قرار است در برزیل یک تیم باشیم یا یک کشور؟

[Ѧℳℐℝ]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.



شاید بهترین عنوان خبری را علی کفاشیان از زبان دکتر حسن روحانی شنید. اینکه رییس جمهوری در دیدار با وزیر ورزش و جوانان وعده داد که از کاروان تیم ملی در راه برزیل (همانند کاروان ورزشکاران حاضر در بازی‌های آسیایی کره جنوبی) حمایت خواهد کرد، بهترین خبر و اتفاقی بود که می‌توانست رییس فدراسیونی که همه دغدغه‌اش رفع مشکلات مالی برای برپایی یک اردوی خارجی است را به آرامش برساند اما علی کفاشیان این وعده رییس جمهوری را به شکلی متفاوت می‌بیند. او می‌خواهد از این موقعیت استفاده کند و از جام جهانی برای ارائه فرهنگ ایران و حتی کسب درآمدهای بلند مدت در زمینه‌هایی مانند گردشگری استفاده کند. علی کفاشیان با ایران ورزشی گفت و گو می‌کند.
 
احتمالا مهم‌ترین اتفاقی که در این هفته برای فدراسیون افتاده، همین قول مساعد رییس جمهوری برای کمک به تیم ملی در راه برزیل باشد. قاعدتا شما منتظر همین چراغ سبز بودید.
خب قطعا! حمایت رییس جمهوری واقعا برای ما فوق‌العاده بود. در حقیقت یک قوت قلب گرفتیم اما باید یادمان باشد که دکتر روحانی از طرف نهاد ریاست جمهوری صحبت نکرده.
یعنی چی؟
معنی‌اش خیلی ساده است. وقتی رییس جمهوری می‌گوید از تیم ملی در راه برزیل حمایت خواهد کرد، یعنی تمام ارگان‌ها و نهادها و وزارتخانه‌های کشور باید بسیج شوند تا هم دستور دکتر روحانی را اجرا کنند هم به فوتبال مملکت کمک کنند. جام جهانی یک رویداد فوتبالی نیست. این را خود دکتر روحانی به خوبی می‌داند. اگر متوجه ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، هنری، اجتماعی و... فوتبال نبود، در مورد جام جهانی اصلا اظهار نظر نمی‌کرد. ما باید این را بفهمیم که قرار است در برزیل چه کاره باشیم. یک تیم فوتبال، یا یک کشور.
شاید همین نگرانی برای دکتر روحانی هم وجود داشته که پا پیش گذاشته.
حتما وجود داشته. شما ببینید دولت الان در کوتاه‌ترین مدت ممکن در زمینه‌های فرهنگی و به خصوص گردشگری چه اقدامات مفیدی انجام داده. امروز ما باید به این بعد قضیه نگاه کنیم که می‌توانیم در برزیل هم کارهای متفاوت فرهنگی داشته باشیم. می‌توانیم در برزیل به گردشگری کشورمان کمک کنیم. گفتم که ما یا باید یک تیم فوتبال باشیم که می‌رود و بازی می‌کند و برمی‌گردد یا یک کشور را به برزیل بفرستیم.
شما فقط بحث آماده‌سازی تیم ملی را با رییس جمهوری ندارید!
آن هم هست. اتفاقا مهم‌ترین بخش هم هست. ببینید من می‌گویم جام جهانی، المپیک نیست. در المپیک همه چیز در یک لحظه اتفاق می‌افتد. در المپیک کسی دنبال دیدن فوتبال نیست. کسی برای دیدن والیبال هم نمی‌آید. المپیک یعنی دوی سرعت صدمتر. یعنی وزنه‌برداری سنگین وزن. همه می‌خواهند پرنده با نیزه را ببینند. همه چیز هم در کمتر از 10 ثانیه اتفاق می‌افتد. بولت در کمتر از 10 ثانیه از خط رد می‌شود یا رضازاده در شش ثانیه وزنه را بالای سرش می‌برد اما فوتبال این نیست. فوتبال یعنی نود دقیقه دیدن. یعنی میلیاردها چشم که نود دقیقه یک زمین را نگاه می‌کند.
