیان امروز ما همان ر اهی را میروند که قلعه نویی در آن استاد شده؛بردن با هر کیفیتی به هر قیمتی. باور کنید هوادار هم از این روش راضی است.
فصل قبل در یکی از بازی های خانگی استقلال که تماشاگر قابل قبولی آمده بود در اواخر بازی هواداران یک صدا خواهان حضور میداوودی شدند. قلعه نویی به خواسته انها لبیک گفت، میلاد را به زمین آورد اما عملکرد او خوب نبود تا ابی ها بازی پیش افتاده مقابل فولاد در تهران را ببازند. در انتهای بازی سرمربی استقلال اعتراف کرد تنها به خواسته هواداران به میلاد بازی داد و نباید چنین می کرد!
حالا ورزشگاه خالی است. صدای دو هزار نفر هم به هیچ جا نمی رسد. مربیان تیم های خود را دفاعی می چینند و منتظر یک کرنر، یک ضربه ایستگاهی و یا یک چیزی شبیه این می شوند تا به گل برسند و سپس دفاعی که مقدس می شود.
داربی نمونه کامل این اندیشه است. شما (مربیان و هواداران شان) آن را انکار کنید اما تک تک بازی های لیگ موید این واقعیت است.
حالا باید باور کرد این مربیان از خالی بودن سکو ها نه تنها ناراحت نیستند بلکه پیاده شدن افکارشان را در گرو این امرمی دانند. تماشاگر تنها در بازی های بزرگ مقابل تیم های مدعی به درد می خورد که آن به وقتش مثل بازی پرسپولیس و سپاهان خودشان می ایند