23-08-2013، 22:40
این یافتهها نشان میدهد كه برخی دایناسورهای پردار مانند بوقلمونها و طاووسهای امروزی از پرهایشان برای جلب توجه و جذب جنس مخالف استفاده میكردهاند.
اسكات پرسونز یكی از دیرینهشناسان دانشگاه آلبرتا با بررسی زنجیرهای از شواهد فسیلی كه شامل استخوانهای انتهای دم چهارگونه دایناسور مختلف كه در دورههای متفاوت و در بازهای 45 میلیون سال میزیستهاند به نتایج جالبی رسیده است. پرسونز میگوید: مهرههای انتهایی دم گروهی از دایناسورها به نام «اُویراپتورها» به گونهای به هم متصل بوده كه یك ساختار تیغه مانند را تشكیل میدادند.
این ساختار «پیگوستایل» نامیده میشود كه محل اتصال داخلیترین قسمت پرهای روی دم است. در میان حیوانات امروزی تنها پرندگان از چنین ساختاری در آناتومی خود برخوردارند.
بررسی فسیلهای Similicaudiptery كه از گونههای اولیه اُویراپتورهاست، نشان میدهد كه پرهای روی دم این دایناسور با تكاندادن زیر نور آفتاب، تابشهای خاصی داشته است. سیمیلیكادیپتری پیش از این به عنوان یك دایناسور پرنده شناخته نمیشد.
پرسونز ادعا میكند كه این پرها وسیلهای برای جذابشدن تكامل یافته بود. تاكنون هیچگونه شواهد فسیلی مستقیمی در مورد اویراپتورها پیدا نشده كه نشاندهنده این موضوع در Similicaudiptery باشد، اما پرسونز معتقد است هنوز شواهدی قوی دال بر این كه این نوع از دایناسورها، دم پرداری داشته كه از آن برای جلب توجه استفاده میكردهاند وجود دارد.
استدلال پرسونز به این خاطر است كه آخرین گونههای اویراپتورها مانند Similicaudiptery همان ساختار دم را داشته و به همان مقصود، یعنی جنباندن پرهای بادبزن شكل روی دمشان به منظور جلب توجه از آن استفاده میكردهاند.
پرسونز معتقد است با توجه به ساختار عضلانی دم و استخوانهای انتهای آن، فرضیه تكاندادن دم در اویراپتورها میتواند درست باشد.
وجود مهرههای كوچك و متعدد در دم اویراپتورها نشاندهنده انعطاف بالای دم آنها است. بازسازی عضلات دم دایناسور اویراپتور بر اساس كالبد شكافی دم خزندگان و پرندگان امروزی نشان داد كه آنها واقعا پرهای دم شان را تكان میدادهاند.
عضلات بزرگ گسترش یافته تا انتهاییترین نقطه دم و تعداد كافی نقاط اتصال بین این عضلات و مهرهها به این دلیل است كه دایناسور بتواند دمش را براحتی به طرفین و بالا و پایین بجنباند.
اویراپتورها دایناسورهای دو پا و گیاهخواری در دوران كرتاسه (آخرین دوره وجود دایناسورها) بودهاند كه در بخشهایی از چین، مغولستان و كانادا زندگی میكردهاند.
در این دوران گونههای مختلفی از دایناسورها از پر به عنوان وسیله پرواز و جلوگیری از نفوذ سرما به بدنشان سود میجستند.
این موضوع نشان میدهد كه دایناسورهای اواخر دوران كرتاسه قادر به انجام كارهایی بودهاند كه پرندگان امروزی با پرهایشان انجام میدهند.
منبع: physorg