بیوگرافی کامل آل پاچینو

[Mohammad 77]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.taknaz.ir/user_files/L13727096387.jpg

آلفرد پاچینو در 25آوریل 1940 در محلة هارلم نیویورك به دنیا آمد. او تنها فرزند سالواتور ((Salvator و رز (Rose) پاچینو بود كه وقتی آل تنها 2 سال داشت از یكدیگر جدا شدند. او از آن پس همواره مادرش زندگی می‌‌كرد. نمایش از همان كودكی برایش جذاب بود طوری كه دیدن نمایش‌های مختلف همراه مادر، برایش سرگرمی بزرگی بود.او بازی كردن در مدرسه را با اجرای نمایش‌‌های بداهه برای بچه‌ها آغاز كرد. تا اینكه در 14 سالگی تصمیم گرفت به دبیرستان هنرهای نمایشی برود ولی چون در زبان انگلیسی ضعیف بود، مجبور شد خیلی زود از دبیرستان بیرون بیاید.


بعد از آن برای اینكه بتواند در مدرسة بازیگری ثبت نام كند نیاز یه پول داشت پس شغل‌های مختلفی را مثل كارگری و كنترل چی سینما تجربه كرد تا اینكه آن اتفاق غم‌انگیزی یعنی مرگ مادرش رخ داد. این واقعه سبب شد كه او چند روزی در بیمارستان روانی بستری شود. پس از مرگ مادر او تصمیم گرفت تا تمام وقت خود را صرف نمایش كند و بلاخره موفق شد در مدرسة«هربرت برگهف»زیر نظر چارلز لاتن آموزش ببیند.


او مهارتهایش را تقویت كرد تا اینكه توانست در نمایش«كافه سینو»نقشی را به عهده بگیردو با تلاش بسیار موفق شد وارد«اكتور استودیو»شود. و این بار از«لی استراسبرگ»درس‌های فراوانی گرفت و با بازی در نقش كوچكی، در نمایش«آیاببر كراوات می‌زند؟»بار دیگر خوش درخشید. پس از یك سال كار كردن، توانست جایزه ابی(Obie) را برای نمایش«سرخ پوستی كه برانكس را می‌خواهد»از آنِ خود كند. بازیش در فیلم بعدی یعنی«وحشت در نیدل پارك»توجه فرانسیس فوردكوپولا را به خودجلب كرد، كسی که با وجود مخالفتهای تهیه‌كننده و استودیو، او را برای نقش مایكل كورلئونه در«پدر خوانده»انتخاب كرد. بازیگران دیگری هم مثل:جك نیكلسون، كلینت ایستود و بسیاری دیگر برای این نقش كاندیدا شده‌بودند اما نظر كوپولا فقط روی پاچینو بود.


در تمام مدت فیلمبرداری این ترس در او وجود داشت كه هر لحظه، ممكن است كنار گذاشته شود. نقش مایكل، بسیار ظریف و دوگانه بود كه پاچینو با بازی خودجوش و تلاش زیاد به خوبی از عهده آن برآمد و با این نقش ماندگار شد. مطمئناً كمتر كسی می‌توانست این گونه، نقش را به سامان برساند. بازی در این فیلم، به خصوص هم‌بازی بودن با مارلون براندو، درس بزرگی برای تمام زندگی هنری اوبود. این نقش نامزدی اسكار را برایش به ارمغان آورد. او با فیلم«سرپیكو»، كه تجربه‌ای متفاوت بود، كارش را ادامه داد. تا اینكه برای«پدر‌خوانده (2)»دعوت شد و باز هم برای هر دو فیلم سرپیكو و پدر‌خوانده(2)نامزد دریافت جایزه شد. بعد از آن در فیلم«بعدظهر نحس»بازی كرد. او حتی خود را با فیلم«مؤلف! مؤلف! »در ژانر كمدی، محك زد. آل بدون هیچ كندی و لغزشی، راهش را برای ایجاد لحظه‌های بهتر، روی پرده ادامه داد.


او تنها بازیگر مردی است كه در طول سال، هم برای بهترین بازیگر نقش اول و هم برای بهترین بازیگر نقش دوم، نامزد دریافت جایزه شده‌است. روش او در بازیگری، طرز عمل بسیاری از دیگر بازیگران در طول دوران‌های مختلف بوده‌است. تعدد بی‌نظیر نقش‌هایش او را در بین بازیگران هم‌عصرش به یك ستاره تبدیل كرده و تسلطش بر روی پرده او را در عالم سینما، پابرجا كرده‌است.


فیلم‌ها: 1971:وحشت در نیدل پارك، 1972:پدر‌خوانده، 1973:سرپیكو_ مترسك، 1974:پدر‌خوانده(2)، 1975:بعدظهر نحس، 1976:بابی دیرفیلد، 1979:و عدالت برای همه:1980:گشت‌زنی، 1982:مؤلف! ، مؤلف! ، 1983: صورت زخمی1985:انقلاب، 1989:دریای عشق، 1990:پدر‌خوانده(2)‌-دیك‌تریسی 1991:فرانكی‌‌ دجانی، 1992:بوی خوش‌زن‌ـگلن‌گوی گلن‌راس، 1993:شیوه كارلیتو، 1995:دو همجنس‌ـمخمصه، 1996:در جست‌و‌جوی ریچارد(و كارگردان)‌ـتالار شهر، 1997:دنی براسكو‌‌ـوكیل مدافع شیطان، 1999:نفوذی‌ـ هر یكشنبه موعود، 2002:نبرد‌های نهایی‌ـ سیمونه‌‌ـ بی‌خوابی، 2003:عضو جدید.

جایزه‌ها و افتخارات:


1967:جایزه«اوبی»بهترین بازیگر سال برای بازی در نمایش سرخ‌پوستی كه برانكس را می‌خواهد.
1969:جایره تونی برای بهترین بازیگر نقش دوم، جایزه Theater World برای بازی در نمایش«آیاببر كراوات می‌زند؟»، جایزه درام دسك


1975:كاندید‌ای دریافت اسكار، برنده جایزه BAFTA و جایزه منتقدان لس‌آنجلس به عنوان بهترین بازیگر سال برای بعدظهر نحس 1977:جایزه تونی برای بهترین بازیگر سال برای نمایش«آموزش اصلی پاولو هامل»
1979:كاندید‌ای دریافت اسكار بهترین بازیگر سال برای«و عدالت برای همه»
1989:كاندید‌ای دریافت اسكار بهترین بازیگر نقش دوم سال برای« دیك تریسی»


1992:برنده اسكار و جایزه گلدان گلوب برای فیلم«بوی خوش‌زن» به كاندید‌ای دریافت اسكار بهترین بازیگر سال برای فیلم«گلن گری گلن‌راس»
1996:جایزه Gotham برای یك عمر خدمات فرهنگی، جایزه اتحادیة كارگردان‌های آمریكا برای كارگردانی فیلم«در جست‌و‌جوی ریچارد»
1997:جایزه انجمن منتقدان بوستن به عنوان بهترین بازیگر سال برای«دنی براسكو»


Dram Desk) 1972:كاندید‌‌ای دریافت اسكار بهترین بازیگر نقش دوم، جایزه جامعة منتقدان فیلم و جایزه جمع ملی نقد فیلم به عنوان بهترین بازیگر نقش دوم سال برای پدر‌خوانده.
1973:كاندیدای دریافت اسكار، برنده جایزه BAFTA به عنوان بهترین بازیگر سال برای پدر‌خوانده(2)بهترین بازیگر نقش دوم برای سرپیكو