از شما که یک عمر حامی رشته‌های المپیکی بودید این مثال‌ها خیلی بعید است. یک عمر در سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک تلاش می‌کردید که رشته‌های المپیکی را از زیر سایه فوتبال بیرون بیاورید.
هنوز هم المپیک را مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان می‌دانم. در المپیک هم سیاست و زور و قدرت و پول هست اما در جام جهانی خیلی بهتر و بیشتر می‌توان فرهنگ‌ها را معرفی کرد. در جام جهانی به مراتب عملکرد و حاشیه‌ها بیشتر به چشم می‌آید. به مراتب بیشتر و بهتر. در جام جهانی فرهنگ‌ها به مراتب بهتر دیده می‌شود. ما باید برای نمایش دادن فرهنگ‌مان فکر درستی بکنیم. این یکی از دغدغه‌های من است.
در مورد این ویترین جهانی، تا امروز با خود اهالی دولت یا رییس جمهوری به صورت مستقیم صحبت کرده بودید؟
گاهی! هر وقت که فرصتی پیش می‌آمد اما فکر می‌کنم خود دکتر روحانی هم متوجه این باشد که متوجه همین ویترین شده. حالا من از دکتر روحانی هم تشکر می‌کنم و هم یک خواسته دارم. الان ریاست جمهوری باید ارگان‌های زیرمجموعه‌اش را برای کمک به فوتبال در جام جهانی بسیج کند. در حقیقت ما باید این را بفهمیم که نشان دادن فرهنگ ایران، اصلا کار فدراسیون نیست. اصلا از عهده و توان فدراسیون خارج است که بخواهد فرهنگ چند هزارساله یک کشور را به دنیا معرفی کند.
شاید به نظر می‌رسید بعد از وعده دکتر روحانی، بیشتر دنبال گرفتن کمک هزینه‌ها باشید. مثلا برای اردوی آفریقای جنوبی یا بازی‌های تدارکاتی یا قرارداد کروش و سفر به برزیل اما اینها انگار در برنامه‌های اولیه شما نیست.
اتفاقا هست. خیلی هم جدی دنبالش هستیم. ولی می‌گویم وقتی رییس جمهوری به عنوان رییس قوه مجریه چنین اظهار نظری می‌کند، پس باید انتظار داشت نهادهایی مثل وزارت ارشاد، سازمان گردشگری، وزارت امور خارجه و... هم دنبال همین وعده ریاست جمهوری بروند. ما یکسری خواسته‌های مالی و برنامه‌های فنی داریم که از طریق وزارت ورزش و ریاست جمهوری حلش می‌کنیم اما در مابقی موارد هم انتظار داریم سایر وزارتخانه‌ها و نهادها با ما همکاری کنند.
شاید بهتر است ستاد جام جهانی با حضور همین وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها تشکیل شود. در خود فدراسیون فوتبال...
دقیقا! یک ستاد با اختیارات تام. ستادی که بداند از جام جهانی برای ایران چه چیزی می‌خواهد. می‌خواهیم فقط برویم نتیجه بگیریم یا برویم آنجا به تمام دنیا خودمان را نشان بدهیم و بگوییم ایران واقعی این است. من فکر می‌کنم می‌توانیم. درست است فرصت زیادی نداریم اما می‌توان از کمترین فرصت بهترین استفاده را برد. این به نفع خود دولت است. ما باید در کنار حمایت، برنامه هم داشته باشیم.
شاید بهترین حسن حمایت ریاست جمهوری این باشد که از داستان اسپانسرهایی که پول خرج نمی‌کنند هم راحت می‌شوید.
نه! اسپانسر هم بدبختی‌ها و دردسرهای خودش را دارد. آنها هم مشکلاتی دارند. به هرحال من کارهای خودم را مختل نمی‌کنم چون دکتر روحانی به من وعده کمک و یاری داده است. ما در فدراسیون فوتبال کار خودمان را می‌کنیم. امیدوارم نهادهای زیرمجموعه دولت هم کاری که آقای روحانی خواسته را انجام می‌دهند. من باز هم تاکید می‌کنم که مساله ما در جام جهانی فقط نتیجه گرفتن نیست.