23-08-2012، 11:38
دمشق – نشست كشورهای عضو جنبش غیر متعهد ها در تهران فرصت مناسبی است تا سران سوریه در آن فعالانه شركت كنند و به تبیین مواضع خود بپردازند.
نشست غیر متعهدها فرصتی برای تبیین مواضع سوریه
مسئولان سوریه ظرف 18 ماه كه از ناآرامی برخی استان های آن می گذرد، نتوانسته اند در مجامع بین المللی و حتی منطقه ای مواضع خود را تشریح و با نمایندگان كشورهای مختلف دیدار و گفت وگو كنند و حضور حدود 120 كشور جهان فرصتی است تا از تریبون این نشست و در حاشیه آن حقایق را تبیین كنند.
مقاومت ضد صهیونیستی با محوریت سوریه در منطقه از زمان بروز بیداری اسلامی در شمال افریقا و مصر با توطئه ای بزرگ مواجه شده است كه در حال حاضر بیشترین تاوان آن را مردم سوریه می پردازند.
سوریه هم اكنون در معرض انواع فشارهای سیاسی، نظامی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است و توطئه گران غربی و ایادی منطقه ای آنها با بهره گیری از انواع اسلحه و از جمله قوی ترین سلاح 'رسانه های غول آسا' توانسته اند این كشور را از دستیابی به حقوق خود محروم سازند.
اتحادیه عرب با اعمال قدرت عربستان و قطر عضویت سوریه را كه از موسسان عمده این اتحادیه است به حال تعلیق درآورد و آن را از تریبون این اتحادیه محروم كرد.
همین اتحادیه در نشست شورای وزیران خارجه خود در دوحه، از ماهواره های نیل سات و عرب سات خواست تا از پخش رسانه های ماهواره ای دولتی و غیر دولتی سوریه جلوگیری كنند.
بسیاری از رسانه های دولتی و وابسته عرب از قبیل العربیه و الجزیره نیز مدت هاست كه خدشه دار كردن چهره سوریه را در دستور كار خود قرار داده اند.
عربستان، قطر و تركیه همچنین با تحریك، تهدید و یا تطمیع اعضای فقیر و ضعیف سازمان همكاری اسلامی عضویت سوریه را در این سازمان به حال تعلیق درآوردند تا گام دیگری در راستای انزوای هرچه بیشتر این كشور بردارند.
بشار اسد رئیس جمهور سوریه در یكی از سخنرانی های خود تاكید كرد كه چند كشور فقیر عرب به لحاظ كمك هایی كه از عربستان و قطر دریافت می كنند با این دو كشور همنوا شده اند و جرات موضع گیری علیه آنها را ندارند.
اخراج سفرای سوریه از اغلب كشورهای عربی و فراخوان سفرای این كشورها هم گام دیگری برای به زانو درآوردن سوریه بود.
در حالی كه دولت های غربی، عرب ها و سران تركیه به گونه های مختلف از پناه دادن به گروه های تروریستی گرفته تا تامین مالی آنها و برگزاری نشست مخالفان و ارسال سلاح به داخل سوریه برای نابودی این كشور تلاش می كنند، جمهوری اسلامی ایران نشست تهران را با شركت نمایندگان 27 كشور برگزار كرد تا در جهت حل بحران از طریق گفت و گو گامی بردارد.
اكنون كنفرانس غیر متعهدها فرصتی است تا مسئولان سوری به پشتوانه میزبان نشست، صدای كشورشان را از تریبون این كنفرانس به جهانیان برسانند و با پیگیری مصوبات نشست تهران درباره سوریه جلساتی در حاشیه كنفرانس با هدف تشكیل گروه تماس تشكیل دهند كه اگر این دو موضوع تحقق یابد موفقیت بزرگی نصیب سوریه می شود.
بر اساس مصوبات نشست تهران قرار است از میان 27 كشور شركت كننده در این نشست، گروه تماس تشكیل شود تا این گروه برای حل و فصل موضوع سوریه از طریق سیاسی اقدام كند.
همچنین حضور نمایندگان 120 كشور جهان،فرصت خوبی است تا مسئولان سوری دیدارهای دوجانبه و یا چند جانبه خود را به ویژه با كشورهایی كه تحت تاثیر دولت های متخاصم با سوریه قرار گرفته اند، برگزار كنند.
برخی از كارشناسان با توجه به ماهیت و اهداف وجودی جنبش غیر متعهدها در حمایت از استقلال و مخالفت با استعمار و دخالت های بیگانه در امور داخلی كشورها، انتظار دارند یك بند از بیانیه پایانی كنفرانس به حمایت از سوریه به عنوان كشوری مستقل و عضوی از سازمان ملل و جنبش غیر متعهدها اختصاص یابد، اما با توجه به جو حاكم بر تعداد زیادی از اعضای تاثیر گذار این سازمان در موضوع سوریه، احتمال این امر قدری بعید به نظر می رسد.
در خصوص حضور شخص رئیس جمهور سوریه در كنفرانس غیر متعهدها هم دو نظر وجود دارد.
عده ای معتقدند حضور بشار اسد در كنفرانس ولو برای دو ساعت و تشریح مواضع كشورش از این تریبون بین المللی آثار مثبتی بر روند تحولات سوریه خواهد داشت و بیانگر ثبات و قوت ساختار سیاسی، امنیتی و سیاسی این كشور است.
این عده با اشاره به احتمال حضور برخی از شخصیت های برجسته مقاومت ضد صهیونیستی از منطقه به عنوان میهمان و یا میهمان ویژه در كنفرانس، حضور اسد را گامی بزرگ در جهت تقویت محور مقاومت می دانند.
برخی دیگر هم معتقدند كه با توجه به ضرورت مدیریت بحران از نزدیك توسط بشار اسد و احتمال پیامدهای امنیتی ناشی از سفر وی به تهران و همچنین ذهنیت حاكم بر كشورهای تاثیر گذار و شركت كننده در كنفرانس، ضرورتی برای حضور شخص وی در كنفرانس غیر متعهدها وجود ندارد و صرف تشریح مواضع سوریه توسط یك مقام سوری و لابی با طرف های خارجی برای این مهم كفایت می كند.
در هر حال به نظر می رسد كه نه تنها سوری ها بلكه همه حامیان مقاومت ضد صهیونیستی چشم به نتایج این كنفرانس دوخته اند، اما باید دید كه با توجه به فضای سیاسی حاكم بر منطقه و به ویژه سوریه این آرزو تا چه اندازه ای تحقق می یابد.