تیم ملی فوتبال آلمان

[☼آریا☼]

[☼آریا☼]

تیم ملی فوتبال آلمان از پر قدرترین تیم‌های فوتبال در اروپا و جهان بشمار می رود . تیم ملی آلمان تا کنون توانسته سه بار جام جهانی فوتبال را در سالهای ۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰ و چهار بار نایب قهرمانی را در سالهای ۱۹۶۶، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۲۰۰۲ کسب نموده و چهاردوره موفق به کسب رتبه سومی جهان در سالهای ۱۹۳۴، ۱۹۷۰، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ شده است . همچنین یک بار عنوان چهارمی جهان را در سال 1958 کسب نموده است.
تیم ملی آلمان
در ادامه افتخارات این تیم ۳ قهرمانی و ۳ نایب قهرمانی در جام ملت‌های اروپا در کارنامه این تیم دیده میشود که از این حیث، آلمان پرافتخارترین تیم اروپائی است. البته اشاره به این نکته نیز حایز اهمیت است که تیم ملی آلمان در هفده دوره شرکت خود در ادوار جام‌های جهانی دوازده بار موفقیت حضور در جمع چهار تیم نخست (حضور در نیمه نهایی) را کسب نموده که در این مورد پرافتخارترین سابقه را در تاریخ جام‌های جهانی دارد(در رتبه دوم برزیل با نوزده دوره شرکت، ده بار حضور و در رتبه سوم ایتالیا با هفده دوره، شرکت هشت بار حضور قرار دارند). از طرف دیگر تیم ملی آلمان رکوردار نخست تعداد بازی انجام شده (۹۹ بازی) در جام‌های جهانی نیز می‌باشد .

- آمار و ارقام تیم ملی فوتبال آلمان

تیم ملی فوتبال آلمان با فتح شش جام معتبر فوتبال جهان یعنی سه جام جهانی و سه جام قهرمانی اروپا، گرچه به لحاظ آمار و ارقام پس از برزیل در رده‌ی دومین تیم ملی پرافتخار جهان قرار می‌گیرد، اما می‌توان آن دو را با صرف نظر کردن از اعداد و ارقام، به لحاظ اعتبار و افتخار به نوعی هم رده تلقّی نمود چرا که به همان سان که نمی توان اعتبار و بزرگی برزیل را به سبب نداشتن افتخار قهرمانی اروپا به جرم واقع نشدن در گستره‌ی جغرافیایی این قارّه تنزّل داد، از کنار سایر مقام‌ها و حضور پر تعداد و تقریباً همیشگی آلمان در ادوار نهایی بسیاری از تورنمنت‌ها که درآنها به قهرمانی دست نیافت نیز نمی‌توان به سادگی عبور کرد.

- حضوری دیر هنگام و پر افتخار

تیم آلمان پس از عدم حضور در دو دوره‌ی ابتدایی جام ملت‌های اروپا در فرانسه و اسپانیا و حضوری نه چندان موفق در تورنمنت ۱۹۶۸ ایتالیا، با شرکت در تورنمت ۱۹۷۲ بلژیک مسیر پرافتخار خود در عرصه‌ی اروپایی را آغاز نمود.
در این دوره و در دومین حضور، آلمان با معرفی چهره‌هایی چون "گنتر نتزر" ستاره‌ی آن روزهای گلادباخ، "فرانتس بکن بائر" و "گرد مولر" ستارگان بی‌بدیل بایرن و فوتبال آلمان، به سکّان‌داری "هلموت شون" برتری قاطع خود را به همه ثابت کرد و با درخشش در طول مسابقات، در نهایت در مسابقه نهایی شوروی سابق را با نتیجه سه بر صفر در هم کوبید و با قهرمانی خود خبر ظهور مدعی جدیدی در فوتبال اروپا را به همگان اعلام داشت.

از این تاریخ تا به امروز، تیم ملی آلمان در تمامی ادوار جام ملّت‌های اروپا حاضر و در اغلب موارد مدعی بوده است. چنان که امروز با سه قهرمانی۱۹۸۰،۱۹۷۲ و ۱۹۹۶ و سه نایب قهرمانی۱۹۷۶، ۱۹۹۲ و ۲۰۰۸ پر افتخارترین تیم این تورنمنت بسیار معتبر است و با حضور در ده دوره آن هم به صورت متوالی، از این لحاظ نیز رکورددار می‌باشد.
پس از قهرمانی ۱۹۷۲ تیم ملی آلمان در دو دوره‌ی بعدی نیز بسیار محکم ظاهر شد. چنان‌ که چهار سال بعد نایب قهرمان و سپس در ۱۹۸۰ در ایتالیا مجدّداً قهرمان اروپا شد. تیم ملی آلمان به مدت دوازده سال تیم ملی فوتبال آلمان حاکم مطلق و بلامنازع جام ملّت‌های اروپا بود.
در رقابتهای سال ۱۹۷۶، آلمان که اینک با یدک کشیدن عنوان قهرمانی جهان (۱۹۷۴ در خاک آلمان) برای دفاع از عنوان قهرمانی۱۹۷۲ اروپایش پا به خاک یوگوسلاوی گذارده بود در مسابقه نهایی در مصاف با چکسلواکی، تنها با یک ضربه پنالتی قهرمانی را به چک‌ها واگذارد: آنجا که پنالتی حسّاس و سرنوشت ساز "اولی هوینس" سقف آسمان بلگراد را در غروبی غم‌بار برای دوست‌داران فوتبال آلمان شکافت و جشن قهرمانی اروپا را به اردوی چک‌ها هدیه کرد.

