24-05-2014، 14:19

منم یکی از اون یازده تام.
دوست ندارم به دید یک حریف دستگرمی به تیم ملی کشورم نگاه شود. اما همه دست به دست هم دادند که این اتفاق بیفتد. از مربی تا رئیس. از بازیکن تا پیشکسوت.
زمانی که مینشینیم و به دورگه ها عیب و ایراد میگیریم که چرا زبان فارسی را خوب بلد نیستن کاش نظم و انتضباط چه در بازی چه در مصاحبات را از آنها یاد بگیریم.
کاش رئیس این را درک میکرد که تک تک کلمات و حرفهایش در جهان بازتاب گسترده دارند.
کاش هایی که تا صد سال دیگه هم باید مکرر تکرار شود چون ما به فکر پیشرفت نیستیم. ژاپن به فکر صعود به نیمه نهاییست و ما به فکر زیپ گرمکنها و چگونه شستن لباسها با دست یا لباسشویی.
زمانی که برنامه بازیهای تدارکاتی جهت حضور در جام جهانی را دیدم متوجه این نکته شدم که حریفان ما هیچ حریفی برای بازی با ما تدارک ندیدند. حتی همان بوسنی که همه ادعا داریم از آنها امتیاز میگیریم.
با هم برنامه بازیهای آنها را مشاهده میکنیم
آرژانتین= بازی با ترینداد و توباگو...اسلونی
بوسنی=بازی با ساحل عاج...مکزیک
نیجریه= بازی با اسکاتلند...یونان...آمریکا
هر سه تیم به این نتیجه رسیده اند، تیمی که 1 ماه است هم و غمش لباس و اسپانسر و مسخره بازیست تیمی نیست که برای مقابله با او هزینه بازی تدارکاتی بدهیم.
تیمی که رئیسش با مسی همانند بقال سرکوچه رفتار میکند معلوم است هدفی برای صعود ندارد.
اما کاش بدانند مردم ایران آرزویشان موفقیت تیمشان است و دوست ندارند مانند عربستان 8 گل از آلمان دریافت کنند یا مانند کره شمالی با 7 گل بازی را در برابر پرتغال ترک کنند.
مسئله چیز کوچکی نیست کافیست به عمق جریان نگاه کنیم که دیگران چگونه ما را ارزیابی کردند. کاش جوری پیش برود تا بتوان در زمین جواب این تیم ها را داد و نشان داد ایران برای شگفتی سازی وارد مسابقات شده است نه گلباران شدن.
ولی تو باز بخند آقای رئیس. راستی بچه های تیم ملی تاید و ریکا فراموش نشود چون برای شستن لباسها به کارتان می آید.