10-08-2013، 10:40
نشریه فرانسوی لوفیگارو نوشت با وجود تهدید طالبان ، تاجری پاکستانی برای نتراشیدن سبیلش حاضر به ترک خانواده و پرداخت غرامت ماهیانه شد.
به گزارش انتخاب ؛ مالک امیر محمد خان افریدی، تاجر پاکستانی، با لحنی جدی میگوید:«می توانم جدا از خانوادهام و به دور از پاکستان زندگی کنم اما هرگز نمیتوانم سبیلم را بتراشم.»
این تاجر پاکستانی از منطقه قبیله نشین خیبر، در مرز پاکستان و افغانستان، توسط یک گروه اسلامخواه مسلح ربوده و به مرگ و ترک خانواده اش تهدید شده بود. علت آن هم سبیل با ابهت او بود.
او که سبیل خود را همچون دری گرانبها به دقت مورد مراقبت و رسیدگی قرار میدهد، علت این دلبستگی را هویتی می داند که این سبیل به او بخشیده است.
او با شور و هیجان میگوید :«سبیلم تنها انتخابی است که در زندگی ام داشته ام. من میتوانم از غذا دست بکشم ولی از سبیلم نمیتوانم.این سبیل همه زندگی من است.»
این سبیل 76 سانتیمتری که به دقت به سمت بالا تاب داده شده، برای این مرد که پدر ده فرزند است، یک ماه اسارت را در پی داشته است.
همه چیز از سال 2009 آغاز شد که اعضای گروه لشکر اسلام از متحدان طالبان، سبیل او را در تعارض، با تعالیم سنتی اسلام تشخیص دادند.
در واقع ظهور سلفی گری در پاکستان، ریش بلند را جایگزین سبیل کرد که دیر زمانی است در مناطق مختلف شبه قاره هند، به عنوان نشانه قدرت در نظر گرفته میشود.
مردان مسلح، این تاجر را مجبور کردند که در ازای حفظ سبیلش که او را به ستارهای محلی تبدیل کرده است، ماهیانه مبلغ 500 دلار پرداخت کند اما مالک افریدی از این خواسته آنان سرباز زد.
سلفی ها سپس وارد خانه او شدند و او را ربودند اما آنان در زمان به اسارت گرفتن این مرد سبیل وی را نتراشیدند. پس از گذشت یک ماه، مذاکرات میان شورای قبیله محلی و لشکر اسلام، به آزادی مالک افریدی منجر شد ، به شرط آن که او سبیل خود را قربانی کند. او نیز از ترس کشته شدن این شرط را پذیرفت.
مشکلات او در اینجا به پایان نرسید، پس از گذشت چند ماه و بعد از آن که به پیشاور نقل مکان کرد، سبیلش دوباره در آمد و تهدیدها هم از نو شروع شد. افرادی به طور ناشناس با او تماس میگرفتند و به قتل تهدیدش میکردند. این تاجر دوباره مجبور به عزیمت شد اما این بار بدون خانواده اش. او به فیصل آباد، قطب اصلی صنعت نساجی پاکستان رفت و در آنجا مستقر شد.
امسال به مناسبت ماه رمضان ، او برای ملاقات با همسر و فرزندانش به شمال پاکستان رفت.
خانواده اش از او درخواست کردند از سبیل خودش دست بردارد و به دیار خود بازگردد اما مالک افریدی که روزانه سی دقیقه برای رسیدگی به سبیلش صرف میکند، ترجیح می دهد از آمریکا، انگلیس، کانادا یا امارات پناهندگی بگیرد و آرزویش این است که روزی به عنوان نماینده پاکستان در رقابتهای بین المللی زیباترین سبیل شرکت کند.
به گزارش انتخاب ؛ مالک امیر محمد خان افریدی، تاجر پاکستانی، با لحنی جدی میگوید:«می توانم جدا از خانوادهام و به دور از پاکستان زندگی کنم اما هرگز نمیتوانم سبیلم را بتراشم.»
این تاجر پاکستانی از منطقه قبیله نشین خیبر، در مرز پاکستان و افغانستان، توسط یک گروه اسلامخواه مسلح ربوده و به مرگ و ترک خانواده اش تهدید شده بود. علت آن هم سبیل با ابهت او بود.
او که سبیل خود را همچون دری گرانبها به دقت مورد مراقبت و رسیدگی قرار میدهد، علت این دلبستگی را هویتی می داند که این سبیل به او بخشیده است.
او با شور و هیجان میگوید :«سبیلم تنها انتخابی است که در زندگی ام داشته ام. من میتوانم از غذا دست بکشم ولی از سبیلم نمیتوانم.این سبیل همه زندگی من است.»
این سبیل 76 سانتیمتری که به دقت به سمت بالا تاب داده شده، برای این مرد که پدر ده فرزند است، یک ماه اسارت را در پی داشته است.
همه چیز از سال 2009 آغاز شد که اعضای گروه لشکر اسلام از متحدان طالبان، سبیل او را در تعارض، با تعالیم سنتی اسلام تشخیص دادند.
در واقع ظهور سلفی گری در پاکستان، ریش بلند را جایگزین سبیل کرد که دیر زمانی است در مناطق مختلف شبه قاره هند، به عنوان نشانه قدرت در نظر گرفته میشود.
مردان مسلح، این تاجر را مجبور کردند که در ازای حفظ سبیلش که او را به ستارهای محلی تبدیل کرده است، ماهیانه مبلغ 500 دلار پرداخت کند اما مالک افریدی از این خواسته آنان سرباز زد.
سلفی ها سپس وارد خانه او شدند و او را ربودند اما آنان در زمان به اسارت گرفتن این مرد سبیل وی را نتراشیدند. پس از گذشت یک ماه، مذاکرات میان شورای قبیله محلی و لشکر اسلام، به آزادی مالک افریدی منجر شد ، به شرط آن که او سبیل خود را قربانی کند. او نیز از ترس کشته شدن این شرط را پذیرفت.
مشکلات او در اینجا به پایان نرسید، پس از گذشت چند ماه و بعد از آن که به پیشاور نقل مکان کرد، سبیلش دوباره در آمد و تهدیدها هم از نو شروع شد. افرادی به طور ناشناس با او تماس میگرفتند و به قتل تهدیدش میکردند. این تاجر دوباره مجبور به عزیمت شد اما این بار بدون خانواده اش. او به فیصل آباد، قطب اصلی صنعت نساجی پاکستان رفت و در آنجا مستقر شد.
امسال به مناسبت ماه رمضان ، او برای ملاقات با همسر و فرزندانش به شمال پاکستان رفت.
خانواده اش از او درخواست کردند از سبیل خودش دست بردارد و به دیار خود بازگردد اما مالک افریدی که روزانه سی دقیقه برای رسیدگی به سبیلش صرف میکند، ترجیح می دهد از آمریکا، انگلیس، کانادا یا امارات پناهندگی بگیرد و آرزویش این است که روزی به عنوان نماینده پاکستان در رقابتهای بین المللی زیباترین سبیل شرکت کند.