در دوره‌ی بعد و در ایتالیا، این‌بار آلمان با نسلی دیگر از ستارگان خود پا به عرصه نهاد. تنها نام‌هایی چـون "برند شــــــــوستر"،"رومنیـــــــــگه"و "شومـــــــاخر" برای لرزه افکندن بر اندام هر تیمی کافی بود و این‌گونه آن تیم در مصاف نهایی بلژیک را با نتیجه دو بر یک از پا درآورد و برای دومین بار قهرمان قاره سبز شد.

در یورو ۹۶ تیم ملی آلمان ابتدا با نشان دادن ضرب شستی محکم به رقیب دیرینه و سنّتی خود یعنی انگلستان، این تیم را در مقابل دیدگان خشمگین شصت و سه میلیون انگلیسی و اهالی سایر نقاط بریتانیا؛ درست درون خاک جزیره از مسابقات یورو حذف کرد و سپس در مسابقه نهایی با درخشش فراموش ناشدنی "الیور بیرهوف" با برگرداندن نتبجه یک بر صفر به دو بر یک، انتقام خود را از چک‌ها گرفته و دیگر بار بر اریکه‌ی قهرمانی اروپا تکیه زد. "بیرهوف" در آن مصاف گل قهرمانی آلمان و نخستین گل طلایی تاریخ یورو را به ثمر رساند تا جام ارزشمند آن تورنمنت با دستان "ملکه الیزابت دوم" به اردوی ژرمن بیاید.

این قهرمانی التیامی بر زخم شکست از دانمارک شگفتی ساز ۱۹۹۲ نیز محسوب می‌شد که پیش‌تر در چهار سال قبل از آن در فینال یورو ۹۲ دومین نایب قهرمانی آلمان را موجب شده بود. افتخار کسب شده در یورو ۹۶ به همان اندازه که به "برتی فوگتس" مربی وقت تیم آلمان کمک کرد تا اندکی از زیر سایه "بکن بائر" افسانه‌ی فوتبال آلمان و مربّی پیشین بیرون بیاید، اسباب فرورفتن او در خواب غفلت و غرور را فراهم آورد و این‌گونه بود که" برتی" با تیمی کهنسال و تنها متکی به تجربه و میدان‌دیدگی نفراتش در ۱۹۹۸ عازم فرانسه و مهیای حضور در جام جهانی شد. شکست و حذف در مقابل کرواسی تنها لطمه‌ی غفلت فوگتس به پیکر فوتبال آلمان نبود بلکه این مکتب معتبر فوتبال جهان پس از گرفتن سکّان هدایت تیم از فوگتس، ناچار به خانه تکانی اساسی و نوگرایی بسیار گسترده و در یک کلام دوباره بنا نهادن تیم ملی فوتبال آلمان شد. آن‌چه برای فوتبال آلمان قریب به ده سال به طول انجامید و طی این راه، برای این تیم دو حضور کابوس‌وار دریوروهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ و حضور (البته درخشان) در جام جهانی ۲۰۰۲ با تیمی بسیار جوان و کم‌ تجربه را به دنبال داشت. در حقیقت جبران ضربه‌ی حاصل از اشتباه یک نسل از فوتبال آلمان، به قیمت افت شدید تیم ملّی آلمان طی یک دهه تمام شد. جبرانی که از قضا به دلیل رخ دادن تغییرات گسترده در بسیاری از عناصر تاثیر گذار در فوتبال نوین جهان و تحولات کمابیش بنیادین در مختصات و مقیاسهای فوتبال امروزین و به دنبال آن پیشی گرفتن رقبای آلمان دقیقآ در خلال همان برهه زمانی، بسیار کند و سخت صورت گرفت.

در سال ۲۰۰۸ و در مسابقات یورو که در اتریش و سوییس برگزار شد، تیم آلمان که پیش‌تر و در جام جهانی ۲۰۰۶ هیبت جدیدی از صلابت و فروغ دوباره را به نمایش گذارده بود، این‌بار مدعی و محکم پا به میدان گذارد. همگان این بار آلمان را همان تیم قدرتمند سال‌های نه چندان دور می‌دانستند و مسابقات برگزار شده نیز همین را نشان داد. هر چند که تیم ملی آلمان در نهایت در ششمین حضور در مسابقه نهایی یورو و در فینالِ "به اعتبار آلمان؛ به اقتدار اسپانیا"، مغلوب شد و برای سومین بار نایب قهرمانی در اروپا را تجربه کرد.


تیم‌های آلمان و برزیل تا قبل از مسابقه‌ی نهایی جام جهانی ۲۰۰۲ هرگز در جام‌های جهانی پنجه در پنجه‌ی هم نینداخته بودند و این مورد زمانی جالب توجه است که در کنار کارنامه‌ی درخشان تیم برزیل و حضور پر تعدادش در مراحل بالای جام‌های جهانی، در نظر آوریم که آلمان نیز از هجده دوره‌ی برگزار شده، تنها در دو دوره غایب بوده و در شانزده جام باقی مانده هفت بار در مسابقه‌ی نهایی حاضر بوده است! به علاوه تیم آلمان با سه مقام سومی و یک مقام چهارم، نشان افتخار حضور دهگانه در مرحله نیمه‌ نهایی جام ‌جهانی را بر سینه دارد و این یعنی در بیش از نیمی از تمامی جام‌های جهانی برگزار شده، آلمان تا روز آخر در مسابقات باقی مانده است: در یازده دوره از هجده دوره و این یک آمار خیره‌کننده است.

افتخارآفرینی‌های تیم ملی آلمان در جام‌های جهانی از مقام سومی در ۱۹۳۴ مکزیک آغاز می‌شود. در آن دوره آلمان در اولین حضور خود مقام سوم را به دست آورده است. پس از آن در ۱۹۵۴ و با رقم زدن معجزه‌ی برن در سوئیس و شکست دادن تیم افسانه‌ای و شکست ناپذیر مجارستانِ آن زمان در فینال به طرزی معجزه‌ آسا (حریفی که در مرحله ابتدایی همان مسابقات شکستی بسیار سنگین و ناامید کننده را به تیم آلمان تحمیل کرده بود)، حرکت در این مسیر ادامه یافت: آنجا که تیم فوتبالی برخاسته از دل ملّت و کشوری جنگ زده، نشان داد که می‌خواهند و می‌توانند. قهرمانانی که توانستند اندک مرهمی بر غرور زخم خورده‌ی ملت آلمان در پی جنگ جهانی بگذارند و چه زیباتر این که اندکی پس از این توفیق، معجزه‌ی همه جانبه‌ی اقتصادی ـ آغاز شد و این ملت ستم‌دیده و البتّه قوی را پس از آن سقوط تلخ به آن‌چه که امروز می‌بینیم مبدل ساخت.

ثبات و دوام این توفیقات در گذار از فوتبال عصری که در آن شکست دادن مجارستان معجزه نامیده می‌شد و کسی تیم ملی آلمان را مدعی هیچ چیز نمی‌دانست، به عصر فوتبال امروزی، نشان از یک چیز بیش ندارد و آن غنا و پتانسیل نهفته در این مکتب بزرگ فوتبال دنیاست.
تیم ملی آلمان دیگر‌بار و در ۱۹۷۴ در خاک آلمان و سپس در ۱۹۹۰ در ایتالیا قهرمان جام جهانی شد. در سال ۲۰۰۲ تیم آلمان که هنوز از ضعف مفرط ناشی از اشتباه تلخ ۹۸ رنج می‌برد و کلیت فوتبال آلمان روزگار خوبی را سپری نکرده، بیماری رنجور را می‌مانست که در دوره‌ی نقاهت به سر می‌برد، با تکیه بر گروهی جوان جویای نام به شرق آسیا سفر کرد و در مسابقه نهایی برای اوّلین بار در تاریخ جام جهانی با برزیل دست و پنجه نرم کرد و اگرچه مغلوب شد اما با دلاوری خود به حیات دوباره‌ی فوتبال آلمان کمک شایانی کرد.

در سال ۲۰۰۶ تیم ملی آلمان که بالاخره توانسته بود پس از قریب به ده سال از زیر بار تعویض نسل و دگرگون سازی تیم ملی کمر راست کند، با سپردن سکّان هدایت خود به یادگار قهرمانی غرورآفرین یورو ۹۶ یعنی "یورگن کلینزمن" در خاک آلمان پا به جام جهانی گذارد. نیمه نهایی این جام و مصاف با ایتالیا که به شکستی دراماتیک منجر شد از ذهن هیچ‌یک از هواداران فوتبال آلمان پاک نخواهد شد.
امروز تیم ملی آلمان به رهبری "یواخیم لو"، میراث‌دار نسلهای طلایی سالهای دور و نزدیک فوتبال سرزمین آلمان است. گروه "یوگی" و جوانان مستعد آن با شعار "ما تب داریم" و عطش و تب تکرار قهرمانی، در تابستان ۲۰۰۸ پای به مسابقات یورو گذاردند و الحق که علی‌رغم عدم توفیق نهایی، سرود قهرمانی و شکوه را در فضای فوتبال آلمانی و دوستدارانش مجدداً به زمزمه درآوردند.
آخرین بروزرسانی: دوشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۳