این زن، ‎پنهان شده لابه لای هستی تو

[[ιяяesιsтιвLe]]

این زن

‎پنهان شده لابه لای هستی تو

‎صبح سرک می کشد از پنجره ی اتاقت

‎نور می شود

‎لیز می خورد از شبکیه ی چشم هایت

‎پخش می شود در حافظه ی خواب هایت

‎نآن می شود

‎عشق بازی می کند با زبانت

‎درد می کشد زیر سنگ آرواره هایت

‎لباس می شود

‎می نشیند به بازوانت

‎پیچ می خورد به ران هایت

‎آرام می گیرد در کمرگاهت

‎عطر می شود

‎می نشیند به لإله ی گوش هایت

‎غلت می خورد در هوس گلوگاهت

‎کلمه می شود

‎خیز بر می دارد روی کاغذهایت

‎می نشیند لابه لای خطوط بلند نوشته هایت

‎شب ها

‎مِهر گیاه می شود

‎می پیچید در روانت

‎چنگ می زند به خطوط اندامت

و آرام می گیرد

با گرمای تنت

زیر التهاب نفس هایت...



"روشنک آرامش"