ده خنده زیبا و به یاد ماندنی بازیگران بزرگ سینمای ایران!!!

[~ ʀσᴢнɪηα ~]

خنده یکی از رکن های بسیار مهم در زمینه بازیگری است. شاید بارها خنده یکی از بازیگران آن قدر روی بیننده تاثیر گذار باشد که مخاطب آن چهره خندان را در ذهن خود ثبت کند. این مقاله ده خنده به یادماندنی بازیگران سینما و تلویزیون را بررسی میکند و از پشت پرده این صورتک های خندان میگوید.

خنده یکی از رکن‌های مهم در حیطه بازیگری است. شاید بارها خنده یکی از بازیگران آن قدر روی بیننده تاثیر گذار باشد که مخاطب آن چهره خندان را در ذهنش ثبت کند. در بیشتر اوقات هم خنده‌های بازیگران در سینمای جهان آن قدر پررنگ می‌شود که مطبوعات و حتی برنامه‌های معتبر جهانی به تحلیل آن می‌پردازند. این مقاله ۱۰ خنده به یادماندنی بازیگران سینما و تلویزیون را بررسی می‌کند و از پشت پرده این صورتک‌های خندان می‌گوید.

مهران مدیری متخصص در انواع خنده



حتی نامش هم به خنده وصله خورده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم این هنرمند متخصص است در اجرای انواع خنده، آن هم خنده‌های فراموش نشدنی. از لبخند و زهرخنده گرفته تا پوزخند و قهقهه. مدیری جزو معدود بازیگرانی است که میمیک چهره برایش پررنگ تر از دیالوگ‌ها و حرکات دست است.

او مجبور نیست با لب و دهان به رخ بیننده بکشد که می‌خندد، بلکه در بیشتر پلان‌هایی که بازی می‌کند این حس را با چشم‌هایش به بیننده القا می‌کند. از این رو نمی‌توان به راحتی از خنده‌های شیطنت آمیز او در طنز ۹۰ قسمتی پاورچین گذشت و بدون شک مدیری را می‌توان اولین بازیگری دانست که خنده‌های منحصر به فردش هرگز از ذهن مخاطب پاک نمی‌شود. او خنده را می‌شناسد و شاید به همین دلیل استاد است در خنداندن مخاطبانی که با دیدن کارهای او حتی برای چند دقیقه غم و غصه را فراموش می‌کنند.

خنده های باور کردنی پرویز پرستویی



متخصص خنده‌هایی که به دل بیننده می‌نشیند و مخاطب را با کوله پشتی پر از باور همراه می‌کند. حتی یک مورد هم در کارنامه کاری اش پیدا نمی‌کنی تا او را جزو بازیگرانی بدانی که خنده‌های مصنوعی دارند. خنده‌های پرستویی لحظه ای نیست، بلکه مخاطب سالها با خنده‌های او می‌خندد. در بیشتر اوقات خنده‌هایش تا سالها پس از پخش فیلم و سریال‌ها به یاد بیننده می‌ماند. قهقهه‌های پرستویی در فیلم لیلی با من است جزو یکی از خنده‌هایی است که در تاریخ سینما و تلویزیون ایران ثبت شده است. همچنین می‌توان گفت لبخندها و پوزخندهایش در فیلم سینمایی مارمولک همواره در ذهن مخاطبان سینما خواهد ماند.

خنده های تلخ محمدرضا فروتن



خنده‌های تلخ را از بر است. خنده‌هایی که ته مانده اش غم و ناله است. فروتن با خنده‌های تلخش روبه دوربین ۳۵ به جرگه بازیگرانی پیوست که از او انتظار بازی با چشم را داشتند. اکثر کارگردانانی که با او کار می‌کنند بر این باور هستند که دیالوگ را از چشمان او بشنوند. فروتن در فیلم‌هایی چون سربازان جمعه و قرمز نشان داد که می‌تواند از چشم‌هایش خنده و غم و حتی دیالوگ بکشد. همچنین در سکانس‌هایی از فیلم سینمایی شب یلد آن قدر تلخ لبخند می‌زند که دل بیننده را به اوج درد می‌کشاند. خنده‌های تلخ او در فیلم بازنده نیز جزو معدود خنده‌هایی است که مخاطب به جای خنده یاد مصیبت می‌افتد.

خنده های بغض آلود سیامک انصاری



اگر به راحتی بتوان از هر خنده ای گذشت به طور حتم نمی‌توان خنده‌های بغض آلود این بازیگر را نادیده گرفت. انتظار چهره ای پر از پارادوکس خنده و گریه را فقط باید از سیامک انصاری داشت. نمونه بارز این سبک خنده را در طنزهای ۹۰ قسمتی ساخته مهران مدیری می‌توان دید. سالها پیش یکی از بهترین خنده‌های بغض آلود سیامک انصاری در مجموعه تلویزیونی باغ مظفر بود. در یکی از قسمت‌های این سریال باید نقش مردی را بازی می‌کرد که روح جدش با او صحبت می‌کند. این حادثه باعث می‌شود او متعجب شده و در نهایت بترسد. خنده‌های بغض آلود انصاری در این قسمت از سریال آن قدر قوی بود که بیشتر مخاطبان همان خنده‌های بغض آلود او را به خاطر سپردند.

خنده های سرد هدیه تهرانی



هر چند این روزها این خانم بازیگر خیلی کم کار شده است ولی دهه ۷۰، دهه او بود. به جرات می‌توان گفت هدیه تهرانی سوپر استاری بود که خنده‌های سرد و بی روح اش در یاد مخاطبان سینما باقی می‌ماند و کمتر کسی است که خنده‌های او در فیلم آبی را به یاد نداشته باشد. همچنین هدیه برای بازی در نقش زنی که وجودش پر از نفرت شده است، در پروژه شوکران به همان خنده‌های سرد و بی روح اش اعتماد کرد و مطمئن بود نگاه بی روح و لبخند سردش القا کننده کاراکتری پر از نفرت و دلسنگی است. به همین خاطر کارگردان‌ها ترجیح دادند به جای دیالوگ‌های زیاد از همان نگاه بی روح و خنده‌های سرد او استفاده کنند. شاید هدیه تهرانی از معدود بازیگران زنی است که خنده‌هایش در یادها ماند.

خنده های عصبی حامد بهداد



شاید فقط در چند سکانس شاهد خنده‌های عصبی حامد بهداد در پروژه‌های مختلف بودیم اما انگار حامد ساخته شده است برای خلق شاهکارهای جنونآمیز; خنده‌های هیستریک بهداد در فیلم سینمایی دایره زنگی را می‌توان جزو همین خلق‌ها دانست. در اولین سکانس دایره زنگی و همچنین سکانس پایانی کار، او فقط چند ثانیه فرصت داشت تا خنده‌هایی را ارزانی پرده نقره ای کند که القا کننده شخصیت فردی عصبی باشد. همچنین پوزخندها و لبخندهای او در سکانس به سکانس فیلم سینمایی دلخون نشانگر شخصیتی عصبی و پر رمز و راز بود. حامد بهداد در ساخت شخصیت‌های عصبی پر از خلاقیت است.

خنده های معصومانه محمدرضا گلزار



او از همان ابتدا با خنده‌های معصومانه اش نقش پسر خوب سینما را از آن خود کرد. همین خنده‌ها در فیلم سام و نرگس باعث شد کارگردانان پیشنهادهای پسر معصوم فیلم‌هایشان را به او بدهند و این خنده‌ها طی زمان، رنگی خاص گرفت. در فیلم بوتیک شاهد خنده‌هایی از این بازیگر هستیم که خیلی راحت، بی شیله و پیله بودن شخصیت را به تصویر می‌کشید.

پس از سالها بازی مقابل دوربین ۳۵ خنده‌های او هنوز تغییر نکرده است بلکه فقط پخته تر شده است. در فیلم‌هایی چون آتش بس، کلاغ پر و توفیق اجباری می‌توان بیننده همین خنده‌ها بود. گلزار حتی در فیلم دو خواهر هم نتوانست به خنده‌های خود رنگ بدجنسی بدهد. بلکه فقط خنده‌هایش تا مرزی پیش رفت که بیننده را یاد بچه‌هایی می‌اندازد که با دلبری از والدین خود چیزی طلب می‌کنند.

خنده های حرص آور رضا عطاران



بی گمان وقتی نام رضا عطاران به میان می‌آید یاد خنده‌های حرص در آور عط در فیلم توفیق اجباری می‌افتی. همچنین خنده‌های او در کارهایی چون بزنگاه ترش و شیرین و هوو حس تمسخر را به مخاطب القا می‌کند. خنده‌های رضا عطاران فقط مختص خود اوست. حتی این خنده‌ها تا جایی پیش می‌رود که بیننده را به حرص خوردن می‌اندازد. مجموعه تلویزیونی ترش و شیرین یکی از نمونه‌های بارز خنده‌های تمسخرآمیز این بازیگر است. وقتی از او درباره سبک خنده‌هایش و حرصی که در می‌آورد می‌پرسی در جواب می‌گوید: اگر حرص خوردید یعنی اینکه من کارم را خوب انجام دادم.

خنده های مهربان شهاب حسینی



اکسیژن نام اولین اجرایی است که از همان ابتدا سرشار از خنده‌های مهربان شهاب حسینی بود. در بیشتر فیلم‌هایی که این بازیگر کار کرد خنده‌های مهربان او به کاراکتر وصل شده بود. فیلم سینمایی محیا که دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را از آن شهاب کرد، پر بود از خنده‌هایی که بیننده را به جایی می‌کشاند که مهربانی کاراکتر را باور کند. همچنین شهاب با همان خنده‌هایی که از جنس محبت بود در پروژه دلشکسته خالق مهربانی دیگری بود. انتظار خنده‌های پرمحبت از مهربانی بر می‌آید.

خنده های فیگوراتیو حسام نواب صفوی

بهتر است خنده‌های حسام نواب صفوی را خنده‌هایی فیگوراتیو دانست. او در بیشتر پروژه‌هایی که بازی می‌کند یک ژست خنده بیشتر ندارد. به همین خاطر می‌توان خنده‌های او را کاملا فیگوری دانست هر چند خنده‌های حسام ممکن است بیننده را یاد ستاره ای پر سرو صدا بیندازد که سال‌ها پیش فوت کرده است ولی از حق که نگذریم ژست خنده‌های حسام در هیچ پروژه ای رنگ دیگری به خود نگرفت بلکه سبک منحصر به خودش را داشت.

خنده‌های فیگوراتیو او در فیلم‌هایی چون شمعی در باد، کلاغ پر، سوغات فرنگ، ازدواج به سبک ایرانی و حتی در جدیدترین ساخته بهرام بیضایی به نام وقتی همه خوابیم خود نمایی می‌کند. گویا حسام قصد ندارد ژست خنده‌های خود را تغییر دهد و خنده‌هایش همیشه تیپ خاصی دارد.

[Mason]

رضا عطاران رو باش خیلی خوب بازی میکنه
ممنون دست گلت درد نکنه