منطقه شكار ممنوع دركش و هاور

[spent †]

منطقه شكار ممنوع دركش و هاور در 30 كیلومتری جنوب غربی شهر آشخانه و 70 کيلومتري شهر بجنورد قرار دارد. این منطقه با فاصله اندکی از جاده آسیایی از آب و هوایی معتدل، جنگلی و كوهستانی برخوردار است و چشمه سارهای فراوانی را در خود جای داده است. به علاوه، تنها جنگل بلوط شرق كشور در این منطقه قرار گرفته است. كوه های جنوب این منطقه كه بخشی از رشته كوه آلاداغ است پوشیده از انواع درختان جنگلی است كه مناظر بسیار زیبا و محیطی دلچسب را برای گردشگران و كوهنوردان به وجود آورده است. بلندترین ارتفاع کوه های این منطقه در حدود 2800 متر از سطح دریا است. وسعت جنگلهای این منطقه در حدود 200000 هکتار برآورد شده است. از جنگلهای این منطقه میتوان به جنگل زو و جنگل هاورگوزگ اشاره کرد. رودخانه های متعددی همچون رودخانه هاور،چشمه كندآب، کانی شخو و کانی گوزگ در این منطقه جریان دارند که در اکثر ماه های سال دارای آب هستند.
روستاي درکش در منطقه ای کوهستاني و در درون دره استقرار يافته و از سطح دريا هزار و 40 متر ارتفاع دارد، از اطراف توسط کوه های بلند در بر گرفته شده و قسمت جنوبی آن به دره کنداب و کوه‏هاي بلند آلاداغ با ارتفاع دو هزار و 455 متر محدود مي‏ شود. درکش متاثر از اقليم کوهستاني، زمستان‏هاي سرد و تابستان‏هاي معتدل دارد و ميانگين بارندگي سالانه آن نیز حدود 265 ميلي‏متر گزارش شده که این موارد سبب شده تا این روستا دارای طبیعتی روح نواز، چشمه های آب شیرین فراوان و آب و هوایی دل انگیز باشد. آب چشمه های فراوان این روستا پس از تجمیع رودخانه ای می سازد به نام رودخانه درکش یا زوهاور که در میان روستا جریان دارد و لطف گردش در این منطقه را دوچندان می کند.
اطراف روستای درکش را جنگل های زیبا و چشمه ها و آبشارهای دیدنی فرا گرفته و علاوه بر این تنها ذخیره گاه جنگل های بلوط شرق کشور در جوار این روستا قرار دارد، جنگل هایی که در کنار باغات میوه مختلف، مراتع دارای گیاهان دارویی و گونه های مختلف حیات وحش زیبایی کم نظیری به این روستا داده است.از جمله زیبایی های این روستا وجود مراتع سبز و وسیع در اطراف آن و تفرجگاه های زیبای کناره های رودخانه زوهاور و دره کنداب در جنوب روستا است که در کنار دیگر زیبایی های این خطه از ایران اسلامی همه ساله گردشگران زیادی را به خود جذب می کند. همچنین تپه‏ هاي متعدد باستاني اطراف روستا و برج تاريخي سبزعلي خان قراچورلو، از سابقه کهن تاريخي روستاي درکش حکايت می کند، البته قدمت کنوني روستاي درکش حدودا به دو قرن مي‏ رسد.مردم روستاي درکش مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفري هستند و به زبان کردي کرمانجي سخن مي‏ گويند، غالب آنها مشاغل کشاورزی و دامداری دارند و عمده محصولات کشاورزی آنها نیز گندم، جو، چغندرقند و محصولات باغی نظیر انگور، گردو، هلو و سيب است.
همچنین بنا بر نظر گیاه شناسان روستای درکش داروخانه ای طبیعی است، در این روستا گنجینه‌ای کم‌نظیر از گیاهان دارویی وجود دارد و بنا به گزارش یکی از گیاه شناسان که چند سال پیش از این روستا بازدید کرده و به شناسایی گیاهان دارویی آن پرداخته بود در این روستا380 گونه گیاه دارویی وجود دارد که 79 گونه از آنها بسیار ارزشمند هستند. به عنوان نمونه گیاه بابونه که یکی از گیاهان دارویی منحصر به فرد در زمینه درمان بیماری های گوارشی محسوب می شود به وفور در اطراف این روستا می روید.
حیات وحش
جنگلهای این منطقه یکی از زیستگاه های مرال (گوزن قرمز) است. مرال‌ها (گوزن قرمز) جثه بزرگ و قوی دارند. طول سر و تنه این حیوان را۱۶ تا ۲۵۰ سانتی‌متر، دم آن ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متر، ارتفاع این حیوان از زمین۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر و وزن آن ۱۰۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم است. این حیوان شاخ‌های بلند با شاخک‌های منظمی دارد که این عامل زیبایی آن را دوچندان كرده است.همه ساله در اواخر اسفند تا اوایل فرودین شاخ‌های این حیوان می‌افتد و شاخ‌های جدیدی ایجاد می‌شود که این شاخ‌ها در ابتدا مخملی شکل و بتدریج تا زمان جفت‌گیری استخوانی می‌شوند.مرال‌ها، موهای کوتاه به رنگ خاکستری تیره دارند که این رنگ در فصل تابستان و در زمان جفت‌گیری به زیباترین شکل (قهوه‌ای تیره) مبدل می‌شوند.زمان جفت‌گیری مرال‌ها (گوزن قهوه‌ای) از اواسط شهریور تا اواسط مهرماه است.این حیوانات شبگرد بوده و به صورت اجتماعی زندگی می‌کنند.