هرآنچه باید درباره‌ی حسگرهای مجاورت گوشی‌های هوشمند بدانیم

[IM@N]

به خاطر دارم نخستین بار که از گوشی اندرویدی گوگل نکسوس وان استفاده کردم متوجه شدم این تلفن هوشمند، خیلی هوشمند است چون هر زمان که آن را به گوشم نزدیک می‌کردم، صفحه نمایشش تاریک می‌شد و با تغییر وضعیت مجدد و گرفتن گوشی در دست، دوباره به حالت اولیه باز می‌گشت. این قابلیت به دلیل استفاده از حسگرهای مجاورت یا (Proximity Sensor) در این گوشی‌هاست. در این مقاله‌ی جمع و جور می‌خواهیم شما را به طور کلی با این دست حسگرها آشنا کنیم؛ با زومیت همراه باشید.

امروزه تمامی گوشی‌های هوشمند تلفن همراه مجهز به حسگرهای توکار مجاورت هستند؛ ابزاری که از ورود ناخواسته‌ی اطلاعات جلوگیری کرده و با خاموش کردن صفحه نمایش، به خصوص زمانی که گوشی را در جیب خود می‌گذاریم، از اتلاف انرژی با ارزش ذخیره شده در باتری‌ها نیز جلوگیری می‌نماید.
حسگرهای مجاورت چطور کار می‌کنند؟
حسگرهای مجاورت نوعی از حسگرها هستند که قادر به تشخیص وجود اجسام نزدیک بدون هیچ گونه تماس فیزیکی می‌باشد. یک حسگر مجاورتی اغلب یک میدان الکترومغناطیسی، الکترواستاتیکی و یا پرتویی از تشعشعات الکترومغناطیسی (به عنوان مثال، پرتو مادون قرمز) را از خود منتشر می‌کند و به دنبال تغییرات در محیط یا سیگنال‌های برگشتی می‌ماند.
این دست حسگرها غالباً در کنار بلندگو (اسپیکر) گوشی جای گرفته‌اند و زمانی که کاربر مشغول مکالمه با گوشی است، و آن را به کناره‌ی صورت و گوش خود نزدیک می‌کند، حسگرهای مجاورت فعال شده و قابلیت لمسی صفحه را از کار می‌اندازند تا از ورود ناخواسته‌ی اطلاعات جلوگیری شود. از این گذشته این حسگرها نور صفحه نمایش را قطع کرده و به ذخیره‌ی بیش از پیش انرژی الکتریکی کمک می‌کنند.
اما زمانی که کاربر از هدفون یا کیت‌های هندزفری استفاده می‌نماید، این حسگرها فعال نمی‌شوند چرا که نمی‌توانند مجاورت اندام صورت کاربر را در نزدیکی خود حس کنند. حسگرهای HSDL-9100 نوعی از حسگرهای مجاورت مینیاتوری (بسیار ریز) هستند که از متداول‌ترین تولیدات موجود در این زمینه به شمار رفته و امروزه در اغلب گوشی‌های هوشمند یافت می‌شود.
جالب اینکه به دلیل وجود همین حسگرها وقتی کاربر تلفن همراه را در نزدیک صورت خود قرار می‌دهد در زمان زنگ خوردن گوشی، صدای کمتری از آن بلند می‌شود. چرا که حسگر بدن کاربر را تشخیص داده و می‌داند صدای بلند زنگ می‌تواند به گوش وی آسیب برساند؛ به همین خاطر است که از شدت صدای زنگ می‌کاهد.
اصولاً، حسگرهای مجاورت از امواج الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند. در گوشی‌های تلفن همراه نیز این حسگرها از امواج مادون قرمز بهره می‌برند. این حسگرها همچنین دارای آستانه‌ی فعالسازی متفاوتی هستند که بنا به محصولی که در آن به کار گرفته می‌شوند متفاوت است؛ اما عموماً این فاصله در گوشی‌های هوشمند با توجه به سبک استفاده کاربران مختلف بین 2 تا 5 سانتیمتر در نوسان است.
جالب اینکه، بعضی از شرکت‌ها از جمله HTC در برخی از گوشی‌های هوشمند خود قابلیتی را تعریف کرده‌اند که اگر کاربر تلفن خود را از سمت نمایشگر بر روی سطح میز بگذارد، گوشی به طور خودکار به حالت بی‌صدا (یا Silent) تغییر وضعیت می‌دهد و کلیه هشدارهای صوتی دستگاه از کار می‌افتد. این قابلیت برای جلسات کاری یا حضور در کلاس درس بسیار مفید است. اگر گوشی شما فاقد این امکان است می‌توانید با بهره از برنامه‌هایی مشابه Smart Screen Off چنین قابلیتی را به آن اضافه نمایید.
حسگرهای مجاورت در لپ‌تاپ‌ها
انواع لپ‌تاپ‌های امروزی نیز مجهز به حسگرهای توکار مجاورت هستند که در کارکردهایی نظیر تشخیص خودکار و فعال‌سازی نور زمینه به کارگرفته می‌شوند.
حسگرهای مجاورت در چاپگرها
اکثر چاپگرهای مدرن نیز مجهز به حسگرهای مجاورتی هستند که وظیفه‌ی اصلی آن تشخیص لبه‌ی کاغذ و خود آن است. این همان حسگرهایی هستند که وقتی کاغذی در مخزن دستگاه نیست پیغام می‌دهند یا پیغام گرفتگی کاغذ در چاپگر را مخابره می‌کنند.
از دیگر کاربردهای حسگرهای مجاورت می‌توان به استفاده از آن در سپر اتومبیل‌ها برای تشخیص فاصله خودرو با اشیاء در هنگام پارک کردن، سامانه‌ی گرماسنج زمین برای تشخیص مجاورت به سطح زمین در سیستم‌های امنیت هوانوردی، توپخانه‌های ضد موشک و ترن‌های هوایی و سایر موارد اشاره کرد.
از این گذشته، کاربردهای صنعتی حسگرهای مجاورت در بررسی و اندازه‌گیری میزان لرزش و فاصله بین میل لنگ و یاتاقان‌های ماشین‌های کاری است. همچنین استفاده از این حسگرها در توربین‌های بخار بزرگ، کمپرسورها، و موتورهایی که از یاتاقان‌های نوع آستینی بهره می‌برند نیز رایج است.

[tak mashang]

[ارمين2012]

گوشی منم از اینا داره

[ahmad22]

:cool: