26-06-2015، 17:02

«دکل حفاری یک وسیله شخصی است» عنوان مطلب طنزی است که به بهانه سخنان وزیر نفت درباره گمشدن یک دکل نفتی در دولت قبل در روزنامه ایران منتشر شده است.
متن مطلب طنز آیدین سیارسریع به این شرح است:
«ما همیشه فکر میکردیم آن لولویی که رئیس دولت سابق هم یک بار پرده از فعالیتهایش برداشت فقط در مسائل غیراخلاقی غوطهور بوده و به قاچاق اعضای بدن انسان مشغول است. اصلاً فکرش را نمیکردیم پدرسوخته همچین امالفسادی باشد که دستی هم بر آتش دلالی و دور زدن تحریمها داشته باشد. یکی از آخرین مواردی که اخیراً معلوم شد ایشان (لولو) برده دکل حفاری 80 میلیون دلاری است که چند روز پیش وزیر نفت گم شدن آن را تایید کرد».
وارد تحریریه شدم و دیدم این پسره سیارسریع تندتند دارد اراجیف بالا را تایپ میکند. گفتم: بلند شو ببینم! کی به تو گفت اینجا بشینی تایپ کنی؟
گفت: بابا من سه ماهه اینجام، یه بار حق ندارم یه چیزی بنویسم؟
گفتم: تو به عنوان چی اومدی اینجا؟
گفت: طنزنویس
گفتم: شرط فعالیت در دلسوزنیوز چیه؟
گفت: اینکه دلواپس باشیم.
نوشتهاش را نشانش دادم و گفتم: این دلواپسیه!؟
گفت: خب من دلواپس اون دکل نفتی هستم که گم شده.
عصبانی شدم و گفتم: دلواپسی فقط برای مذاکرات هستهای مجازه. دکل نفتی و این مادیات چه ارزشی داره؟
گفت: یعنی شما با گمشدن دکل نفتی 80 میلیون دلاری مشکلی ندارین؟
پرسیدم: در کدام دولت رخ داده این اتفاق؟
گفت: دولت قبل.
گفتم: حالابه هر حال مسالهای بوده مربوط به گذشته. اصلاً خود تو تا حالا نشده وسایل شخصیات رو گم کنی؟
گفت: دیگه دکل که وسیله شخصی نیست.
گفتم: از کجا معلوم؟ شاید متعلق به مدیر وقت شرکت تاسیسات دریایی بوده. چرا عادت کردیم به زود قضاوت کردن؟
گفت: یعنی میخوای بگی دکل حفاری مال مدیر شرکت تاسیسات دریایی بوده؟
گفتم: بله، چرا که نه؟ البته مسئولین وقت هم تلاش بسیاری برای پیداکردن این دکل کردن. بنده اطلاع دارم شخص مدیرعامل بعد از شنیدن گم شدن دکل حفاری اجازه خروج حتی یک نفر را هم از شرکت نداد و دستور داد که همه جیبهاشون رو خالی کنن و خوب توی کشوها و زیر فرش رو بگردن. آیا این میزان دلسوزی و احساس مسئولیت در دولت کنونی هم پیدا میشود؟
گفت: اوه اوه! بازم ما بدهکار شدیم. یعنی یه جور فرار به جلو میکنین که مهدویکیا نمیکرد.
گفتم: حالا هم بلند شو برو چهار تا چایی بریز تا مثل کریم باقری شلیک نکردم! هر وقت هم که تونستی دلواپسیت رو در قالب انتقاد از مذاکرات هستهای بروز بدی بیا اینجا طنزت رو بنویس. بلند شو! معتدل سیاهنمای آشوبطلب!
«ما همیشه فکر میکردیم آن لولویی که رئیس دولت سابق هم یک بار پرده از فعالیتهایش برداشت فقط در مسائل غیراخلاقی غوطهور بوده و به قاچاق اعضای بدن انسان مشغول است. اصلاً فکرش را نمیکردیم پدرسوخته همچین امالفسادی باشد که دستی هم بر آتش دلالی و دور زدن تحریمها داشته باشد. یکی از آخرین مواردی که اخیراً معلوم شد ایشان (لولو) برده دکل حفاری 80 میلیون دلاری است که چند روز پیش وزیر نفت گم شدن آن را تایید کرد».
وارد تحریریه شدم و دیدم این پسره سیارسریع تندتند دارد اراجیف بالا را تایپ میکند. گفتم: بلند شو ببینم! کی به تو گفت اینجا بشینی تایپ کنی؟
گفت: بابا من سه ماهه اینجام، یه بار حق ندارم یه چیزی بنویسم؟
گفتم: تو به عنوان چی اومدی اینجا؟
گفت: طنزنویس
گفتم: شرط فعالیت در دلسوزنیوز چیه؟
گفت: اینکه دلواپس باشیم.
نوشتهاش را نشانش دادم و گفتم: این دلواپسیه!؟
گفت: خب من دلواپس اون دکل نفتی هستم که گم شده.
عصبانی شدم و گفتم: دلواپسی فقط برای مذاکرات هستهای مجازه. دکل نفتی و این مادیات چه ارزشی داره؟
گفت: یعنی شما با گمشدن دکل نفتی 80 میلیون دلاری مشکلی ندارین؟
پرسیدم: در کدام دولت رخ داده این اتفاق؟
گفت: دولت قبل.
گفتم: حالابه هر حال مسالهای بوده مربوط به گذشته. اصلاً خود تو تا حالا نشده وسایل شخصیات رو گم کنی؟
گفت: دیگه دکل که وسیله شخصی نیست.
گفتم: از کجا معلوم؟ شاید متعلق به مدیر وقت شرکت تاسیسات دریایی بوده. چرا عادت کردیم به زود قضاوت کردن؟
گفت: یعنی میخوای بگی دکل حفاری مال مدیر شرکت تاسیسات دریایی بوده؟
گفتم: بله، چرا که نه؟ البته مسئولین وقت هم تلاش بسیاری برای پیداکردن این دکل کردن. بنده اطلاع دارم شخص مدیرعامل بعد از شنیدن گم شدن دکل حفاری اجازه خروج حتی یک نفر را هم از شرکت نداد و دستور داد که همه جیبهاشون رو خالی کنن و خوب توی کشوها و زیر فرش رو بگردن. آیا این میزان دلسوزی و احساس مسئولیت در دولت کنونی هم پیدا میشود؟
گفت: اوه اوه! بازم ما بدهکار شدیم. یعنی یه جور فرار به جلو میکنین که مهدویکیا نمیکرد.
گفتم: حالا هم بلند شو برو چهار تا چایی بریز تا مثل کریم باقری شلیک نکردم! هر وقت هم که تونستی دلواپسیت رو در قالب انتقاد از مذاکرات هستهای بروز بدی بیا اینجا طنزت رو بنویس. بلند شو! معتدل سیاهنمای آشوبطلب!