شیرینی خوران و دس ماچ کردن

[L²evi]

عروسی یکی از جشن هایی است که در طول زمان شاهد تغییر و تحولات زیادی بوده است . در این جا ما ابتدا تلاش می‌کنیم الگوهای اصیل عروسی کردی را در در هر دو جامعه شهری و روستایی بررسی کنیم سپس به ذکر تغییراتی بپردازیم که گذر زمان آنها را به وجود آورده و عروسی‌ها را متحول کرده است .

پس از انجام مراسم خواستگاری و بله برون نخستین مراسم رسمی مربوط به عروسی، شیرینی خوران و دست بوسی است که در اصطلاح محلی شیرینی خوران و دس ماچ کردن گفته می‌شود. در گذشته رسم براین بوده است که چند ماه پیش از عروسی یک جشن کوچک به نام شیرینی خوران و دست بوسی برگزار می‌شده که محدود به خانواده‌های نزدیک عروس و داماد بوده است. این بخش از مراسم هنوز هم در شهرها و روستاهای کردستان جریان دارد. خانواده داماد با خریدن یک حلقه انگشتری و گاهی یک دست لباس محلی به همراه میوه و شیرینی و نقل شبانه به خانه نوعروس رفته و بعد از رد و بدل شدن سخنانی بین بزرگان فامیل در مورد مهریه و... پدر داماد از پدر عروس می‌خواهد که پسرش را به دامادی بپذیرد .
بعد از موافقت لفظی پدر عروس که جوابی نهایی محسوب می‌شود داماد برخاسته و دست وی را می‌بوسد و عملا محرم آن خانواده می‌شود . پس از دست بوسی داماد با کسب اجازه از پدر عروس حلقه انگشتری را در دست همسر آینده نموده و همراه عروس از میهمانان با شیرینی و نقل پذیرایی می‌کنند. در گذشته به جای عروس و داماد انجام مراسم پذیرایی به عهده فردی از خانواده داماد بود که نقل و کشمش و نخودچی را که در کیسه‌های کوچک ریخته بودند بین میهمانان تقسیم می‌کرد .
معمولا در این مراسم اولیه خواننده و نوازنده و موسیقی حضور ندارد و این جشن به شکلی ساده و خودمانی برگزار می‌شود هرچند در حال حاضر در بعضی خانواده‌ها این مراسم با پایکوبی و موسیقی نیز  همراه است .