به یاداخرت خودمان هم باشیم

[ғдф!ทд ^ــ^]

در روایت وارد است که جهنم هفت در دارد و در هر دری هفتاد هزار کوه و در هر کوهی هفتاد هزار شعبه و در هر شعبه ای هفتاد هزار وادی است و در هر وادی هفتاد هزار شقه است و در هر شقه هفتاد هزار خانه است و در هر خانه هفتاد هزار مار است که بلندی هر مار به اندازه سه روز راه است و نیشهای آنها به اندازه درخت خرماست. این مارها به انسانها حمله می آورند و می درند و گوشت های بدن ایشان را متلاشی می کنند.
اهل عذاب با مشاهده این مارها به نهرهایی از آتش که در روی زمین جهنم در جریان است و مملو‌ء از زهر مار و عقرب است پناهنده می شوند و خودشان را به درون این نهرها می اندازند. این نهرها هم به قدری عمیق هستند که اهل عذاب وقتی داخل این نهرها می افتند ۷۰ جریف پایین می روند و هر جریفی ۷۰ سال راه است. »(کفایة الموحدین ـ مبحث جهنم)
حال سخن این جاست چرا انسان با این همه روایات و آیاتی که اشاره به عذاب اخروی دارد به فکر توبه نیست؟
با اندکی تامل به این عکس خواهیم دید ما در این دینای فانی تحمل دیدن لاشه برخی حیوانات که به مراتب از حیوانات عذاب جهنم کوچکتر و ناچیزترند، نداریم اما با کردار ناثواب همنشینی و مجاورت با حیوانات عذابی که نتیجه اعمال خودمان هستند، برای دنیا باقی و ابدی خود می خریم.
باید با ترک گناهی چون بد حجابی خود را از عذاب اخروی مصون و محفوظ بداریم.